Αναρτήσεις

"Το φοβερό βιβλίο" του Jason Mott

Εικόνα
Πώς είναι να είσαι μαύρος στην Αμερική; Να είσαι μετανάστης από μουσουλμανική χώρα στην Ευρώπη; Πώς είναι να είσαι γυναίκα, LGBTQ+ σε πατριαρχικές κοινωνίες; Πώς είναι η ταυτότητα σου είτε είναι φυλετική, εθνική, θρησκευτική, σεξουαλική, κτλ, να σε καταδικάζει σε μια ζωή προδιαγεγραμμένη, επισφαλή, μέσα στον φόβο και την απόρριψη;  Αυτός είναι ο πυρήνας της ιστορίας του "Φοβερού βιβλίου" του Jason Mott , διαπραγματεύεται το συλλογικό τραύμα των μαύρων Αμερικανών οι οποίοι ζουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια σε μια χώρα που τους κάνει να νιώθουν ανεπιθύμητοι και απειλούμενοι με πολλούς τρόπους... Ο ήρωας του βιβλίου, ο ανώνυμος συγγραφέας, είναι ένας νέος μαύρος άντρας που έχει γράψει ένα βιβλίο, "Το φοβερό βιβλίο" , το οποίο είναι best seller και βρίσκεται σε περιοδεία προώθησης του... Ο ήρωάς μας είναι ένας άνθρωπος που καταδιώκεται από τους δαίμονες του, τον θάνατο της μητέρας του από καρκίνο και τον φόνο του πατέρα του από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια μιας εξακρίβω...

Τα βιβλία του 2023...

Εικόνα
Ακόμα μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και ήρθε η ώρα για τον αναγνωστικό απολογισμό της... Ενώ το blog δεν μπορείς να πεις ότι είναι αμιγώς βιβλιοφιλικό, το label "Βιβλίο" είναι αυτό με τα περισσότερα posts ετησίως και αυτό που κρατάει το blog στη ζωή , εν τέλει... Τα βιβλία του 2023 λοιπόν δεν ήταν ούτε και φέτος πολλά αλλά ήταν περισσότερα από αυτά του 2022 (🎉🎉🎉)...  Επίσης τα βιβλία του 2022 είχαν μια ποικιλία, δύο από αυτά ήταν comic albums και άλλα δεν ανήκαν στις συνήθεις κατηγορίες που εγώ διαβάζω... Σε αυτό σίγουρα έπαιξε ρόλο η αναγνωστική "φρενίτιδα" της Μάρας από το καλοκαίρι και μετά και τα πολλά βιβλία που μπήκαν στο σπίτι μας... Κάποια από αυτά ήταν καλά, κάποια επιβεβαίωσαν τις διαφορές στα αναγνωστικά μας γούστα και κάποια ήταν εξαιρετικά! Στο σύνολο της η χρονιά ήταν καλύτερη αναγνωστικά από ότι φαινόταν ότι θα είναι, τα βιβλία, με αντίστροφη χρονολογική σειρά, είναι τα παρακάτω: "Αγριότοπος" του John Killian "Ξέρω γιατί κελαηδάει...

"Αγριότοπος" του John Killian

Εικόνα
Ό Ντέμιαν Τζόουνς είναι ένας εσωστρεφής, χωρίς φίλους και κοινωνικές συναναστροφές, συγγραφέας βιβλίων τρόμου με ζόμπι... Αποφασίζει να συμμετάσχει σε μια εκδρομή στον Αγριότοπο του Μέιν, μια παρθένα περιοχή άγριας φύσης, μαζί με άλλους πέντε αγνώστους για χάρη της Άμπερ, μιας γυναίκας που γνώρισε on line και τον έκανε να θελήσει να βγει από το καβούκι της μοναχικής ζωής που ζει... Η εκδρομή περιλαμβάνει πεζοπορία και διαβίωση μέσα στην φύση και προορίζεται να κρατήσει δέκα ημέρες, είναι μια δοκιμασία και για τον πιο σκληραγωγημένο φυσιολάτρη... Οι πρώτες δύο μέρες κυλούν ομαλά αλλά μετά εμφανίζονται οι άνθρωποι πουλιά... Άγνωστοι άνθρωποι που φορούν μάσκες πουλιών, είναι οπλισμένοι με τόξα, βαλλίστρες, μασέτες και φαίνεται να έχουν ένα και μοναδικό σκοπό... Να κυνηγήσουν και να εξοντώσουν όλους τους εκδρομείς, συμπεριλαμβανομένου του Ντέμιαν, ως τον τελευταίο...  Ο John Killian  είναι το συγγραφικό alter ego ενός γνωστού Έλληνα συγγραφέα, όπως μας πληροφορεί το sitε του εκδοτ...

Γίνομαι άντρας...

Εικόνα
Ο Σπύρος βρίσκεται στην Ρώμη από χθες το πρωί, στα πλαίσια ενός ταξιδιού με το σχολείο για ένα πανευρωπαϊκό, σχολικό συνέδριο... Είναι η πρώτη φορά που φεύγει από το σπίτι μόνος του για να ταξιδέψει και παρά τον ενθουσιασμό του για το ταξίδι σε μια χώρα που δεν έχει ξαναπάει είχε (και έχει) αρκετό άγχος ήδη του λείπουμε, οι γονείς του κι ο αδελφός του... Έχω κι εγώ άγχος, αν θα είναι ασφαλής, χαρούμενος, αν θα περάσει καλά αλλά σκέφτομαι ότι είναι η πρώτη του φορά που είναι μόνος του, που πρέπει να φροντίσει τον εαυτό του, έστω σε ένα πλαίσιο ασφαλές και προστατευμένος όπως είναι μια σχολική εκδρομή... Φαντάζομαι ότι το σκέφτονται λίγο πολύ όλοι οι πατεράδες που έχουν αγόρια ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να βοηθήσουν τα αγόρια τους να γίνουν άντρες, να ωριμάσουν... Πιστεύω πια ότι δεν πρέπει να κάνεις τίποτα απλά να δώσεις στο αγόρι την δυνατότητα να υπάρξει μόνος του, να ανοίξει τα φτερά του και να φροντίσει τον εαυτό του...

"Ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί" της Maya Angelou

Εικόνα
Ξεκινάω δηλώνοντας ότι δεν κάνω χιούμορ όταν λέω ότι εγώ δεν ξέρω γιατί κελαηδάει το πουλί στο κλουβί... Προσωπικά δεν κατάφερα να νοηματοδοτήσω τον τίτλο του βιβλίου αλλά μικρή σημασία έχει...  Το εν λόγω βιβλίο είναι μία από τις πολλές βιογραφίες (η πρώτη χρονικά) που συνέγραψε η Maya Angelou  και περιγράφει τη ζωή της μέχρι τα 17 της χρόνια οπότε και ήρθε στη ζωή ο γιος της... Η καταγραφή της ζωής της μικρής  Maya  γίνεται μέσα από διάφορες ματιές, άλλες φορές του αθώου παιδιού, άλλες της νέας κοπέλας που γίνεται γυναίκα, πάντα από την ματιά της μαύρης γυναίκας που μεγαλώνει στον Αμερικάνικο Νότο κι όχι μόνο... Η ζωή της  Maya  είναι κινηματογραφική, γεμάτη περιπέτειες άλλοτε καλές και άλλοτε κακές, κάποιες πολύ κακές όπως ο βιασμός της από τον εραστή της μητέρας της όταν ήταν 8 χρονών... Αγαπήθηκε πολύ αλλά ταυτόχρονα της έλειψε η αγάπη, προσπάθησε να μάθει να ζει με ότι μπορούσε να πάρει από τους γύρω της και κυρίως από τους γονείς της που σίγουρα είνα...

"Νυχτερινός δρόμος" του Laird Hunt

Εικόνα
Μια καλοκαιρινή μέρα με αφόρητη ζέστη...  Ένα λιντσάρισμα...  Δύο διαφορετικές γυναίκες και μια τρίτη κάπου στο τέλος... Αυτό είναι πάνω κάτω το σκηνικό για το βιβλίο του Laird Hunt το οποίο είναι βασισμένο σε ένα λιντσάρισμα που έγινε στην πολιτεία της Ιντιάνα και ενέπνευσε το εμβληματικό τραγούδι "Strange Fruit" που ερμήνευσε η Billie Holiday ... Είναι μια ιστορία από τρεις διαφορετικές pov, μια ιστορία για τη βία, την ρατσιστική βία πάνω από όλα, τη βία της φτώχειας, της ανέχειας, των προσωπικών και κοινωνικών αδιεξόδων...  Η Ότι Λι είναι μια εντυπωσιακή, ερωτική λευκή γυναίκα, σε ένα γάμο που καταρρέει και μια περίεργη εξωσυζυγική σχέση με κίνητρο το χρήμα ενώ κουβαλάει μια ιστορία τραυματικής παιδικής ηλικίας... Η Κάλα είναι μια νεαρή μαύρη κοπέλα, αγοροκόριτσο και σκληρό καρύδι, αγρίμι αλλά και ένα φοβισμένο ορφανό παιδί που ψάχνει αγάπη και ασφάλεια, μερικές φορές σε λάθος μέρη... Αυτές είναι οι βασικές ηρωίδες, τις δικές τους σκέψεις παρακολουθούμε, τις δικές τ...

"Η υπόσχεση" του Damon Galgut

Εικόνα
Το post αυτό γράφεται στον θάλαμο που θα φέρουν την Μάρα μου μετά την προγραμματισμένη ορθοπεδική επέμβαση που θα κάνει... Την πήρανε πριν 5 λεπτά για το χειρουργείο κι εγώ άνοιξα το laptop για να γράψω το post και να σκοτώσω την ώρα μου μέχρι να την φέρουν στο δωμάτιο... Μου προκαλούν ένα ελαφρό εκνευρισμό τα οικογενειακά δράματα... First world problems ανθρώπων που έχουν λύσει τα βασικά προβλήματά τους και ψάχνουν αιτίες να είναι δυστυχισμένοι... Είναι κωμικοτραγικό το πόσο πολύ αναλώνεται ο δυτικός/λευκός άνθρωπος στα συναισθήματα του, στο τί τον πείραξε, ποιος τον πείραξε, πόσο τον πλήγωσε, πόσο δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει... Μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω για περιπτώσεις που το τραύμα είναι υπαρκτό αλλά αν ο μπαμπάς σου δεν ήταν αρκετά υποστηρικτικός ας πούμε ή δεν ταιριάζατε σαν χαρακτήρες και είσαι πια ενήλικος, ξεπέρασέ το αδερφέ, είναι δική σου ευθύνη πια κι όχι του μπαμπά σου... Ο Damon Galgut έγραψε ένα τέτοιο βιβλίο και μάλιστα κέρδισε το βραβείο Booker για αυτό... Μια λευκή οι...

Ζωή κι όχι επιβίωση...

Το κύμα μετανάστευσης  που συνέβη κατά τη διάρκεια της οικονομική κρίσης (έχει τελειώσει τώρα 😂) συνέβη κυρίως για οικονομικούς λόγους... Η χώρα είχε χρεωκοπήσει, δεν υπήρχαν δουλειές, οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον, ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο...  Το νέο κύμα μετανάστευσης το οποίο θα δούμε να συμβαίνει δεν θα συμβεί μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά κυρίως για λόγους επιβίωσης... Με τη ζωή στην Ελλάδα να είναι πλέον ένα καθημερινό ρίσκο ο στόχος είναι να επιβιώσεις την κάθε μέρα κι όχι το βιοτικό επίπεδο...  Να επιβιώσεις από βροχές, να επιβιώσεις από καύσωνες, να επιβιώσεις όταν χιονίζει...  Να επιβιώσεις όταν μπαίνεις στο τρένο, να επιβιώσεις όταν μπαίνεις στο πλοίο, να επιβιώσεις να οδηγάς στους δρόμους...  Να επιβιώσεις όταν χρειάζεσαι γιατρό, όταν πρέπει να να πας στο νοσοκομείο, όταν έχεις covid...  Να επιβιώσεις αν βρεθείς στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, όταν πίνεις μια μπύρα ας πούμε σε μια καφετέρια έξω από το ...

"Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες" της Dellia Owens

Εικόνα
Στην φωτογραφία του post, το sticker στο εξώφυλλο αναφέρει ότι το τιράζ της έκδοσης έχει φτάσει στην 55η χιλιάδα... Στο αντίτυπο που διάβασα εγώ το sticker έγραφε ότι βρίσκεται στην 90η χιλιάδα, οπότε one way or another μιλάμε για ένα ευπώλητο βιβλίο, με ότι σημαίνει αυτό... Πολλές φορές ο χαρακτηρισμός ενός βιβλίου ως "ευπώλητο" είναι υποτιμητικός για πολλούς από τους Έλληνες αναγνώστες, εγώ προτιμώ να μην κολλάω σε χαρακτηρισμούς και ταμπέλες, στην τελική δεν μπορεί να έχουν τόσο πολλοί άνθρωποι άδικο, πάντα... Το βιβλίο της Delia Owens είναι ένα μυθιστόρημα για τον Αμερικάνικο Νότο, μια περιοχή αυτής της χώρας που μοιάζει να είναι μια ανεξάντλητη πηγή ιστοριών... Είναι η ιστορία της, οι σκλάβοι, ο πόνος, η φτώχεια, η μουσική, το φαγητό, η φύση που οργιάζει, όλα αυτά συνθέτουν ένα καμβά που μπορεί ο κάθε συγγραφέας να "ζωγραφίσει" ότι θέλει... Η Κάια είναι ένας κοριτσάκι 6 χρονών που ζει στους βάλτους της Βόρειας Καρολίνας, ολομόναχη... Εγκαταλειμμένη από την οι...

2000 km...