Ψαροκόκαλο...

Περνάω φάση σοβαρού αναγνωστικού black out... Ξεκίνησα το "Μάκβεθ" του Nesbo και το παράτησα (άκουσον, άκουσον) διότι δεν μπορούσα να συγκεντρωσω το μυαλό μου... Σκέφτηκα ότι μόνη λύση για την αντιμετώπιση του black out αφού ακόμα και ο αγαπημένος Nesbo δεν κατάφερε να με συνεπάρει, είναι η επιστροφή στο αναγνωστικό μου comfort zone, σε ένα συγγραφέα που ποτέ δεν με απογοητεύει, ένα ικανότατο παραμυθά και προέκυψε ο Κούτζο... Στο (πολύπαθο) Castle Rock του Maine, την φανταστική κωμόπολη που διαδραματίζονται αρκετά από τα βιβλία του Stephen King , οι κάτοικοι είναι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο αλλά όλοι έχουν σκελετούς κρυμμένους στις ντουλάπες τους (μεταφορικά το λέω)... Ιστορίες ανθρώπινων αδυναμιών, παθών και ανομολόγητων πόθων, φόβων που τους κρατούν άγρυπνους τη νύχτα... Σε αυτή την πόλη ζει κι ο Κούτζο , ένα θηριώδες αλλά ήρεμο και φιλικό σκυλί του Αγίου Βερνάρδου, κατοικίδιο στο σπίτι των Κάμπερ... Το σκυλί αυτό είναι ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας καθ

Περάσανε τα χρόνια κεφτεδάκι, μεγάλωσες κι εσύ... Ήταν πάλι μια ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη μέρα η 26η Απριλίου του 2013 όπως σήμερα, που λες και περίμενε ο καιρός τα γεννέθλια σου για να ζεστάνει... Σε αντίθεση με τη γέννηση του αδελφού σου που είχαμε ένα άγχος, όπως και να το δεις, η δική σου γέννα ήταν μια εκδρομή, μια γιορτή χαράς που είχε ξεκινήσει πριν σε συναντήσουμε αλλά πήρε εντελώς τα πάνω της όταν σε αντίκρισε η μαμά σου και σκέφτηκε: "Τι καταπληκτικό, μελαχρινό μωρό!" ... Σε αγαπώ πολύ, αγόρι μου, χρόνια σου πολλά!

Να σέβεστε και να αγαπάτε τις γυναίκες σας που σας φροντίζουν και σας προσέχουν... Μόνο όταν μπεις στα παπούτσια τους και ζήσεις ότι ζουν καθημερινά καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι να είσαι νοικοκυρά με παιδιά...

Το παρακάτω script γράφτηκε για να εξυπηρετήσει μια ανάγκη που προέκυψε στη δουλειά... Όταν το ολοκλήρωσα μου άρεσε πολύ και σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να το μοιραστώ... Το script φτιάχτηκε για την δική μου ανάγκη αλλά οι τεχνικές που περιέχονται μπορούν άνετα να χρησιμοποιηθούν και για άλλους λόγους, όποιος θέλει μπορεί να ρωτήσει... :)

Το λέει ξεκάθαρα στην σύνοψη του βιβλίου (αντιγράφω από  την Πολιτεία): Όσοι από σας που έχετε απολαύσει τις ιστορίες του Τόλκιν και δεν είστε από τους αναγνώστες που κυνηγούν μόνο την πλοκή , προσπερνώντας γρήγορα τις σκηνές με τους γνωστούς σας ήρωες, θα βρείτε ενδιαφέρον εδώ γνωρίζοντας τις λεπτομέρειες για τους λόγους που καθόρισαν τις συμπεριφορές όλων αυτών των ηρώων, γνωρίζοντας ιστορικά και γεωγραφικά τη Μέση-γη και το Νούμενορ, γνωρίζοντας τους βασιλιάδες του Νούμενορ, γνωρίζοντας περισσότερα για τις μάχες και τους σχηματισμούς διαφόρων πολεμιστών, για τα Ξωτικά, τους Παρανόμους, τους Άγριους Ανθρώπους, τους Πούκελ, τους Ιστάρι, τα παλαντίρι και όλα όσα συνθέτουν τη μαγεία του κόσμου του Τόλκιν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Στον  Tolkien ανέκαθεν αγαπούσα την πλοκή, την ιστορία αυτή καθεαυτή, το παραμύθι, πάντα αυτό είχε, πάντα αυτό θα έχει προτεραιότητα... Μου αρέσει να ερευνώ το "παρασκήνιο" κάθε ιστορίας αλλά αφού ολοκληρωθεί η ανά

Με τον θάνατο του Θανάση Γιαννακόπουλου κλείνει ένας κύκλος παραγόντων που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ, που συνέδεσαν το όνομα τους με μεγάλες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού, που συνδύασαν τον επαγγελματισμό με μια ρομαντική αγάπη προς την ομάδα τους που κάποιες φορές μπορεί να ξέφευγε αλλά και πάλι αν ήσουν τίμιος με τον εαυτό σου δεν του κράταγες κακία ακόμα και αν ήσουν "αλλόθρησκος"....  Τώρα πια ξεμείναμε με παράγοντες, όλων των χρωμάτων , πολύ μικρούς σαν ανθρώπους, που δεν μπορούν να κάτσουν καν οι μεν απέναντι από τους δε στο ίδιο τραπέζι, που καταστρέφουν το μπάσκετ που τους έθρεψε διαλύοντας το ελληνικό πρωτάθλημα, που ζουν μέσα από τα stories του Instagram και τις ανακοινώσεις...  Αλίμονο... Καλό ταξίδι, Θανάση Γιαννακόπουλε... Υ.Γ.  Ένα ωραίο αντίο στον "τυφώνα"...

Διάβασα πριν από λίγο με μεγάλη μου λύπη για τον θάνατο του Keith Flint των Prodigy , σε ηλικία 49 χρονών... Οι Prodigy ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα, τους παρακολουθούσα ήδη από το 91 με 92, μεγαλώσαμε μαζί...  Ήμουν παρών στην περίφημη συναυλία στο Θέατρο Βράχων που διακόπηκε λόγω επεισοδίων... Εκείνη η ημέρα ήταν η πρώτη φορά που είδα τον Keith Flint χωρίς τα χαρακτηριστικά (για τα πρώτα χρόνια του group) μακρυά ξανθά μαλλιά του... Εμφανίστηκε με κόκκινα fluo, spiked μαλλιά και δεν τον κατάλαβε κανένας, παρόλο που στεκόμουν στην πρώτη σειρά, μέχρι να ξεκινήσει η συναυλία... Αυτός είχε βγει νωρίτερα στην σκηνή για να μπει μέσα σε μια τεράστια φουσκωτή, διαφανή μπάλα μέσα στην οποία εισέβαλε στην σκηνή όταν ξεκίνησε το πρώτο κομμάτι της συναυλίας το οποίο ήταν το "Break and Enter" ... Ο θάνατός του  Keith Flint  είναι ακόμα μια μικρή κηδεία της νεότητάς μου αν και η μικρή του ηλικία τον κάνει ακόμα πιο τρομακτικό, έχουν αρχίσει και καλούν την κλά

Μετά το τρίτο Jack η πραγματικότητα αποκτά τις πραγματικές της διαστάσεις και η σκατίλα αναδύεται σαν από ανοιχτό βόθρο... Θυσιάζουμε την δημιουργικότητά μας, τα καλύτερα μας χρόνια στους βωμούς της καθημερινότητας, της επιβίωσης και των κούφιων εγωισμών που μας φύτεψαν πονηρά στο μυαλό... Παίζουμε ένα παιχνίδι που είναι από την αρχή χαμένο, ένα Matrix που παίζεται ξανά και ξανά, μέχρι τον θάνατό μας, με κρίσης ταυτότητας, καταθλίψεις και εκρήξεις γιατί όλα στο τέλος είναι μάταια και πάλι κυνηγάμε τις ουρές μας...   Δεν θα κερδίσεις ποτέ , δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν θα κερδίσεις το παιχνίδι τους γιατί το ξέρουν καλύτερα από σένα, θα καταλήξεις χοντρός, ψυχασθενής και μόνος γιατί αυτή είναι  τιμωρία αν αρνηθείς την λήθη, ο πόνος...  Είμαστε άγνωστα, πολύχρωμα πουλιά;

Η λέξη "Νυχτερίτες" δεν υπάρχει... Πρόκειται για μια λεξιπλασία του μεταφραστή του αυθεντικού τίτλου του βιβλίου "The Tommyknockers" ο οποίος με την σειρά του είναι ένα "δάνειο" από την λαική παράδοση της Ουαλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών ...   Το βιβλίο αφορά τα παραφυσικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Χέιβεν, μια φανταστική κωμόπολη του Μέην, το καλοκαίρι του 1988, όταν μια από τις κατοίκους, η συγγραφέας βιβλίων γουέστερν Μπόμπι Άντερσον, ανακαλύπτει κάτι τυχαία θαμμένο στο δάσος και αποφασίζει να το ξεθάψει... Αυτό το κάτι φαίνεται να μην προέρχεται από αυτόν τον πλανήτη κι επίσης η έναρξη της ανασκαφής πυροδοτεί μια σειρά από περίεργα γεγονότα στην μικρή επαρχιακή πόλη... Η πόλη ολόκληρη αλλάζει, οι κάτοικοί της σιγά σιγά αποκτούν ικανότητες και δεξιότητες πέρα από κάθε φαντασία ενώ και η όψη τους σταδιακά αλλάζει... Παρατηρητής των δραματικών γεγονότων και βασικός πρωταγωνιστής ο Γκαρντ, φίλος και πρώην εραστής της Μπόμπι, αλκοολικός και

Ο Σπύρος είναι 9 χρονών και είναι ένα τυπικό παιδάκι της ηλικίας του... Δεν τον λες βιβλιοφάγο αλλά διαβάζει περισσότερο από τον μέσο όρο και σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ και η κοπέλα που τον παίρνει από το σχολείο εδώ και 3 χρόνια, η Κατερίνα, η οποία πάει και αυτόν και τον Θάνο κάθε εβδομάδα στην δημοτική βιβλιοθήκη...  Τελευταία, ο Σπυράκος ψάχνει να βρει πιο ενδιαφέροντα πράγματα γι' αυτόν να διαβάσει, τα καθαρά παιδικά αναγνώσματα του φαίνονται βαρετά... Στην βιβλιοθήκη του σπιτιού μας, ανακάλυψε κάποια από τα παιδικά βιβλία μου που έφερα μαζί μου από το πατρικό μου, Πηνελόπη Δέλτα, Στρατή Μυριβήλη, και άλλα... Διάλεξε να διαβάσει τον "Αργοναύτη" και τον πήρε στο κρεβάτι του πριν κοιμηθεί... Διάβαζε μια ώρα πριν κοιμηθεί και μου είπε σήμερα το πρωί ότι δεν μπορούσε να σταματήσει να το διαβάζει!  Χάρηκα πάρα πολύ, μου θύμισε την δική μου παιδική ηλικία όταν ο  "Αργοναύτης"  ήταν ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά βιβλία που διάβασα και με έκανε να κολλήσω