Ψαροκόκαλο...

Όταν ένα χρόνο πριν τοποθετήθηκα στην θέση που είμαι τώρα έπεσα να πεθάνω... Ένα εντελώς νέο για μένα αντικείμενο, η εμπειρία 9 χρόνων πήγαινε στράφι, ήμουν πάλι junior developer στα 36...  Η χρονιά ήταν ζόρικη, είχε πολύ δουλειά, πολύ άγχος, αρκετές συγκρούσεις, πολλά ψυχολογικά ups and downs κοιτώντας όμως προς τα πίσω αυτές τις μέρες συνειδητοποίησα ότι ήταν μια πολύ καλή χρονιά...  Το νέο αντικείμενο μου άρεσε πολύ και είναι το πλέον hot στον χώρο της Πληροφορικής με πολύ μεγάλη ζήτηση...  Έμαθα και έκανα πολλά καινούργια πράγματα, βούτηξα στα βαθιά, κολύμπησα και μου άρεσε...  Τόσο πολύ που αν πλέον μου πεις να επιστρέψω σε αυτό που έκανα μέχρι πριν ένα χρόνο πιθανότατα θα απαντήσω αρνητικά...  Τόσο πολύ που κάθισα ξανά στα θρανία (έστω και εικονικά) μετά από τόσα χρόνια και παρακολουθώ κάποια courses online που θα μου δώσουν εξειδίκευση και επιπλέον skills για τη δουλειά μου...  Παράλληλα βρίσκομαι σε μια ευρύτερη φάση δραστηριοποίησης, ξεκίνησα γυμ

Αν και δεν τον ψήφισα τελικά, χάρηκα την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ...  Ο λόγος που δεν τον ψήφισα είναι η ασάφεια σε θέσεις του στο καυτό θέμα του μνημονίου και ότι έχω βαρεθεί την απογοήτευση σε περίπτωση που δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις του... Φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο θα με οδηγούσε στην παραίτηση από την όποια, μικρή, ενασχόληση έχω με τα κοινά και μετά θα μεμφόμουν τον εαυτό μου...  Θα χαρώ να μου αποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι έκανα λάθος που δεν τον στήριξα, αληθινά μακάρι...  Αυτό που εγώ περιμένω από αυτόν είναι να εξαλειφθεί (στο μέτρο του δυνατού) η κοινωνική εξαθλίωση στην οποία καταδικάστηκαν πολλοί συμπολίτες μας τα χρόνια που μας πέρασαν και να γίνει μια έστω τυπική διαπραγμάτευση της ιστορίας δάνειο/μνημόνιο/χρέος που θα καταλήξει σε μια ευνοϊκότερη κατάσταση για την χώρα και τους ανθρώπους της...  Ανάπτυξη και success story με ξενηστικωμένους πολίτες δεν γίνεται, αυτά τα δύο πάνε χέρι χέρι... Η χώρα χρειάζεται αλλαγές και όχι μόνο διαρθρωτικές, δεν πιστεύω ότι θα γίνουν

Δεν ξέρω αν φταίνε τα χρόνια που περνάνε, που γερνάω και γίνομαι νοικοκύρης, τα όσα έχω περάσει εγώ κι όλοι οι Έλληνες ή η κούραση του να απογοητεύεσαι ξανά και ξανά... Η ουσία είναι ότι δεν πιστεύω κανέναν, κανένας δεν με πείθει, ούτε από τους μικρούς, ούτε από τους μεγάλους, για πρώτη φορά την Κυριακή θα μπω στο παραβάν με τόσο βαριά καρδιά...  Δεν πιστεύω την ΠΑΣΟΚοΝΔ για ευνόητους λόγους, δεν πιστεύω τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί μου βρωμάει ΠΑΣΟΚιλα άλλων εποχών και με μπερδεύουν τα ήξεις αφίξεις... ΑΝΕΛ, Ποτάμι,, ΚΙΔΗΣΟ και ΔΗΜΑΡ δεν θέλω, απλά, [*] και όσον αφορά το ΚΚΕ και αριστερότερα, προσωπικά έχω ξεπεράσει τον σταλινισμό και πιστεύω ότι την επανάσταση και τον σοσιαλισμό δεν μπορούν να τον φέρουν οι εκλογές και αν τον έφερναν τα κόμματα αυτά δεν θα ήξεραν τι να τον κάνουν... Κατά πάσα πιθανότητα θα ψηφίσω με την λογική του μη χείρον βέλτιστον αν και πάντα υποστήριζα ότι η ψήφος πρέπει να είναι θετική κι όχι αρνητική...  Ψέματα δεν θα πω, θα χαρώ να πέσει η κυβέρνηση των Σαμαρομ

Πέρασαν 6 χρόνια από την 18η Ιανουαρίου 2009 οπότε και ανέβηκε για πρώτη φορά το "Ψαροκόκαλο" στον αέρα... Κάθε του post κι ένα  bookmark της ζωής μου... Φέτος για πρώτη φορά, δεν γιορτάζω μόνο τα γεννέθλια του "Ψαροκόκαλου" αλλά και τη γιορτή του Θ. μου, εκτός από το πνευματικό παιδί μου και το βιολογικό.... Χρόνια πολλά και καλά και στους δύο... :)

Ο παιδικός εφιάλτης που με βασάνιζε για χρόνια, που τον θυμάμαι από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, είναι ο εξής:  Ένα ανθρωπόμορφο πλάσμα με γαμψά νύχια στα πόδια και τα χέρια, με κέρατα και μυτερά δόντια, έρχεται πάνω από το κρεβάτι μου την νύχτα ή πετιέται μέσα από τις πρασιές, πίσω από το άγαλμα, στην πλατεία που με έχουν πάει οι γονείς μου βόλτα... Η εικόνα του με κυνηγούσε για χρόνια στον ύπνο και στον ξύπνιο μου σε βαθμό που μεγαλώνοντας μπήκα πολλές φορές στον πειρασμό να σκεφτώ αν ήταν όντως πλάσμα του υποσυνείδητου μου ή όχι... Εξαιτίας του φοβόμουν για χρόνια το σκοτάδι, κυρίως μέσα στο σπίτι και ακόμα και τώρα που έχω γίνει ο ίδιος πατέρας νιώθω άβολα όταν είμαι σε εντελώς σκοτεινά δωμάτια... Πριν από λίγες μέρες κι εντελώς τυχαία, συνειδητοποίησα ποια ήταν η πηγή του φόβου μου, τι γέννησε αυτόν τον εφιάλτη... Στο πατρικό μου υπήρχαν διάφορες μικρές εικονίτσες αγίων από αυτές που πολλές φορές βάζουν στα δωμάτια των παιδιών για να τα "φυλάνε", μπο

Μεγάλη κουβέντα από τον μακαρίτη @Contrabbando ...

Η αλήθεια είναι μία... Το μόνο πράγμα που μπορεί πραγματικά να σε βγάλει από το αναγνωστικό black out είναι μόνο ένα βιβλίο...  Ένα βιβλίο που θα σου αρέσει πάρα πολύ, που θα σε συνεπάρει και δεν θα μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου... Δεν σημαίνει ότι μέχρι αυτό το ένα βιβλίο δεν διάβαζες καλά βιβλία αλλά αυτό το ένα είναι το κάτι άλλο, είναι αυτό που ξεκλειδώνει το μυαλό και σε γεμίζει ξανά επιθυμία για βιβλία... Οι "Κατσαρίδες" είναι το δεύτερο, χρονολογικά, βιβλίο της σειράς του Hary Hole ... Ένα χρόνο μετά τα όσα έγιναν στο Σίδνεϊ κι ενώ μάχεται καθημερινά με τα δικά του φαντάσματα, ο Hary καλείται να ταξιδέψει στην Ταϊλάνδη και να βοηθήσει την τοπική αστυνομία στην εξιχνίαση της δολοφονίας του Νορβηγού πρέσβη... Η υπόθεση περιπλέκεται από την αρχή καθώς στο αυτοκίνητο του εκλιπόντος ανακαλύπτεται παιδοφιλικό φωτογραφικό υλικό... Κανένας δεν μοιάζει να λέει την αλήθεια και ο Hary καλείται να λύσει μια υπόθεση που έχει πολλές προεκτάσεις και με μεγάλο προσ

Η πρώτη μέρα στο γραφείο για την καινούργια χρονιά ήρθε να μου χαρίσει ένα ωραιότατο υπόσφαγμα , πολύ δουλειά, μια καλή αναποδιά που δεν θα μου επιτρέψει να σχολάσω για αρκετές ώρες ακόμα κι ένα γερό πονοκέφαλο από την ένταση...  Δεν το λες και ιδανικό ποδαρικό, αν ισχύει  ότι η κάθε χρονιά είναι σαν την πρώτη μέρα της (στο γραφείο στην προκειμένη περίπτωση), το 2015 δεν θα είναι καθόλου ευοίωνο...  Αντιπαρέρχομαι, παρ' όλα αυτά, του κύματος κακοτυχίας που με κουκούλωσε και εύχομαι καλή χρονιά με υγεία, ευτυχία και αγάπη... Θα την παλέψουμε και φέτος, θα τα καταφέρουμε... :)

Ήταν αρκετά, θα μπορούσαν να ήταν και περισσότερα αν δεν είχα πάθει το αναγνωστικό blackout που διαρκεί ακόμα...  Ήταν καλά βιβλία αλλά αν τα δω συνολικά και συγκρίνω με άλλες χρονιές, στερούνταν (στο σύνολό τους επαναλαμβάνω) το κάτι που θα έκανε την αναγνωστική μου χρονιά να ξεχωρίσει...  Φέτος ήταν η χρονιά του Nesbø και της γνωριμίας με τον Harry Hole ...  Ήταν η χρονιά που διάβασα για πρώτη φορά ένα ολόκληρο βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή και μάλιστα σε ένα απόγευμα...  Ήταν η χρονιά που οι Έλληνες συγγραφείς μου απέδειξαν ότι έχω πολύ άδικο που τους αντιμετωπίζω με επιφύλαξη... Τα βιβλία του 2014, με αντίστροφη χρονολογική σειρά, ήταν τα παρακάτω: "Salem's Lot" του Stephen King "Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ" του Joël Dicker "Σκιές στον πάγο" του Michael Ridpath "Η Ψιλικατζού" της Κωνσταντίνας Δελημήτρου "Κυνηγοί κεφαλών" του Jo Nesbo "Το τέλος του κόσμου" της Margaret Atwood &qu

Η χρονιά τελειώνει σιγά σιγά και ως είθισται τέτοιες μέρες, μπαίνω στη διαδικασία να την αξιολογήσω και να την κατατάξω... Μια πρώτη σκέψη που μου έρχεται άμεσα στο μυαλό είναι ότι το 2014 ήταν για μένα μια δύσκολη αλλά πολύ καλή χρονιά... Συνέβησαν πολλά, άλλαξαν πολλά, κατάλαβα πολλά και το τελικό πρόσημο είναι θετικό... Μετά το το πολύ δύσκολο δεύτερο μισό του 2012 και το απαίσιο 2013, το 2014 ήταν μια γεμάτη χρονιά, με πολλές προκλήσεις και πολλές δυσκολίες... Επαγγελματικά το 2014 ήταν για μένα ένα βήμα μπροστά... Μπορεί αυτό να φανεί περίεργο σε κάποιους που με ξέρουν αλλά έτσι είναι... Πολλές φορές στην πορεία λιποψύχησα και απελπίστηκα αλλά στο τέλος στάθηκα στα πόδια μου και τα κατάφερα μόνος μου χωρίς δίχτυα ασφαλείας... Η επαγγελματική μου αυτοπεποίθηση έχει ανέβει πάρα πολύ και τώρα ξέρω με αποδείξεις τι και πόσο "μετράω" τόσο μέσα στον χώρο εργασίας μου όσο και εκτός αυτού... Μέσα στο 2014 η οικογένειά μου πέρασε από διάφορα σκαμπανεβάσματα... Ο περιορι