Ψαροκόκαλο...

Το  "Μπλέηζ" είναι μια ιστορία που ο Stephen King έγραψε πριν το "Carrie" αλλά δεν του έμελε να δημοσιευτεί παρά πολλά χρόνια αργότερα... Ο ίδιος θεωρούσε ότι παραείναι μελό... Η ιστορία αφορά τον Μπλέηζ, ένα γιγαντόσωμο μικροεγκληματία με νοητική στέρηση, λόγω ενός ατυχήματος όταν ήταν παιδί, και την προσπάθειά του να κάνει την μεγάλη "μπάζα"... Παράλληλα παρακολουθούμε με flashback την ιστορία της ζωής του από όταν ήταν παιδί μέχρι το παρόν... O  King , πίσω από τον τρόμο και την φαντασία κρύβει ένα βαθιά τρυφερό χαρακτήρα... Η ιστορία του Μπλέηζ είναι στενάχωρη, είναι ένας άνθρωπος που η μοίρα του επιφυλλάσει μόνο πόνο, θάνατο και απώλεια με τον πιο σαδιστικό τρόπο... Δεν μπορείς να αντιπαθήσεις τον Μπλέηζ, όχι γιατί δεν είναι σοβαρά τα εγκλήματά του αλλά γιατί νιώθεις ότι ο Μπλέηζ δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, παίζει απλά ένα παιχνίδι που είναι προδιαγεγραμμένο από πριν και αυτός δεν μπορεί να κάνει κάτι για να αλλάξει τις παραμέτρους του...

Αν κάτι συντέλεσε καταλυτικά στο να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε, τόσο σαν χώρα όσο και σαν μονάδες, είναι το γεγονός ότι σαν κοινωνία κι εγώ προσωπικά, επιλέξαμε τους ρόλους που θα παίξουμε στη ζωή μας αγνοώντας ή παραμελώντας εσκεμμένα, γιατί έτσι μας βόλευε, κάποιους άλλους ρόλους... Επιλέξαμε να παίξουμε τους ρόλους που θέλαμε, που πιστεύαμε ότι μας ταίριαζαν, του πατέρα, του φίλου, του συντρόφου, του επαγγελματία αλλά αμελήσαμε να παίξουμε τον ρόλο του ενεργού πολίτη... Είτε γιατί δεν ξέραμε πώς να το κάνουμε, είτε γιατί φοβόμασταν τις ευθύνες που απορρέουν από τον ρόλο μας, τις παραδώσαμε εκούσια ή ακούσια στα χέρια επιτήδειων, σαφώς πιο συνειδητοποιημένων από εμάς στο τι θέλουν και πώς να το αποκτήσουν, πιστεύοντας/ελπίζοντας ότι όλα θα πάνε καλά,ότι θα μας φροντίσουν, θα μας προσέξουν...Όταν αυτό δεν συνέβη αλλά αντίθετα τα πράγματα έφτασαν σε απελπιστικό σημείο, ο κόσμος γκρεμίστηκε κι εμείς μείναμε να κοιτάμε τα συντρίμμια αποχαυνωμένοι...

Συζητώντας πριν μερικές μέρες με μια γνωστή,στην ερώτηση τι κάνει και πώς τα περνάει μου απάντησε ότι είναι καλά αν εξαιρέσεις την "εθνική μας κατάθλιψη" που δεν την αφήνει ανεπηρρέαστη... Η "εθνική μας κατάθλιψη"... Προσπαθώ να καταλάβω γιατί η αγανάκτηση αντί να εξελιχθεί σε οργή έχει οδηγήσει στην παραίτηση και την μεμψιμοιρία... Είναι ο φόβος; Είναι οι ενοχές ( "Μαζί τα φάγαμε" ); Υπάρχει ακόμα λίπος να καεί ή μήπως παρακολουθούμε την ηρεμία πριν την καταιγίδα;

... κι άλλα μέτρα , βουίζει το κεφάλι μου... Και stress, πολύ stress... Τα όνειρα για κάτι καλύτερο είναι απαγορευμένα, όνειρο θα είναι να διατηρήσεις τη ζωή σου, όσο γίνεται περισσότερο, στα επίπεδα και τα στάνταρ που είναι σήμερα... Πρέπει να σταματήσω να βλέπω ειδήσεις, με επιβαρύνουν φοβερά... Τις είχα κόψει για πολύ καιρό αλλά  τον τελευταίο καιρό παρακολουθούσα και πάλι... Λάθος... Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι κάθε φορά ... Παράδειγμα προχθές το βράδυ ο Άρης Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΙ αγανάκτησε που οι μαθητές που διαδήλωσαν έξω από τη βουλή για το χάλι της παιδείας πέταξαν DVD στον άγνωστο στρατιώτη διότι "απαξιώνουν το μέσο και την τεχνολογία" ... Μα δεν μας χέζεις ρε Ρανταπλάν Άρη.... Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μ#@νί χτενίζεται... Πάλι καλά που δεν άρχισε τίποτε κορώνες περί ανακύκλωσης των DVD... Κι εμείς καθόμαστε και ανεχόμαστε... Κυβερνήσεις, κανάλια, δημοσιογράφους... Δεν είναι δυνατόν να συγκεντρώνουν κοντά στο 50% τα κόμματα εξουσίας στις δημοσκοπήσε

Karate σίγουρα... Για kid δεν νομίζω, έχω καβαλήσει τα 33... Έκανα χθες την πρώτη μου προπόνηση στο karate... Ψαχνόμουν εδώ και καιρό να βρω κάτι να κάνω για να αθληθώ... Δεν είμαι τύπος του γυμναστηρίου, πάντα το βαριόμουνα, οι πολεμικές τέχνες πάντα μου φαινόντουσαν πιο ενδιαφέρουσες αν και δεν είχα δοκιμάσει ποτέ να κάνω... Στην πρίζα με έβαλε ο eriol78 ο οποίος έχει ξεκινήσει kung fu πριν από το καλοκαίρι... Ο  eriol78 έχει την ίδια ηλικία με μένα και είναι full time  εργαζόμενος και πατέρας δύο παιδιών... "Αφού προλαβαίνει και τα καταφέρνει αυτός γιατί όχι κι εγώ" , σκέφτηκα... Έψαξα πολύ τις σχολές πολεμικών τεχνών της περιοχής μου, από το internet αλλά κι ο ίδιος, και τελικά κατέληξα στο karate στην συγκεκριμένη σχολή που γράφτηκα η οποία ήταν αυτή που πληρούσε τις περισσότερες προϋποθέσεις που είχα θέσει... Χθες, εν μέσω νεροποντής έκανα το πρώτο μου μάθημα και οι εντυπώσεις, αν και αρχή, είναι κάτι παραπάνω από θετικές και ήδη ανυπομονώ για το επόμενο μάθ

Πριν από λίγες μέρες, εξαιτίας ενός post, μου ρώτησε κάποιος πώς μπορώ να βλέπω και να δίνω σημασία στη δυστυχία γύρω μου την στιγμή που έχω μια γυναίκα που αγαπώ και με αγαπά, ένα γιο που είναι αστέρι και μια δουλειά που ακόμα θεωρείται σταθερή και προνομιακή... Αλήθεια, πώς μπορεί κάποιος να ΜΗΝ τη βλέπει, να κλείνει τα μάτια σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας  και να επικεντρώνεται απλά στον μικρόκοσμό του...;

Την Κυριακή το απόγευμα κάνουμε βόλτα στο κέντρο οι τρεις μας... Στην πλατεία στο Μοναστηράκι, μερικοί πιτσιρικάδες b-boys  έχουν στήσει ένα ghetto blaster με ένα ενισχυτή και μικρόφωνο και χορεύουν breakdance... Ο κόσμος μαζεύεται γύρω τους και τους χαζεύει... Ο κύριος Σ. δεν αρκείται σε αυτό... Εισβάλλει στο κέντρο της νοητής πίστας δίπλα στον κάθε χορευτή και προσπαθεί να τους μιμηθεί... Ο κόσμος ξεκαρδίζεται στα γέλια, εμείς καμαρώνουμε, ο κύριος Σ. χειροκροτεί ενθουσιασμένος για το κατόρθωμά του και όταν τελειώνει η μουσική ένα από τα παιδιά λέει στο μικρόφωνο:  "Όπως βλέπετε, ο χορός αρέσει σε όλες τις ηλικίες..."

Κυκλοφορεί στο Android Market free application που περιλαμβάνει όλα τα βιβλία του " Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" του J.R.R. Tolkien , στα αγγλικά, σε μορφή ebook που σου δίνει τη δυνατότητα να κρατάς bookmarks... Ωραίο, λιτό, καλαίσθητο application, σου δίνει την τριλογία του "Άρχοντα" στην οθόνη του κινητού σου, στο δικό μου ( Samsung Galaxy 3 ) είναι και εξαιρετικά ευανάγνωστο... Όσοι πιστοί (ή junkies) του  "Άρχοντα" , σπεύσατε!!!

Ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το βιβλίο έχοντας μεγάλες προσδοκίες...Ένα Νεοϋορκέζος βιβλιοκριτικός είχε γράψει : "Από μια άποψη, αυτός ο Ιωνάθαν είναι ένα πελώριο μαρξιστικό παραμύθι..." Ο Ray Bradbury είχε πει για τον Ιωνάθαν: "Ανακάλυψα στον Ιωνάθαν τα μυστικά θεμέλια της ψυχής μου..." Ο "Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον" είναι ένα αλληγορικό παραμύθι για ένα γλάρο που αποφασίζει να σπάσει τα δεσμά και την ηθική της κοινότητας που ζει και να εξερευνήσει τους δρόμους που θα τον οδηγήσουν στην ελευθερία και την αυτοπραγμάτωση αγνοώντας το προσωπικό κόστος της απομόνωσης από την κοινότητα... Τελικά ο Ιωνάθαν βρίσκει την ελευθερία και σπάει τα δεσμά που ορίζουν οι κανόνες της κοινότητας αλλά ακόμα και αυτά του χώρου και του χρόνου και αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα για άλλους γλάρους που ακολουθούν το παράδειγμά του... Αυτό ακριβώς είναι και το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Richard Bach , ένας ύμνος στην ελευθερία και το κυνήγι του ονείρου...

Πολιτικές αποφάσεις και εκπαίδευση στα χρόνια του Μνημονίου... Κάποιες λεπτομέρειες που αφορούν άμεσα και την "προσπάθεια να σωθεί η χώρα" αλλά και χρονικό του έπους της φωτοτυπίας, μιας ιστορίας γελοιότητας, ανικανότητας, σκοπιμότητας και γνήσιας ελληνικής τρέλας... Οι φωτοτυπίες 5 φορές ακριβότερες από τα βιβλία! Της ΑΝΝΑΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗ Ακόμη μία γκάφα, κόστους πολλών εκατομμυρίων, από την ίδια την κυβέρνηση και τις ευφυείς κεφαλές που έχουν αναλάβει την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, αποδεικνύεται η υπόθεση της καθυστέρησης των σχολικών βιβλίων για τη φετινή χρονιά. Το ψάρι πάντα βρομάει από το κεφάλι και αυτή η υπόθεση άρχισε να μυρίζει από την αρχή της χρονιάς με την καθυστέρηση της έγκρισης του προϋπολογισμού του ΟΕΔΒ για το 2011, που οδήγησε στο τύλιγμα ενός τεράστιου κουβαριού από στάσεις πληρωμών, πλήθος συνταξιοδοτήσεων, παύση προσλήψεων, γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και εν τέλει την καταβολή εκατοντάδων εκατομμυρίων σε ιδιωτικές εταιρείες (για π