Ψαροκόκαλο...

Η μίνι κρουαζιέρα ξεκίνησε πρωί πρωί του Σαββάτου από την μαρίνα στο Καλαμάκι και ολοκληρώθηκε την Κυριακή το βράδυ στον Πειραιά... Αν κάποιος με ρωτήσει αν θέλω να την επαναλάβω κάποτε η απάντηση είναι σίγουρα όχι και αυτό δεν οφείλεται μόνο στις αναποδιές που συνέβησαν... Το ταξίδι ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, το σκάφος εκ πρώτης όψεως φαινόταν εντυπωσιακό, η παρέα ήταν μεγάλη και κεφάτη και όλα συνηγορούσαν για ένα πολύ καλό Σαββατοκύριακο... Δεν ήταν όμως ακριβώς έτσι... Φεύγοντας από το Καλαμάκι το Σάββατο, ο Σαρωνικός είχε 5 Μποφόρ... Τα 5 Μποφόρ δεν μπορούν να κλάσουν τίποτα σε ένα μεγάλο Φέρυ μποτ, στο ιστιοφόρο μας όμως, παρ' όλο που δεν ετίθετο θέμα ασφάλειας, έκλαναν μια χαρά και για κανά 2ωράκι μας κούνησε αρκετά καλά... Υπόψιν ότι ο γράφων, χωρίς να ζαλίζεται ποτέ στα καράβια, τα μισεί και αγχώνεται στην παραμικρή αστάθεια, οπότε αυτό το 2ωράκι δεν ήταν και πολύ ευχάριστο για μένα, οπότε έκανα υπομονή... Μετά κάνα 2ωράκι κι ενώ είχαμε πιάσει τ

Ο Μάικλ Τζάκσον πέθανε από καρδιακή προσβολή κι εγώ για κάποιο ανεξήγητο λόγο, στενοχωρήθηκα περισσότερο απ' όσο περίμενα...

Φοβάμαι τα πλεούμενα... Μου προκαλεί νευρικότητα η θάλασσα όταν εννοεί να κινείται όταν εγώ είμαι μέσα σε πλεούμενο... Μου αρέσει όμως η θάλασσα... Αυτό το ΣΚ, κανονίστηκε να πάμε διήμερη "κρουαζιέρα" στον Σαρωνικό, με σκάφος... Στην αρχή χέστηκα και είπα όχι... Μετά το καλοσκέφτηκα και είπα ναι... Πότε θα το ξανακάνω? Έχουμε ένα φίλο που είναι πλοίαρχος, εργάζεται στο κότερο μιας εφοπλίστριας και το έλεγε εδώ και χρόνια... Το πρόβλημα ήταν πάντα ότι αυτός δουλεύει το καλοκαίρι και τον χειμώνα δεν υπάρχει περίπτωση να μπω εγώ σε πλοίο... Φέτος έκατσε η καλή και μας την έριξε την ιδέα... Νοικιάζουμε σκάφος, αυτός skipper, από κοντά ένας φίλος του που είναι και αυτός του επαγγέλματος, μεγάλη παρέα, μοιραζόμαστε τα έξοδα, αναλαμβάνει όλα τα γραφειοκρατικά... Επειδή ξέρει ότι είμαι χέστης, με διαβεβαίωνε ότι έχει ελέγξει τον καιρό, ότι όλα είναι ok, ότι θα πάμε μέχρι Αίγινα και Αγκίστρι και ότι δεν θα δούμε πουθενά ανοιχτό ορίζοντα, θα είμαστε ασφαλείς και κοντά σε

Δεν θέλω να σχολιάσω την προκήρυξη στο σύνολο της για να μην γεμίσω το ποστ καριολίκια και ξερατά... Όποιος θέλει να τη διαβάσει ολόκληρη και να βγάλει τα συμπεράσματά του υπάρχει εδώ ... Παραθέτω μόνο κάποια από τα πιο αηδιαστικά κομμάτια της προκήρυξης με μόνο σχόλιο από την πλευρά μου, μακάρι να μην μας "σώσουν" ποτέ τέτοια καθίκια... ...Όταν στο παρελθόν θεωρούνταν(και ως ένα βαθμό ίσχυε) ότι το βάρος των επιχειρησιακών βραχιόνων του αντάρτικου πόλης θα πρέπει ν΄ ανακηρύσσει ως κεντρικό εχθρό την Λ.Μ.Α.Τ.(Λούμπεν ΜεγαλοΑστική Τάξη) σήμερα πρέπει να διαθέτουμε τη διαύγεια να αναθεωρήσουμε. Μπορούμε κάλλιστα να διατηρήσουμε την ίδια ονομασία αλλάζοντας όμως τη νοηματοδότηση της. Από ΄δω και πέρα όταν μιλάμε για Λ.Μ.Α.Τ. εννοούμε την Λούμπεν ΜικροΑστική Τάξη.. . ...Δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά φαντασιόπληκτη κυράτσα να προσβάλλει την τιμή και την ιστορία του Ε.Λ.Α. Αν η Σοφία Κυριακίδου συνεχίσει το παραλήρημα και τις ψευτιές της θα της ξεριζώσουμε την γλώσσα, όπω

Όταν ήμουνα πιτσιρικάς περίμενα πως και πως το καλοκαίρι... Ήταν σπουδαία υπόθεση!!! Έκλειναν τα σχολεία και καθόμουν 3 μήνες, έτρωγα παγωτά (η μάνα μου δεν μας άφηνε να τρώμε παγωτό τον χειμώνα μην κρυώσουν τα λαιμά μας...), έκανα ποδήλατο όλη μέρα και φυσικά πηγαίναμε διακοπές το λιγότερο 20 μέρες στην θάλασσα... Ο ενθουσιασμός αυτός και η προσμονή του καλοκαιριού συνέχισαν να υπάρχουν και μετά το σχολείο αφού μπήκα κατευθείαν στο πανεπιστήμιο... Πάλι καθόμουν σχεδόν 3 μήνες, έτρωγα παγωτά (όχι τόσα πολλά πλέον...), πήγαινα διακοπές στην θάλασσα (οι μέρες είχα αισθητά ελαττωθεί...), το ποδήλατο το είχα κόψει... Γενικά το γούσταρα ακόμη το καλοκαίρι αν και πλέον είχα ανακαλύψει ότι ως άνθρωπος με πολύ λευκή επιδερμίδα έπρεπε να προσέχω, να μην καώ από τον ήλιο, μελάνωμα, τρύπα του όζοντος, μπλα, μπλα,μπλα,..., πληροφορίες που όπως και να το κάνεις έναν αγχωτικό τύπο (εμένα δηλαδή) τον κάνουν πιο αγχωτικό... Μετά πήγα στον στρατό και έπιασα δουλειά...και μίσησα το καλοκαίρι

Βαριέμαι φοβερά...Έχω δουλειά να κάνω και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ...Έχω και ένα πονοκέφαλο φοβερό, δεν κοιμήθηκα καλά χθες, ήμουν πολύ ανήσυχος... Άντε να περάσει η ώρα να σχολάσω και, αν έχω ξεθολώσει λιγάκι, να πάω για κανένα μπανάκι, μπας και ξελαμπικάρω λίγο...

Παρακολούθησα λίγο χθες την τηλεοπτική κάλυψη των εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακροπόλεως... Όπως πάντα σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, οι προσκεκλημένοι κάθονται με συγκεκριμένη σειρά, σε συγκεκριμένες θέσεις, μπροστά ο Πρόεδρος, πίσω ο υπουργός, παραπίσω ο βουλευτής, και τράβα κορδέλα, βάσει πρωτοκόλλου... Εκεί όμως στην πρώτη σειρά, μπαστακωμένη δίπλα στον Γ.Γ. της UNESCO, η πανταχού παρούσα, πρέσβειρα καλή θελήσεως, Μαριάννα Βαρδινογιάννη... Αυτομάτως μου δημιουργήθηκε η απορία... Ως τι κάθεται στην πρώτη σειρά των καθισμάτων? Ως εκπρόσωπος της UNESCO, ενός διεθνούς οργανισμού, υπό την αιγίδα του οποίου βρίσκεται και ο αρχαιολογικός χώρος της Ακροπόλεως ή ως εκπρόσωπος της πραγματικής, μίας, πραγματικής εξουσίας εν Ελλάδι? Ποιο ακριβώς πρωτόκολλο της χάρισε την θέση που είχε στην χθεσινή εκδήλωση, ενώ υπουργοί, βουλευτές, αρχηγοί κομμάτων κάθονταν 2 και 3 σειρές πίσω από αυτήν? Καλό θα ήταν να υπάρξει μια διευκρίνηση σε μελλοντικά events έτσι ώστε να μην μπερδεύ

Από τα Νέα

Ξεκίνησα να γράφω για τα πολιτικά διλήμματα που βιώνω τελευταίως αλλά βαρέθηκα, διότι μου έβγαινε σεντόνι και το έσβησα... Εν τάχει, εγώ ένας τίμιος ψηφοφόρος του ΚΚΕ εδώ και πολλά πολλά χρόνια μέχρι και τις πρόσφατες Ευρωεκλογές, κουρασμένος από το τρίπτυχο Μάκης(Μαίλης), Στάλιν, τιμημένη αγροτιά και συνειδητοποιώντας ότι μεγαλώνοντας ο κοινοβουλευτισμός και μια σταδιακή μετάβαση στον σοσιαλισμό δεν μου φαίνονται και τόσο άσχημα, άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως θα έπρεπε να ρίξω και καμιά ματιά στο διπλανό το μαγαζί, βλέπε ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα που έχω πολλές διαφωνίες και εκεί, ίσως και περισσότερες από το ΚΚΕ, αλλά τι να κάνουμε, τι είναι η ζωή αν όχι ένας συμβιβασμός? Ενώ λοιπόν το έριξα στο ΚΚΕ, αυτή την φορά πάνω από την κάλπη σκεφτόμουνα μήπως θα έπρεπε να το ρίξω στους δίπλα, τους πιο "ροζ"... Τι ήταν να το πω, μαντάρα πήγανε οι "ροζ" στις Ευρωεκλογές και απ' ότι φαίνεται το πάνε για διάλυση το μαγαζί ... Τι γίνεται ρε πούστη, τόσο γκαντέμης είμαι? Με

Για το παραμύθι "Τρομοκρατία εν Ελλάδι 2009" , έχω πει την άποψή μου παλιότερα εδώ και εδώ . Όσον αφορά το χθεσινό χτύπημα, θέλω να εκφράσω την συμπόνοια μου στην οικογένεια του θύματος, ότι και να ήταν ο μπαμπάς τους, τα δυο παιδιά του θα μεγαλώσουν χωρίς αυτόν... Το χτύπημα δεν αποτελεί πλήγμα ενάντια στον θεσμό της αστυνομίας και της κρατικής καταστολής, ποτέ τέτοιου είδους δράσεις δεν κατάφεραν κάτι τέτοιο απλά αποτέλεσαν άλλοθι για περισσότερα μέτρα... Η χρονική στιγμή που επέλεξε η "Σέχτα" να κάνει το χτύπημα καθώς και το συγκεκριμένο θύμα (φρουρός μάρτυρα της δίκης του ΕΛΑ), μου φαίνεται ελαφρώς περίεργη και βολική για το γενικότερο κλίμα καθώς, πολύ λογικά, θα στρέψει την προσοχή, έστω και για λίγο, μακρυά από τα σκάνδαλα, τις "πολυκατοικίες", το μεταναστευτικό, κτλ, κτλ... Παρεμπιπτόντως σε ποια άλλη χώρα του κόσμου, μάρτυρας που έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, εξακολουθεί να κατοικεί στο σπίτι του? Τι στο διάολο, καν