Ψαροκόκαλο...

Από σήμερα και μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι, το χαλουμόσπιτο λειτουργεί σε mode μονογονεϊκής οικογένειας αφού η μαμά λείπει από το σπίτι για δουλειές, βρίσκεται ήδη στην Κρήτη... Εγώ και τα αγόρια είμαστε μόνοι μας και θα τα περάσουμε στα σίγουρα μια χαρά... Το πρωινό ξύπνημα κύλησε εύκολα, τα παιδιά ήταν συνεργάσιμα και ευδιάθετα μου είπαν βέβαια και οι δύο ότι τους λείπει η μαμά... Δεν ξέρω κατά πόσον το σπίτι θα γίνει αχούρι μέχρι να επιστρέψει η Μ. ,σε γενικές γραμμές είμαστε τακτικοί και οι τρεις μας ... Θα προσπαθήσω να βάλω και πλυντήριο αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα... ☺

Κάπου είχα διαβάσει κάποτε ότι ο λόγος που κάνουμε παιδιά συνδέεται άμεσα με τον φόβο του θανάτου, θέλουμε να ξορκίσουμε αυτό τον φόβο προσπαθώντας να διαιωνίσουμε την ύπαρξή μας μέσω ενός ζωντανού παρακλαδιού μας... Ανέκαθεν φοβόμουν τον θάνατο, το μετά, την ιδέα της ανυπαρξίας και του αγνώστου... Βλέποντας τα παιδιά μου να μεγαλώνουν νιώθω με τον καιρό αυτόν τον φόβο να φεύγει... Θα ζήσω μέσα τους, στο DNA και τις αναμνήσεις τους... Στο πρώτο άκουσμα μπορεί να ακούγεται πολύ εγωιστικό αυτό που λέω και σε ένα βαθμό είναι κιόλας αλλά όχι και τόσο αφού πλέον η δική τους η ζωή έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία κι αξία από τη δική μου την οποία θα χάριζα χωρίς δεύτερη σκέψη γι' αυτούς... Όχι δεν είμαι τόσο αλτρουιστής, είμαι απλά πατέρας... 

Όταν πηγαίνω για προπόνηση τα πρωινά της Κυριακής στο γήπεδο Σπυρούδη συναντώ συχνά έναν τύπο γύρω στα 40 με 45, μετρίου αναστήματος,αρκετά νευρώδη, με προχωρημένη φαλάκρα... Φοράει επιγονατίδες, κατάλληλα παπούτσια τύπου Vans και κάνει προπόνηση στην ράμπα του skateboard που βρίσκεται σε μια γωνιά του γηπέδου...  Οι φιγούρες του είναι λίγες, τις πρώτες φορές φαινόταν απλά να προσπαθεί να θυμηθεί το σώμα του πώς να είναι πάνω στη σανίδα... Τις τελευταίες Κυριακές μοιάζει πιο σίγουρος, τολμάει περισσότερα πράγματα... Σήμερα είχε φέρει μια σκούπα μαζί του για να καθαρίσει την ράμπα από τα νερά που είχε αφήσει η χθεσινή βροχή... Πριν 2 ή 3 Κυριακές μαζί του ήταν ένας πιτσιρικάς γύρω στα 10 ή 12 με το bmx ποδήλατό του...  Δεν έχουμε μιλήσει ποτέ αλλά τον συμπαθώ πολύ... Μου αρέσει πολύ που αρνείται να υποταχθεί στα κλισέ της ηλικίας του και τα όσα η σοβαροφάνεια υπαγορεύει... Θέλω να πιστεύω ότι έχω κι εγώ ένα πνεύμα ζωντανό και "άναρχο" όπως πιστεύω ότι έχει κι αυτός..

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα dimension που περιέχει τα Materials που εμπορεύεται η εταιρεία μας και ένα measure που απεικονίζει το Revenue... Έστω ότι θέλουμε να κατασκευάσουμε ένα νέο calculated dimension το οποίο θα περιέχει μόνο τα πρώτα 20 Materials σε άθροισμα Revenue είτε για να το χρησιμοποιήσουμε σε ένα chart είτε για να το χρησιμοποιήσουμε σαν φίλτρο σε ένα drop down box... Η λύση είναι εξαιρετικά απλή και χρειάζεται μόνο η παρακάτω γραμμή κώδικα για να δημιουργήσει το  calculated dimension: Η μόνη διαφοροποίηση που υπάρχει ανάλογα με το που θα χρησιμοποιηθεί αυτό το calculated dimension είναι ότι όταν το χρησιμοποιήσουμε μέσα σε ένα chart πρέπει οπωσδήποτε να θυμηθούμε να επιλέξουμε την επιλογή "Suppress Null Values" στα dimension settings έτσι ώστε να μην επιστρέψει τιμές για τα nulls...

Αυτό  που κάποιοι εκεί έξω εννοούν ότι πρέπει να βγουν από πάνω βρέξει χιονίσει, ακόμα και αν έχουν κάνει μαλακία, αληθινά με ξεπερνάει... Που πουλάνε τρέλα, ξεκινούν επιθετικά και με φωνές και προσπαθούν να σε "τρομάξουν"... Πριν από 20 λεπτά είχα μια τέτοιου είδους αντιπαράθεση με γείτονες από την πολυκατοικία, ιδιοκτήτες, οι οποίοι εννοούσαν ότι επειδή είμαι ενοικιαστής έπρεπε να κάνω μόκο που βρήκα ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο στην θέση μου στην πυλωτή... Η αντιπαράθεση δεν πήγε πέρα από το σημείο που θα δυσκόλευε την συγκατοίκηση, καλώς ή κακώς είμαστε γείτονες και πρέπει να ζήσουμε κάτω από την ίδια στέγη... Τα νεύρα μου πάντως για να καλμάρουν θα χρειαζόταν να ξεριζώσω το κεφάλι των γειτόνων και να κατουρήσω στον λαιμό τους... Αλλά δεν το έκανα...

Υπάρχουν κάποιες αναμνήσεις, όπως αυτή ή αυτή , που μένουν ανεξίτηλες μέσα σου... Κάποιες μυρωδιές και κάποιες γεύσεις όπως η ντοματοσαλάτα από το μποστάνι της γιαγιάς μου στο χωριό, που δεν σβήνουν ποτέ όσα χρόνια κι αν περάσουν, που δεν τις νικάει ο χρόνος... Όταν φτάνεις στο τέλος της ζωής κι έχεις πολλές τέτοιες αναμνήσεις/μυρωδιές/γεύσεις να θυμάσαι πάει να πει ότι έζησες μια καλή ζωή...

Είμαι ορκισμένος οπαδός του Stephen King ... Έχω διαβάσει πολλά βιβλία του και δεν έχω βγάλει κανένα σκάρτο, το ακριβώς αντίθετο, μου άρεσαν όλα... Τον Πύργο δεν τον είχα αγγίξει μέχρι τώρα... Με φρέναρε πάντα το πλήθος των βιβλίων, η κατάδυση σε ένα νέο σύμπαν που απαιτεί την αφοσίωση και την προσοχή σου... Τα χρόνια πέρασαν και είχα αρκετό καιρό να διαβάσω Stephen King μέχρι που πέσαν στα χέρια μου και τα 8 βιβλία της σειράς οπότε σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να το πάρω απόφαση και να διαβάσω τον Πύργο... Στην εισαγωγή του βιβλίου, ο ίδιος ο Stephen King εξηγεί πώς γεννήθηκε σαν ιδέα ο Πύργος στο μυαλό του, το μυαλό ενός 19χρονου οπαδού του Tolkien με την ορμή, το θάρρος και την αλαζονεία ενδεχομένως να δημιουργήσει ένα έργο κι ένα σύμπαν εφάμιλλο του ειδώλου του... Σε αυτό το σημείο και όντας και ο ίδιος φανατικός του Tolkien οφείλω να πω ότι έχοντας διαβάσει το πρώτο βιβλίο του Πύργου (δεν ξέρω τι γίνεται στα επόμενα βιβλία), το σύμπαν του King απέχει έτη φωτός από το να πλ

Σ: Μπαμπά, αυτό είναι φοβερό, θα τριπάρω! Εγώ: .... Σ.,  ξέρεις τι σημαίνει τριπάρω; Σ: Ναι, ξέρω! Εγώ: Τι σημαίνει; Σ: Θα πέσω σε τρύπα ! 

Συνήθως, όταν φτιάχνουμε ένα QlikView app, τα measures που χρησιμοποιούμε είναι συγκεκριμένα, αυτό που αλλάζει είναι η απεικόνισή τους είτε σε table like objects είτε σε γραφήματα διαφόρων ειδών, συνδυάζοντάς τα με όσα και όποια dimensions επιθυμούμε... Το best practice υπαγορεύει ότι τα measures πρέπει να φορτώνονται από το script στην τελική τους μορφή και να χρησιμοποιούνται χωρίς να γράφουμε πολύ κώδικα στα expressions των objects στο layout της εφαρμογής όμως δυστυχώς (ή ευτυχώς, δεν έχω αποφασίσει ακόμα) αυτό δεν συμβαίνει πάντα... Όταν το app είναι μικρό και τα objects λίγα, μια πιθανή αλλαγή στο calculation ενός ή περισσότερων από αυτά δεν είναι κάτι σπουδαίο, όταν όμως έχεις να κάνεις με apps τα οποία κουβαλάνε δεκάδες measures σε δεκάδες διαφορετικά objects τότε μια πιθανή αλλαγή του business logic δημιουργεί τεράστιο πονοκέφαλο στον developer... Το πρόβλημα αυτό αποφεύγεται με τον εξής απλό αλλά έξυπνο τρόπο... Κάθε ένα από τα measures που χρησιμοποιούμε γίνεται ένα va