Ψαροκόκαλο...

Free website - Powered By Wix.com

Να (ξανά) κόψω το τσιγάρο... Να αρχίσω, επιτέλους, να γυμνάζομαι... Να διορθώσω την διατροφή μου... Δεν έχω παχύνει αλλά τρώω άτσαλα και ανθυγιεινά... Να ελαττώσω το άγχος, δεν πάει άλλο... Να είμαι πιο επίμονος, πιο υπομονετικός και πιο ψύχραιμος... Να βγάλω κανένα φράγκο παραπάνω... Να τελειώσω, επιτέλους, αυτό το ρημάδι το βιβλίο της Python που έχω ξεκινήσει και αφήσει στην μέση... Να διαβάσω πολλά ωραία βιβλία και να δω πολλές ωραίες ταινίες... Να καταφέρουμε, αν το επιτρέπει ο μπέμπης και η οικονομική μας κατάσταση, να κάνουμε ένα ταξίδι στο εξωτερικό... Έχουν περάσει 2 χρόνια από το τελευταίο... :( Θα είναι ενδιαφέρον στο τέλος του 2011 να δω τι τελικά από αυτά πέτυχα... Καλή χρονιά σε όλους!!!

Ο "Νευρομάντης" είναι μια ματιά σε ένα σκοτεινό, υπερτεχνολογικό μέλλον... Εκεί τα κράτη δεν υφίστανται πλέον, ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο μέγιστο σημείο ανάπτυξής του και τον κόσμο ελέγχουν τεράστιες εταιρικές κοινοπραξίες... Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν σύνθετα βιοναρκωτικά, τοποθετούν ηλεκτρονικά εμφυτεύματα στο σώμα τους και σερφάρουν στο διαδίκτυο συνδέοντας τους εγκεφάλους τους απευθείας με τον κυβερνοχώρο ενώ η ζώσα συνείδηση ενός νεκρού μπορεί να διατηρηθεί μέσα σε μια μονάδα μνήμης ROM... Μέσα σε αυτό το σύμπαν εξελίσσεται η ιστορία του Case,  ενός ναρκομανούς, cowboy του διαδικτύου, ο οποίος προσλαμβάνεται από κάποιον πρώην στρατιωτικό για τις εξειδικευμένες τεχνικές του υπηρεσίες, γεγονός που θα τον μπλέξει σε μια περιπέτεια που διαδραματίζεται σε πολλά σημεία του πλανήτη και τέλος στο διάστημα στο διαστημικό σταθμό Freeside , ιδιοκτησία της πανίσχυρης οικογένειας Tessier-Ashpool , όπου η ιστορία κορυφώνεται και αποκαλύπτεται ποιος ή τι κρύβεται τελικά πίσω από ό

Επιστροφή στη δουλειά μετά από 10 μέρες, επίπονη και βαρετή... Η δουλειά με περιμένει κι εγώ δεν θέλω να την βλέπω... Ο Σ. απλά και μόνο για να μου βγάλει τη γλώσσα αποφάσισε να ξυπνήσει σήμερα στις 7:30 ενώ όλες τις υπόλοιπες μέρες της άδειας τα εγερτήρια ξεκινούσαν από τις 5:30... Μακάρι να ήμουν στο σπίτι και ας με είχε ξυπνήσει από τα άγρια χαράματα...

Έψαχνα να βρω κάποιο ωραίο χριστουγεννιάτικο παραμύθι για το ευχετήριο post, ένεκα η ημέρα αλλά έπεφτα διαρκώς πάνω στα ίδια και τα ίδια έτσι αποφάσισα να αναδημοσιεύσω μια χριστουγεννιάτικη ιστορία του Φώτη Κόντογλου , έτσι για αλλαγή για να μας θυμίσει ότι Χριστούγεννα για την Ελλάδα δεν είναι μόνο έλατα, έλκηθρα και στρουμπουλοί (γλυκύτατοι δεν διαφωνώ) κοκκινοφορεμένοι άγιοι... Χρόνια πολλά και καλά σε όλους, με υγεία, ευτυχία και ειδικά για τους βιβλιόφιλους με πολλά καλά βιβλία!!! Χριστούγεννα στη σπηλιά Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δεν έριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ' αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ' έπιασε κ' έρριχνε βελονιαστό χιονόνε

Ο καιρός δεν λέει να μας θυμίσει Χριστούγεννα, χθες έπινα καφέ στο Θησείο καθισμένος έξω... Η διάθεση δεν είναι η καλύτερη αλλά και τι σκατά να φας, πρέπει να σταθείς όρθιος, "tomorrow will be another day" , που έλεγε και η Scarlett, όχι η Johansson, η άλλη η προπολεμική... Καλά Χριστούγεννα να έχουμε, να περάσουμε όλοι όσο καλύτερα μπορούμε, υγεία, ευτυχία και κανένα φράγκο δεν θα ήταν άσχημο... Ακολουθεί η φωτογραφία του πακέτου που έφερε ο πατέρας μου στον εγγονό του (έχει λαλήσει, ο παππούς όχι ο εγγονός) ο οποίος ψάχνει διαρκώς τρόπους να του κάνει δώρα...

Υπέρ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ήταν ο δίσκος που κυκλοφόρησε μέσα στην εκκλησία χθες το πρωί της Κυριακής όταν πήγαμε για την πρώτη μετάληψη του Σ. (δεν φταίω εγώ, η Μ και οι παππούδες φταίνε)... Όπως μας ενημέρωσε ο παπάς από άμβωνος, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας κάνει μεγάλη φιλανθρωπική και ιεραποστολική δουλειά στις χώρες του Τρίτου Κόσμου...  Τι  περίεργο πάτερ, πώς δεν έχει δραστηριοποιηθεί ακόμα το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και στην Ελλάδα;  Χώρα του Τρίτου Κόσμου δεν είναι κι αυτή; Ok, ακόμα δεν βλέπουμε παιδάκια με τυμπανισμένες κοιλιές στους δρόμους αλλά πού θα πάει, θα το πετύχουμε...

Υπάρχουν κάποια βιβλία τα οποία σε κερδίζουν από τις πρώτες σελίδες, σε κρατάνε τσιτωμένο, δεν θες να τα αφήσεις από τα χέρια σου, κάθε μέρα ζεις για την ώρα που θα τελειώσουν όλες οι υπόλοιπες ενοχλητικές αλλά υποχρεωτικές ενασχολήσεις σου (όπως η εργασία και οι κοινωνικές συναναστροφές) και θα μπορέσεις να αφοσιωθείς σε αυτά... Το   "Άρωμα του Ονείρου" δεν ήταν ένα από αυτά... Για την ακρίβεια με δυσκόλεψε πολύ να το συνηθίσω και όταν τα κατάφερα είχα φτάσει βαρυγκομώντας στην μέση του βιβλίου, στο τέλος όμως το "πρόσημο" του βιβλίου ήταν θετικό... Η πλοκή διαδραματίζεται σε ένα εύρος χιλίων ετών, από την μεσαιωνική Ευρώπη μέχρι σήμερα, ένα σπουδαίο άρωμα είναι ο πυρήνας του βιβλίου και όλα περιστρέφονται γύρω από αυτόν... Ο Αλομπάρ και η Κούδρα, ένα ζευγάρι αιώνια αγαπημένο, ο Μπάνυ Λεφέβρ με την σπουδαία μύτη και την μάσκα της φάλαινας, η Πρισίλα που κυνηγάει το όνειρο της επιτυχίας, ο Ντάνυμπου Γουίγκς που κυνηγάει την αθανασία, η Μαντάμ Ντεβαλιέ που κυνηγάει

Υπήρχε μια εποχή πολύ πριν τον "Κώδικα Ντα Βίντσι" , τον Λιακόπουλο και τους Νεφελίμ που ο μυστικισμός, η μεταφυσική και η συνωμοσιολογία δεν ήταν τόσο της μόδας... Τότε λοιπόν πριν από πολλά χρόνια, τις λίγες μέρες που περνούσαμε στο χωριό, ξόδευα τα άγρυπνα μεσημέρια μου διαβάζοντας τα βιβλία του μπάρμπα μου του Χ. ... Ένα από αυτά ήταν οι "Μυστικές Εταιρείες" ... Σε αυτό το βιβλίο ο Νίκος Τσιφόρος εγκαταλείπει το γνωστό ειρωνικό/σαρκαστικό στυλ του και κάνει μια βουτιά στον κόσμο των Μυστικών Εταιρειών πάσης φύσεως, θρησκευτικών, πολιτικών,εγκληματικών, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.... Όπως λέει και ο ίδιος περιγράφοντας το βιβλίο του: Υπάρχουν δυο θέματα μέσα στις Μυστικές Εταιρείες: η αλήθεια η ιστορική και η αρλούμπα, το παραμύθι, όπως αρέσουν να πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Διαβάζοντας τις "Μυστικές Εταιρείες" ο αναγνώστης θα βρει πολλές πληροφορίες και πλήθος στοιχείων για οργανώσεις/αιρέσεις/ομάδες που ακούει τα ονόματά τους και

Ξεκίνησα να γράφω για τον Χατζηδάκη αλλά κατάλαβα ότι έκανα μαλακία και το έσβησα... Χθες έγινε απεργία, έγινε πορεία, συγκρoύστηκε ο κόσμος με την αστυνομία, διαδήλωσε την αντίδρασή του στο μνημόνιο και όσα του στερούν την αξιοπρέπειά του... Με αυτά πρέπει να ασχοληθούμε, αυτά είναι τα πρωτεύοντα... Ο ξυλοδαρμός Χατζηδάκη άλλωστε έγινε πρώτο θέμα από όλες τις εφημερίδες που ασχολούνται με την υγεία του πρώην υπουργού και αγνοούν τα χθεσινά γεγονότα, δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε κι εμείς στα blogs... Εμείς ας πούμε τίποτε άλλο, πιο ουσιαστικό... Χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά υφίστανται απίστευτη βία κάθε μορφής, είτε φυσική είτε ψυχολογική καθώς κάποιοι με πρόσχημα τη διάσωση μιας απροσδιόριστης πατρίδας τους στερούν το μέλλον αλλά τα ΜΜΕ επιμένουν είτε να αποκρύπτουν την αλήθεια είτε να την παρουσιάζουν με τρόπο ακίνδυνο, στρογγυλεμένο και ενίοτε γραφικό... Δεν μπορούμε να εγκλωβιστούμε σε μια comme il faut αντίληψη της πραγματικότητας η οποία πλασάρεται από τα κανάλια που α