Ψαροκόκαλο...

Αν μπορεί ο πόλεμος να βγάλει γέλιο, το βγάζει με τη φωτογραφία του Ζάκαρι Μπόιντ. Του δεκαεννιάχρονου αμερικανού φαντάρου στο Αφγανιστάν (θαυμάστε τον και στο «ΕΨΙΛΟΝ») που μάχεται αγουροξυπνημένος. Εβαλε κράνος, φόρεσε αλεξίσφαιρο γιλέκο, πήρε όπλο και όρμηξε στο ανάχωμα. Μόνο που ξέχασε παντελόνι και αρβύλες... Αποτέλεσμα; Ενας φωτογράφος του Associated Press τον φωτογράφισε να φοράει παντοφλάκια και ροζ μποξεράκι που έγραφε «Ι Love New York»! Η φωτογραφία βρήκε το δρόμο της στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και ο Ζάκαρι τρομοκρατήθηκε: «Μάλλον θα μείνω χωρίς δουλειά», είπε στους γονείς του. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Γκέιτς δήλωσε ανυπόμονος να του σφίξει το χέρι, προσθέτοντας: «Συγνώμη, αλλά θέλει πολύ κουράγιο να αντιμετωπίζεις τους Ταλιμπάν με τέτοια αμφίεση!» Από την Ελευθεροτυπία

Από την Ελευθεροτυπία

Θα πρωτοτυπήσω και πάλι, και θα αναφερθώ στο πόσο αναγκαίο είναι να ψηφίσουμε όλοι στις Ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου... Όχι για να χάσουν τον ύπνο τους κάποιοι, αν και θα χαρώ πάρα πολύ αν συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά για να ξυπνήσουν από τον ύπνο τους κάποιοι άλλοι, περισσότεροι... Αυτοί που γκρινιάζουν καθημερινά για την φτώχεια, την ανεργία, την ακρίβεια, την εγκληματικότητα, καταριούνται τους πολιτικούς για το κατάντημα που τους έχουν καταδικάσει αλλά δεν κάνουν τίποτα, δεν σηκώνονται από τον καναπέ τους και όταν πάνε να ψηφίσουν, ψηφίζουν μονοκούκι δικομματισμό... Είναι ευκαιρία η 7η Ιουνίου να ξυπνήσουν, να πάνε να ψηφίσουν και να στείλουν ένα μήνυμα, μη ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ... "Πιστεύεις Snowball, ότι με την ψήφο σου αλλάζεις κάτι? Αν οι εκλογές είχαν αποτέλεσμα θα τις είχαν καταργήσει!!!" ... Δεν έχεις άδικο και μπορεί και να είναι έτσι όπως τα λες, θα σου πω, αλλά όπως ένα μωρό παιδί μαθαίνει πρώτα να περπατάει και μετά να τρέχει, έτσι και ο αποχαυνωμένος Έ

Απόψε προβάλλεται, σε ζωντανή μετάδοση από τον ΣΚΑΙ, ο δεύτερος τελικός για το πρωτάθλημα μπάσκετ... Επίσης απόψε, το STAR μεταδίδει το διαγωνισμό για την ανάδειξη της Playmate 2009... Θα προτιμήσω να δω Playmate... Αν είναι να δω τσόντα απόψε, ας δω κάποια που θα ευχαριστηθώ... :(

Ξέχνα όσα ήξερες.... Ποιά Ρόζα και ποιοί Σπαρτακιστές... Ο ΓΑΠ το είπε , ανεμίζοντας το λάβαρο της επανάστασης... Και ο Κωστάκης του απάντησε ως άλλος Φρίντριχ Έμπερτ: "Yπευθυνότητα ή ακραία ανευθυνότητα" Κάπου εδώ, όσοι παρακολουθούσουν το διάλογο, ξεράθηκαν στα γέλια...

Παρατηρώ ότι η χώρα με τα περισσότερα hits στο blog μετά τη γλυκιά πατρίδα είναι η USA, γεγονός που με προβληματίζει καθώς αυτό μπορεί να σημαίνει τα παρακάτω: Οι ιδέες μου έχουν μεγάλη απήχηση στο America, γεγονός το οποίο ίσως θα έπρεπε να με ανησυχεί... Οι ιδέες μου όχι μόνο δεν έχουν απήχηση στο America αλλά έχουν κινητοποιήσει μηχανισμούς διωκτικούς και κατασταλτικούς οι οποίοι απεργάζονται σχέδια αρχικά παρακολούθησής μου και μετά καταστροφής μου... Η ελληνοαμερικανική κοινότητα βρίσκει στο blog μου μια πένα που "μυρίζει" Ελλάδα... Τίποτε από τα παραπάνω, τυχαίο είναι και μάλλον τυχαίο είναι και το blog σου, θλιβερέ τύπε...[*] [*] Αυτή η επιλογή θα είναι αρεστή σε κάποιους κακοπροαίρετους, στους οποίους εσύ σίγουρα δεν ανήκεις αγαπητέ αναγνώστη...

Έσκασε και η φούσκα Ομπάμα και φάνηκε πλέον ξεκάθαρα ότι το όλο ζήτημα ήταν να 'χαμε να λέγαμε... Απόμεινε μόνο η χαρά των Αφροαμερικάνων για τον πρώτο μαύρο πρόεδρο και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, για την αλλαγή, την καινούργια αρχή και δεν συμμαζεύεται... Μία από τα ίδια ο Ομπάμα απλά σε πιο ελκυστικό πακέτο, δεν έχει την brutalite του Τζορτζ Τζούνιορ... Διατυπώνει φόβους λέει τώρα για το τι θα γίνουν οι "τρομοκράτες" που θα απελευθερωθούν από το Γκουαντάναμο και διατηρεί τα έκτακτα στρατοδικεία ... Τα είχα πει (κι) εγώ αλλά δεν έδινε κανένας σημασία, όλοι ήταν μαγεμένοι από την...Obama-mania!!! Δεν περίμενα πάντως να ξεβρακωθεί τόσο σύντομα... Πολύ λαϊφσταλιά τελικά ο κύριος...

Κάτσαμε σπίτι, ρίξαμε ένα σχετικό " ματς "... Τελευταία κανείς δεν είναι ικανοποιημένος, όλοι μου ζητάνε είτε έμμεσα είτε άμεσα να αλλάξω... Κοντεύω τα 31, δεν έχω καμιά διάθεση να αλλάξω... Ζορίστηκα να τα βρω με την πάρτη μου, δεν πρόκειται να αναθεωρήσω κάτι τώρα... Από το να σκάσω εγώ καλύτερα να σκάσεις εσύ, έτσι πάει...

Διάβαζα τις εφημερίδες σήμερα και μου ήρθαν στο μυαλό οι στίχοι του αθάνατου άσματος: Ελλάδα η χώρα του Πράσινου Ήλιου, του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, της Καλαμαριάς... Ελλάδα πατρίδα, σουβλάκι με πίτα, Datsun, Adidas και Χάνι της Γραβιάς... Πόσο διαχρονικά επίκαιρο είναι, πόσο άρτια περιγράφει την ελληνική πραγματικότητα... Εντάξει, χρειάζεται ένα update, δεν είμαστε η χώρα του Πράσινου Ήλιου (ακόμα...), το Ντατσούνι αντικαταστάθηκε από το Cherokee και το Cayenne, το Adidas έγινε Burberry αλλά το άσμα πιάνει τον παλμό της ελληνικής λεβεντιάς, απεικονίζει την ψυχοσύνθεση του Έλληνα, αυτό που είναι, αυτό που εκπροσωπεί, αυτό που αξίζει.... (???)