Ψαροκόκαλο...

Ο Ιούνιος έχει μπει φουριόζος με πολύ πυκνή πληροφόρηση και ροή γεγονότων... Πολύ δουλειά, ένα νέο επαγγελματικό εγχείρημα που είναι στα σπάργανα, οι πρώτες μέρες μετά την καραντίνα που εξακολουθούν να μας συγχύζουν και να μας κάνουν καχύποπτους, εξελίξεις σε κάθε επίπεδο... Είμαι κουρασμένος και δεν κρύβω ότι έχω πολύ stress, ο ύπνος μου έχει γίνει πολύ ανήσυχος, κάθε βράδυ βλέπω όνειρα που καυγαδίζω...  Όσον αφορά τη δουλειά έχω εμπλακεί σε projects τα οποία έχουν πολύ μεγάλη σημασία αυτή την περίοδο για την εταιρεία, ασχολούνται με αυτά άτομα του C-level management και νιώθω ότι επιτέλους η δουλειά μου έχει γίνει γνωστή κι έχει εκτιμηθεί στο σημείο που της άξιζε... Δεν με ενοχλεί η κούραση ή το stress αλλά νιώθω ότι αυτή είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία για το break through σε ένα άλλο level που θα μου επιτρέψει να προσεγγίσω μια ζωή και κάποιους στόχους όπως τους έχω ονειρευτεί εδώ κι χρόνια με την Μάρα κι αυτό με αγχώνει πολύ... Δεν θέλω να χάσω αυτή την ευκαιρία, θέλω να πάνε όλ

Χθες το μεσημέρι, ο οργανισμός μου μου χτύπησε για πρώτη φορά ένα δυνατό καμπανάκι... Με προειδοποίησε ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν κάνω καλά, ότι κάτι πρέπει να αλλάξει πριν αποκτήσω πραγματικό πρόβλημα...  Στα καλά καθούμενα και αφού είχα κατέβει να πάρω ένα καφέ, επιστρέφοντας στο γραφείο ένιωσα πολύ έντονη δυσφορία, να μουδιάζουν τα χέρια μου, τα γόνατά μου να λύνονται, το κεφάλι μου να είναι ελαφρύ και να με λούζει κρύος ιδρώτας... Στην αρχή νόμισα ότι ήταν κάποιος στομαχικός ίλιγγος αλλά παρόλο που η ώρα περνούσε, η "ρουκέτα" δεν ερχόταν, η κατάστασή μου δεν βελτιωνόταν και έγινε μάλιστα και αντιληπτή στους συναδέλφους που κάθονται κοντά μου παρ' ότι δεν είχα πει τίποτα... Μου φέρανε νερό, μου δώσανε να πιω ένα Depon, να φάω κάτι γλυκό, μου πήρανε την πίεση... Η πίεση δεν έδειχνε να είναι το πρόβλημα κι ευτυχώς η εταιρεία λόγω του αντικειμένου της δεν έχει μόνο το γιατρό εργασίας ως οφείλει (ο οποίος χθες δεν ήταν παρών) αλλά και άλλους γιατρούς οπότε πήγα