Ψαροκόκαλο...

Μόλις έσβησα τα accounts μου στο X και το Threads...  Είμαι ένα βήμα πιο κοντά στην αποσύνδεση από την τοξικότητα και την αποχαύνωση του συνεχούς scrolling, ένα βήμα πιο κοντά στην ψυχική ηρεμία...  Έχω ενεργά accounts σε άλλα social media αλλά θα κάνω ένα βήμα την φορά, άλλωστε το να τα κόψεις νιώθω ότι θα είναι μια διαδικασία παρόμοια με αυτή της αποτοξίνωσης...  Αυτό που περιμένω να κερδίσω από αυτή την προσπάθεια είναι περισσότερο χρόνο, ποιοτικότερο χρόνο, μεγαλύτερη ψυχική ηρεμία, περισσότερη ψυχραιμία...  Για να δούμε...

Δεν ξέρω αν εγώ το νιώθω έτσι ή αν είναι η πραγματικότητα αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου όταν ξεκινούν μια συζήτηση την ξεκινούν επιθετικά, έχουν ένα στυλ "άκου να σου πω εγώ τώρα που ξέρω και δεν σηκώνω αντιρρήσεις" ... Δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τον άλλο τι έχει να τους πει, θέλουν να ακούσουν μόνο τον εαυτό τους, ο στόχος τους είναι ο άλλος συνομιλητής να "υποταχθεί"   στην άποψή τους...  Το καλύτερο από όλα είναι οι περιπτώσεις που εκφράζουν άποψη ενώ τα γεγονότα τους διαψεύδουν, πολύ πρόσφατα μου έτυχε μια τέτοια περίπτωση... "Είναι η άποψή μου" μου λέει, "δεν είναι θέμα άποψης ρε φίλε, τα γεγονότα σε διαψεύδουν" , κι όμως επέμενε...  Σίγουρα παίζει ρόλο η ανθρώπινη βλακεία, ο συγκεκριμένος δεν είναι τέτοιος, το υπογράφω, αλλά νομίζω ότι έχουμε χάσει σαν κοινωνία την ικανότητα του συνδιαλέγεσθαι, την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων, κάθε αλληλεπίδραση είναι αφορμή για "μάχη" ... Ίσως να φταίνε τα social media που είμ

Μπορεί να φταίει που μεγαλώνω αλλά κάθε μέρα που περνάει τα social media μου φαίνονται όλο και περισσότερο ανυπόφορα... Ξέρω ότι μέσα στον βόθρο αν ψάξεις καλά μπορεί να βρεις διαμάντια αλλά δεν έχω τη διάθεση να ψάξω πια...  Αν εξαιρέσεις το LinkedIn, το οποίο χρησιμοποιώ για πολύ συγκεκριμένους λόγους και το Twitter, το οποίο προτιμώ σαν format και περιεχόμενο αλλά η τοξικότητα του φτάνει σε απαγορευτικά επίπεδα κάποιες φορές, όλα τα υπόλοιπα στα δικά μου μάτια φαίνονται σαν χαοτικά περιβάλλοντα διασποράς ψευδών ειδήσεων, καυλαντίσματος, διαφημίσεων και τρομακτικής έκφρασης των πιο ποταπών ανθρώπινων συναισθημάτων...  Όλο αυτό που συνετελέσθη με το web 2.0 και την σαρωτική επικράτηση των social media σε κάθε έκφραση της κοινωνικής ζωής είναι τρανό παράδειγμα του πως ένα πανίσχυρο όπλο/δώρο, όπως το internet, στα χέρια πονηρών ανθρώπων που απευθύνονται σε αμαθείς ανθρώπους μπορεί να οδηγησει στην μέγιστη χειραγώγηση της βούλησης, στην ευτέλιση κάθε είδους λογικής και αξιοπρέ

Αληθινά, πόσο περίπλοκα έχουν γίνει τα πράγματα την εποχή των social media για να ανακαλύψεις πού πραγματικά είναι η αλήθεια; Δεν μιλάω για τα fake news, την χειραγώγηση των ανθρώπων όσον αφορά την πολιτική τους τοποθέτηση ή την αγοραστική τους συμπεριφορά, θέματα γνωστά και συζητημένα πολλές φορές αλλά την αναζήτηση εργασίας...  Εξηγούμαι... Το glassdoor είναι ένα site/εφαρμογή που λειτουργεί με την λογική των social media, δηλαδή ο χρήστης συνεισφέρει το content μέσω ανώνυμων καταχωρήσεων, με στόχο την δημιουργία μιας βάσης πληροφόρησης σχετικά με κάθε εταιρεία (εργασιακές συνθήκες μισθολογικά, benefits, personal development, etc), διαθέσιμα στον κάθε χρήστη της εφαρμογής ώστε να αξιολογήσει αν πρέπει να κυνηγήσει μια θέρση εργασίας σε κάποια συγκεκριμένη εταιρεία... Είναι επίσης ένας χώρος όπου οι εταιρείες μπορούν να ποστάρουν τις θέσεις εργασίας που έχουν ανοιχτές και να κάνουν recruiting...  Πρωί Κυριακής, κάθομαι χαλαρά στον υπολογιστή μου και το LinkedI

Κοπιάρω τον τίτλο που έχει παίξει πολύ από χθες αλλά είναι πολύ επιτυχημένος, η αλήθεια να λέγεται... Έφυγε κι ο Πανούσης, έκανε σεφτέ στις επώνυμες απώλειες του 2018... Μια φίλη στα 50 κάτι, έγραψε στο Facebook, "Καλούν την κλάση μας πλέον" ... Κλαίνε και θα κλάψουν πολλοί ακόμα πάνω από το πτώμα του Τζιμάκου, άλλοι με ειλικρίνεια άλλοι λόγω του ότι είναι πρώτο trend στα social media... εκεί καταντήσαμε... Δεν ήμουν πιστός του οπαδός αλλά λάτρευα την τρομερή οξύτητα του πνεύματός του, την μοναδική του ικανότητα να αντιμετωπίζει κάθε κατάσταση με απίστευτη ωμότητα μεν και ταυτόχρονα με βιτριολικό χιούμορ... Είπε απίστευτα σοβαρά πράγματα με πολύ κωμικό τρόπο... Για μένα ενσάρκωσε το σωκρατικό πρότυπο, της μύγας που τσιμπούσε διαρκώς κι ενοχλούσε το νωθρό άλογο που αντιπροσώπευε την κοινωνία μας και δεν το άφηνε ποτέ σε ησυχία... Ένα αντίο κι από μένα με ένα πολύ όμορφο τραγούδι που είπε για μια ταινία που τα παιδιά μου λάτρεψαν, το Toy Story ...  Καλό ταξίδι

Οι αντιφάσεις της a la carte ευαισθησίας των social media είναι τεράστιες... Από το πρωί το Facebook μας προτείνει να αλλάξουμε την εικόνα του προφίλ μας με την tricolore για συμπαράσταση στα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Γαλλία ... Δεν έδειξε ποτέ στο παρελθόν την ίδια ευαισθησία για τα θύματα της Συρίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, για τα εκατομμύρια πρόσφυγες που σκοτώνονται καθημερινά στην προσπάθειά τους να ζήσουν μια ζωή μακρυά από τον πόλεμο, τον φόβο και την πείνα... Ίσως γιατί κανένας από αυτούς δεν είναι λευκός και χριστιανός... Φυσικά και πονάμε και συμπαραστεκόμαστε στους αθώους που πλήρωσαν με τη ζωή τους τον φανατισμό αλλά μην ξεχνάμε τι τον γέννησε... Φυσικά δεν εννοώ το Ισλάμ που μια χαρά πολιτισμένο και κοσμικό ήταν μέχρι που οι Δυτικοί αποφάσισαν να παίξουν κουκλοθέατρο με ανθρώπινες μαριονέτες και απλά τους ξέφυγε το παιχνίδι από τα χέρια... Για τις ευθύνες αυτές πάντα σιωπή κι εθνική ομοψυχία...

Έχω προφίλ στο Blogger, το Facebook και το Twitter, το πρώτο ανώνυμο, τα άλλα δύο επώνυμα... To προφίλ του Blogger είναι το πιο παλιό, στο "Ψαροκόκαλο" γράφω τα πάντα, στην κυριολεξία ότι μου κατέβει... Το Twitter το χρησιμοποιώ για χαβαλέ ενίοτε αλλά και για πιο τεχνικά/επαγγελματικά θέματα αλλά και ενημέρωση, στο Facebook κυρίως καυλαντίζω...  Παρατηρώ τον εαυτό μου, όπως και άλλους, να παρουσιάζει προς τα έξω στο Facebook μια εξιδανικευμένη εικόνα της ζωής, χαρούμενη, αισιόδοξη και λαμπερή λες κι η ζωή δεν έχει μέρες με αναποδιές ή κακή διάθεση ή νεύρα... Τριγυρίζοντας στο Internet βλέπω ότι δεν είμαι ο μόνος που έχει κάνει αυτή τη διαπίστωση, σε τι οφείλεται όμως;  Είναι η επωνυμία που μας δυσκολεύει να εκτιθόμαστε, να δείχνουμε μια εικόνα προς τα έξω πιο ευάλωτη  αλλά και πιο φυσιολογική στο τέλος τέλος;  Είναι το γεγονός ότι οι "φίλοι" του Facebook μπορεί να είναι και φίλοι (ή "φίλοι") στην πραγματική ζωή άρα μας ενδιαφέρει να παρουσιά

Λίγες μόνο μέρες μετά την είδηση ότι ο γνωστός blogger Allu Fan Marx έφυγε από τη ζωή, ένας άλλο θάνατος έρχεται να ταράξει τα ελληνικά social media και είναι αυτός του @Contrabbando  , κατά κόσμον Πάνου Οικονόμου... Η είδηση δεν ξάφνιασε ιδιαίτερα όσους γνώριζαν την μάχη που έδινε με την ασθένεια εδώ και χρόνια ο εκλιπών σίγουρα όμως σκόρπισε θλίψη και συγκίνηση σε όλους...  Μπορεί τα social media να έχουν κατακριθεί και επικριθεί από πολλούς, δικαιολογημένα, για το γεγονός ότι πολλές φορές διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και αλλοιώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις, ταυτόχρονα όμως έχουν εξελίξει την αλληλεπίδραση του ανθρώπου σε άνθρωπο... Δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσεις ανθρώπους, σκέψεις και συναισθήματα ανθρώπων όχι επωνύμων, να ταυτιστείς, να συγκινηθείς, να προβληματιστείς, να εξοργιστείς μαζί τους... Πριν την εμφάνιση των social media το προνόμιο της δημόσιας έκθεσης της σκέψης τους το είχαν μόνο όσοι ήταν άνθρωποι του πνεύματος ή του "πνεύματος", άνθρωποι που ζο