Ψαροκόκαλο...

Η Μ. με πειράζει και μου λέει ότι μετά την εγχείριση της θυμίζω το δήμαρχο... :-)

Πρόσφατα, φίλος blogger απέσυρε την φωτογραφία του από το blogger profile του και άλλαξε το knickname του το οποίο "υποδείκνυε" το πραγματικό του όνομα για να προστατευτεί από κάποιους κακοπροαίρετους που τον ενοχλούσαν... Το σχόλιο που άφησα στο blog του, στην ανάρτηση που εξηγούσε το πως και το γιατί, ήταν ότι δεν πρέπει να δίνει σημασία και να τους διαολοστείλει... Από τότε που έκανε την εμφάνισή του το Google+ έχω σκεφτεί αρκετές φορές να χρησιμοποιήσω το πραγματικό μου όνομα για να υπογράφω τα posts μου... Υποστηρίζω κάθε τι που έχω γράψει εδώ μέσα, ακόμα και αυτά με τα οποία δεν συμφωνώ πλέον, και δεν υπάρχει τίποτα που γράφεται εδώ που να μην το υποστηρίζω και προφορικά ... Παρά τις παραινέσεις μου στους άλλους, οι οποίες είναι μάλλον επιπόλαιες, εξακολουθώ να χρησιμοποιώ knickname... Ο λόγος είναι ότι το internet όσο υπέροχο μέσον γνώσης και πληροφόρησης είναι, άλλο τόσο είναι ένας βούρκος μέσα στον οποίο κρύβονται σκοτεινά όντα... Όντα που είτε από ψυχική διαστ...

Το καράβι έχει ξεκινήσει εδώ και 10 λεπτά... Το ταξίδι αν και μικρό σε διάρκεια με πάει μακρυά... Τα λέμε...

Η μετακόμιση τελείωσε... Το σπίτι είναι απόλυτα λειτουργικό πλέον και η σύνδεση του τηλεφώνου την Τετάρτη θα ολοκληρώσει τις βασικές εκκρεμότητες, από εκεί και πέρα θα μείνουν ψιλοπράγματα... Η μετακόμιση ήταν από τις πιο κουραστικές εμπειρίες που έχω ζήσει από πάσης απόψεος... Όπως χαρακτηριστικά είπε και η Μ., δεν θέλω να ξανακάνω μετακόμιση πριν τα 55 μου... Το νέο μας σπίτι είναι πιο όμορφο από ότι το φανταζόμουν, το μόνο που μένει τώρα είναι να βρούμε τα ίσα μας στο νέο μας χώρο και να τον γεμίσουμε κι αυτόν με τη ζωή μας και να φτιάξουμε κι εδώ την καθημερινότητά μας... Ο Σ. μου έχει βγει από τα νερά του κι είναι νευρικός, η μετακόμιση τον έχει επηρρεάσει... Εδώ ταραζόμαστε εμείς οι μεγάλοι, δεν θα ταραχτεί το μωρό; Άσχετα αν η αλλαγή σπιτιού ήταν για το καλύτερο από κάθε άποψη, η επί της ουσίας εκδίωξή μας από το προηγούμενό μας σπίτι πραγματικά με σόκαρε, είναι ένα συναίσθημα που ακόμα δεν το έχω κουμαντάρει...

Συζητώντας πριν μερικές μέρες με μια γνωστή,στην ερώτηση τι κάνει και πώς τα περνάει μου απάντησε ότι είναι καλά αν εξαιρέσεις την "εθνική μας κατάθλιψη" που δεν την αφήνει ανεπηρρέαστη... Η "εθνική μας κατάθλιψη"... Προσπαθώ να καταλάβω γιατί η αγανάκτηση αντί να εξελιχθεί σε οργή έχει οδηγήσει στην παραίτηση και την μεμψιμοιρία... Είναι ο φόβος; Είναι οι ενοχές ( "Μαζί τα φάγαμε" ); Υπάρχει ακόμα λίπος να καεί ή μήπως παρακολουθούμε την ηρεμία πριν την καταιγίδα;

Ανταπόκριση από το φυστικονήσι... Οι διακοπές συνεχίζονται και οι εντυπώσεις από το νησί είναι κάτι παραπάνω από θετικές... Φαΐ εξαιρετικό, άνθρωποι ευγενικοί, όμορφη φύση,αξιοθέατα και πολύ όμορφη χώρα...Μειονέκτημά της οι παραλίες που γενικά δεν δρέπουν δάφνες αλλά το ξεπερνάς αν σκεφτείς τα πλεονεκτήματά της συν το γεγονός ότι είναι τόσο κοντά στην Αθήνα... Περισσότερα όταν επιστρέψουμε στη βάση μας...

Σήμερα ξεκίνησε η άδεια... Επιστροφή στη δουλειά στις 16 Αυγούστου... Επίσης, αυτό ειναι το πρωτο μου post από Android, μέσω του  official Blogger application, θα ακολουθήσουν κι άλλα... :-)