Ψαροκόκαλο...

Χειροποίητες μικρές κουκουβάγιες... Φτιαγμένες από τσόχα και παραγεμισμένες με διάφορα κουρελάκια ή βαμβάκι, με μοτίβα παιδικά... Μπορείτε να τις κρεμάσετε στο δέντρο, όπως κάναμε εμείς, αλλά μπορείτε να βρείτε και άλλες χρήσεις... ;)

Φέτος υπήρξε συνεννόηση μεταξύ της Μ. και των δικών μου και αγοράστηκε η τριλογία του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" , να καλύψω επιτέλους αυτό το τεράστιο κενό που είχα στα fantasy αναγνώσματα μου.... Το άλλο βιβλίο είναι πολιτικά και τεχνολογικά επίκαιρο, ειδικά τώρα που μελετάω την Python ... (μου χα χα!!!)

Σκεφτόμουν ότι θα ήταν ωραίο μαζί με τις ευχές μου να μπορούσα να έκανα κι ένα δωράκι σε όσους διαβάζουν αυτό το blog, για το καλό, μήπως έβρισκα κάποιο freebie ή κάποιο γουστόζικο video από το You Tube αλλά δεν ήξερα τι.... Το δώρο μου τελικά είναι μια εικόνα και ένα συναίσθημα...  Κατά τις 8:00 απόψε, ετοιμάζω hot dogs στην κουζίνα για να φάμε μαζί με τον αδερφό της Μ. (και νονό του Σ. ) και την κοπέλα του... Ο Σ. παίζει με τον νονό του, την μαμά του και την Κ. στο δωμάτιό του όταν τον ακούω να τραγουδάει τον "Ρούντολφ το ελαφάκι" με την αδέξια μισομωρουδιακή, μισοπαιδική φωνούλα του, να θυμάται όλους τους στίχους απ' έξω και να χοντραίνει την φωνή του όταν ο Άη Βασίλης μιλάει στον Ρούντολφ... Μπήκα στο δωμάτιο του και τον είδα να κάθεται στο καρεκλάκι του και να απολαμβάνει την λατρεία στα μάτια των υπολοίπων στο δωμάτιο, τον αγκάλιασα και του έδωσα δυο φιλιά στα μάγουλα, προσέχοντας να μην τον γρατζουνίσω με τα γένια μου καθώς έχω αρκετές μέρες αξύριστος και ήμο...

Μεγάλωσα στην πολυκατοικία που έχτισε ο παππούς μου... Στο ισόγειο το μαγαζί, στον πρώτο όροφο η θεία μου, στον δεύτερο εμείς, στον τρίτο ο θείος μου με τους παππούδες... Υπήρχαν και άλλα διαμερίσματα στην πολυκατοικία, εκτός από αυτά που μέναμε το σόι, τα οποία ενοικιάζονταν από τον παππού, το σύνολο έξι... Κάθε χρόνο λέγαμε τα κάλαντα μαζί με τα ξαδέρφια μου, τα παιδιά της θείας μου από τον πρώτο όροφο και οι πρώτοι "πελάτες" που τα ακούγανε ήταν όσοι μένανε στην πολυκατοικία... Χτυπούσαμε τις πόρτες των διαμερισμάτων, των δικών μας και των νοικάρηδων, όλοι άνοιγαν, όλοι ακούγανε τα κάλαντα και όλοι μας έδιναν χαρτζιλίκι, άλλος λίγο άλλος πολύ, ότι μπορούσε ο καθένας... Σήμερα συνειδητοποίησα ότι εκτός των περιπτώσεων των ανθρώπων που δουλεύανε εκείνη την μέρα, οπότε δεν υπήρχε κανείς να ανοίξει την πόρτα, η πόρτα άνοιγε πάντα στο χτύπημα του κουδουνιού μας και όλοι είχαν πάντα διάθεση να ακούσουν τα κάλαντα από εμάς... Ούτε ένας , ούτε μια φορά δεν μας είπε, ...

Έψαχνα να βρω κάποιο ωραίο χριστουγεννιάτικο παραμύθι για το ευχετήριο post, ένεκα η ημέρα αλλά έπεφτα διαρκώς πάνω στα ίδια και τα ίδια έτσι αποφάσισα να αναδημοσιεύσω μια χριστουγεννιάτικη ιστορία του Φώτη Κόντογλου , έτσι για αλλαγή για να μας θυμίσει ότι Χριστούγεννα για την Ελλάδα δεν είναι μόνο έλατα, έλκηθρα και στρουμπουλοί (γλυκύτατοι δεν διαφωνώ) κοκκινοφορεμένοι άγιοι... Χρόνια πολλά και καλά σε όλους, με υγεία, ευτυχία και ειδικά για τους βιβλιόφιλους με πολλά καλά βιβλία!!! Χριστούγεννα στη σπηλιά Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα και χιονιάς πάντα πάνε μαζί. Μα εκείνη τη χρονιά οι καιροί ήτανε φουρτουνιασμένοι παρά φύση. Χιόνι δεν έριχνε. Μοναχά που η ατμόσφαιρα ήτανε θυμωμένη, και φυσούσανε σκληροί βοριάδες με χιονόνερο και μ' αστραπές. Καμμιά βδομάδα ο καιρός καλωσύνεψε και φυσούσε μια τραμουντάνα που αρμενιζότανε. Μα την παραμονή τα κατσούφιασε. Την παραμονή από το πρωΐ ο ουρανός ήτανε μαύρος σαν μολύβι, κ' έπιασε κ' έρριχνε βελονιαστό χιονόνε...

Ο καιρός δεν λέει να μας θυμίσει Χριστούγεννα, χθες έπινα καφέ στο Θησείο καθισμένος έξω... Η διάθεση δεν είναι η καλύτερη αλλά και τι σκατά να φας, πρέπει να σταθείς όρθιος, "tomorrow will be another day" , που έλεγε και η Scarlett, όχι η Johansson, η άλλη η προπολεμική... Καλά Χριστούγεννα να έχουμε, να περάσουμε όλοι όσο καλύτερα μπορούμε, υγεία, ευτυχία και κανένα φράγκο δεν θα ήταν άσχημο... Ακολουθεί η φωτογραφία του πακέτου που έφερε ο πατέρας μου στον εγγονό του (έχει λαλήσει, ο παππούς όχι ο εγγονός) ο οποίος ψάχνει διαρκώς τρόπους να του κάνει δώρα...

Υ. Γ. Σήμερα μίλησα με ένα καλό, παιδικό μου φίλο μετά από πολύ καιρό που είχαμε χαθεί και φταίχτης ήμουν εγώ... "Ευκαιρία" για να τον πάρω τηλέφωνο ήταν η ονομαστική του γιορτή και χάρηκα πολύ που τον άκουσα, ότι είναι καλά αυτός και η οικογένειά του και που κανονίσαμε να ξαναβρεθούμε...

Για το Wix και τις δυνατότητές του τα έχουμε ξαναπεί εδώ ... Σήμερα είχα δημιουργική διάθεση και έφτιαξα μια απλή χριστουγεννιάτικη κάρτα... Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν την έφτιαξα μόνος μου αλλά με την καλλιτεχνική επιμέλεια της Μ. η οποία όταν είδε αυτό που έφτιαχνα που ήταν "μπουκωμένο" από αστεράκια, καμπανάκια, ταρανδάκια και αγιοβασιλάκια, έφριξε... Καλές γιορτές να έχουμε και καλή ξεκούραση, ξεκινάει κι η άδειά μου από Τρίτη... Free website - Wix.com

Καλό το Christmas Spirit, δεν λέω, αλλά αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων στους δρόμους δεν περιγράφεται... Χθες στο Mall που είχα πάει για τα δώρα της βαφτιστήρας μου γινόταν προσκύνημα, η Κηφισίας ήταν ένα απέραντο πάρκινγκ και λίγο που είδα την Μεσογείων από πάνω, περνώντας από την Αττική Οδό, ήταν μία από τα ίδια... Τι κακό είναι αυτό ρε παιδάκι μου κάθε χρονιά, τα διαόλια μου με πιάνουν και δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι πριν κλείσουν τα εμπορικά καταστήματα... Μου έχει τύχει παλιότερα , ίδια εποχή, να κάνω 2,5 ώρες για μια απόσταση 6-7 χιλιομέτρων, από το πατρικό μου στο τέρμα της Ελευθερίου Βενιζέλου, στην Νέα Σμύρνη στα πρατήρια!!! Αφού η κακομοίρα η μάνα μου με έψαχνε στο κινητό, νόμισε ότι κάτι έπαθα, ότι τρακάρισα... Βγαίνεις ρε παιδάκι μου σαν το χάχα, με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά που νιώθεις επιτέλους λεφτάς, να live μια φορά κι εσύ your myth in Greece και μέχρι να γυρίσεις σπίτι έχεις μνημονεύσει όλους τους αγίους της Ορθόδοξης και Καθολικής εκκλησίας...