Ψαροκόκαλο...

Η Ειρήνη Παπά άφησε σήμερα τον μάταιο τούτο κόσμο και κατά ένα τρόπο αυτός έγινε λίγο πιο φτωχός και λίγο πιο άσχημος... Αναδημοσιεύω ένα post μου από το μακρινό 2013 όταν αναπολούσα την μοναδική φορά που την είδα από κοντά και της μίλησα....  Καλό σου ταξίδι, κυρία Ειρήνη Παπά... Μια τυχαία συνάντηση στο ασανσέρ... Σεπτεμβρίου 02, 2013 Έχω να πάω στο Galaxy Bar του Hilton από το 2001, λίγο πριν κλείσει για την ανακαίνιση που έγινε για τους Ολυμπιακούς... Εκείνη την εποχή πήγαινα πολύ συχνά, αν και ήταν και τότε πανάκριβο, άλλες εποχές... Ένα βράδυ περιμένω το ασανσέρ μαζί με τον αδερφό μου στο lobby για να ανέβουμε πάνω... Μπαίνουμε, η πόρτα κλείνει και κάποιος προσπαθεί να την προλάβει και να μπει, είναι η Ειρήνη Παπά... Κομπλάρουμε και οι δύο... Αν και γυναίκα μεγάλης ηλικίας είναι πολύ εντυπωσιακή, στην κυριολεξία ακτινοβολεί... Ενώ οι δυο μας παραμένουμε σιωπηλοί αυτή προσέχει το κρικάκι που φοράει ο αδερφός μου ψηλά στο αυτί, απλώνει το χέρι της και το αγγίζει πιάνοντας του κο

Γυρνώντας στους δρόμους της Ουτρέχτης σε αυτό το ταξίδι, παρατήρησα σε κάποια κεντρικά σημεία της πόλης ότι υπήρχαν κάποια φορητά ραδιοκασετόφωνα (έτσι τουλάχιστον τα λέγαμε παλιά όσοι τα προλάβαμε) τα οποία έπαιζαν στο repeat μια ανδρική φωνή η οποία έλεγε κάτι σε μονότονο ρυθμό... Πάνω στα ραδιοκασετόφωνο ήταν πάντα ένα άσπρο πιατάκι μέσα στο οποίο συχνά υπήρχαν κάποια λίγα νομίσματα... Όταν ρώτησα τον κουνιάδο μου περί τίνος πρόκειται και τι ακριβώς έλεγε η μαγνητοφωνημένη φωνή, μου απάντησε ότι η φωνή λίγο πολύ ζητούσε ελεημοσύνη την οποία αν και όποιος ήθελε να την δώσει, την άφηνε στο άσπρο πιατάκι... Μου είπε ότι αυτά τα ραδιοκασετόφωνα έκαναν την εμφάνισή τους τους τελευταίους κάνα δυο μήνες στην Ουτρέχτη και ότι κανένας δεν ήξερε ποιος τα τοποθετούσε... Αστειευόμενοι λέγαμε ότι μπορεί να είναι μια πολύ καλή επιχειρηματική ιδέα όπου με μια πολύ μικρή αρχική επένδυση μπορεί ενδεχόμενα να βγάζεις ένα καλό εισόδημα αν κάθε πρωί τοποθετείς μερικά τέτοια κασετόφωνα σε σημεία της π

Στα τέλη της δεκαετίας του '80, ο Bill Drummond και ο Jimmy Cauty   μετά από διάφορα μουσικά σχήματα που είχαν δημιουργήσει τα προηγούμενα χρόνια, δημιουργούν τους KLF  και περνάνε στην ιστορία καθώς το group σημειώνει τεράστια επιτυχία...Παρ' όλα αυτά η επιτυχία δεν φαίνεται να είναι αρκετή για τους δύο  KLF  και στις 12 Φεβρουαρίου 1992, μετά από μια αμφιλεγόμενη εμφάνιση με τους Extreme Noise Terror στην σκηνή των Brit Awards κατά τη διάρκεια της οποίας ο  Drummond   άνοιξε πυρ με άσφαιρα πυρά πάνω από τα κεφάλια των θεατών, ανακοινώθηκε η αιφνιδιαστική αποχώρηση των  KLF  από την μουσική βιομηχανία ενώ στις 14 Μαΐου του ίδιου χρόνου ανακοινώθηκε η διαγραφή της δισκογραφίας των  KLF  και η διακοπή της όποιας ανατύπωσής της... Η είδηση έκανε πολλούς να απορήσουν και να εκπλαγούν καθώς οι  KLF  βρίσκονταν στην κορυφή της δημοτικότητας τους...  Καθ' όλη τη σύντομη διάρκεια της ζωής του group, η πρόκληση ήταν κύριο στοιχείο των δημόσιων εμφανίσεων του... Ο αρχικός

Το τελευταίο post του Smashing Magazine είναι ένα αφιέρωμα στην προπαγάνδα και τα πρόσωπα πίσω από αυτήν, τις τάσεις που υπήρξαν καθώς και η επιρροή που άσκησαν στα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα. Συνοδεύεται από πλούσιο υλικό από συλλεκτικά vintage posters και όχι μόνο... Το απευθείας link για το άρθρο βρίσκεται εδώ ... Πάρτε μια μικρή γεύση και πηγαίνετε να δείτε και τα υπόλοιπα, αξίζει...

Αυτό το βίντεο μου το έστειλε ο αδελφός μου με mail... Δεν γνώριζα καν ποιός είναι ο Giorgio Gaber οπότε όταν άνοιξα το link στο You Tube και είδα το όνομα στον τίτλο του βίντεο, παραλίγο να το κλείσω αφού ούτε το αναγνώρισα ούτε όρεξη είχα για πολιτική κατήχηση... Παρ' όλα αυτά το είδα, το είδα ολόκληρο, χωρίς να "πηδάω" κομμάτια, και μου άρεσε πολύ... Περιγράφει μέσα σε 9 λεπτά και 59 δευτερόλεπτα όλους τους λόγους που οδήγησαν/οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους να γίνουν κομμουνιστές κι επίσης όλους εκείνους τους λόγους που οδήγησαν/οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στο να πάψουν να είναι κομμουνιστές... Γλυκόπικρο αλλά αφάνταστα εύστοχο, ήρθε και κόλλησε με διάφορα που σκέφτομαι και άλλα που βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου...

Ο Banksy είναι ένας γνωστός Βρετανός graffiti artist του οποίου η πραγματική ταυτότητα και το πρόσωπο παραμένουν άγνωστα. Τα έργα του αντλούν την θεματολογία τους από την κοινωνία, τα media, την πολιτική και διατηρούν πάντα μια σατιρική διάθεση...Λέγεται ότι γεννήθηκε το 1974 στο Μπρίστολ όπου και ξεκίνησε την "καριέρα" του κάνοντας graffiti στους δρόμους της πόλης...Χρησιμοποιεί ιδιαίτερα την τεχνική του stencil την οποία υιοθέτησε όταν συνειδητοποίησε πόσο λιγότερο χρόνο χρειάζεται για να τελειώσει κάποιο έργο του... Το 2001 ταξιδεύει στην Αυστραλία όπου δημιουργεί τα πρώτα του έργα τα οποία αρχίζουν να κάνουν αίσθηση σε ένα κοινό ευρύτερο από αυτό των b-boys και των graffiti fans και τα υπόλοιπα είναι ιστορία που αν θέλετε να διαβάσετε μπορείτε να μπείτε στην καταχώρηση για τον Banksy στη Wikipedia... Αν σας αρέσουν οι δημιουργίες του μπορείτε να επισκεφτείτε το site του στη διεύθυνση http://www.banksy.co.uk/shop/index.html και να δείτε αρκετές από τις δημιουργίες του