Ψαροκόκαλο...

Κανένα παιδί όταν ξεκινάει να παρακολουθεί τα σπορ, να αγαπάει μια ομάδα, δεν έχει στο μυαλό του να γίνει χούλιγκαν... Η ενασχόληση αυτή ξεκινάει από την αγάπη για το άθλημα, από την ανάγκη να ανήκεις κάπου, να έχεις κοινά με άλλους όμοιους ή και όχι τόσο όμοιους με σένα...  Η αδρεναλίνη κατά τη διάρκεια του αγώνα, η έξαψη της νίκης, η οργή ή η απελπισία της ήττας, είναι δυνατά συναισθήματα που σου χαρίζουν τα ομαδικά αθλήματα, το πόσο πολύ αφήνεις να σε καθορίζουν αυτά τα συναισθήματα και τα σπορ είναι θέμα και μιας άλλης κουβέντας που έχει να κάνει με την παιδεία αλλά δεν θα την κάνουμε τώρα...  Το ζήτημα είναι ότι τα σπορ για πολύ κόσμο και εμένα συμπεριλαμβανομένου είναι ένας τρόπος για να απολαύσεις μικρές νίκες μέσα σε μια καθημερινότητα που έχει να σου προσφέρει μόνο ήττες, προσωπικές, επαγγελματικές, οικονομικές, ηθικές... Αυτές τις νίκες τις χρειάζεσαι, τις έχεις ανάγκη, είναι αυτές οι δύο ώρες μέσα στην εβδομάδα που το μυαλό σου ξεφεύγει και σημασία έχουν μόνο μερικοί μαντράχ

Κάθε φορά που παρακολουθώ τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να κατακτά ακόμα μια κορυφή σκέφτομαι πάντα το πόσο σπουδαίοι άνθρωποι, πόσο καταπληκτικοί γονείς θα πρέπει να ήταν οι γονείς του... Δύο άνθρωποι όταν καταφέρνουν να δημιουργήσουν μια τέτοια οικογένεια, τόσο δεμένη και αγαπημένη, παιδιά τόσο αφοσιωμένα στην επιτυχία και την σκληρή δουλειά αλλά με τα πόδια τους στη γη, παιδιά που δείχνουν τόση αγάπη για την χώρα που γεννήθηκαν παρά το γεγονός ότι αυτή δεν τους αγάπησε εξίσου μέχρι να γίνουν διάσημοι, σημαίνει ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι, παρά τις τρομακτικές δυσκολίες που αντιμετώπισαν για να στήσουν αυτή την οικογένεια στα πόδια της, έκαναν κάτι πάρα πολύ σωστά...

Με τον θάνατο του Θανάση Γιαννακόπουλου κλείνει ένας κύκλος παραγόντων που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ, που συνέδεσαν το όνομα τους με μεγάλες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού, που συνδύασαν τον επαγγελματισμό με μια ρομαντική αγάπη προς την ομάδα τους που κάποιες φορές μπορεί να ξέφευγε αλλά και πάλι αν ήσουν τίμιος με τον εαυτό σου δεν του κράταγες κακία ακόμα και αν ήσουν "αλλόθρησκος"....  Τώρα πια ξεμείναμε με παράγοντες, όλων των χρωμάτων , πολύ μικρούς σαν ανθρώπους, που δεν μπορούν να κάτσουν καν οι μεν απέναντι από τους δε στο ίδιο τραπέζι, που καταστρέφουν το μπάσκετ που τους έθρεψε διαλύοντας το ελληνικό πρωτάθλημα, που ζουν μέσα από τα stories του Instagram και τις ανακοινώσεις...  Αλίμονο... Καλό ταξίδι, Θανάση Γιαννακόπουλε... Υ.Γ.  Ένα ωραίο αντίο στον "τυφώνα"...

Μία από τις περιορισμένες μου εμφανίσεις στο παλιό Καραΐσκάκη ήταν και το ματς με τον Απόλλων Αθηνών την σεζόν 1994-1995, η δεύτερη αγωνιστική ήταν νομίζω... Κάτι φίλοι έχουν εισιτήρια για την 7 και τελευταία στιγμή αποφασίζω να πάω κι εγώ... Φτάνοντας στο γήπεδο δεν βρίσκω εισιτήριο για την 7 στα εκδοτήρια και αποφασίζω να πάρω ένα εισιτήριο για την 14, το απέναντι πέταλο και στο ημίχρονο να δω μήπως καταφέρω να χωθώ στην 7 μαζί με τους άλλους... Μπαίνω στην θύρα και κάθομαι ψιλοχαμηλά κοντά στα λιγοστά πανό που υπήρχαν εκεί κρεμασμένα... Δίπλα μου κάθεται ένας παππούλης, ασπρομάλλης, κοντούλης, ευγενική φυσιογνωμία, μονάχος του κι αυτός όπως εγώ...  Το ματς ξεκινάει, οι φάσεις ξεκινάνε και το πρώτο γκολ μπαίνει μπροστά μας, Γιώτης Τσαλουχίδης με κεφαλιά, σήμα κατατεθέν... Πιάνουμε κουβέντα με τον παππού, μου μιλάει για το παρελθόν, εγώ 16 χρονών κι αυτός 70 φεύγα... Τον πείραζαν οι βωμολοχίες και τα επεισόδια, θυμόταν τον Γουλανδρή, πίσω στη δεκαετία του 70' να περνάει μπρο

Πολύ κουβέντα έγινε εδώ και λίγες μέρες σχετικά με το ποιον εκ των δύο φιναλίστ του Μουντιάλ "έπρεπε" να υποστηρίξουμε... Ως Έλληνες έχουμε την τάση να παθιαζόμαστε υπερβολικά με το οποιοδήποτε θέμα και φτάσανε στο σημείο κάποιοι να αντιδράσουν έντονα στο post του Σωκράτη Παπασταθόπουλου στο facebook με το οποίο "τόλμησε" να συγχαρεί τη Γερμανία και ειδικά τους συμπαίκτες του στην Μπορούσια Ντόρτμουντ για την κατάκτηση του τροπαίου... Προσωπικά υποστήριζα την Αργεντινή και η χθεσινή της ήττα από τη Γερμανία στον τελικό του Μουντιάλ με στενοχώρησε... Ο λόγος που την υποστήριζα πέραν του γεγονότος ότι προτιμώ πολύ περισσότερο την αργεντίνικη σχολή ποδοσφαίρου από τη γερμανική είναι ότι νιώθω πολύ μεγαλύτερη συμπάθεια για την Αργεντινή σαν λαό και ψυχοσύνθεση παρά για την Γερμανία... Αν θέλετε, ο τελικός του Μουντιάλ, είχε και μια διάσταση οικονομικοπολιτική, από την μια οι χρεοκοπημένοι, η άρνηση χρέους και από την άλλη το ΔΝΤ και οι δανειστές...  Είμαι σίγ

Ολυμπιακός έγινα επειδή ήταν ο πατέρας μου... Αυτός μου μίλησε για τους μεγάλους παίχτες του παρελθόντος, τον Σιδέρη, τον Δεληκάρη, τον Δαβουρλή, τον Υβ... Είχα αφίσα του "μουστάκια" στο δωμάτιό μου, ήμουν περήφανος που ήταν ο πρώτος Έλληνας παίχτης, απ' όσο θυμόμουν εγώ, που είχε πάρει μεταγραφή για το εξωτερικό... Ήταν τα πέτρινα χρόνια, τα σκάνδαλα συναγωνίζονταν σε αριθμό τους χαμένους τίτλους, ο Βαρδινογιάννης αλώνιζε και ναι μπορεί να μην "πήρε" όσα πρωταθλήματα θα μπορούσε να πάρει αλλά ο βαρδινογιαννισμός σαν νοοτροπία του χοντροκομμένου νταή υπήρχε και παραυπήρχε... Μέσα σε αυτό το κλίμα, παρ' όλα αυτά ο κόσμος του Θρύλου ήταν πάντα εκεί παρά το γεγονός ότι όλοι οι πιτσιρικάδες δήλωναν ΑΕΚ και ΠΑΟ και αυτό ήταν το πιο ωραίο σε αυτήν την ομάδα, ένας κόσμος δυναμικός, λεβέντης, λαϊκός (με τη  καλή και την κακή του έννοια), μάγκας... Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε ο Σωκράτης... Μάζεψε την ομάδα, έφερε παίχτες, έριξε χρήμα, έκανε τα κονέ του, οι τίτλο

Απόσπασμα από τις δηλώσεις του Βασίλη Τοροσίδη μετά το ισόπαλο αποτέλεσμα της εθνικής ομάδας με την αντίστοιχη της Ρουμανίας που εξασφάλισε το εισιτήριο για το Μουντιάλ της Βραζιλίας: «Θέλω να αφιερώσω αυτή την πρόκριση σε όλους τους Έλληνες. Τα τελευταία γεγονότα είναι πολύ άσχημα, μιλάω για τις δολοφονίες στον Πειραιά και το Ηράκλειο. Δεν γίνεται να σκοτώνουν Έλληνες άλλους Έλληνες για πολιτικά, δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Είμαστε όλοι Έλληνες. Στα δύσκολα πρέπει να είμαστε ενωμένοι, όχι πολιτικοποιημένοι και δολοφόνοι ». Προφανώς κανείς μας δεν πρέπει να είναι δολοφόνος αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί θεωρεί ο Βασίλης Τοροσίδης ότι το να είσαι πολιτικοποιημένος είναι κάτι τόσο κακό που ηθικά στέκει δίπλα στην ρετσινιά του δολοφόνου...  Αν ο Βασίλης Τοροσίδης γνωρίζει την ακριβή ερμηνεία της λέξης ( πολιτικοποιημένος: Aυτός που έχει διαμορφώσει πολιτική συνείδηση, συμμετέχει ενεργώς στα κοινά και αναπτύσσει πολιτική δράση ) και παρ' όλα αυτά την χρησιμοποιεί με αυτ

Πάει ένας Ολυμπιακός σε ένα Παναθηναϊκό περιπτερά: Ο: Δώσε μου ένα Μάριμπορ μαλακό και μια πορτοκαλάδα χωρίς Πανθρακικό ... Π: Σάλκε και γαμήσου ρε...

Που να πέσεις κατηγορία και να σου καεί το γήπεδο...

Karate σίγουρα... Για kid δεν νομίζω, έχω καβαλήσει τα 33... Έκανα χθες την πρώτη μου προπόνηση στο karate... Ψαχνόμουν εδώ και καιρό να βρω κάτι να κάνω για να αθληθώ... Δεν είμαι τύπος του γυμναστηρίου, πάντα το βαριόμουνα, οι πολεμικές τέχνες πάντα μου φαινόντουσαν πιο ενδιαφέρουσες αν και δεν είχα δοκιμάσει ποτέ να κάνω... Στην πρίζα με έβαλε ο eriol78 ο οποίος έχει ξεκινήσει kung fu πριν από το καλοκαίρι... Ο  eriol78 έχει την ίδια ηλικία με μένα και είναι full time  εργαζόμενος και πατέρας δύο παιδιών... "Αφού προλαβαίνει και τα καταφέρνει αυτός γιατί όχι κι εγώ" , σκέφτηκα... Έψαξα πολύ τις σχολές πολεμικών τεχνών της περιοχής μου, από το internet αλλά κι ο ίδιος, και τελικά κατέληξα στο karate στην συγκεκριμένη σχολή που γράφτηκα η οποία ήταν αυτή που πληρούσε τις περισσότερες προϋποθέσεις που είχα θέσει... Χθες, εν μέσω νεροποντής έκανα το πρώτο μου μάθημα και οι εντυπώσεις, αν και αρχή, είναι κάτι παραπάνω από θετικές και ήδη ανυπομονώ για το επόμενο μάθ

...κανονικά σήμερα θα έπρεπε να σε μουρλάνω στην καζούρα αλλά δεν θα το κάνω... Όχι γιατί δεν σου αξίζει ούτε γιατί δεν σου έχω κρατημένα από παλιά... Δεν σε καζουράρω γιατί να σου πω την αλήθεια δεν μου καίγεται καρφί... Το αποτέλεσμα το έμαθα σήμερα το πρωί διαβάζοντας τα feeds του reader, δεν ήξερα καν ότι χθες ήταν ευρωπαική βραδιά... Δεν ασχολούμαι ούτε καν με την ομάδα μου, δεν ξέρω τι μεταγραφές έχει κάνει...  Δεν βαρέθηκα το ποδόσφαιρο αν και πλέον έχω λίγο χρόνο για να το παρακολουθήσω... Βαρέθηκα το ελληνικό ποδόσφαιρο, την μίρλα, την μιζέρια του, την σαπίλα του, την αισθητική του και τους οπαδούς του... Τις παράγκες, τα στημένα, τους αδιάφθορους, τους παντελονάτους, τους πολυμετοχικούς, τις εφημερίδες, τις οπαδικές και τις "αντικειμενικές", τους έτσι, τους γιουβέτσι... Δεν μπορώ να δω το ποδόσφαιρο σαν εκτόνωση, ποτέ δεν το έκανα, και σίγουρα δεν μπορώ να το δω σαν διασκέδαση, το θέαμα που βλέπουμε στην Ελλάδα είναι για τον πέο... Με έδιωξες από το γήπεδο κύρ

... όσο και αν δεν μας αρέσει, έχουν απόλυτο δίκιο ...

Μεσογειακοί Αγώνες 2013 ...μισθοί μειώνονται, η ανεργία αυξάνεται, η χώρα είναι καταχρεωμένη μέχρι τον λαιμό, σε λίγο καιρό πολύς κόσμος θα ζει από την φιλανθρωπία και τα δημόσια συσσίτια, πιστεύει κανείς ότι είναι καλή ιδέα να ξοδευτούν λεφτά για τη διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων ; Είναι καιρός για λούσα και ταρατατζούμ; Στην τελική αν υπάρχουν λεφτά για τη διοργάνωση των αγώνων, να δοθούν για να ανακουφιστούν οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι που δοκιμάζονται να πιάσουν και τόπο...

Ακούω την εκπομπή του Μπάμπη χθες το μεσημέρι στον Sport-FM, βγαίνει ένας βάζελος, βαρύς κι ασήκωτος και αναρωτιέται: "Τι να σου πω για το ντέρμπι ρε Μπάμπη; Σκέφτομαι τι με συμφέρει καλύτερα; Να κερδίσω και να μείνει [*] ή να χάσω και να φύγει;" Τι είπε ο άνθρωπ ας ... [*] Ο Νιόπλιας...

μας κακομαθαίνετε.. .

Το μόνο που λυπήθηκα ότι χθες, κάτι οι κηδείες, κάτι το ένα, κάτι το άλλο, δεν πρόλαβα να φτιάξω την ομάδα μου στο UEFA Champions League Fantasy Football , στην λίγκα που παίζω εδώ και χρόνια με συναδέλφους από τη δουλειά και όχι τίποτε άλλο αλλά ήθελα να πάρω Μέσσι και Ντάνι Άλβες... Γαμώ τους πόντους θα είχα μαζέψει... Υ.Γ. "Αχ, κύριε πρέσβη, μας κακομαθαίνετε..."    :-P

Σας πήρανε χαμπάρι και στην Ιβηρική και άρχισε το κράξιμο ... Τι λάθος παιδιά, εδώ πέφτει σφάξιμο με το βαμβάκι...Σφάξιμο με το βαμβάκι οι Καταλανοί, χειρουργίο ο Δαλούκας... Ο Θρύλος έκανε την πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα με την Κέρκυρα στο άδειο Καραισκάκη αλλά ο Βαγγέλης Μαρινάκης έκλεψε την παράσταση με τις δηλώσεις του για τη διαιτησία στο ματς Άρη-ΠΑΟ ... Κύριε Βαγγέλη, κάνε λίγο κράτει... Ok, ακολουθείς κι εσύ την παράδοση των Ελλήνων ποδοσφαιροπαραγόντων που προετοιμάζουν από νωρίς το άλλοθι της απώλειας του πρωταθλήματος όταν βλέπουν ότι δεν έχουν το πάνω χέρι στα "εξωαγωνιστικά" αλλά δεν έγινε δα και κανένα έγκλημα εναντίον της Ελλάδας,όπως είπες, ο Δαλούκας δεν είναι ο Εφιάλτης, ούτε καν ο Κεμάλ... Στην τελική είναι οξύμωρο να μιλάμε εμείς κι οι βάζελοι για εξυγίανση και διαφάνεια, όταν το κάνανε κι αυτοί και σηκώνανε το λάβαρο της κάθαρασης και της αντικειμενικότητας, τους παίρναμε στο ψιλό... Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα; 4 αγωνιστικές, 5 βαθμοί,

Είναι οι πιο ήπιοι χαρακτηρισμοί που μπορώ να δώσω σε αυτούς που ενώ δηλώνουν οπαδοί του Πανιωνίου, κατέστρεψαν τον αγωνιστικό χώρο, τα δοκάρια, τον πάγκο των φιλοξενουμένων και τα δημοσιογραφικά θεωρεία του γηπέδου της Νέας Σμύρνης... για να μην παίξει η ΑΕΚ τον αγώνα με την Νταντί Γιουνάιτεντ εκεί!!! Μπορώ ως ενός σημείου να "καταλάβω"   τις οπαδικές βεντέτες αλλά δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να καταστρέφεις το ίδιο σου το γήπεδο... Άσε που επίσης δεν καταλαβαίνω από πού και ως πού προέκυψε τέτοιο μίσος μεταξύ Πανιωνίου και ΑΕΚ αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι μαλώνουν για τα πρωτεία της προσφυγιάς... Χρώσταγε που χρώσταγε, αν δεν κάνω λάθος, ακόμα λεφτά η ΑΕΚ στον Πανιώνιο από την μεταγραφή Τζιμπούρ, τώρα αυτοί οι αληταράδες που κατέστρεψαν το γήπεδο έβαλαν ακόμα ένα φέσι στην "αγαπημένη τους ομάδα" ... Το ζήτημα τώρα είναι ότι η ΑΕΚ έχει μείνει ξεκρέμαστη, δεν έχει γήπεδο για να γίνει ο αγώνας με την Νταντί και αν δεν αποκατασταθούν οι ζημ

Το βραβείο "Αρτέμης Μάτσας" για την δήλωση της χρονιάς απονέμεται στον Κώστα Τσαρτσαρή για τα παρακάτω: «Να ζητήσουμε ένα συγγνώμη από όλο κόσμο που παρακολούθησε το παιχνίδι, αφού όλα αυτά που έγιναν δεν συνάδουν με το αθλητικό πνεύμα. Πρέπει, όμως, να πούμε δύο πραματάκια. Υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε ψωμί στη χώρα μας και δεν το σέβονται. Έχουν γίνει παρόμοιες φασαρίες και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ίσως να είναι σκληρό, κι ούτε θέλουμε να δημιουργήσουμε βεντέτες, αλλά οι άνθρωποι που είναι πιο ψηλά πρέπει να δουν ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 400 παιδιά στην Ελλάδα που ασχολούνται με το μπάσκετ. Είναι κρίμα να δίνουν τα λεφτά τους σε παιδιά που δεν τα αξίζουν ». Από το Βήμα Ο Κωστάκης, ενώ έπαιξε τα μπουνίδια του πρώτα, βγήκε μετά να μας πει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι δεν τον έτσουξε τόσο η μανούρα όσο ότι τόλμησε ο ξένος ο Τεόντοσιτς να μανουριάσει μέσα στο ΟΑΚΑ, γιατί προφανώς στο μυαλό του Κωστάκη και του κάθε Κωστάκη αυτού του κόσμου, η ουσία δεν είναι η βία