Ψαροκόκαλο...

Το post αυτό αφιερώνεται σε εσένα αγαπητέ ποδηλάτη που χθες το βράδυ στις 7:30 περίπου, μπήκες ανάποδα στην Έαρος, στην Αγία Παρασκευή, σε κακοφωτισμένο σημείο, χωρίς να φοράς κανένα διακριτικό και με στραβοκοίταξες όταν έπεσα στα φρένα τελευταία στιγμή για να μην σε σκοτώσω...  Υπάρχουν εκεί έξω κι άλλοι ποδηλάτες που δεν είναι σαν και σένα... Είναι αυτοί που ενδεχομένως διαμαρτύρονται, και καλά κάνουν, για την κακή κατάσταση των δρόμων, για την απουσία ποδηλατόδρομων από την πόλη, για την έλλειψη σεβασμού των οδηγών απέναντι στους ποδηλάτες...  Είναι αυτοί που σέβονται πάντα τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και την σήμανση των δρόμων, αυτοί που δεν κινούνται ανάποδα στους μονόδρομους ούτε πάνω στα πεζοδρόμια...  Είναι αυτοί που σέβονται πρώτα απ΄ όλα τη ζωή τους, φορούν κράνος, κατάλληλα διακριτικά και συντηρούν τακτικά το ποδήλατό τους...  Είναι αυτοί που διεκδικούν τον χώρο τους στο δρόμο έχοντας πλήρη επίγνωση για το που σταμα...

Έμαθα σήμερα ότι ένας γνωστός με τον οποίο κάποτε είχαμε βρεθεί σε μια παρέα , σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα οδηγώντας το ποδήλατό του στον γυρισμό από τη δουλειά... Κατευθείαν σκέφτηκα την χήρα γυναίκα του που δεν πρέπει να είναι ούτε τριάντα και το τρίχρονο παιδάκι τους, ίδια ηλικία με τον Σ. μου... Το δικό μου ποδήλατο κάθεται στην αποθήκη εδώ και πολύ καιρό... Αυτές τις μέρες όλο μου περνούσε από το μυαλό να το πουλήσω... Δεν κατάφερα ποτέ να το εντάξω στην καθημερινότητά μου είτε σαν μέσο μεταφοράς είτε σαν όργανο γυμναστικής... Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ένιωσα άνετα να οδηγώ στους δρόμους και ο χρόνος ήταν και είναι εξαιρετικά περιορισμένος για ποδηλατάδες σε δάση και εξοχές... Επιμένω, και από σήμερα ακόμα περισσότερο, ότι η Αθήνα τόσο από άποψη γεωγραφικού αναγλύφου, όσο και από άποψη ποιότητας δρόμων και συνολικής απουσίας της ποδηλατικής κουλτούρας, είναι ακατάλληλη για ποδηλάτες... Μακάρι τα πράγματα να ήταν όπως στο Άμστερνταμ ή ακόμα και στα Τρίκαλα και την Κ...

Σήμερα το πρωί έκανα μια μεγάλη βόλτα με το ποδήλατο... Αυτή είναι η θέα από το ύψωμα μπροστά από το 2ο Γυμνάσιο/Λύκειο Χολαργού...

Πήρα το δικό μου ποδήλατο... Το σκεφτόμουνα πολύ καιρό, ήθελα να κάνω και λίγη γυμναστική... Το έφερνα από εδώ, το έφερνα από εκεί αλλά "κάποιοι άλλοι παράγοντες" δεν μου το είχαν επιτρέψει μέχρι τώρα... Τελικά την Τρίτη το αγόρασα... Το έχω κάνει δυο βόλτες μέχρι τώρα, σήμερα πήγα μια ωραία μεγάλη, το ευχαριστήθηκα! Το ποδήλατο σου δίνει ένα αίσθημα ελευθερίας, θέλει μεγάλη προσοχή όμως όταν κινείσαι στο δρόμο διότι δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει αυτός που έρχεται από μπρος/πίσω/δεξιά/αριστερά σου και κάθεται στο τιμόνι.. Να πω ένα ευχαριστώ στον Κλείτωρα του οποίου ένα post σχετικό για το ποδήλατο καθώς και κάποιες χρήσιμες συμβουλές του για το πού να ψάξω να βρω τις πληροφορίες που ήθελα, ήταν οι κυριότεροι παράγοντες που με βοήθησαν να πάρω την απόφαση να αγοράσω το δικό μου... Καλές βόλτες να 'χουμε!!!

Οδηγώ ένα VW Polo... Είναι το αυτοκίνητο που αγόρασε η Μ. πριν παντρευτούμε και έγινε το οικογενειακό μας αυτοκίνητο... Κάνει τα σέρβις του τακτικά, το φροντίζουμε, το προσέχουμε πιο πολύ από τον εαυτό μας αλλά αυτό το αμάξι μας έχει ποτίσει πολλά πικρά ποτήρια... Μια εβδομάδα μετά την αγορά του έκαψε τον εγκέφαλο του ABS... Η βλάβη αντιμετωπίστηκε άμεσα από την VW σαν αστοχία υλικού και αντικαταστάθηκε δωρεάν... (?) Δύο χρόνια μετά κι ενώ είχε λήξει η εγγύηση, ξαναέκαψε τον εγκέφαλο του ABS... Αποδείχθηκε ότι δεν είχε γίνει ολική αντικατάσταση (ως όφειλε) την πρώτη φορά, αλλά μερική και μετά από ενάμιση μήνα με κοινοποιήσεις της υπόθεσης στο Ινστιτούτο Καταναλωτή, στο Υπουργείο Εσωτερικών και στην VW Γερμανίας η υπόθεση έληξε με την ολική αντικατάσταση πλέον του εξαρτήματος με μοναδική επιβάρυνση μόνο 300 Ευρώ που αντιστοιχούσαν σε κάποια εργατικά (νομίζω) αντί για το συνολικό κόστος πολλών χιλιάδων Ευρώ που θα έπρεπε να πληρώσουμε αν καλύπταμε εξ ολοκλήρου την επισκευή... Εδώ ανοίγω ...