Ψαροκόκαλο...

Δεν φταίει ούτε ο ανάδρομος, ούτε ο γκαντέμης ο Κούλης, ούτε κάποια άλλη κακόβουλη συναστρία... Φταις εσύ που νομίζεις ότι μπορείς να παίξεις ένα παιχνίδι εξαρχής χαμένο, που εθελοτυφλείς ότι θα το φέρεις στα μέτρα σου και θα το κερδίσεις... Δεν μπορείς να το κερδίσεις ποτέ αυτό το παιχνίδι, κι όσα λεφτά και να ξοδέψεις σε ψυχοθεραπευτές και φάρμακα, η κοτρόνα που σε πλακώνει στο στήθος και σου συνθλίβει το μυαλό δεν θα σηκωθεί ποτέ... Το ίδιο το παιχνίδι είναι το πρόβλημα, αυτό που προκαλεί τα ψυχολογικά σου, το απάλευτο stress, την οργή που ξεχειλίζει, την ντροπή... Όλα αυτά γιατί σε πείσανε ότι μόνο το παιχνίδι υπάρχει και τίποτα άλλο... - Φταίει το ζαβό το ριζικό μας! - Φταίει ο Θεός που μας μισεί! - Φταίει το κεφάλι το κακό μας! - Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί! Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα. ... Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα πίνουμε πάντα μας σκυφτοί. Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα, όπου μας εύρει, μας πατεί. Δε...

Πολλαπλών ερμηνειών ανάλογα με τα όσα κουβαλάει ο καθένας μέσα στο κεφάλι του... Αμαρτωλό της Γαλάτειας Καζαντζάκη Στη Σμύρνη Μέλπω, Ηρώ στη Σαλονίκη στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα ο τόπος μου ποιος ήταν, ποιοι οι δικοί μου αν ξέρω ανάθεμά με σπίτι, πατρίδα, έχω τα μπουρδέλα. Ως κι οι πικροί μου χρόνοι, οι παιδικοί μου θολές, σβησμένες ζωγραφιές κι είν’ αδειανό σεντούκι η θύμησή μου το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες και τ’ αύριο απ’ το σήμερα θε να ‘ναι φιλιά από στόματ’ άγνωστα, βρισιές κι οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε γλέντια, καβγάδες ως να φέξει αρρώστιες, αμφιθέατρο, Συγγρού κι ενέσεις 606 πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι όλ’ η ζωή μου του χαμού μ’ από την κόλασή μου σου φωνάζω εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω…

Το διάβασα στο facebook profile της Κατερίνας Μαλακατέ ( "Διαβάζοντας" και "Κανείς δεν θέλει να πεθάνει" μεταξύ άλλων) και το αντιγράφω γιατί θέλω να το κρατήσω φυλαγμένο αφού κατάφερε με λίγες λέξεις να περιγράψει ένα από τους δικούς μου μεγάλους φόβους... Εκείνο που πιο πολύ φοβάμαι είναι μη γίνουμε παντρεμένοι μη βολευτούμε σε χνουδάτες παντόφλες και φυλλομετράμε λογαριασμούς παγίων στη βεράντα μη γίνει το κρεβάτι μας έπιπλο και τα φιλιά μας πεταχτά να κουβαλάμε ομπρέλες όταν βρέχει και ρολόι στη σωστή ώρα χωρίς κοπάνες χωρίς λαχτάρες μη μου περισσεύεις αντί να μου λείπεις Εκείνο που πιο πολύ φοβάμαι είναι μη γίνουμε από συμμορία κυβέρνηση.

Ο Οδηγητής ( από "Το φως που καίει") Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης ο πλαστουργός της νιας ζωής. Εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής. Δεν κατεβαίνω από τα νέφη, γιατί δε μ΄ έστειλε κανείς Πατέρας, τάχα παρηγόρια, για σένα,σκλάβε, που πονείς Μέσα στο νου και στην καρδιά μου αιώνων φουντώσανε ντροπές και την παλάμη μου αρματώνουν με φλογισμένες αστραπές Δε δίνω λέξεις παρηγόρια, δίνω μαχαίρι σ΄ ολουνούς. καθώς το μπήγω μές το χώμα γίνεται φως, γίνεται νους Όθε περνά,γκρεμίζει κάτου σαν το βοριά, σαν το νοτιά όλα τα φονικά ρηγάτα θεμελιωμένα στην ψεφτιά. Κι ένα στηλώνει κι ανασταίνει το 'να βασίλειο της Δουλειάς (Ειρήνη! Ειρήνη!) το βασίλειο της Πανανθρώπινης Φιλιάς. Κώστας Βάρναλης Τελευταία με όσα συμβαίνουν γύρω μου, στην κοινωνία, στη δουλειά, νιώθω όλο και περισσότερο τέκνο της οργής ...

Περιμένοντας τους Βαρβάρους -Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι; Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα. -Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία; Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε; -Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα. Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί; Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν. -Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη, και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα; -Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα. Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα. -Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες· γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους, και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια· γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα; Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα· και τέτοια πράγματα θαμπόνουν του...

Το "Namárië" είναι ένα ποίημα γραμμένο από τον J. R. R. Tolkien στη αρχαία γλώσσα των ξωτικών, την Quenya .... Κυριολεκτικά σημαίνει "να είσαι καλά"  αλλά ουσιαστικά αποτελεί ένα χαιρετισμό ή αποχαιρετισμό, κατά περίπτωση... Δημοσιεύτηκε στο βιβλίο "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" αλλά έχουν υπάρξει και παλιότερες εκδόσεις, ο Tolkien το έγραψε πολλές φορές... Η πρώτη στροφή του "Namárië" γραμμένου στην  Quenya. Η μετάφραση του ποιήματος σύμφωνα με τον  Tolkien  είναι η παρακάτω: Ai! laurië lantar lassi súrinen, Ah! like gold fall the leaves in the wind, yéni únótimë ve rámar aldaron! long years numberless as the wings of trees! Yéni ve lintë yuldar avánier The long years have passed like swift draughts mi oromardi lissë-miruvóreva of the sweet mead in lofty halls Andúnë pella, Vardo tellumar beyond the West, beneath the blue vaults of Varda nu luini yassen tintilar i eleni wherein the stars tremble ómaryo airetári-lírinen. in the voice of h...

Τα παρακάτω αποσπάσματα από ποιήματα του Γεώργιου Σουρή γράφτηκαν πριν από 120 χρόνια περίπου... Είναι λυπηρό ότι μοιάζουν σαν να γράφτηκαν σήμερα, φαίνεται τίποτα δεν έχει αλλάξει σε αυτή την χώρα από τότε... Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό, ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ; Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς, νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς, ταμεῖο δίχως χρήματα καὶ δόξης τόσα μνήματα; Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά, κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε; * * * Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια, κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια, ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή. * * * Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί, οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. * * * Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως, συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος. * * * Χαρὰ στ...