Ψαροκόκαλο...

Είμαι τύπος που χρειάζεται να έχει στόχους, κάτι να κυνηγάει... Τους καταστρώνω στο μυαλό μου, τους μελετώ και τους κρατώ σε αναμονή μέχρι να έρθει η ώρα να (γίνει η απόπειρα να) εκπληρωθούν... Ένα στόχος μπορεί να περιμένει για χρόνια αλλά (τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια) πάντα έρχεται η ώρα του να δοκιμαστεί...  Ένα τέτοιος στόχος ήταν κι ο σημερινός που εκπληρώθηκε... Μια μεγάλη πεζοπορική διαδρομή με πολύ μεγάλες υψομετρικές διαφορές που συνδυάζει βουνό και πόλη... Κουράστηκα πολύ αλλά τα κατάφερα και αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία...

Δεν είμαι τύπος των γυμναστηρίων, τα βαριέμαι αφόρητα... Δεν είμαι των ομαδικών αθλημάτων... Θα μου άρεσε να ασχολούμαι με πολεμικές τέχνες αλλά δεν μου το επιτρέπει ο περιορισμένος χρόνος μου και το γεγονός ότι στις περισσότερες από αυτές εντρυφούν άνθρωποι με τους οποίους δεν ταιριάζω με κανένα τρόπο... Επίσης εμπόδιο είναι και ο ανταγωνιστικός μου χαρακτήρας ο οποίος δεν μου επιτρέπει απλά να αθλούμαι αλλά απαιτεί την πρωτιά που όταν δεν έρχεται μου προκαλεί εκνευρισμό... Θα μου άρεσε το κολύμπι αλλά μόνο στην θάλασσα... Το ποδήλατο το φοβάμαι, το δικό μου ξεκουράζεται εδώ και χρόνια στην αποθήκη και σκέφτομαι σοβαρά να το πουλήσω να μην μου πιάνει  και χώρο... Τρέχω κάποιες φορές, πάντα στον δρόμο ή σε ανοιχτό γήπεδο, ποτέ σε διάδρομο, με κάνει να νιώθω σαν χαμστεράκι στο κλουβί, αλλά τα γόνατά μου καταπονούνται πολύ... Προτιμώ σε κάθε περίπτωση τα outdoor activities αλλά για ότι κάνω σημαντικό ρόλο για μένα παίζει να μπορώ να το κάνω όποτε θέλω και να μην ακολουθώ συγκεκριμ...

Το τελευταίο εικοσαήμερο έχω ξεκινήσει μια προσπάθεια να αθλούμαι καθημερινά... Ο χρόνος είναι περιορισμένος οπότε προσπαθώ να εκμεταλλεύομαι κάθε ευκαιρία και μια από αυτές είναι ότι η δουλειά μου δεν είναι πολύ μακρυά από το σπίτι μου, είναι 4,8 km... Κάθε απόγευμα η επιστροφή στο σπίτι γίνεται με τα πόδια, μου παίρνει γύρω στα 45 με 50 λεπτά...  Αν τύχει και πάρω το αυτοκίνητο ή είναι Σαββατοκύριακο, η πεζοπορία από τη δουλειά αντικαθίσταται από μια διαδρομή περίπου 5 km που κάνω μέσα στην περιοχή που μένω  (Αγία Παρασκευή) την οποία διανύω περπατώντας αλλά και τρέχοντας... Το θετικό στις περιπτώσεις που η προπόνηση γίνεται στην Αγία Παρασκευή είναι ότι φοράω κατάλληλα ρούχα και παπούτσια για άθληση ενώ γυρνώντας από τη δουλειά, έστω και αν δεν υπάρχει πλέον dress code, το ντύσιμο δεν είναι βολικό για τρέξιμο, για πιο έντονη άσκηση...  Διανύω μια απόσταση 34 km περίπου την εβδομάδα, νούμερο διόλου ευκαταφρόνητο νομίζω για τόσο μικρό χρονικό διάστημα άσκησης.....

Από το καλοκαίρι και μετά είχα παραμελήσει τον εαυτό μου... Κάτι η πάρα πολύ δουλειά, κάτι η εγκυμοσύνη της Μ., κάτι οι υποχρεώσεις δεν μου άφηναν χρόνο και μυαλό να ασχοληθώ με μένα και να γυμναστώ... Το γλυκό ήρθε κι έδεσε με την επέμβαση που έκανα πριν δυο μήνες... Η υποχρεωτική ακινησία και αποχή από αθλητικές δραστηριότητες ήταν δεδομένη κι έτσι δυο μήνες καθισιού με έκαναν να χάσω την φόρμα μου... Τις προάλλες συζητούσα με τον πεθερό μου που είναι πρώην μαραθωνοδρόμος και του έλεγα ότι τώρα που πέρασε το μετεγχειρητικό στάδιο θέλω να αρχίσω ξανά να γυμνάζομαι και αυτός μου πρότεινε να πάμε για πεζοπορία πάνω στο βουνό, εκεί που αυτός έκανε προπόνηση όταν έτρεχε μαραθώνιο... Το ραντεβού κλείστηκε για την Τετάρτη το απόγευμα... Πήραμε το αυτοκίνητο και ανεβήκαμε στο μοναστήρι του Άη Γιάννη του Κυνηγού, πάνω από την Αγία Παρασκευή... Εκεί το αφήσαμε στον χώρο μπροστά από το μοναστήρι και πήραμε τον δασικό δρόμο που ξεκινάει από εκεί και ανεβαίνει το βουνό... Είχα περάσει μ...