Ψαροκόκαλο...

Σήμερα το "Ψαροκόκαλο" κλείνει τα 15, είναι μέσα στην εφηβεία κι έχει τα ψυχολογικά του 😂 ...'Όπως όλοι οι έφηβοι, ψάχνει να βρει την ταυτότητα του, την θέση του σε αυτό τον κόσμο, δυσκολεύεται πολύ αλλά θα τον βρει τον δρόμο του, πού θα πάει;  Σήμερα είναι κι η γιορτή του Θάνου, ο οποίος έκανε κοπάνα γιατί δήθεν μου ήταν άρρωστος αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να στρωθεί πρωί πρωί στο Play Station... 😃

Δουλεύω από το σπίτι, καθισμένος στο τραπέζι της τραπεζαρίας με παντόφλα και βερμούδα... Προσπαθώ να φτιάξω ένα data source στο Power BI για το τμήμα του Procurement αλλά τα 12GB RAM του laptop μου δεν είναι αρκετά, έχει γονατίσει... Μεταξύ των Close and Apply των αλλαγών που κρατάνε αιώνια, φτιάχνω καφέ, τσεκάρω το Instagram ή κάνω push ups και σανίδα, προσπαθώ να αναπτύξω healthy habbits... (τρομάρα μου 😄 ) Η Μάρα είναι κλεισμένη στην κρεβατοκάμαρά μας, κόλλησε για δεύτερη φορά COVID19 και κάνει καραντίνα, κυκλοφοράει μέσα στο σπίτι όσο λιγότερο γίνεται και φοράει μάσκα... Οι υπόλοιποι τρεις του σπιτιού, εγώ και τα παιδιά, αν εξαιρέσεις ότι η εταιρεία μου είπε να μείνω στο σπίτι προληπτικά, business as usual... Ούτε πρωτόκολλα υπάρχουν πια, ούτε και ασχολείται κανείς, ο κορονοϊός τελείωσε, έτσι λένε... Η υπόθεση αναζήτηση νέας στέγης φαίνεται να έχει μπει στην τελική της ευθεία... Υπάρχει μια περίπτωση που δείχνει να προχωράει όπως πρέπει, είναι καλή περίπτωση αλλά δεν θέλω να πω τί...

Αυτό το timeline ξεκινάει στις 7/2 και λήγει σήμερα... Πριν την 7/2 είχε προηγηθεί ο τριπλός εμβολιασμός ο δικός μου και την Μάρας ενώ τα παιδιά είχαν κάνει την πρώτη δόση του εμβολίου... Τη Δευτέρα 7/2 , το απόγευμα μάθαμε από το Viber group της τάξης του Σπύρου ότι εντοπίστηκε κρούσμα συμμαθητή του... Αυτό αποτελεί ρουτίνα την φετινή χρονιά οπότε δεν προβληματιστήκαμε ιδιαίτερα, έτσι κι αλλιώς την επομένη έπρεπε να προσκομίσουν στο σχολείο αρνητικό self test, θα μαθαίναμε άμεσα τι συνέβαινε... Την Τρίτη 8/2 τα παιδιά κάνουν self test και βγαίνουν αμφότερα αρνητικά, οπότε πάνε κανονικά στο σχολείο, η Μάρα κι εγώ στο γραφείο, κάθε Τρίτη και Παρασκευή δουλεύω on-site, τις υπόλοιπες μέρες στο σπίτι... Την Τετάρτη 9/2 τα παιδιά δεν πάνε στο σχολείο, έχουμε προγραμματίσει την δεύτερη δόση του εμβολιασμού, όλα πάνε καλά... Την Πέμπτη 10/2 τα παιδιά πάλι δεν πάνε στο σχολείο... Για κανένα λόγο, απλά κάνανε κοπάνα... Το βράδυ βάζοντας τους για ύπνο παρατηρώ ότι ο Σπύρος έχει καταρροή αλλά ...

Χθες το "Ψαροκόκαλο" έκλεισε 13 χρόνια ζωής, έχει τα γενέθλιά του κάθε χρόνο στις 18/01, την ίδια μέρα με την γιορτή του Θάνου... Έχω πει πολλές φορές τι σημαίνει αυτό το blog για μένα και γιατί συνεχίζει να ζει παρά τον θάνατο της blog-όσφαιρας, φέτος θα θυμηθούμε τις προηγούμενες επετείους/γενέθλια του blog και θα ευχηθώ να τα ξαναπούμε και του χρόνου σε ένα παρόμοιο post! 😉 (2021) 12... (2020) Επέτειοι... (2019) 10 χρόνια Ψαροκόκαλο! (2018) 9 χρόνια blogging... (2017) Γιορτές και γενέθλια - 8 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2016) 7 χρόνια "Ψαροκόκαλο" κι όχι μόνο... (2015) 6 χρόνια "Ψαροκόκαλο" κι όχι μόνο... (2014) 5 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2013) 4 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2012) 3 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2011) 2 χρόνια Ψαροκόκαλο!!! (2010) Happy Birthday "Πλίνθοι και κέραμοι"... ...και το πρώτο post είναι αυτό : Καλώς ήρθα...

Στα παιδιά μου έβγαζα πάντα παρατσούκλια και ονόματα που τους φώναζα εγώ κι αυτοί μεταξύ τους... Έχω βγάλει αμέτρητα, τα περισσότερα πια τα ξεχνάω, ίσως θα έπρεπε να τα έχω καταγράψει... Τα περισσότερα αφορούν τον Θάνο γιατί είναι περισσότερο περσόνα από τον Σπύρο που είναι πιο χαμηλών τόνων κι έχει ένα πνεύμα πιο ονειροπόλο από τον μικρό...  Ο Θάνος ή Τσίκης ή Τσίκολη ή Μπόλιν ή Μπόνι ή Μπλόμπο ή Τσόνκο έχει τα γενέθλιά του σήμερα, ετών 8 παρακαλώ... Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα και τότε (Μεγάλη Παρασκευή), ο καιρός ήταν εξίσου και περισσότερο ζεστός κι η γέννησή του σήμανε ότι πλέον η Μάρα αγάπησε το Πάσχα ενώ μέχρι τότε το αντιπαθούσε... Στην φωτογραφία είμαστε στην πρώτη του βόλτα όταν πια σαράντισε, μαζί με τον Σπύρο... Χρόνια σου πολλά αγοράκι μου, σε αγαπώ πολύ! ❤

- Θάνο,τι σούπερ δύναμη θα ήθελες να έχεις;  - Θα ήθελα να μπορώ να πηγαίνω όπου θέλω αμέσως και να μπορώ να κάνω να μην τελειώνουν ποτέ τα αναψυκτικά... (!)

Το "Ψαροκόκαλο" μπήκε στην εφηβεία του, αν ήταν ένα πραγματικό αγόρι θα άρχιζε σιγά σιγά να βγάζει χνούδι στο πάνω χείλος και να υποπτεύεται ότι το πουλί του δεν είναι μόνο για κατούρημα... Επιμένει και υπάρχει για την αλητεία, επειδή έτσι θέλουμε ρε αδερφέ και ας μην μας διαβάζει κανένας... Σήμερα είναι κι η γιορτή του Θάνου, κουκουλώθηκε καλά καλά και πήγε το πρωί στο σχολείο να κεράσει αφού έκανε την σχετική του γκρίνια, πόσο μισεί το σχολείο, γιατί δεν χιόνισε, τι άδικη που είναι η ζωή... Χρόνια πολλά στο μικρό μου το αγόρι, τον μπελαλή τον Τσίκολη μου! 

Το τελευταίο μου κόλλημα είναι το TWD , έχω δει 8 σεζόν σε δυο εβδομάδες... Το τελευταίο επεισόδιο της 8ης σεζόν με συγκίνησε πολύ όχι γιατί συμβαίνει κάτι τόσο εξαιρετικά συγκινητικό (σειρά με ζόμπι βλέπω... ), αλλά γιατί χτύπησε μια δικιά μου ευαίσθητη χορδή...  Η κεντρική εικόνα που παίζει ξανά και ξανά είναι μια ανάμνηση του πρωταγωνιστή από τον γιο του όταν ήταν μικρός να κάνουνε βόλτα στην εξοχή πιασμένοι από το χέρι... Ο γιος του έχει πεθάνει και σε ένα γράμμα που του έχει αφήσει του λέει ότι εκείνες οι βόλτες με τον μπαμπά του τον έκαναν να νιώθει ότι ήταν ασφαλής, ότι του άνηκε ο κόσμος όλος... Οι πιο γλυκιές αναμνήσεις από τα παιδιά μου σε μικρότερη ηλικία περιλαμβάνουν είτε και τους τρεις μας είτε εγώ και ένας από αυτούς να περπατάμε και να κρατιόμαστε από το χέρι, να τους βοηθάω να κάνουν τα πρώτα βήματα, να τους βοηθάω να εξερευνήσουν τον κόσμο/την παραλία/τον κήπο, να περάσουν τον δρόμο... Η αίσθηση εκείνη που νιώθεις εκείνο το μικρό χεράκι μέσα στην χούφτα σου ήδη ή ...

Βάζεις του μεγάλου τα παιχνίδια; Θα βάλεις και τα δικά μου... Άντε να του το αρνηθείς (έστω ότι το ήθελες), τολμάς; Κάνοντας μια πρόβλεψη αν κρίνω από τα παιχνίδια που παίζει, τις ταινίες που του αρέσουν και την μουσική που έχει αρχίσει να δείχνει προτίμηση,  αυτός θα γίνει μεταλάς,  Manowar και δεν συμμαζεύεται... Ποιος ακούει την Μάρα αν πει ότι θα αφήσει μαλλιά,  σαν τον Slash θα γίνει...

Ο Θάνος βλέπει διάφορα video στο YouTube από ταινίες που τα έχουν ντύσει με μουσική... Μου ζήτησε να του βρω αυτά τα τραγούδια και να του τα κατεβάσω για να τα ακούει στο tablet... Ο Σπύρος στην ηλικία του είχε κόλλημα με τον Michael Jackson, τα ακούσματα του Θάνου είναι πιο rock... Αυτή είναι η λίστα με τα κομμάτια που μου ζήτησε...

Ο Θάνος έχει γεννηθεί στις 26 Απριλίου, χθες ήταν τα γενέθλια του...  Τα τελευταία 3 χρόνια, δυστυχώς, δεν γιορτάζουμε αυτή την ημέρα με την χαρά που αξίζει στο παιδί... Το 2018 ένα πολύ σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα μας είχε σοκάρει, το 2019 η Μάρα είχε σπάσει συντριπτικά τον αστράγαλό της και μπαινοβγαίναμε σε χειρουργεία και φέτος μας έχει βρει ο COVID2019 και σαν να μην μας έφτανε αυτό, το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν εξαιρετικά δύσκολο αφού πήραμε μια πολύ μεγάλη λαχτάρα σχετικά με θέμα υγείας της Μάρας το οποίο ευτυχώς αποδείχθηκε ασήμαντο...  Κανονικά έπρεπε να γράψω αυτό το post ανήμερα των γενεθλίων του παιδιού μου αλλά δεν είχα το κουράγιο χθες το βράδυ, πραγματικά δεν το είχα... Σήμερα λοιπόν θέλω να ευχηθώ στον Θάνο μου να τα εκατοστήσει, να είναι γερός και χαρούμενος και του χρόνου να γιορτάσουμε επιτέλους τα γενέθλια του χωρίς να μας προβληματίζει ή να μας στενοχωρεί κάτι, πάλι... Σ' αγαπώ πολύ, Τσίκη μου!

Η 18η Γενάρη κάθε χρόνο σημαίνει τρία πράγματα: Είναι η ημερομηνία της ονομαστικής εορτής του Θάνου, του μικρού μου γιου... 18 Ιανουαρίου τον βαφτίσαμε αφού η Μάρα θεωρούσε, όπως κάναμε και στον Σπύρο, ότι δεν υπάρχει καλύτερη ημερομηνία να βαφτίσεις το παιδί από την ημέρα που γιορτάζει το όνομά του... Είναι η ημερομηνία που γεννήθηκε το "Ψαροκόκαλο", πριν από 11 χρόνια και παρά το γεγονός ότι ασθμαίνει τελευταία (όπως εγώ) είναι ζωντανό και στέκεται στα πόδια του και σκοπεύει να ζήσει μερικά χρόνια ακόμα (όπως εγώ)... Χρόνια πολλά στον Θανασάκη μου που χθες έκανε το πάρτυ του στο σπίτι μας και ήταν μεγάλη επιτυχία αφού περάσανε και τα παιδάκια πολύ καλά αλλά κι εμείς με τους γονείς των φίλων του, χρόνια πολλά και στο "Ψαροκόκαλο" μου, τον πιστό μου σύντροφο και συνοδοιπόρο που κανένα social media account ποτέ δεν θα ξεπεράσει μέσα στην καρδιά μου...

Ο Θάνος μου  είχε την εξής απορία: Θάνος : Μπαμπά, γιατί δουλεύεις αφού μπορούμε να βγάζουμε λεφτά παίζοντας στοιχήματα στο internet; Εγώ : ..... Δεν ξέρω ποιανού έμοιασες εσύ...

Συζήτησα και στο παρελθόν το ίδιο θέμα με τον εαυτό μου, γιατί δεν κάνω φίλους, γιατί κρατάω τους ανθρώπους σε απόσταση... Δεν αναιρώ όσα είχα πει τότε αλλά πρέπει να προσθέσω και κάτι άλλο...  Κρατάω τους ανθρώπους μακρυά γιατί φοβάμαι την έννοια τους... Εγκαρδιότητα σημαίνει να μοιράζεσαι το συναίσθημά σου με τον άλλο, το χαρούμενο και το λυπημένο κι εγώ φοβάμαι να λυπηθώ για κάποιον άλλο, φοβάμαι να επωμισθώ την στενοχώρια του, αυτή που κουβαλάω μέσα μου μου φτάνει, δεν θέλω άλλη...  Δεν είναι ότι δεν θέλω, είναι ότι δεν μπορώ, δεν αντέχω, νιώθω τις ισορροπίες μου να δοκιμάζονται καθημερινά, όχι άλλα stress tests... Προτιμώ, συνειδητά πολλές φορές, την μοναξιά και την σιωπή κάνοντας οικονομία ψυχικού σθένους, από το λίγο που διαθέτω, για τους ανθρώπους που θα πέθαινα χωρίς δεύτερη σκέψη, τα παιδιά μου και την Μάρα...  Θα ήθελα να ήμουν αλλιώς αλλά δεν είμαι... Ίσως να ήμουν αλλιώς αν κάποια γεγονότα δεν είχαν συμβεί στη ζωή μου αλλά τη ζωή δεν την ορίζει...

Χθες το πρωί, για πρώτη φορά στα 41 μου χρόνια, έδωσα αίμα για κάλυψη αναγκών των συνανθρώπων μου... Αποφάσισα ότι πρέπει έμπρακτα να υποστηρίζω αυτά που στην θεωρία πρεσβεύω, να ξεπεράσω τις όποιες φοβίες μου και τις αναστολές μου ή ακόμα και την βαρεμάρα μου και να αποτελέσω ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά μου... Το απόγευμα επιστρέφοντας στο σπίτι πήγα να το μοιραστώ με τα αγόρια αφενός γιατί ένιωθα πολύ περήφανος και αφετέρου γιατί (εντελώς εγωιστικά το παραδέχομαι) θα ήθελα να νιώσουν και τα αγόρια μου περήφανα για τον μπαμπά τους και να πάρουν ένα μήνυμα αλληλεγγύης και αγάπης για τον συνάνθρωπο... Η αλήθεια είναι ότι δεν αντέδρασαν με μεγάλο ενθουσιασμό όταν τους είπα τα νέα μου αφού εκείνη την ώρα τους αποσπούσε την προσοχή ο Alvin στο Nickelodeon...  Μου κακοφάνηκε λίγο, είναι αλήθεια, η Μάρα όμως μου είπε ότι τίποτε δεν πάει χαμένο με τα παιδιά, ότι όλα καταγράφονται και επεξεργάζονται σε δεύτερο και τρίτο χρόνο...

Περάσανε τα χρόνια κεφτεδάκι, μεγάλωσες κι εσύ... Ήταν πάλι μια ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη μέρα η 26η Απριλίου του 2013 όπως σήμερα, που λες και περίμενε ο καιρός τα γεννέθλια σου για να ζεστάνει... Σε αντίθεση με τη γέννηση του αδελφού σου που είχαμε ένα άγχος, όπως και να το δεις, η δική σου γέννα ήταν μια εκδρομή, μια γιορτή χαράς που είχε ξεκινήσει πριν σε συναντήσουμε αλλά πήρε εντελώς τα πάνω της όταν σε αντίκρισε η μαμά σου και σκέφτηκε: "Τι καταπληκτικό, μελαχρινό μωρό!" ... Σε αγαπώ πολύ, αγόρι μου, χρόνια σου πολλά!

10 χρόνια...  Απίστευτο μου φαίνεται... Πόσα πράγματα έχουν συμβεί μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια, πόσα έχουν αλλάξει...  Το Ψαροκόκαλο την Παρασκευή 18/12 ολοκλήρωσε το δικό του #10YearChallenge... Επέζησε της οικονομικής κρίσης, των πολλαπλών αλλαγών εργοδοτών, της δημιουργίας οικογένειας, των πολλαπλών συναισθηματικών ups and downs, το πολύ δύσκολο (να πάει και να μην ξαναγυρίσει) 2018... Είναι ακόμα εδώ, το πνευματικό μου παιδί, το ψηφιακό μου alter ego... Στην επέτειο των 10 χρόνων ζωής του Ψαροκόκαλου, τι πιο ταιριαστό να θυμηθώ τις διαχρονικά, 10 πιο δημοφιλείς αναρτήσεις αυτής της δεκαετίας... Κάποιες από αυτές με κάνουν περήφανο, κάποιες απλά αποδεικνύουν τη σημασία της επιλογής σωστών keywords σχετικά με τα αποτελέσματα που επιστρέφουν οι μηχανές αναζήτησης... Θα ήθελα σε αυτή την λίστα να υπήρχαν και κάποια άλλα posts, αυτά που εγώ αγάπησα, αυτά στα οποία κατέθεσα την ψυχή και το συναίσθημά μου αλλά από ότι φαίνεται τόσο οι αναγνώστες (;;;) όσο και οι μηχαν...

Χθες το βράδυ κάνω τον Θ. μπάνιο και μου ζητάει να πούμε αγγλικές λέξεις... Λέμε την γατούλα,  το σκυλάκι και κάποια στιγμή με ρωτάει πώς λέγεται στα αγγλικά ο δρόμος... Έχει δύο λέξεις, του λέω, street και road... Το σκέφτεται λίγο και με ρωτάει... Θ. : Street λένε τους δρόμους που στρίβουν ; :)

Χθες το απόγευμα επέστρεψα στο σπίτι γύρω στις 19:30 αφού είχα περάσει πρώτα από το super market... Ήταν μια καλή μέρα, όπως καλές ήταν κι όλες αυτές οι μέρες που είχαν περάσει, δεν υπήρχαν σκιές ή περίεργες σκέψεις, ήμουν απλά τόσο κουρασμένος όσο μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που γυρνάει στο σπίτι το βράδυ από τη δουλειά... Μιλούσα με την Μ. στο δωμάτιό μας περί ανέμων και υδάτων όταν ξαφνικά άκουσα το απότομο και δυνατό κλάμα του Σ. από το σαλόνι.... Φώναζε: "O Θ. μου έσπασε το δόντι!"  Έτρεξα μέσα και είδα το παιδί κλαμένο και με σπασμένο σχεδόν στη μέση έναν από τους κάτω κοπτήρες... Μου είπε κλαίγοντας ότι ο Θ. του πέταξε ένα παιχνίδι στο πρόσωπο επειδή μάλωσαν... Θόλωσα... Το αίμα βαρούσε στα μηνίγγια μου από τα νεύρα και το μόνο που ήθελα ήταν να πιάσω στα χέρια μου τον μικρό ο οποίος είχε κρυφτεί κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού... Ουρλιάζοντας ότι θα τον σκοτώσω προσπάθησα να τον τραβήξω κάτω από το τραπεζάκι κι επειδή τραβιόταν όταν άπλων...