Ψαροκόκαλο...

Μπείτε στο Press Project να καμαρώσετε και τα υπόλοιπα βίντεο... 😠😠😠

Κακή διάθεση σήμερα...  Μια πολύ καλή φίλη σήκωσε πυρετό και πήγε για test πρωί πρωί... Ο άντρας της έχεις σπασμένο πόδι, την είδαμε το πρωί του Σαββάτου για ένα μισάωρο... Μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα του test της είμαστε κι επίσημα έγκλειστοι...  Αδιέξοδο πλήρες, κανένα φως στην άκρη του τούνελ, κάνουμε ότι είμαστε ψύχραιμοι αλλά έχουν παίξει τα νεύρα μας...  Δεν μας φτάνουν όλα, παρακολουθούμε την δυσωδία των ημερών, παιδεραστές, κυκλώματα, συγκαλύψεις, πολιτικές σκοπιμότητες, φωτοσοπιασμένες εικόνες και πολιτικό κόστος...  Αηδία με έχει πιάσει και θυμός που κάνει το κεφάλι μου να πονάει μερικές φορές, πάτα το κουμπί ρε πούστη Κιμ να πάμε στο διάολο όλοι...

Πριν τις 10 είχα καταφέρει να μαλώσω με δύο διαφορετικούς συναδέλφους, τηλεφωνικά και μέσω chat... Πράγματα που άλλες μέρες μπορεί να τα περνούσα στο ντούκου, τώρα δεν διανοούμαι καν να τα αφήσω να πεσουν κάτω... Αν είναι κάτι που δοκιμάζεται αυτές τις μέρες σίγουρα είναι η υπομονή μας και τα νεύρα μας, για ανθρώπους όμως σαν και μένα, δύσκολους στην επικοινωνία, δοκιμάζεται και η ικανότητά μας να επικοινωνούμε με άλλους ανθρώπους και να χειριζόμαστε συμπεριφορές... Είναι 10:48 και δεν έχω καμία διάθεση για δουλειά, το μόνο που θέλω είναι να σκεπαστώ με την κουβέρτα, να δω Netflix και να κοιμηθώ...

Κάποτε, πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια, εγώ κι η Μ. είχαμε εργαστεί για ένα διάστημα 2 μηνών το πολύ, part time, σε μια εταιρεία για ένα project one off το οποίο όμως είχε προοπτική, αν ολοκληρωνόταν στην ώρα του και με επιτυχία, να οδηγήσει σε μια μόνιμη σχέση εργασίας... Είχαμε συμφωνήσει με τον διευθυντή και ιδιοκτήτη της εταιρείας για μια αμοιβή 50.000 δραχμών έκαστος, με την ολοκλήρωση του project... Ο εν λόγω "κύριος" είχε το πορτραίτο του Che Guevara πάνω από το γραφείο του και γενικά "πουλούσε" ένα προφίλ ανθρώπου αριστερού, διανοούμενου κτλ...  Τον αποκαλώ "κύριο" κι όχι κύριο διότι η ολοκλήρωση του project πριν την λήξη της προθεσμίας που μας είχε θέσει δεν σήμανε την πληρωμή μας αλλά ένα γελοίο κρυφτό από μέρους του "κυρίου" για ένα μήνα στη διάρκεια του οποίου η μια αναβολή πληρωμής διαδεχόταν την άλλη... Το ζήτημα λύθηκε μόνο όταν η κατάσταση χόντρυνε και τον απειλήσαμε με καταγγελία στο ΙΚΑ οπότε και μας κάλεσε και με ένα δήθεν

Άλλη μια ιστορία καθημερινής τρέλας, τόσο γελοία και τραγική ταυτόχρονα, χαρακτηριστική όμως της χώρας/κράτους ανέκδοτου στο οποίο ζούμε... Αν εργάζεσαι σε τράπεζα η ασφάλιση υγείας σου είναι στο ΤΑΥΤΕΚΩ...  Αν πάψεις να εργάζεσαι σε τράπεζα για να έχεις βιβλιάριο υγείας από το ΙΚΑ πρέπει πρώτα να προχωρήσεις σε διαγραφή από το ΤΑΥΤΕΚΩ... Το γιατί χρειάζεται μια τέτοια διαδικασία από την στιγμή που παύεις να έχεις ένσημα από τράπεζα και πλέον τα ένσημα σου είναι από άλλου τύπου εταιρεία, το αφήνω ασχολίαστο... Τα γραφεία του ΤΑΥΤΕΚΩ που πας να κάνεις την αίτηση διαγραφής βρίσκονται στην Χαρίλαου Τρικούπη... Πας εκεί με το βιβλιάριο υγείας, την ταυτότητα σου, κάνεις την αίτηση και σου δίνουν τη βεβαίωση διαγραφής... η οποία ΟΜΩΣ δεν έχει καμία ισχύ αν δεν πας από τα ΑΛΛΑ γραφεία του ΤΑΥΤΕΚΩ ( Upd : Είναι γραφεία του ΕΦΚΑ τελικά ) που βρίσκονται στην Πατησίων για να σου βάλουν μια σφραγίδα στη βεβαίωσή σου ... Είναι περιττό να πω το πόσο παράλογο είναι όλο αυτό, το τι κού

...και ενέργεια και αναμνήσεις και εμπειρίες και συναισθήματα και πολλά άλλα... Με άλλα λόγια είναι πολύτιμος και δεν αξίζει να σπαταλιέται σε ανθρώπους ή καταστάσεις που δεν τον διαχειρίζονται με σεβασμό, δεν του δίνουν νόημα και περιεχόμενο... Κάθε στιγμή που σπαταλιέται σε αδιέξοδα και τετριμμένες κοινωνικότητες είναι μια απώλεια για τον εαυτό σου και τους οικείους σου, αυτούς που πραγματικά αγαπάς, χρειάζεσαι και σε χρειάζονται, δεν αξίζει καμιά να πηγαίνει χαμένη... Οι ομφάλιοι λώροι είναι για να κόβονται...

Έχασα 3 μέρες από τη ζωή μου δουλεύοντας ατελείωτες ώρες, δούλεψα Σαββάτο και Κυριακή (από το σπίτι) για να ανακαλύψω μόλις πριν μια ώρα ότι ο λόγος που δεν συμφωνούσαν τα νούμερα στο application που φτιάχνω ήταν μια γαμημένη στρογγυλοποίηση στον υπολογισμό του price, κάποια επιπλέον δεκαδικά ψηφία... Δεν ήταν κάποιο λάθος στον κώδικα της εφαρμογής, στα data της βάσης, κάποιο bug του QlikView αλλά μια γαμημένη στρογγυλοποίηση που δεν είχε γίνει...

Αυτό  που κάποιοι εκεί έξω εννοούν ότι πρέπει να βγουν από πάνω βρέξει χιονίσει, ακόμα και αν έχουν κάνει μαλακία, αληθινά με ξεπερνάει... Που πουλάνε τρέλα, ξεκινούν επιθετικά και με φωνές και προσπαθούν να σε "τρομάξουν"... Πριν από 20 λεπτά είχα μια τέτοιου είδους αντιπαράθεση με γείτονες από την πολυκατοικία, ιδιοκτήτες, οι οποίοι εννοούσαν ότι επειδή είμαι ενοικιαστής έπρεπε να κάνω μόκο που βρήκα ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο στην θέση μου στην πυλωτή... Η αντιπαράθεση δεν πήγε πέρα από το σημείο που θα δυσκόλευε την συγκατοίκηση, καλώς ή κακώς είμαστε γείτονες και πρέπει να ζήσουμε κάτω από την ίδια στέγη... Τα νεύρα μου πάντως για να καλμάρουν θα χρειαζόταν να ξεριζώσω το κεφάλι των γειτόνων και να κατουρήσω στον λαιμό τους... Αλλά δεν το έκανα...

Χθες το βράδυ γύρω στις 12:30 οδηγώ στο Χαλάνδρι, κινούμαι σε στενά και δεν τρέχω, σταμάτα ξεκίνα... Θέλω να στρίψω δεξιά αλλά αφηρημένα ανάβω το φλας ένα στενό νωρίτερα, όταν το συνειδητοποιώ το σβήνω και συνεχίζω... Βλέπω στον καθρέφτη μου δίκυκλο που προσπαθεί με ζήλο να με προσπεράσει... Πηγαίνω όσο πιο δεξιά μπορώ, έρχεται δίπλα στο παράθυρό μου ντελιβεράς, κάτι μου λέει με ένταση και προσπερνάει αλλά δεν τον ακούω, το παράθυρο μου είναι ανεβασμένο... Του κορνάρω γιατί εκνευρίζομαι και αυτός κάνει κίνηση με το χέρι, όχι την κλασσική με το δάχτυλο αλλά "δεν μας παρατάς" ... Πατάω γκάζι, τον προλαβαίνω στη διασταύρωση πάω δίπλα του και κατεβάζω το παράθυρο... Όταν γυρνάει και με κοιτάει βλέπω μια φάτσα σίγουρα άνω των 50 και με κοιτάζει...  "'Έχεις κάποιο πρόβλημα;" του λέω, "Εσύ έχεις πρόβλημα",  μου κάνει , "δεν είχες βγάλει φλας να στρίψεις δεξιά;"... "Κι εσένα ποιο είναι το πρόβλημά σου, έπαθες τίποτα;" του λέω... Μου α

Σήμερα το απόγευμα, κατά τις 7:00, ο Θ. αποφάσισε ότι έπρεπε να βάλει ένα μακαρόνι  (άβραστο) στην κλειδαριά της εξώπορτας... Δεν το πήραμε χαμπάρι κατευθείαν παρά μόνο όταν έβαλα το κλειδί στην πόρτα και συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν αδύνατο... Ρωτώντας τα παιδιά έμαθα τι είχε συμβεί κι αποφάσισα να βγάλω τον αφαλό της κλειδαριάς μήπως και καταφέρω και αφαιρέσω το μακαρόνι που είχε κολλήσει μέσα όπως κι έγινε... Όταν δοκίμασα να ξαναβάλω την κλειδαριά στην πόρτα αυτό ήταν αδύνατο οπότε, έπειτα από την συμβουλή της Μ., αποφάσισα να πάω μέχρι το κλειδαράδικο για να πάρω τις κατάλληλες οδηγίες ή να αγοράσω καινούργια κλειδαριά... Η ώρα ήταν ήδη 8 και φεύγα, το κλειδαράδικο είναι στην πλατεία και είχε απίστευτη κίνηση ενώ ένα περιπολικό ήταν παρκαρισμένο έξω από το κλειδαράδικο κι έκοβε κλήσεις σε παράνομα παρκαρισμένα.... Δεν βρήκα να παρκάρω οπότε ανέβασα το αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο λίγο παρακάτω και το άφησα με alarm... Πλησίασα στο περιπολικό που ήταν σταματημένο μπροστά σ

Θα μπορούσαν να ήταν παιδιά μου...  Οι δικοί μου γιοι έχουν ηλικία 5,5 και 2,5, περίπου τόσο ήταν κι αυτοί... Η φωτογραφία του μικρού Αϊλάν ξαπλωμένου στην παραλία , μπρούμυτα σαν να κοιμάται, με αρρώστησε...  Χαίρομαι για την αντίδρασή μου γιατί πάει να πει ότι η καθημερινότητα δεν μου έχει πάρει όλη την ανθρωπιά και την ευαισθησία μου... Σκέφτομαι διάφορα....  Ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για την ανθρωπότητα να συνεχίσει να υπάρχει όσο επιτρέπουμε να πνίγονται παιδιά στην προσπάθειά τους να σωθούν από τον πόλεμο...  Ότι μισώ τον Θεό όλο και περισσότερο, για το αίμα που χύνεται στο όνομά του, για τις διαχωριστικές γραμμές που υψώνονται στο όνομά του, για το ότι αν υπάρχει, επιτρέπει να γίνονται όλα αυτά... Τι σημασία έχει ο πολιτισμός, η οικονομική ανάπτυξη, η τεχνολογία όταν ακόμα εν έτει 2015 υπάρχουν ακόμα παιδιά που τα ξεβράζει η θάλασσα νεκρά, στην προσπάθειά τους να σωθούν από τον πόλεμο; Ντροπή στον άνθρωπο, στην ανθρωπότητα, σε κάθε ένα από εμάς...

Αυτό είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι που φτιάξαμε προχθές στην Πεντέλη... Το πήρα φωτογραφία να το θυμόμαστε γιατί είναι το πρώτο που φτιάχνουμε κι οι τέσσερις μας...  Υπήρχαν κι άλλα πράγματα στο περιβάλλον που ίσως θα έπρεπε κι αυτά να αποθανατιστούν αλλά μου έφτανε μια φορά το πόσο "φούντωσα"...  Δίπλα σε μια παιδική χαρά, έξω από τον οικισμό, εκεί που σταματήσαμε το αυτοκίνητο, εμείς κι άλλοι σαν κι εμάς, υπήρχαν διάσπαρτα από αποτσίγαρα, κουτιά αναψυκτικών,  κόπρανα και χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας μέχρι σελοφάν από συσκευασίες προφυλακτικών καθώς το σημείο, προφανώς, θεωρείται καλή "καβάντζα"...  Είναι τόσο ευδιάκριτο το αποτύπωμα από το πέρασμα του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον που σοκάρει, κανένας άλλος έμβιος οργανισμός επί της γης δεν πλησιάζει τα  "κατορθώματα" του... Ο άνθρωπος και δη ο νεοέλληνας, είναι μια ανοιχτή πληγή για την ισορροπία και την καλή λειτουργία του πλανήτη ο οποίος θα ήταν πολύ καλύτερος χωρίς αυτόν...

Κυριακάτικο ξύπνημα και ξαφνικά μου έρχονται μες τα μούτρα η υποκρισία και η μικροαστική "ηθική"...  Των ανθρώπων εκείνων που εκκλησιάζονται ανελλιπώς κάθε Κυριακή, είναι "αξιοσέβαστοι" και με οικονομική επιφάνεια αλλά κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια στα δράματα που συντελούνται στην διπλανή πόρτα διότι δεν μπορούν να επέμβουν, διότι είναι λεπτή η θέση τους, διότι δεν τους πέφτει λόγος...  Είναι οι ίδιοι που θα κλάψουν με κροκοδείλια δάκρυα όταν η τραγωδία κορυφωθεί και θα αποδώσουν ευθύνες επί δίκαιων και αδίκων χωρίς ντροπή...  Είναι οι ίδιοι που κρύβουν καλά τα δικά τους δράματα, τα μικρά και μεγάλα τους εγκλήματα πίσω από τις κλειστές τους πόρτες και τα προσωπεία της σοβαροφάνειας τους...  Είναι συνένοχοι τόσο όσο οι φυσικοί αυτουργοί διότι ξέρουν και δεν μιλούν, από μια υποσυνείδητη αλληλεγγύη που υπαγορεύεται από την σιωπηρή συμφωνία του δεν μιλάω για να μην μιλήσει κι ο άλλος εναντίον μου όταν έρθει η ώρα μου...  Μόνο σιχασιά και μίσος γι

Τέτοια είναι αυτή που έχει κάνει η νέα δημοτική αρχή στην Αγία Παρασκευή... Δεν έφτανε το αφάνταστο μπάχαλο που προκλήθηκε με τις επιλογές των παιδιών που γράφτηκαν στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς το οποίο αναστάτωσε ολόκληρη την πόλη με τον παραλογισμό που επικράτησε και τον γελοίο τρόπο που τελικά πήγαν να το μπαλώσουν...   Την Παρασκευή το απόγευμα πήγα τα παιδιά στην πλατεία να παίξουν, την κεντρική πλατεία της πόλης, αυτή με την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής πάνω στη Μεσογείων, τη βιτρίνα της πόλης... Ήταν γεμάτη σκουπίδια και σπασμένα γυαλιά παντού, αναγκάστηκα να απαγορεύσω στον Σ. να κάνει ποδήλατο για να μην χτυπήσει ή να σκίσει τα λάστιχά του... Καταμεσής της πλατείας, μπροστά στο θεατράκι για όποιους γνωρίζουν, ήταν πεταμένο μέχρι κι ένα τάπερ! Το συντριβάνι δεν λειτουργούσε, ως συνήθως, το νερό του είχε ένα χρώμα βαθύ πράσινο, κλαδιά και σκουπίδια ήταν πεταμένα μέσα, σκέτη χαβούζα... Η παιδική χαρά της πλατείας ήταν γεμάτη σκουπίδια (τι πρωτότυπο ε;), κούνιες ήταν

Δεν ξέρω αν θα το βρούνε από χιπχοπάδες ή άλλους αλλά σίγουρα από κάποιους θα το βρουν... Είναι επιβεβλημένο για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα ... Πηγή

Μίσος, απόγνωση και οργή... Αυτά είναι τα συναισθήματα που νιώθω βλέποντας αυτό το βίντεο ενός πεντάχρονου Παλαιστίνιου που ουρλιάζει και κλαίει όταν ο πατέρας του συλλαμβάνεται στη Δυτική Όχθη από τον ισραηλινό στρατό με την κατηγορία ότι έκλεψε νερό... Σχετικό ρεπορτάζ από το Sky News ...

Μπήκα στο σπίτι πριν από λίγο μετά από μια βόλτα στον Υμηττό, στο δασικό δρόμο πάνω από το μοναστήρι του Άη Γιάννη του Κυνηγού, έκανα τη διαδρομή μέχρι το νεκροταφείο του Παπάγου και πίσω...  Στη διαδρομή όταν δεν ήμουν (εντελώς) απορροφημένος από τις εικόνες γύρω μου και από τις σκέψεις μου, παρατηρούσα σε αρκετά σημεία τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας... Μπουκάλια μπύρας και νερού, χαρτομάντηλα, συσκευασίες από τσίχλες και κρουασάν, μέχρι και προφυλακτικά, ένεκα η απομονωμένη περιοχή... Αναρωτιέμαι τι ακριβώς σου λείπει από την ζωή σου για να πας εκεί πάνω, σε ένα από τα λίγα σημεία πρασίνου και φυσικής ομορφιάς στην Αττική και να αφήσεις τα σκουπίδια σου... Είναι το μυαλό που δεν έχεις, είναι η παιδεία που δεν σου δόθηκε ποτέ, ο σεβασμός στην φύση και στον πλησίον σου που δεν σου διδάχθηκε ποτέ, τι από όλα αυτά είναι; Μήπως όμως δεν είναι τίποτε από όλα αυτά απλά είσαι ένας ιός, που σαν τους άλλους ιούς καταλαμβάνεις έναν οργανισμό και τον απομυζάς και τον καταστρέφεις

Θα ήθελα να πω δυο πραγματάκια για το χτύπημα στο The Mall ... Δεν ξέρω ποιος θα αναλάβει την ευθύνη του χτυπήματος, αν ήταν προβοκάτσια, πολιτικό, από αναρχικούς, φασίστες ή μαφιόζικο... Αν ήταν και πολιτικό ένας λόγος παραπάνω για αυτά που θα πω... Καλώς ή κακώς και δεν θα το αναλύσουμε εδώ τώρα, το The Mall είναι ένας χώρος που μαζεύονται πολλοί άνθρωποι και ειδικότερα πολλές οικογένειες με παιδιά, ειδικά τις Κυριακές, γιατί δίνει τη δυνατότητα στο γονιό να πιει τον καφέ του, να κάνει τη βόλτα του και να αφήσει το παιδάκι του να τρέξει χωρίς να σκέφτεται για τα αυτοκίνητα που περνούν, το κρύο ή τη βροχή... Το ξέρω γιατί το έχω κάνει κι εγώ πολλές φορές και θα το ξανακάνω... Το να επιλεγεί λοιπόν το The Mall ως στόχος την συγκεκριμένη μέρα και ώρα, φανερώνει έλλειψη σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή, ανθρώπους/κτήνη που αδιαφορούν πλήρως για το αν οι πράξεις τους έχουν συνέπειες και αθώα θύματα...  Δεν με ενδιαφέρει ο συμβολισμός του χτυπήματος, εφόσον αυτό είναι πολιτικό,

Σάββατο στο γραφείο από τις 9, μέχρι πότε άγνωστο... Θα έρθω και αύριο... Γρουμφ...

Έχει πλέον κανένας καμιά αμφιβολία ότι το καθεστώς στο οποίο ζούμε είναι μια χούντα τύπου Τουρκίας με "δημοκρατική" βιτρίνα; Από πότε έχει να κηρυχθεί απαγόρευση συναθροίσεων σε δημόσιους χώρους στην Ελλάδα; Πρέπει να είναι από την επταετία των συνταγματαρχών... Πόσο γλοιώδης και δουλοπρεπής η στάση της κυβέρνησης απέναντι στην μαιτρέσα της; Εν τω μεταξύ, κόμματα και συνδικάτα έχουν καλέσει σε συγκεντρώσεις...  Χαμός θα γίνει αύριο...