Ψαροκόκαλο...

Μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε για να νιώσουμε καλύτερα... Ότι τα 40 είναι τα νέα 20, ότι δείχνουμε μια χαρά στον καθρέφτη, ότι καθόλου δεν αλλάξαμε... Εγώ ένα πράγμα ξέρω... 'Οτι τον κύριο που με κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη του κουρέα χθες το απόγευμα, με τις ρυτίδες δίπλα από το στόμα, τα κρεμασμένα μάγουλα, το κουρασμένο βλέμμα,  το προκοίλι  και τα βυζάκια που διαγράφονταν κάτω από το πουκάμισο, μου πήρε ένα δυο δευτερόλεπτα να τον αναγνωρίσω, περισσότερο γιατί δεν ήθελα να τον αναγνωρίσω όχι γιατί δεν μπορούσα...

Ανέκαθεν αγαπούσα πολύ αυτό το κομμάτι, είναι ίσως το αγαπημένο μου της δισκογραφίας των πολυαγαπημένων Placebo ... Τόσο η μουσική του όσο και οι στίχοι του με έκαναν από την πρώτη φορά που το άκουσα να κολλήσω μαζί του... Σήμερα το πρωί είδα ένα βίντεο στο προφίλ ενός φίλου στο Facebook από την χθεσινή εμφάνιση των Placebo στο Rockwave όταν έπαιξαν αυτό το κομμάτι... Είπαμε ότι το αγαπώ πολύ αλλά κάτι  το γεγονός ότι πλέον κοντεύω τα 40, κάτι τα σημεία που επέλεξε ο Molko να τονίσει με χειρονομίες κάποιους στίχους και η γενικότερη εικόνα του, κάτι το γεγονός ότι είμαστε σχεδόν συνομήλικοι, οι Placebo κλείνουν φέτος 20 χρόνια, το τραγούδι μίλησε πραγματικά μέσα μου... 20 years to go χωρίς να είναι ποιητική αδεία πλέον και you 're the truth not i... Twenty Years Placebo There are twenty years to go and twenty ways to know who will wear who will wear the hat There are twenty years to go the best of all i hope enjoy the ride the medicine show ...