Ψαροκόκαλο...

Κανένα παιδί όταν ξεκινάει να παρακολουθεί τα σπορ, να αγαπάει μια ομάδα, δεν έχει στο μυαλό του να γίνει χούλιγκαν... Η ενασχόληση αυτή ξεκινάει από την αγάπη για το άθλημα, από την ανάγκη να ανήκεις κάπου, να έχεις κοινά με άλλους όμοιους ή και όχι τόσο όμοιους με σένα...  Η αδρεναλίνη κατά τη διάρκεια του αγώνα, η έξαψη της νίκης, η οργή ή η απελπισία της ήττας, είναι δυνατά συναισθήματα που σου χαρίζουν τα ομαδικά αθλήματα, το πόσο πολύ αφήνεις να σε καθορίζουν αυτά τα συναισθήματα και τα σπορ είναι θέμα και μιας άλλης κουβέντας που έχει να κάνει με την παιδεία αλλά δεν θα την κάνουμε τώρα...  Το ζήτημα είναι ότι τα σπορ για πολύ κόσμο και εμένα συμπεριλαμβανομένου είναι ένας τρόπος για να απολαύσεις μικρές νίκες μέσα σε μια καθημερινότητα που έχει να σου προσφέρει μόνο ήττες, προσωπικές, επαγγελματικές, οικονομικές, ηθικές... Αυτές τις νίκες τις χρειάζεσαι, τις έχεις ανάγκη, είναι αυτές οι δύο ώρες μέσα στην εβδομάδα που το μυαλό σου ξεφεύγει και σημασία έχουν μόνο μερικοί μαντράχ

Αναδημοσιεύω ένα thread που πόσταρα στο X χθες... Περί δημόσιας υγείας, ένα βιωματικό thread: Χθες  το μεσημέρι ο πεθερός μου που ζει στο Φάληρο έπαθε εγκεφαλικό, ένιωσε να παραλύει η δεξιά του πλευρά. Εκαβίτης γείτονας του του έδωσε τις Α' βοήθειες και κάλεσε το ΕΚΑΒ για τη διακομιδή στο κρατικό Νίκαιας... Η σύζυγος μου και κόρη του, ενημερώθηκε, ήταν στη δουλειά  της στην Αγ.Παρασκευή και έφυγε κατευθείαν για να πάει στη Νίκαια. Όταν έφτασε, το ασθενοφόρο δεν είχε ακόμα φτάσει και δεν έφτασε πριν τις 4 περίπου, σχεδόν 3 ώρες μετά την κλήση στο ΕΚΑΒ... Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε ήταν τέτοιο που να μην έχει νόημα να του χορηγηθεί θρομβολυτικό φάρμακο γιατί απλά αν είχε θρόμβο θα είχε καταλήξει. Σε αυτό το σημείο ξεκίνησε ο Γολγοθάς... Σύμφωνα με την περιγραφή της συζύγου μου η κατάσταση θύμιζε νοσοκομείο στο μέτωπο... Διάδρομοι γεμάτοι ασθενείς, φωνές, βογγητά, σπρωξίματα... Άνθρωποι πάθαιναν ανακοπή παρατημένοι πάνω σε ράντζα, τραυματιοφορείς αλλόφρονες, γιατροί και νοσηλ

Δεν ξέρω αν εγώ το νιώθω έτσι ή αν είναι η πραγματικότητα αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου όταν ξεκινούν μια συζήτηση την ξεκινούν επιθετικά, έχουν ένα στυλ "άκου να σου πω εγώ τώρα που ξέρω και δεν σηκώνω αντιρρήσεις" ... Δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν τον άλλο τι έχει να τους πει, θέλουν να ακούσουν μόνο τον εαυτό τους, ο στόχος τους είναι ο άλλος συνομιλητής να "υποταχθεί"   στην άποψή τους...  Το καλύτερο από όλα είναι οι περιπτώσεις που εκφράζουν άποψη ενώ τα γεγονότα τους διαψεύδουν, πολύ πρόσφατα μου έτυχε μια τέτοια περίπτωση... "Είναι η άποψή μου" μου λέει, "δεν είναι θέμα άποψης ρε φίλε, τα γεγονότα σε διαψεύδουν" , κι όμως επέμενε...  Σίγουρα παίζει ρόλο η ανθρώπινη βλακεία, ο συγκεκριμένος δεν είναι τέτοιος, το υπογράφω, αλλά νομίζω ότι έχουμε χάσει σαν κοινωνία την ικανότητα του συνδιαλέγεσθαι, την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων, κάθε αλληλεπίδραση είναι αφορμή για "μάχη" ... Ίσως να φταίνε τα social media που είμ

Το κύμα μετανάστευσης  που συνέβη κατά τη διάρκεια της οικονομική κρίσης (έχει τελειώσει τώρα 😂) συνέβη κυρίως για οικονομικούς λόγους... Η χώρα είχε χρεωκοπήσει, δεν υπήρχαν δουλειές, οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον, ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο...  Το νέο κύμα μετανάστευσης το οποίο θα δούμε να συμβαίνει δεν θα συμβεί μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά κυρίως για λόγους επιβίωσης... Με τη ζωή στην Ελλάδα να είναι πλέον ένα καθημερινό ρίσκο ο στόχος είναι να επιβιώσεις την κάθε μέρα κι όχι το βιοτικό επίπεδο...  Να επιβιώσεις από βροχές, να επιβιώσεις από καύσωνες, να επιβιώσεις όταν χιονίζει...  Να επιβιώσεις όταν μπαίνεις στο τρένο, να επιβιώσεις όταν μπαίνεις στο πλοίο, να επιβιώσεις να οδηγάς στους δρόμους...  Να επιβιώσεις όταν χρειάζεσαι γιατρό, όταν πρέπει να να πας στο νοσοκομείο, όταν έχεις covid...  Να επιβιώσεις αν βρεθείς στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, όταν πίνεις μια μπύρα ας πούμε σε μια καφετέρια έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ...  Κάθε μέρα

Το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών είναι τρομακτικό... Όχι γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν τον ψήφισα καν, αλλά γιατί εδραιώνει την κυριαρχία της Δεξιάς όπως ποτέ άλλοτε στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας και ανοίγει το δρόμο για μια άνευ προηγουμένων άλωση σε ότι έχει απομείνει από το όποιο κοινωνικό πρόσωπο του ελληνικού κράτους...  Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΡΑ25 θα προσπαθήσουν να ρίξουν μέρος της ευθύνης για το αποτέλεσμα στον πόλεμο που δέχθηκαν από τα ΜΜΕ, στην αποχή, την αδιαφορία, την προεκλογική παροχολογία και δεν θα έχουν και πολύ άδικο αλλά οφείλουν να κάνουν αυτοκριτική και μάλιστα πολύ αυστηρή... Αμφότεροι απέτυχαν παταγωδώς να πείσουν τους ψηφοφόρους για τις προθέσεις τους και το πρόγραμμά τους, να κάνουν διακριτές τις θέσεις τους και να τονίσουν τα σημεία διαφοροποίησης με τις άλλες προτάσεις εξουσίας και πυροβόλησαν ουκ ολίγες φορές τα πόδια τους καθ' όλη τη διάρκεια της τετραετίας της διακυβέρνησης Μητσοτάκη... Με την ανεπάρκεια τους (ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ) ανέστησαν ξανά το πρ

Χθες το μεσημέρι όταν επέστρεψαν τα παιδιά μου από το σχολείο, μου είπε ο Σπύρος ότι στο άλλο τμήμα της ΣΤ' Δημοτικού βρέθηκε κρούσμα COVID-19 κι ότι όλα τα παιδιά και των δύο τάξεων θα πρέπει να κάνουν δύο rapid test μέσα στην εβδομάδα, ένα άμεσα κι ένα την Πέμπτη... Πήγα τον Σπύρο κατευθείαν για να κάνει το test, το οποίο βγήκε ευτυχώς αρνητικό... Ενημέρωσα την Μάρα και αυτή με την σειρά της ενημέρωσε άμεσα για το αποτέλεσμα τους υπόλοιπους γονείς στο Viber group της τάξης... Όσο περνούσαν οι ώρες μαθαίναμε τα αποτελέσματα των rapid tests και άλλων μαθητών και από τα δύο τμήματα της ΣΤ' Δημοτικού, κάποια παιδιά δυστυχώς θετικά, αλλά όχι όλων... Ειδικά από το άλλο τμήμα, το τμήμα του κρούσματος, μέχρι αργά το βράδυ μόνο 8 γονείς είχαν μπει στον κόπο να ενημερώσουν τους υπόλοιπους γονείς για τα αποτελέσματα των rapid tests που έκαναν (;;;) τα παιδιά τους... Το σχολείο δεν ανακοίνωσε το όνομα του παιδιού που ήταν το πρώτο κρούσμα και όσο και αν θα με καθησύχαζε περισσότερο να το

Μπείτε στο Press Project να καμαρώσετε και τα υπόλοιπα βίντεο... 😠😠😠

Πολλοί από εμάς το έχουμε κάνει... Κουνήσαμε το κεφάλι χαμογελώντας αμήχανα, κάναμε ότι δεν ακούσαμε για να μην χαλάσουμε τις καρδιές μας με "δικούς" μας ανθρώπους, αλλάξαμε θέμα συζήτησης...  Το μόνο που καταφέραμε αφήνοντας το κάθε κατακάθι να διασπείρει τις μισάνθρωπες ιδέες του είναι να πάρουν θάρρος τα κατακάθια, να πιστέψουν ότι επειδή φωνάζουν δυνατά έχουν δίκιο, ότι η σκατίλα που έχουν μέσα στο μυαλό τους είναι η κανονικότητα...  Χρέος του κάθε ενός από εμάς που πιστεύει σε ένα κόσμο χωρίς  διαχωρισμούς που ορίζονται από εθνικότητες, θρησκείες και χρώμα δέρματος είναι να στέκεται απέναντι σε κάθε ρατσιστικό/θρησκόληπτο/φασιστικό/εθνικιστικό κατακάθι, να το εμποδίζει να διασπείρει τον βόθρο των ιδεών του, να το ξεφτιλίζει μπροστά σε όποιον ακούει ή παρακολουθεί την αντιπαράθεση...  Όχι άλλη ανοχή στον πνευματικό/πολιτικό βόθρο,  ακόμα κι αν μιλάμε για συγγενείς ή "φίλους"...

Όλη η σειρά των γεγονότων που οδήγησαν στην χθεσινή  αναστολή λειτουργίας των χώρων λατρείας αποδεικνύει κάτι το οποίο στα μάτια πιστών και μη ήταν πασιφανές εδώ και χρόνια, η ολοκληρωτική και απόλυτη ηθική χρεοκωπία της Ορθόδοξης Ελλαδικής εκκλησίας... Οι "πατέρες" της εκκλησίας απέδειξαν το πόσο τρομακτικά και επικίνδυνα είναι αποκομμένοι από την κοινωνία, το ότι επιμένουν να ζουν σε ένα Μεσαίωνα και με ένα πλέγμα αντιλήψεων το οποίο παραπέμπει στα χειρότερα σκοτάδια της ανθρώπινης ιστορίας... Δεν είναι δυνατόν εν έτι 2020 ιεράρχης να βγαίνει από άμβωνος και να προτείνει αγιασμό για την καταπολέμηση του κορονοιού... Τι διαφορά έχει αλήθεια από τον επιτήδειο που πουλούσε βυζαντινές κηραλοιφές για την καταπολέμηση της νόσου;  Ενώ όλες οι οργανωμένες θρησκείες του πλανήτη ανέλαβαν την ηθική και κοινωνική τους ευθύνη και προέτρεψαν τους πιστούς τους να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της επιστημονικής κοινότητας, ενώ το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης έπρ

Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ... Όχι τόσο πολύ τον ιό, ούτε τόσο μην πεθάνω εγώ ή τα παιδιά μου... Εννοείται ότι ανησυχώ για τους γονείς μου που είναι μεγάλοι άνθρωποι και άρα πιο ευάλωτοι αλλά και πάλι δεν είναι αυτή η κύρια πηγή του φόβου μου... Φοβάμαι που συμβαίνει αυτό το παγκόσμιο γεγονός όπως το ξέσπασμα του COVID2019 και ζω σε μια χώρα παντελώς ασόβαρη και ψυχολογικά διαταραγμένη... Μια χώρα με έτσι κι αλλιώς προβληματικό σύστημα υγείας... Μια χώρα που οι παπάδες ερωτούνται και καθορίζουν θέματα δημόσιας υγείας... Που άνθρωποι σε καραντίνα πάνε μέχρι το καφενείο της γειτονιάς τους για να περάσουν την ώρα τους... Που θεωρείται πιο σημαντικό από συμπολίτες μας το να πάνε στο καρναβάλι ή στο γήπεδο από το να συμμορφωθούν με τις υγειονομικές υποδείξεις... Που υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά ότι το να ψεκαστούν με αγιασμό θα τους προστατέψει ή ότι το να γλύψουν πολλοί άγνωστοι μεταξύ τους το ίδιο κουταλάκι θα τους αφήσει αμόλυντους από οποιαδήποτε ασθένεια..

Άλλη μια ιστορία καθημερινής τρέλας, τόσο γελοία και τραγική ταυτόχρονα, χαρακτηριστική όμως της χώρας/κράτους ανέκδοτου στο οποίο ζούμε... Αν εργάζεσαι σε τράπεζα η ασφάλιση υγείας σου είναι στο ΤΑΥΤΕΚΩ...  Αν πάψεις να εργάζεσαι σε τράπεζα για να έχεις βιβλιάριο υγείας από το ΙΚΑ πρέπει πρώτα να προχωρήσεις σε διαγραφή από το ΤΑΥΤΕΚΩ... Το γιατί χρειάζεται μια τέτοια διαδικασία από την στιγμή που παύεις να έχεις ένσημα από τράπεζα και πλέον τα ένσημα σου είναι από άλλου τύπου εταιρεία, το αφήνω ασχολίαστο... Τα γραφεία του ΤΑΥΤΕΚΩ που πας να κάνεις την αίτηση διαγραφής βρίσκονται στην Χαρίλαου Τρικούπη... Πας εκεί με το βιβλιάριο υγείας, την ταυτότητα σου, κάνεις την αίτηση και σου δίνουν τη βεβαίωση διαγραφής... η οποία ΟΜΩΣ δεν έχει καμία ισχύ αν δεν πας από τα ΑΛΛΑ γραφεία του ΤΑΥΤΕΚΩ ( Upd : Είναι γραφεία του ΕΦΚΑ τελικά ) που βρίσκονται στην Πατησίων για να σου βάλουν μια σφραγίδα στη βεβαίωσή σου ... Είναι περιττό να πω το πόσο παράλογο είναι όλο αυτό, το τι κού

...Οι γύφτοι σκότωσαν τον JFK... ...Οι γύφτοι άνοιξαν την Κερκόπορτα... ...Οι γύφτοι έκαψαν τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας... ...Οι γύφτοι ξέρουν που είναι θαμμένος ο Jimmy Hoffa... ...Οι γύφτοι ωθούν στην πορνεία συνταξιούχους του ΟΓΑ... ...Οι γύφτοι τρώνε συκωτάκια δεκάχρονων κοριτσιών για brunch... Αυτά είναι ίσως οι μοναδικές κατηγορίες που ΔΕΝ γράφτηκαν στα μέσα, μαζικά και κοινωνικά, για τους γύφτους για να σπεκουλάρουν πάνω στον τραγικό θάνατο του Μάριου στο Μενίδι... Αν σαν κοινωνία ψάχνουμε απλά αποδιοπομπαίο τράγο, ένα σαμάρι για να ξεσπάσουμε την οργή, την λύπη μας και τις προκαταλήψεις μας, έχουμε πετύχει διάνα... Αν θέλουμε πραγματικά απαντήσεις για το πως και το γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα στο Μενίδι και σε κάθε Μενίδι της χώρας πρέπει να το πάρουμε αλλιώς και κυρίως να βγάλουμε τις παρωπίδες...

Το τέλος του χρόνου πλησιάζει και θα εμφανιστούν πολλές λίστες με τα καλύτερα βιβλία, τις καλύτερες ταινίες, τις καλύτερες φωτογραφίες... Για μένα η φωτογραφία της χρονιάς είναι αυτή με τις γιαγιάδες από την Συκαμιά Λέσβου που φροντίζουν το μωρό προσφυγάκι που έχει αποβιβαστεί στην ακτή... Σίγουρα μέσα σε αυτή τη χρονιά τραβήχτηκαν πολλές φωτογραφίες, ίσως πιο σημαντικές, ίσως πιο όμορφες απλά αυτή η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι αυτή που με γέμισε αισιοδοξία ότι ο κόσμος γύρω μας δεν είναι τόσο κακός, ότι υπάρχει αγάπη και συμπόνοια και αλληλεγγύη εκεί έξω... Η ιστορία της φωτογραφίας, εδώ ...

Σήμερα το απόγευμα στον Σκλαβενίτη στην Χαλανδρίου, είδα για πρώτη φορά μια γυναίκα να φοράει μπούρκα... Από πάνω από την κελεμπία της φορούσε τζιν μπουφάν και είχε τσαντάκι στον ώμο της... Το βλέμμα μου την ακολούθησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά κατάλαβα ότι αν με έπαιρνε χαμπάρι θα αισθανόταν άβολα αλλά από την άλλη μπορεί να έχει συνηθίσει να την κοιτάζουν... Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί γυναίκα με μπούρκα ούτε καν όταν πήγα στο Παρίσι όπου είδα πολλές μουσουλμάνες... Στην αρχή μου φάνηκε τόσο περίεργο σαν να βλέπω τηλεόραση και να είμαι μέσα στην οθόνη... Μετά συνειδητοποίησα ότι καλώς ή κακώς αυτή είναι μια εικόνα που θα γίνει πιο συνηθισμένη όσο περνάει ο καιρός κι ότι καλό θα ήταν αυτές οι γυναίκες να θελήσουν να βγάλουν την μπούρκα μια μέρα αλλά όσο την φοράνε γιατί νιώθουν καλά με το να την φοράνε τότε πρέπει να μπορούν να το κάνουν χωρίς να τις βάζει κανένας στο περιθώριο...

Αυτό είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι που φτιάξαμε προχθές στην Πεντέλη... Το πήρα φωτογραφία να το θυμόμαστε γιατί είναι το πρώτο που φτιάχνουμε κι οι τέσσερις μας...  Υπήρχαν κι άλλα πράγματα στο περιβάλλον που ίσως θα έπρεπε κι αυτά να αποθανατιστούν αλλά μου έφτανε μια φορά το πόσο "φούντωσα"...  Δίπλα σε μια παιδική χαρά, έξω από τον οικισμό, εκεί που σταματήσαμε το αυτοκίνητο, εμείς κι άλλοι σαν κι εμάς, υπήρχαν διάσπαρτα από αποτσίγαρα, κουτιά αναψυκτικών,  κόπρανα και χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας μέχρι σελοφάν από συσκευασίες προφυλακτικών καθώς το σημείο, προφανώς, θεωρείται καλή "καβάντζα"...  Είναι τόσο ευδιάκριτο το αποτύπωμα από το πέρασμα του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον που σοκάρει, κανένας άλλος έμβιος οργανισμός επί της γης δεν πλησιάζει τα  "κατορθώματα" του... Ο άνθρωπος και δη ο νεοέλληνας, είναι μια ανοιχτή πληγή για την ισορροπία και την καλή λειτουργία του πλανήτη ο οποίος θα ήταν πολύ καλύτερος χωρίς αυτόν...

«...όλοι εσείς, αστυνομικοί, δικαστές, δικηγόροι, φύλακες, γιατροί, επιτροπές, συγγραφείς, ενώσατε της δυνάμεις σας προσπαθώντας να βρείτε τη γιατρειά για το έγκλημα, τα αίτια και τα αποτελέσματά του. Με όλη αυτή τη συσσωρευμένη γνώση και τη δύναμη που διαθέτετε, δεν καταφέρατε απολύτως τίποτα, εκτός –ίσως- από το να κάνετε τα πράγματα χειρότερα. Η κοινωνία είναι αυτή που δημιουργεί το έγκλημα, η κοινωνία είναι αυτή που το διαιωνίζει. Είμαι 36 χρονών και υπήρξα εγκληματίας όλη τη ζωή μου. Έχω 11 καταδικαστικές αποφάσεις. Έχω περάσει 20 χρόνια από τη ζωή μου στις φυλακές. Γνωρίζω γιατί είμαι εγκληματίας. Είμαι επειδή γνώρισα τη βία του ισχυρού από πολύ νωρίς. Και προτίμησα να γίνω εγώ ο ισχυρός. Έχω παραβιάσει κάθε νόμο που έχει υπάρξει, θα παραβίαζα και άλλους τόσους αν υπήρχαν...» Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Carl Panzram  ενός ανθρώπου απειλή για οποιονδήποτε περπάτησε ποτέ σε αυτή τη γη... Οι πράξεις του και τα εγκλήματά του ήταν ιδιαίτερα ειδεχθή και ασυγχώρητα διαβάζο

Στον πυρήνα του μοντέρνου δράματος για το οποίο χύνονται δάκρυα αγνών και όχι τόσο αγνών προθέσεων, βρίσκονται δύο χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, το πρώτο είναι η (μη) ανοχή στο διαφορετικό και το δεύτερο είναι το παγιωμένο και οριζόντιο αίσθημα της ατιμωρησίας...  Το πόσο άντρας ή όχι είναι κάποιος, όμορφος ή άσχημος, λευκός ή μαύρος και η βεβαιότητα ότι θα τη γλυτώσεις αν τον χλευάσεις, τον εξευτελίσεις και τον περιφρονήσεις γι' αυτό που είναι... Θα καθαρίσει ο βουλευτής του νομού, ο μπάτσος αδερφός της μάνας σου, ο αρχιμανδρίτης που πίνει καφέ με τον πατέρα σου...  Η ουσία είναι ότι σιωπηλά αλλά ξεκάθαρα επιβραβεύεται αυτή η ατιμωρησία, θεωρείται μάγκας ο νταής και παλικάρι, όπως μάγκας θεωρείται αυτός που κλέβει την εφορία, κι αυτός που παρκάρει στο πεζοδρόμιο πάνω στην ράμπα των τροχήλατων κι αυτός που σου κλέβει την θέση στην ουρά για το ταμείο...  Αυτοί είμαστε...

Η όλη ιστορία με τον Νίκο Ρωμανό δεν έχει να κάνει με το αν συμφωνείς με τις ιδέες του και τις πράξει τους... Έχει να κάνει με το αν συμφωνείς με ένα  κράτος που ξεχειλώνει και κουτσουρεύει τους νόμους που το ίδιο θέσπισε κατά πως το βολεύει για να κάνει τη ζωή δύσκολη στους εχθρούς του οι οποίοι είναι ήδη πεσμένοι στο έδαφος...  Ο Νίκος Ρωμανός προσπάθησε να κάνει χρήση του δικαιώματος των κρατουμένων για εκπαιδευτικές άδειες αφού πρώτα του δόθηκε η άδεια να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις όπου και πέτυχε την είσοδό του στο ΤΕΙ Διοίκησης Επιχειρήσεων... Το κράτος του αρνείται το δικαίωμα στις εκπαιδευτικές άδειες αντίθετα με ότι όφειλε να κάνει... Η ουσία είναι εκεί, όλα τα υπόλοιπα για το αν είναι αναρχικός ή όχι, αν λήστεψε τράπεζα και γιατί, είναι παραφιλολογία... Παρά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, ανήμερα της γιορτής του, θα ήθελα να ευχηθώ στον Νίκο Ρωμανό χρόνια του πολλά, με υγεία...

Κυριακάτικο ξύπνημα και ξαφνικά μου έρχονται μες τα μούτρα η υποκρισία και η μικροαστική "ηθική"...  Των ανθρώπων εκείνων που εκκλησιάζονται ανελλιπώς κάθε Κυριακή, είναι "αξιοσέβαστοι" και με οικονομική επιφάνεια αλλά κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια στα δράματα που συντελούνται στην διπλανή πόρτα διότι δεν μπορούν να επέμβουν, διότι είναι λεπτή η θέση τους, διότι δεν τους πέφτει λόγος...  Είναι οι ίδιοι που θα κλάψουν με κροκοδείλια δάκρυα όταν η τραγωδία κορυφωθεί και θα αποδώσουν ευθύνες επί δίκαιων και αδίκων χωρίς ντροπή...  Είναι οι ίδιοι που κρύβουν καλά τα δικά τους δράματα, τα μικρά και μεγάλα τους εγκλήματα πίσω από τις κλειστές τους πόρτες και τα προσωπεία της σοβαροφάνειας τους...  Είναι συνένοχοι τόσο όσο οι φυσικοί αυτουργοί διότι ξέρουν και δεν μιλούν, από μια υποσυνείδητη αλληλεγγύη που υπαγορεύεται από την σιωπηρή συμφωνία του δεν μιλάω για να μην μιλήσει κι ο άλλος εναντίον μου όταν έρθει η ώρα μου...  Μόνο σιχασιά και μίσος γι

Άκουγα το πρωί του Σαββάτου στον Real FM τον Ιαβέρη να κατακεραυνώνει με πολύ σκληρές φράσεις τον Έλληνα οδηγό για την συνολική οδηγική του κουλτούρα και συμπεριφορά... Φυσικά και είχε δίκιο, πλην ίσως κάποιων υπερβολών του ως προς τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούσε αλλά είχε δυστυχώς δίκιο... Στο παρελθόν έχω ακούσει πολλούς μεταξύ τυρού και αχλαδιού να έχουν παρόμοιες απόψεις και στην συζήτηση να είναι εξίσου λάβροι αν όχι περισσότερο με τον βετεράνο οδηγό όταν αναφέρονται είτε στον Έλληνα οδηγό είτε σε άλλες περσόνες/ιδιότητες του Έλληνα... Αυτό που έχει ενδιαφέρον όμως είναι ότι αυτοί οι συνήθως λάτρεις της τάξης, της αρμονίας, του σεβασμού στους κανόνες και ούτω καθεξής, είναι παράλληλα και ένθερμοι θιασώτες του τρίπτυχου "ήλιος, φραπέ και χαβαλέ"  ,   του τόσο έντονα συνυφασμένου με την (νεο)ελληνική ψυχή και κατά την ταπεινή μου άποψη όχι κατακριτέου, όχι τουλάχιστον εξ ολοκλήρου... Εκεί που θέλω να καταλήξω για να μην το παρατραβάω με τις εισαγωγές είνα