Ψαροκόκαλο...

Σήμερα το "Ψαροκόκαλο" κλείνει τα 15, είναι μέσα στην εφηβεία κι έχει τα ψυχολογικά του 😂 ...'Όπως όλοι οι έφηβοι, ψάχνει να βρει την ταυτότητα του, την θέση του σε αυτό τον κόσμο, δυσκολεύεται πολύ αλλά θα τον βρει τον δρόμο του, πού θα πάει;  Σήμερα είναι κι η γιορτή του Θάνου, ο οποίος έκανε κοπάνα γιατί δήθεν μου ήταν άρρωστος αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να στρωθεί πρωί πρωί στο Play Station... 😃

Χθες το "Ψαροκόκαλο" έκλεισε 13 χρόνια ζωής, έχει τα γενέθλιά του κάθε χρόνο στις 18/01, την ίδια μέρα με την γιορτή του Θάνου... Έχω πει πολλές φορές τι σημαίνει αυτό το blog για μένα και γιατί συνεχίζει να ζει παρά τον θάνατο της blog-όσφαιρας, φέτος θα θυμηθούμε τις προηγούμενες επετείους/γενέθλια του blog και θα ευχηθώ να τα ξαναπούμε και του χρόνου σε ένα παρόμοιο post! 😉 (2021) 12... (2020) Επέτειοι... (2019) 10 χρόνια Ψαροκόκαλο! (2018) 9 χρόνια blogging... (2017) Γιορτές και γενέθλια - 8 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2016) 7 χρόνια "Ψαροκόκαλο" κι όχι μόνο... (2015) 6 χρόνια "Ψαροκόκαλο" κι όχι μόνο... (2014) 5 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2013) 4 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2012) 3 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2011) 2 χρόνια Ψαροκόκαλο!!! (2010) Happy Birthday "Πλίνθοι και κέραμοι"... ...και το πρώτο post είναι αυτό : Καλώς ήρθα...

Στα παιδιά μου έβγαζα πάντα παρατσούκλια και ονόματα που τους φώναζα εγώ κι αυτοί μεταξύ τους... Έχω βγάλει αμέτρητα, τα περισσότερα πια τα ξεχνάω, ίσως θα έπρεπε να τα έχω καταγράψει... Τα περισσότερα αφορούν τον Θάνο γιατί είναι περισσότερο περσόνα από τον Σπύρο που είναι πιο χαμηλών τόνων κι έχει ένα πνεύμα πιο ονειροπόλο από τον μικρό...  Ο Θάνος ή Τσίκης ή Τσίκολη ή Μπόλιν ή Μπόνι ή Μπλόμπο ή Τσόνκο έχει τα γενέθλιά του σήμερα, ετών 8 παρακαλώ... Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα και τότε (Μεγάλη Παρασκευή), ο καιρός ήταν εξίσου και περισσότερο ζεστός κι η γέννησή του σήμανε ότι πλέον η Μάρα αγάπησε το Πάσχα ενώ μέχρι τότε το αντιπαθούσε... Στην φωτογραφία είμαστε στην πρώτη του βόλτα όταν πια σαράντισε, μαζί με τον Σπύρο... Χρόνια σου πολλά αγοράκι μου, σε αγαπώ πολύ! ❤

11 χρονών ρε κερατά, πώς πέρασαν τα χρόνια... Τι να σου πω και τι να σου ευχηθώ που δεν το έχω πει ήδη τόσα χρόνια... Αυτό που θα ευχηθώ φέτος δεν αφορά εσένα αλλά εμένα... Μακάρι να αξιωθώ να στέκομαι δίπλα σου και να σε στηρίζω και να σε καμαρώνω όπως σου αξίζει για πολλά πολλά χρόνια ακόμα... Χρόνια σου πολλά Σπύρο μου!

Το "Ψαροκόκαλο" μπήκε στην εφηβεία του, αν ήταν ένα πραγματικό αγόρι θα άρχιζε σιγά σιγά να βγάζει χνούδι στο πάνω χείλος και να υποπτεύεται ότι το πουλί του δεν είναι μόνο για κατούρημα... Επιμένει και υπάρχει για την αλητεία, επειδή έτσι θέλουμε ρε αδερφέ και ας μην μας διαβάζει κανένας... Σήμερα είναι κι η γιορτή του Θάνου, κουκουλώθηκε καλά καλά και πήγε το πρωί στο σχολείο να κεράσει αφού έκανε την σχετική του γκρίνια, πόσο μισεί το σχολείο, γιατί δεν χιόνισε, τι άδικη που είναι η ζωή... Χρόνια πολλά στο μικρό μου το αγόρι, τον μπελαλή τον Τσίκολη μου! 

Ο Θάνος έχει γεννηθεί στις 26 Απριλίου, χθες ήταν τα γενέθλια του...  Τα τελευταία 3 χρόνια, δυστυχώς, δεν γιορτάζουμε αυτή την ημέρα με την χαρά που αξίζει στο παιδί... Το 2018 ένα πολύ σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα μας είχε σοκάρει, το 2019 η Μάρα είχε σπάσει συντριπτικά τον αστράγαλό της και μπαινοβγαίναμε σε χειρουργεία και φέτος μας έχει βρει ο COVID2019 και σαν να μην μας έφτανε αυτό, το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν εξαιρετικά δύσκολο αφού πήραμε μια πολύ μεγάλη λαχτάρα σχετικά με θέμα υγείας της Μάρας το οποίο ευτυχώς αποδείχθηκε ασήμαντο...  Κανονικά έπρεπε να γράψω αυτό το post ανήμερα των γενεθλίων του παιδιού μου αλλά δεν είχα το κουράγιο χθες το βράδυ, πραγματικά δεν το είχα... Σήμερα λοιπόν θέλω να ευχηθώ στον Θάνο μου να τα εκατοστήσει, να είναι γερός και χαρούμενος και του χρόνου να γιορτάσουμε επιτέλους τα γενέθλια του χωρίς να μας προβληματίζει ή να μας στενοχωρεί κάτι, πάλι... Σ' αγαπώ πολύ, Τσίκη μου!

Σήμερα η μητέρα μου γίνεται 68 ετών... Δεν είναι η πρώτη φορά που θα περάσουμε τα γενέθλιά της χώρια, φέτος όμως είμαστε υποχρεωμένοι... Το πρωί ξύπνησα, πήρα τα αγόρια, έστειλα ένα μήνυμα για μετακίνηση τύπου 4 και πήγαμε στο πατρικό μου... Οι γονείς μου κατέβηκαν στην είσοδο του σπιτιού κι εμείς σταθήκαμε 3 μέτρα μακρυά τους για να πούμε τα χρόνια πολλά στη γιαγιά... Σταθήκαμε εκεί για πέντε λεπτά και φύγαμε... Στην επιστροφή είχαμε μαζί μας και ένα ταψί σπανακόπιτα που μας ετοίμασε η μάνα μου...

Σπύρος, 10 χρονών...  Τέτοια ώρα είχε γεννηθεί και η δική μας ζωή άλλαξε για πάντα... Τι να πω που δεν το έχω πει ήδη όλα αυτά τα χρόνια, δεν περιγράφεται το συναίσθημα, ο ανεμοστρόβιλος των συναισθημάτων που ένιωσα τότε και κάθε μέρα από τότε... Σ'αγαπώ πολύ αγόρι μου, χρόνια σου πολλά! 💓

Η 18η Γενάρη κάθε χρόνο σημαίνει τρία πράγματα: Είναι η ημερομηνία της ονομαστικής εορτής του Θάνου, του μικρού μου γιου... 18 Ιανουαρίου τον βαφτίσαμε αφού η Μάρα θεωρούσε, όπως κάναμε και στον Σπύρο, ότι δεν υπάρχει καλύτερη ημερομηνία να βαφτίσεις το παιδί από την ημέρα που γιορτάζει το όνομά του... Είναι η ημερομηνία που γεννήθηκε το "Ψαροκόκαλο", πριν από 11 χρόνια και παρά το γεγονός ότι ασθμαίνει τελευταία (όπως εγώ) είναι ζωντανό και στέκεται στα πόδια του και σκοπεύει να ζήσει μερικά χρόνια ακόμα (όπως εγώ)... Χρόνια πολλά στον Θανασάκη μου που χθες έκανε το πάρτυ του στο σπίτι μας και ήταν μεγάλη επιτυχία αφού περάσανε και τα παιδάκια πολύ καλά αλλά κι εμείς με τους γονείς των φίλων του, χρόνια πολλά και στο "Ψαροκόκαλο" μου, τον πιστό μου σύντροφο και συνοδοιπόρο που κανένα social media account ποτέ δεν θα ξεπεράσει μέσα στην καρδιά μου...

Το 2019 τελειώνει για να το διαδεχτεί το 2020 κι εγώ μπαίνω στην διαδικασία του απολογισμού της χρονιάς, ω πόσο πρωτότυπος είμαι...  Το ξανασκέφτομαι όμως και αποφασίζω να μην κάνω ούτε απολογισμό, ούτε λίστες φέτος... Θέλω απλά να θέσω κάποιους στόχους για μένα με την νέα χρονιά, στόχους δύσκολους μα εφικτούς για μένα... Με το τέλος του 2020 θέλω κοιτώντας προς τα πίσω την χρονιά να δω: ΥΓΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ !!! Λιγότερο ανούσιο κόλλημα σε οθόνες, αν είναι να το κάνω να βγάλω και κανά φράγκο... Περισσότερη άσκηση, πρέπει να αποσβεστεί για τα καλά ο διάδρομος και η συνδρομή στο γυμναστήριο... Το καινούργιο σπίτι μου, αυτό που θέλω εγώ κι η οικογένεια μου... Καλή χρονιά σε όλους!

Περάσανε τα χρόνια κεφτεδάκι, μεγάλωσες κι εσύ... Ήταν πάλι μια ηλιόλουστη, ανοιξιάτικη μέρα η 26η Απριλίου του 2013 όπως σήμερα, που λες και περίμενε ο καιρός τα γεννέθλια σου για να ζεστάνει... Σε αντίθεση με τη γέννηση του αδελφού σου που είχαμε ένα άγχος, όπως και να το δεις, η δική σου γέννα ήταν μια εκδρομή, μια γιορτή χαράς που είχε ξεκινήσει πριν σε συναντήσουμε αλλά πήρε εντελώς τα πάνω της όταν σε αντίκρισε η μαμά σου και σκέφτηκε: "Τι καταπληκτικό, μελαχρινό μωρό!" ... Σε αγαπώ πολύ, αγόρι μου, χρόνια σου πολλά!

Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το 2018 αλλά δεν θα το κάνω... Θέλω να αφήσω αυτή την χρονιά να χαθεί στην λήθη και να μην την ξανασκεφτώ ποτέ ξανά... Φέτος κουράστηκα και στεναχωρήθηκα τόσο όσο ποτέ, γέρασα στο κορμί και στην ψυχή... Το μόνο που κρατώ από την χρονιά αυτή είναι φυσικά τα παιδιά και η γυναίκα μου και δυο καλοί φίλοι, ήταν αυτοί που μπόρεσαν να μου χαρίσουν τις στιγμές ευτυχίας και ξεγνοιασιάς που με κράτησαν όρθιο... Τα βιβλία του 2018 θα ήθελα να μου έχουν χαρίσει συγκινήσεις που θα έκαναν το μυαλό μου να ταξιδέψει και να ξεχαστεί περισσότερο, δυστυχώς δεν το έκαναν... Κανένα, πλην ενός, δεν ήταν κακό, κάποια ήταν πολύ καλά, κανένα όμως δεν ήταν και το αριστούργημα που θα μου μείνει αξέχαστο... Το συναίσθημα κινήθηκε σε ρηχά νερά, ίσως όμως να έφταιξα κι εγώ, να μην μπορούσα να δοθώ στο βιβλίο που διάβαζα κάθε φορά λόγω της περιβάλλουσας ατμόσφαιρας... Αν έπρεπε να ξεχωρίσω ένα από αυτά ως το καλύτερο της χρονιάς αυτό θα ήταν το "Η εξαφάνιση του Γιόζεφ Μένγκε

Σήμερα που είναι τα γενέθλιά σου οφείλω να στο πω... Νομίζω ότι αυτό που δεν θα σου συγχωρήσω ποτέ είναι μόνο το γεγονός ότι αναγκάστηκα να συμμετέχω σε ένα χωρισμό από τόσο κοντά, εγώ που είμαι 21 χρόνια με την Μ., εγώ που δένομαι με τα άψυχα αντικείμενα που συνδέω με αναμνήσεις, πόσο μάλλον με ανθρώπους... Οτιδήποτε άλλο μπορώ να στο συγχωρήσω, οτιδήποτε άλλο έβλαψε πρώτα απ' όλα εσένα τον ίδιο, μπορώ να το βάλω πίσω μου αφού μπορείς κι εσύ, αυτό όμως είναι μια πληγή δικιά μου, μια πληγή που δεν χρειαζόμουν και δεν ήθελα να έχω...  Χρόνια σου πολλά κι ευτυχισμένα, σε αγαπώ πολύ και μου λείπεις...

Περίπου τέτοια ώρα ήταν πριν από 5 χρόνια που σε πήρα πρώτη φορά αγκαλιά, με μια μάσκα στο πρόσωπο γιατί ήμουν κρυωμένος και φοβόμουν μην σε κολλήσω... Χρόνια σου πολλά Τσίκο μου, σε αγαπώ τόσο πολύ! 💗

... 8 χρόνια να αγαπάς τόσο πολύ που σε πονάει... Χρόνια σου πολλά, σε αγαπώ πολύ!

To blogging έχει πεθάνει, ότι έχει απομείνει από αυτό λίγο θυμίζει τις μέρες της νιότης του... Όσοι έχουν/έχουμε απομείνει να ασχολούνται/ασχολούμαστε με αυτό είναι/είμαστε τελειωμένοι, παλιομοδίτες ή προπαγανδιστές και πωλητές...  Παρ' όλα αυτά το "Ψαροκόκαλο" μεγάλωσε άλλη μια χρονιά αφού χθες είχε γενέθλια, αν ήταν παιδάκι θα πήγαινε πια τρίτη δημοτικού και συνεχίζει την πορεία του όντας το πλέον πεθαμένο στυλ blog, ένα προσωπικό ημερολόγιο... Όχι μόνο συνεχίζει αλλά την περασμένη χρονιά για πρώτη φορά κατέγραψε αύξηση στο post rate για πρώτη φορά στην 8-χρονη ιστορία του...  Χθες γιόρταζε επίσης κι ο Θ. μου που μεγάλωσε πια, τον Απρίλη κλείνει τα 4, που όσο και να θέλω να τον βλέπω μπέμπη ακόμα έχει γίνει παιδάκι, γλύκας και πανέξυπνος... Χθες γιορτάσαμε συντηρητικά με παππούδες και την Κυριακή έχουμε το μεγάλο event, το party του που θα έρθουν οι φίλοι του... Χρόνια πολλά και καλά και στους δύο!

Η ημερομηνία έχει πάει 8 Ιανουαρίου (11:05 μ.μ. η ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) και δεν έχω γράψει κάποιο νέο post μέσα στο 2017... Ο λόγος είναι ότι οι μέρες που μεσολαβήσαν μεταξύ του προηγούμενου post και του παρόντος ήταν εξαιρετικά γεμάτες, τόσο πολύ που δεν βρήκα χρόνο και διάθεση να κάτσω να γράψω κάτι στο blog μου...  Περάσαμε πολύ καλά οικογενειακώς, πήγαμε βόλτες, δυο φορές σινεμά, πήγαμε σε φίλους, ήρθαν φίλοι στο σπίτι μας, πήγαμε στα χιόνια και φέτος για πρώτη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια κάναμε ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς, εμείς και τα παιδιά, μακρυά από το σπίτι μας, καλεσμένοι στο σπίτι του κουμπάρου μας... Επίσης βρήκαμε τον χρόνο και τον τρόπο, να βγούμε και δυο φορές οι δύο μας, εγώ κι η Μ., γεγονός που οφείλεται σχεδόν εξ' ολοκλήρου στην Μ. ... Κώλο δεν βάλαμε κάτω... Από τις 3/1 έχω ξεκινήσει στην νέα μου δουλειά... Παρά τη δωδεκαετή εργασιακή εμπειρία μου, η αλλαγή κλάδου βιομηχανίας, όχι αντικειμένου, προϋποθέτει ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής

Το να τα χιλιάσει δεν έχει νόημα πια σαν ευχή για το "Ψαροκόκαλο" , τα κατάφερε και τα χίλιασε με αυτό εδώ τo post... Οποιαδήποτε ευχή από εδώ και πέρα για να έχει νόημα πρέπει να αναφέρεται σε μεγαλύτερο του 1000 αριθμό posts, μπορεί να εκφράζεται και σε δύναμη του 10 αυστηρά όμως μεγαλύτερη του 3... Έχει πλάκα πάντως που σήμερα που γράφω το επετειακό post για τα 1000 posts, το post υπ' αριθμόν 1 μπήκε στην πεντάδα για τα δημοφιλέστερα posts της εβδομάδας...

Σε αγαπώ πολύ αγοράκι μου, χρόνια σου πολλά!

Ήταν βραδάκι πριν από 7 χρόνια, ήμουν 31 ετών και σε ένα μήνα και κάτι θα γεννιόταν ο μεγάλος μου γιος... Είχαμε γυρίσει από τον πεθερό μου που μας είχε τραπέζι για τη γιορτή του και κυλιόμασταν από κρεβάτι σε καναπέ, ανεύθυνοι για τα πάντα πλην του σαρκίου μας και του περιεχόμενου της κοιλάρας της Μ., το οποίο εκτός από κάποιες κλωτσιές που της έδινε, δεν ήταν απαιτητικό... Εκείνο το βράδυ λοιπόν γεννήθηκε το "Ψαροκόκαλο" , με άλλο όνομα, με άλλο url αλλά με το ίδιο mentality, πάνω κάτω τουλάχιστον...  Είναι ο καθρέφτης όλων αυτών που είμαι κι έγινα μέσα σε αυτά τα 7 χρόνια και πραγματικά συνέβησαν πάρα πολλά...  Πλέον, εν έτει 2016, όντας πλέον πατέρας δυο αγοριών, 37,5 ετών στα 38, με 15 επιπλέον κιλά στο κορμί και πολλά περισσότερα στο μυαλό, θέλω να ελπίζω, συνεχίζω να θεωρώ το "Ψαροκόκαλο" ένα φίλο καλό, έναν πιστό υποστηρικτή, έναν εξομολόγο...   Πλέον εκτός από τα γενέθλια του "Ψαροκόκαλου" , εδώ και λίγα χρόνια, γιορτάζω και τη γιορτή ε