Ψαροκόκαλο...

Το κύμα μετανάστευσης  που συνέβη κατά τη διάρκεια της οικονομική κρίσης (έχει τελειώσει τώρα 😂) συνέβη κυρίως για οικονομικούς λόγους... Η χώρα είχε χρεωκοπήσει, δεν υπήρχαν δουλειές, οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον, ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο...  Το νέο κύμα μετανάστευσης το οποίο θα δούμε να συμβαίνει δεν θα συμβεί μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά κυρίως για λόγους επιβίωσης... Με τη ζωή στην Ελλάδα να είναι πλέον ένα καθημερινό ρίσκο ο στόχος είναι να επιβιώσεις την κάθε μέρα κι όχι το βιοτικό επίπεδο...  Να επιβιώσεις από βροχές, να επιβιώσεις από καύσωνες, να επιβιώσεις όταν χιονίζει...  Να επιβιώσεις όταν μπαίνεις στο τρένο, να επιβιώσεις όταν μπαίνεις στο πλοίο, να επιβιώσεις να οδηγάς στους δρόμους...  Να επιβιώσεις όταν χρειάζεσαι γιατρό, όταν πρέπει να να πας στο νοσοκομείο, όταν έχεις covid...  Να επιβιώσεις αν βρεθείς στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, όταν πίνεις μια μπύρα ας πούμε σε μια καφετέρια έξω από το ...

Το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών είναι τρομακτικό... Όχι γιατί έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν τον ψήφισα καν, αλλά γιατί εδραιώνει την κυριαρχία της Δεξιάς όπως ποτέ άλλοτε στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας και ανοίγει το δρόμο για μια άνευ προηγουμένων άλωση σε ότι έχει απομείνει από το όποιο κοινωνικό πρόσωπο του ελληνικού κράτους...  Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΡΑ25 θα προσπαθήσουν να ρίξουν μέρος της ευθύνης για το αποτέλεσμα στον πόλεμο που δέχθηκαν από τα ΜΜΕ, στην αποχή, την αδιαφορία, την προεκλογική παροχολογία και δεν θα έχουν και πολύ άδικο αλλά οφείλουν να κάνουν αυτοκριτική και μάλιστα πολύ αυστηρή... Αμφότεροι απέτυχαν παταγωδώς να πείσουν τους ψηφοφόρους για τις προθέσεις τους και το πρόγραμμά τους, να κάνουν διακριτές τις θέσεις τους και να τονίσουν τα σημεία διαφοροποίησης με τις άλλες προτάσεις εξουσίας και πυροβόλησαν ουκ ολίγες φορές τα πόδια τους καθ' όλη τη διάρκεια της τετραετίας της διακυβέρνησης Μητσοτάκη... Με την ανεπάρκεια τους (ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ) ανέστησαν ξανά το πρ...

Με συγκλόνισε ο θάνατος του, δυσκολεύτηκα τρομερά να τον επεξεργαστώ... Αυτόν καθαυτό τον θάνατο ενός τόσο νέου ανθρώπου, νεότερου από εμένα, ενός αθλητή, με παιδάκια μικρότερα από τα δικά μου... Με συγκλόνισε ότι έγραψε τον επικήδειο του, αυτά που έγραψε στον επικήδειο του, η απόδειξη ότι ήταν ένας μεγάλος άνθρωπος στην ψυχή και στο πνεύμα... Ο θάνατος του ενεργοποίησε όλες μου τις φοβίες και τα άγχη μου, ότι κάτι μπορεί να έχω κι εγώ, ότι μπορεί να πεθάνω κι εγώ που δεν είμαι κι ούτε ήμουν αθλητής και που οι συνήθειες μου και ο τρόπος ζωής μου δεν ήταν οι καλύτερες...  Θέλω να κρατήσω αυτά τα τελευταία του λόγια κι εδώ στο Ψαροκόκαλο, ένα  φόρος τιμής στην μνήμη του, μια υπενθύμιση σε μένα ότι η ζωή φεύγει γρήγορα, ότι δεν είναι δεδομένη, ότι πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο, να μην το βάζουμε κάτω και αυτό που θα αφήσουμε πίσω μας να έχει πραγματική αξία ...

Δουλεύω από το σπίτι, καθισμένος στο τραπέζι της τραπεζαρίας με παντόφλα και βερμούδα... Προσπαθώ να φτιάξω ένα data source στο Power BI για το τμήμα του Procurement αλλά τα 12GB RAM του laptop μου δεν είναι αρκετά, έχει γονατίσει... Μεταξύ των Close and Apply των αλλαγών που κρατάνε αιώνια, φτιάχνω καφέ, τσεκάρω το Instagram ή κάνω push ups και σανίδα, προσπαθώ να αναπτύξω healthy habbits... (τρομάρα μου 😄 ) Η Μάρα είναι κλεισμένη στην κρεβατοκάμαρά μας, κόλλησε για δεύτερη φορά COVID19 και κάνει καραντίνα, κυκλοφοράει μέσα στο σπίτι όσο λιγότερο γίνεται και φοράει μάσκα... Οι υπόλοιποι τρεις του σπιτιού, εγώ και τα παιδιά, αν εξαιρέσεις ότι η εταιρεία μου είπε να μείνω στο σπίτι προληπτικά, business as usual... Ούτε πρωτόκολλα υπάρχουν πια, ούτε και ασχολείται κανείς, ο κορονοϊός τελείωσε, έτσι λένε... Η υπόθεση αναζήτηση νέας στέγης φαίνεται να έχει μπει στην τελική της ευθεία... Υπάρχει μια περίπτωση που δείχνει να προχωράει όπως πρέπει, είναι καλή περίπτωση αλλά δεν θέλω να πω τί...

Η Ειρήνη Παπά άφησε σήμερα τον μάταιο τούτο κόσμο και κατά ένα τρόπο αυτός έγινε λίγο πιο φτωχός και λίγο πιο άσχημος... Αναδημοσιεύω ένα post μου από το μακρινό 2013 όταν αναπολούσα την μοναδική φορά που την είδα από κοντά και της μίλησα....  Καλό σου ταξίδι, κυρία Ειρήνη Παπά... Μια τυχαία συνάντηση στο ασανσέρ... Σεπτεμβρίου 02, 2013 Έχω να πάω στο Galaxy Bar του Hilton από το 2001, λίγο πριν κλείσει για την ανακαίνιση που έγινε για τους Ολυμπιακούς... Εκείνη την εποχή πήγαινα πολύ συχνά, αν και ήταν και τότε πανάκριβο, άλλες εποχές... Ένα βράδυ περιμένω το ασανσέρ μαζί με τον αδερφό μου στο lobby για να ανέβουμε πάνω... Μπαίνουμε, η πόρτα κλείνει και κάποιος προσπαθεί να την προλάβει και να μπει, είναι η Ειρήνη Παπά... Κομπλάρουμε και οι δύο... Αν και γυναίκα μεγάλης ηλικίας είναι πολύ εντυπωσιακή, στην κυριολεξία ακτινοβολεί... Ενώ οι δυο μας παραμένουμε σιωπηλοί αυτή προσέχει το κρικάκι που φοράει ο αδερφός μου ψηλά στο αυτί, απλώνει το χέρι της και το αγγίζει πιάνοντας το...

Παίρνω ένα πολύ καλό μισθό...  Είμαι από εκείνους τους τυχερούς που ναι μεν δουλεύουν πολύ αλλά αμείβονται πολύ καλά για τη δουλειά τους... Η Μάρα παίρνει επίσης ένα καλό μισθό, δεδομένων των συνθηκών, πολύ πάνω από τον μέσο όρο... Εν ολίγοις μπαίνουν αρκετά λεφτά στο σπίτι μας, πολλά παραπάνω από την μέση ελληνική οικογένεια, για το ελληνικό κράτος είμαστε προνομιούχοι, συγκριτικά με πολλές άλλες ελληνικές οικογένειες με την ίδια σύνθεση με τη δική μας, σίγουρα είμαστε... Εμείς οι προνομιούχοι λοιπόν, μένουμε στο νοίκι, στην Αγία Παρασκευή, όπου μέναμε πάντα κι έχουμε δύο παιδιά, 12 και 9 ετών...  Εμείς οι προνομιούχοι που ούτε τα ταξίδια κάνουμε, ούτε τα θέατρα και τις διασκεδάσεις, ούτε τα παιδιά μας κάνουν δραστηριότητες που απαιτούν μεγάλη οικονομική συνεισφορά, ΖΟΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ....  Οι τελευταίοι μήνες απαιτούν προγραμματισμό και αυστηρή διαχείριση, έξοδα που μετατίθενται στους επόμενους και έξοδα που δεν μπορούν να καλυφθούν από το μηνιαίο εισόδημα και αναγκα...

Η παρακάτω ιστορία δεν έχει άμεση σχέση με την οπαδική βία, έχει όμως σίγουρα να κάνει με την εγκληματικότητά και την βία μεταξύ ανηλίκων και νέων... Την θυμήθηκα λόγω της δολοφονίας του Άλκη Καμπανού στην Θεσσαλονίκη και επειδή σκέφτηκα ότι υπό δεδομένες συνθήκες θα μπορούσε να έχει πολύ διαφορετική κατάληξη από αυτή που είχε, ίσως μια κατάληξη σαν αυτή που είχε για τον Άλκη... Μεγάλωσα στον Ταύρο και μεγαλώνοντας αφού δεν υπήρχαν καφετέριες και μπαρ στην γειτονιά μας όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε με τους φίλους μου πηγαίναμε στην Καλλιθέα που είναι εξαιρετικά κοντά, πηγαίνεις με τα πόδια... Εγώ κι ο Γιώργος, ο μακαρίτης πλέον κολλητός μου τότε, δεν είχαμε μηχανάκι οπότε έτσι κι αλλιώς οι μετακινήσεις μας γίνονταν ποδαράτο... Συνηθισμένη διαδρομή, είτε πηγαίνοντας για βόλτα είτε γυρνώντας, ήταν να περάσουμε από τον Σταθμό του Ηλεκτρικού στον Ταύρο, να περπατήσουμε παράλληλα με το ποτάμι και να βγούμε στη Σιβιτανίδου και από εκεί στην Πλατεία Κύπρου... Η διαδρομή ήταν κακοφωτισμένη σε μεγ...

  Όλο το video, εδώ ...

Χθες το μεσημέρι όταν επέστρεψαν τα παιδιά μου από το σχολείο, μου είπε ο Σπύρος ότι στο άλλο τμήμα της ΣΤ' Δημοτικού βρέθηκε κρούσμα COVID-19 κι ότι όλα τα παιδιά και των δύο τάξεων θα πρέπει να κάνουν δύο rapid test μέσα στην εβδομάδα, ένα άμεσα κι ένα την Πέμπτη... Πήγα τον Σπύρο κατευθείαν για να κάνει το test, το οποίο βγήκε ευτυχώς αρνητικό... Ενημέρωσα την Μάρα και αυτή με την σειρά της ενημέρωσε άμεσα για το αποτέλεσμα τους υπόλοιπους γονείς στο Viber group της τάξης... Όσο περνούσαν οι ώρες μαθαίναμε τα αποτελέσματα των rapid tests και άλλων μαθητών και από τα δύο τμήματα της ΣΤ' Δημοτικού, κάποια παιδιά δυστυχώς θετικά, αλλά όχι όλων... Ειδικά από το άλλο τμήμα, το τμήμα του κρούσματος, μέχρι αργά το βράδυ μόνο 8 γονείς είχαν μπει στον κόπο να ενημερώσουν τους υπόλοιπους γονείς για τα αποτελέσματα των rapid tests που έκαναν (;;;) τα παιδιά τους... Το σχολείο δεν ανακοίνωσε το όνομα του παιδιού που ήταν το πρώτο κρούσμα και όσο και αν θα με καθησύχαζε περισσότερο να το...

Ο Μάιος έχει φτάσει στην μέση του κι εγώ δεν έχω βρει τίποτα να γράψω στο ρημάδι τούτο blog... Παρά τα σημαντικά που συμβαίνουν τον τελευταίο αρκετό καιρό τόσο στον πλανήτη ολόκληρο όσο και προσωπικά, πνευματικά είμαι αρκετά νωθρός, δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχω ανοίξει βιβλίο εδώ και μήνες...  Το πιο σημαντικό γεγονός των ημερών που πέρασαν ήταν ότι εμβολιάστηκα με το εμβόλιο της AstraZeneca και πλέον περιμένω την δεύτερη δόση στις 6/7... Όλα κύλησαν πολύ ομαλά, οι παρενέργειες ήταν ασήμαντες, απλά μια ατονία για δύο με τρεις μέρες, παρόλα αυτά δεν κρύβω ότι αγχώθηκα... Παρά το γεγονός ότι είμαι ορθολογιστής, παρά το γεγονός ότι είμαι άνθρωπος που πιστεύει στην επιστήμη, τους αριθμούς και την στατιστική, παρά το γεγονός ότι δουλεύω σε φαρμακευτική κι έχω εξοικείωση με το φάρμακο σαν προϊόν, έχω δουλέψει πάνω στο κομμάτι του pharmacovigilance , όλη αυτή η παραφιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω από το συγκεκριμένο εμβόλιο (κατευθυνόμενα κατά την προσωπική μου άποψη) με επηρέασε... Δεν σκ...

Μπείτε στο Press Project να καμαρώσετε και τα υπόλοιπα βίντεο... 😠😠😠

Κακή διάθεση σήμερα...  Μια πολύ καλή φίλη σήκωσε πυρετό και πήγε για test πρωί πρωί... Ο άντρας της έχεις σπασμένο πόδι, την είδαμε το πρωί του Σαββάτου για ένα μισάωρο... Μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα του test της είμαστε κι επίσημα έγκλειστοι...  Αδιέξοδο πλήρες, κανένα φως στην άκρη του τούνελ, κάνουμε ότι είμαστε ψύχραιμοι αλλά έχουν παίξει τα νεύρα μας...  Δεν μας φτάνουν όλα, παρακολουθούμε την δυσωδία των ημερών, παιδεραστές, κυκλώματα, συγκαλύψεις, πολιτικές σκοπιμότητες, φωτοσοπιασμένες εικόνες και πολιτικό κόστος...  Αηδία με έχει πιάσει και θυμός που κάνει το κεφάλι μου να πονάει μερικές φορές, πάτα το κουμπί ρε πούστη Κιμ να πάμε στο διάολο όλοι...

Οι γραμμές αυτές γράφονται ενώ έχει ήδη ανακοινωθεί η ενοχή του Ρουπακιά και των συνεργών του για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, απομένει να ακούσουμε την απόφαση περί των κατηγοριών για εγκληματική οργάνωση που είναι και αυτή εξαιρετικά σημαντική...  Η καταδίκη των ενόχων δεν θα σημάνει και την νίκη ενάντια στον ναζισμό και τη μισαλλοδοξία εν Ελλάδι... Η Χρυσή Αυγή ψηφίστηκε από μισό εκατομμύριο Έλληνες ακόμα και μετά τη δολοφονία Φύσσα, Έλληνες που τριγυρνάνε εκεί έξω με τα μυαλά γεμάτα μίσος και σκατά... Το γεγονός ότι κρύφτηκαν σε άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν σημαίνει ότι οι ιδέες με τις οποίες συμφωνούν και θεωρούσαν την Χρυσή Αυγή εκφραστή τους πέθαναν, κάθε άλλο...  Ο συντηρητισμός και η μισαλλοδοξία έχουν χτυπήσει κόκκινα στην ελληνική κοινωνία και είναι χρέος κάθε ανθρώπου που θέλει να λέγεται δημοκράτης να τα πολεμήσει πρώτα από όλα στην καθημερινότητά του, ο καθένας από εμάς θα βρει τον τρόπο να το κάνει... Ανένδοτο αγώνα οφείλουμε να δώσουμε αν θέλουμε κάποια σ...

Όλη η σειρά των γεγονότων που οδήγησαν στην χθεσινή  αναστολή λειτουργίας των χώρων λατρείας αποδεικνύει κάτι το οποίο στα μάτια πιστών και μη ήταν πασιφανές εδώ και χρόνια, η ολοκληρωτική και απόλυτη ηθική χρεοκωπία της Ορθόδοξης Ελλαδικής εκκλησίας... Οι "πατέρες" της εκκλησίας απέδειξαν το πόσο τρομακτικά και επικίνδυνα είναι αποκομμένοι από την κοινωνία, το ότι επιμένουν να ζουν σε ένα Μεσαίωνα και με ένα πλέγμα αντιλήψεων το οποίο παραπέμπει στα χειρότερα σκοτάδια της ανθρώπινης ιστορίας... Δεν είναι δυνατόν εν έτι 2020 ιεράρχης να βγαίνει από άμβωνος και να προτείνει αγιασμό για την καταπολέμηση του κορονοιού... Τι διαφορά έχει αλήθεια από τον επιτήδειο που πουλούσε βυζαντινές κηραλοιφές για την καταπολέμηση της νόσου;  Ενώ όλες οι οργανωμένες θρησκείες του πλανήτη ανέλαβαν την ηθική και κοινωνική τους ευθύνη και προέτρεψαν τους πιστούς τους να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις της επιστημονικής κοινότητας, ενώ το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης έπρ...

Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ... Όχι τόσο πολύ τον ιό, ούτε τόσο μην πεθάνω εγώ ή τα παιδιά μου... Εννοείται ότι ανησυχώ για τους γονείς μου που είναι μεγάλοι άνθρωποι και άρα πιο ευάλωτοι αλλά και πάλι δεν είναι αυτή η κύρια πηγή του φόβου μου... Φοβάμαι που συμβαίνει αυτό το παγκόσμιο γεγονός όπως το ξέσπασμα του COVID2019 και ζω σε μια χώρα παντελώς ασόβαρη και ψυχολογικά διαταραγμένη... Μια χώρα με έτσι κι αλλιώς προβληματικό σύστημα υγείας... Μια χώρα που οι παπάδες ερωτούνται και καθορίζουν θέματα δημόσιας υγείας... Που άνθρωποι σε καραντίνα πάνε μέχρι το καφενείο της γειτονιάς τους για να περάσουν την ώρα τους... Που θεωρείται πιο σημαντικό από συμπολίτες μας το να πάνε στο καρναβάλι ή στο γήπεδο από το να συμμορφωθούν με τις υγειονομικές υποδείξεις... Που υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά ότι το να ψεκαστούν με αγιασμό θα τους προστατέψει ή ότι το να γλύψουν πολλοί άγνωστοι μεταξύ τους το ίδιο κουταλάκι θα τους αφήσει αμόλυντους από οποιαδήποτε ασθένεια.....

Δεν χρειάζεται να είσαι απαισιόδοξος για να νιώσεις ότι ο κόσμος όλος πάει από το κακό στο χειρότερο κι ότι η γωνιά του πλανήτη που ζεις κάνει ότι μπορεί για να ακολουθήσει κατά πόδας αυτή την κατάντια... Το χθεσινό εξώφυλλο της Sportime, το οποίο απαξιώ και να αναδημοσιεύσω, και ο τρόπος που επικροτήθηκε και αναπαράχθηκε με θετικό πρόσημο από τον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Άδωνη Γεωργιάδη, επιβεβαιώνει ότι η Νέα (Ακρο)Δεξιά του Tea Party είναι εδώ για να μείνει και να μας κάτσει στο σβέρκο... Με άφησε άναυδο εξ αρχής πώς μια αθλητική εφημερίδα αποφάσισε να πάρει μια τέτοια θέση στηριγμένη σε ΨΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ , ( διαβάστε αυτό το thread στο Τwitter, για να καταλάβετε ) αλλά δεν θα έπρεπε... Όσο και αν προσπαθούμε να ζήσουμε τις ζωές μας και πολλές φορές κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε γιατί εμείς ζούμε καλύτερα από τους άλλους και η βία που υφίστανται οι άλλοι εμάς δεν μας αγγίζει, το χθεσινό εξώφυλλο σηματοδότησε την επίγνωση ότι η βία αργά ή γρήγορα θα μας αγγίξει όλου...

Βρέθηκα στο Μαρούσι σήμερα το μεσημέρι με τα παιδιά μου και την Μάρα και είμασταν αυτόπτες μάρτυρες των επεισοδίων που σημειώθηκαν... Βρισκόμαστε στο τέλος της Ερμού κοντά στον σταθμό όταν ξαφνικά ακούσαμε φωνές και βρισιές και σε μηδενικό χρόνο άρχισαν να σκάνε οι κρότου λάμψης και να πέφτουν χημικά... Ο κόσμος άρχισε να τρέχει πανικόβλητος, μαζί του κι εμείς, τα παιδιά μου φοβήθηκαν πολύ...  Αλήθεια κατανοώ ότι η αστυνομία έχει ένα ρόλο να επιτελέσει πέρα από τον ταξικό που της προσάπτουν, κι ότι οι αστυνομικοί πρέπει να προστατεύσουν τον εαυτό τους σε τυχόν συγκρούσεις... Αυτό που δεν κατανοώ και θεωρώ απαράδεκτο είναι όταν δεν τίθεται ζήτημα άμυνας, δεν υπήρχαν μολότοφ ή πέτρες, να χρησιμοποιεί χημικά η Αστυνομία για ψύλλου πήδημα μέσα στον κόσμο,  γυναίκες και παιδιά,  που απλά έκαναν τα ψώνια τους στον πεζόδρομο...  Πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι μας αν θέλουμε Αστυνομία ή στρατό κατοχής αλλά να το σκεφτούμε πολύ καλά διότι όπως έχουν αποδείξει τα γεγονό...

Τώρα που ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας αναπαύεται στην τελευταία του κατοικία , θυμάμαι ένα πρωινό γύρω στις 5 με 5:30 που τρεις εικοσάρηδες, τύφλα από το μεθύσι, κάθονται σε μια στάση λεωφορείου, λίγο πιο πάνω από τον σταθμό του Ηλεκτρικού στο Θησείο, πριν πεζοδρομηθεί ακόμα η Αποστόλου Παύλου... Τραγουδάνε με πάθος τον "Τούρκο" , χτυπάνε παλαμάκια και γελάνε τρανταχτά, απόλυτα πεπεισμένοι ότι θα ζήσουν για πάντα, για πάντα φίλοι... Ένα λεωφορείο που έχει ξεκινήσει τα δρομολόγια του λίγα λεπτά νωρίτερα, σταματάει μπροστά στην στάση, ίσως ο οδηγός αγουροξυπνημένος να νόμισε ότι οι τρεις εικοσάρηδες του έκαναν νόημα για στάση... Η πόρτα ανοίγει, ο οδηγός συνειδητοποιεί ότι το τελευταίο που ενδιαφέρει τους συγκεκριμένους νεαρούς είναι να επιβιβαστούν στο λεωφορείο, κουνάει το κεφάλι του κουρασμένα, κλείνει την πόρτα και το λεωφορείο ξεκινάει...

Με τον θάνατο του Θανάση Γιαννακόπουλου κλείνει ένας κύκλος παραγόντων που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ, που συνέδεσαν το όνομα τους με μεγάλες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού, που συνδύασαν τον επαγγελματισμό με μια ρομαντική αγάπη προς την ομάδα τους που κάποιες φορές μπορεί να ξέφευγε αλλά και πάλι αν ήσουν τίμιος με τον εαυτό σου δεν του κράταγες κακία ακόμα και αν ήσουν "αλλόθρησκος"....  Τώρα πια ξεμείναμε με παράγοντες, όλων των χρωμάτων , πολύ μικρούς σαν ανθρώπους, που δεν μπορούν να κάτσουν καν οι μεν απέναντι από τους δε στο ίδιο τραπέζι, που καταστρέφουν το μπάσκετ που τους έθρεψε διαλύοντας το ελληνικό πρωτάθλημα, που ζουν μέσα από τα stories του Instagram και τις ανακοινώσεις...  Αλίμονο... Καλό ταξίδι, Θανάση Γιαννακόπουλε... Υ.Γ.  Ένα ωραίο αντίο στον "τυφώνα"...

Σε κάθε καταστροφή, σε κάθε συμφορά που συμβαίνει είτε από την από εδώ είτε από την από εκεί πλευρά του Αιγαίου, αποδεικνύεται ότι οι δυο λαοί, Έλληνες και Τούρκοι, αν εξαιρέσεις τα εθνίκια εκατέρωθεν, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα... Αν βάζαμε στην άκρη πολιτικές σκοπιμότητες, θρησκείες και ιστορικά γεγονότα και κοιτούσαμε στα μάτια τον γείτονα από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου το μόνο που θα βλέπαμε θα ήταν η μορφή μας να μας κοιτάει...