Ψαροκόκαλο...

Αύριο έχει γενέθλια ο Σπύρος μου, ο γιος μου ο μεγάλος, ο πρώτος, ο ξεχωριστός... Αύριο θα κλείσει τα 14 και θα μπει στα 15 με όλη τη ζωή μπροστά του...   Αύριο επίσης συμπληρώνεται ένας χρόνος από το δυστύχημα στα Τέμπη, από το έγκλημα στα Τέμπη , εκεί που πολλά άλλα παιδιά που είχαν κι αυτά όλη τη ζωή μπροστά τους δεν θα δουν άλλα γενέθλια...  Αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν κι αυτά να είναι παιδιά μου, να είναι παιδιά όλων μας, αυτό που συνέβη στα Τέμπη θα μπορούσε να συμβεί στα δικά μας παιδιά και μπορεί να ξανασυμβεί όσο δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, όσο δεν αλλάζει το σύστημα που παράγει αυτά τα εγκλήματα...  Είμαστε έτοιμοι να ρισκάρουμε τις ζωές και των δικών μας παιδιών;

Σήμερα το "Ψαροκόκαλο" κλείνει τα 15, είναι μέσα στην εφηβεία κι έχει τα ψυχολογικά του 😂 ...'Όπως όλοι οι έφηβοι, ψάχνει να βρει την ταυτότητα του, την θέση του σε αυτό τον κόσμο, δυσκολεύεται πολύ αλλά θα τον βρει τον δρόμο του, πού θα πάει;  Σήμερα είναι κι η γιορτή του Θάνου, ο οποίος έκανε κοπάνα γιατί δήθεν μου ήταν άρρωστος αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να στρωθεί πρωί πρωί στο Play Station... 😃

Χθες το "Ψαροκόκαλο" έκλεισε 13 χρόνια ζωής, έχει τα γενέθλιά του κάθε χρόνο στις 18/01, την ίδια μέρα με την γιορτή του Θάνου... Έχω πει πολλές φορές τι σημαίνει αυτό το blog για μένα και γιατί συνεχίζει να ζει παρά τον θάνατο της blog-όσφαιρας, φέτος θα θυμηθούμε τις προηγούμενες επετείους/γενέθλια του blog και θα ευχηθώ να τα ξαναπούμε και του χρόνου σε ένα παρόμοιο post! 😉 (2021) 12... (2020) Επέτειοι... (2019) 10 χρόνια Ψαροκόκαλο! (2018) 9 χρόνια blogging... (2017) Γιορτές και γενέθλια - 8 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2016) 7 χρόνια "Ψαροκόκαλο" κι όχι μόνο... (2015) 6 χρόνια "Ψαροκόκαλο" κι όχι μόνο... (2014) 5 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2013) 4 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2012) 3 χρόνια "Ψαροκόκαλο"... (2011) 2 χρόνια Ψαροκόκαλο!!! (2010) Happy Birthday "Πλίνθοι και κέραμοι"... ...και το πρώτο post είναι αυτό : Καλώς ήρθα...

Το "Ψαροκόκαλο" μπήκε στην εφηβεία του, αν ήταν ένα πραγματικό αγόρι θα άρχιζε σιγά σιγά να βγάζει χνούδι στο πάνω χείλος και να υποπτεύεται ότι το πουλί του δεν είναι μόνο για κατούρημα... Επιμένει και υπάρχει για την αλητεία, επειδή έτσι θέλουμε ρε αδερφέ και ας μην μας διαβάζει κανένας... Σήμερα είναι κι η γιορτή του Θάνου, κουκουλώθηκε καλά καλά και πήγε το πρωί στο σχολείο να κεράσει αφού έκανε την σχετική του γκρίνια, πόσο μισεί το σχολείο, γιατί δεν χιόνισε, τι άδικη που είναι η ζωή... Χρόνια πολλά στο μικρό μου το αγόρι, τον μπελαλή τον Τσίκολη μου! 

Η 18η Γενάρη κάθε χρόνο σημαίνει τρία πράγματα: Είναι η ημερομηνία της ονομαστικής εορτής του Θάνου, του μικρού μου γιου... 18 Ιανουαρίου τον βαφτίσαμε αφού η Μάρα θεωρούσε, όπως κάναμε και στον Σπύρο, ότι δεν υπάρχει καλύτερη ημερομηνία να βαφτίσεις το παιδί από την ημέρα που γιορτάζει το όνομά του... Είναι η ημερομηνία που γεννήθηκε το "Ψαροκόκαλο", πριν από 11 χρόνια και παρά το γεγονός ότι ασθμαίνει τελευταία (όπως εγώ) είναι ζωντανό και στέκεται στα πόδια του και σκοπεύει να ζήσει μερικά χρόνια ακόμα (όπως εγώ)... Χρόνια πολλά στον Θανασάκη μου που χθες έκανε το πάρτυ του στο σπίτι μας και ήταν μεγάλη επιτυχία αφού περάσανε και τα παιδάκια πολύ καλά αλλά κι εμείς με τους γονείς των φίλων του, χρόνια πολλά και στο "Ψαροκόκαλο" μου, τον πιστό μου σύντροφο και συνοδοιπόρο που κανένα social media account ποτέ δεν θα ξεπεράσει μέσα στην καρδιά μου...

10 χρόνια...  Απίστευτο μου φαίνεται... Πόσα πράγματα έχουν συμβεί μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια, πόσα έχουν αλλάξει...  Το Ψαροκόκαλο την Παρασκευή 18/12 ολοκλήρωσε το δικό του #10YearChallenge... Επέζησε της οικονομικής κρίσης, των πολλαπλών αλλαγών εργοδοτών, της δημιουργίας οικογένειας, των πολλαπλών συναισθηματικών ups and downs, το πολύ δύσκολο (να πάει και να μην ξαναγυρίσει) 2018... Είναι ακόμα εδώ, το πνευματικό μου παιδί, το ψηφιακό μου alter ego... Στην επέτειο των 10 χρόνων ζωής του Ψαροκόκαλου, τι πιο ταιριαστό να θυμηθώ τις διαχρονικά, 10 πιο δημοφιλείς αναρτήσεις αυτής της δεκαετίας... Κάποιες από αυτές με κάνουν περήφανο, κάποιες απλά αποδεικνύουν τη σημασία της επιλογής σωστών keywords σχετικά με τα αποτελέσματα που επιστρέφουν οι μηχανές αναζήτησης... Θα ήθελα σε αυτή την λίστα να υπήρχαν και κάποια άλλα posts, αυτά που εγώ αγάπησα, αυτά στα οποία κατέθεσα την ψυχή και το συναίσθημά μου αλλά από ότι φαίνεται τόσο οι αναγνώστες (;;;) όσο και οι μηχαν...

Έχω το μυαλό πάνω από το κεφάλι μου και δεν θυμάμαι τίποτα πια... Χθες ήταν αυτή η μία μέρα του χρόνου που αλλάζει ο υπότιτλος στην επικεφαλίδα του blog, χθες το "Ψαροκόκαλο" έκλεισε τα 9 χρόνια ζωής και βαδίζει αισίως στα 10... Μπαρουτοκαπνισμένο και με τσουβάλι εμπειρίες, συνεχίζει τον δρόμο του στο internet κι όπου το βγάλει η άκρη, να είμαστε καλά μόνο... Υ.Γ. Χθες ήταν κι η γιορτή του Θάνου μου, του μικρού μου γιου :)

To blogging έχει πεθάνει, ότι έχει απομείνει από αυτό λίγο θυμίζει τις μέρες της νιότης του... Όσοι έχουν/έχουμε απομείνει να ασχολούνται/ασχολούμαστε με αυτό είναι/είμαστε τελειωμένοι, παλιομοδίτες ή προπαγανδιστές και πωλητές...  Παρ' όλα αυτά το "Ψαροκόκαλο" μεγάλωσε άλλη μια χρονιά αφού χθες είχε γενέθλια, αν ήταν παιδάκι θα πήγαινε πια τρίτη δημοτικού και συνεχίζει την πορεία του όντας το πλέον πεθαμένο στυλ blog, ένα προσωπικό ημερολόγιο... Όχι μόνο συνεχίζει αλλά την περασμένη χρονιά για πρώτη φορά κατέγραψε αύξηση στο post rate για πρώτη φορά στην 8-χρονη ιστορία του...  Χθες γιόρταζε επίσης κι ο Θ. μου που μεγάλωσε πια, τον Απρίλη κλείνει τα 4, που όσο και να θέλω να τον βλέπω μπέμπη ακόμα έχει γίνει παιδάκι, γλύκας και πανέξυπνος... Χθες γιορτάσαμε συντηρητικά με παππούδες και την Κυριακή έχουμε το μεγάλο event, το party του που θα έρθουν οι φίλοι του... Χρόνια πολλά και καλά και στους δύο!

Το να τα χιλιάσει δεν έχει νόημα πια σαν ευχή για το "Ψαροκόκαλο" , τα κατάφερε και τα χίλιασε με αυτό εδώ τo post... Οποιαδήποτε ευχή από εδώ και πέρα για να έχει νόημα πρέπει να αναφέρεται σε μεγαλύτερο του 1000 αριθμό posts, μπορεί να εκφράζεται και σε δύναμη του 10 αυστηρά όμως μεγαλύτερη του 3... Έχει πλάκα πάντως που σήμερα που γράφω το επετειακό post για τα 1000 posts, το post υπ' αριθμόν 1 μπήκε στην πεντάδα για τα δημοφιλέστερα posts της εβδομάδας...

Χθες είχαμε την επέτειο του γάμου μας με την Μ., 9 χρόνια έγγαμου βίου, 9 πολύ όμορφα χρόνια, παρά τις δυσκολίες που περάσαμε κατά καιρούς... Κανονικά ένα αγαπημένο ζευγάρι όπως εμείς θα έπρεπε να περάσει το βράδυ με ένα ρομαντικό δείπνο, μόνο του, χωρίς κάτι ή κάποιον να του αποσπά την προσοχή, έλα όμως που χθες ήταν η πρεμιέρα του "Finding Dory" στην Ελλάδα και τα αγόρια το περιμένανε πως και πως όλο το καλοκαίρι... Έτσι λοιπόν, βρεθήκαμε να γιορτάζουμε την επέτειό μας σε ένα κατάμεστο από πιτσιρίκια θερινό σινεμά στη γειτονιά μας παρέα με τα αγόρια μας... Γιατί οι καιροί αλλάζουν, εμείς αλλάζουμε, οι προτεραιότητές μας αλλάζουν... :) Παρεμπιπτόντως, η ταινία εξαιρετική τόσο για τους μικρούς όσο και για τους μεγάλους, προτείνεται ανεπιφύλακτα...

Ήταν και τότε Μεγάλη Δευτέρα, 11 χρόνια πριν, η πρώτη μέρα που έπιασα δουλειά στην Τράπεζα Κύπρου... Ήμουν 26 χρονών και 8 μηνών, junior σε όλα και στη δουλειά και σαν άνθρωπος...  Πέρασαν 11 χρόνια, άλλαξα τράπεζα με τον τρόπο που την άλλαξα , πλέον έχω οικογένεια, 2 παιδιά, μούσια και αρκετά κιλά παραπάνω...  Σε αυτά τα 11 χρόνια είχα καλές και κακές, επαγγελματικά, στιγμές, πέρασα πολλά, έμαθα πολλά, άλλαξα πολύ, πάρα πολύ, από τον 26χρονο junior developer που ανέβηκε γραβατωμένος και τέζα ψαρωμένος στον 6ο όροφο του κτιρίου στο νούμερο 170 της Λεωφόρου Αλεξάνδρας...  Πολύ σημαντικό ότι δεν έμεινα ούτε ένα μήνα απλήρωτος αυτά τα 11 χρόνια, δεν μπήκα ποτέ στην στρατιά των ανέργων...  Οι συνθήκες έχουν αλλάξει πάρα πολύ από εκείνη την μέρα του Απριλίου του 2005... Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα φίλο μου ακούγοντας την είδηση της πρόσληψης μου να μου λέει ότι θα πάρω σύνταξη από την Τράπεζα Κύπρου... Πλέον η Τράπεζα Κύπρου δεν υπάρχει στην Ελλάδα και δε...

Ήταν βραδάκι πριν από 7 χρόνια, ήμουν 31 ετών και σε ένα μήνα και κάτι θα γεννιόταν ο μεγάλος μου γιος... Είχαμε γυρίσει από τον πεθερό μου που μας είχε τραπέζι για τη γιορτή του και κυλιόμασταν από κρεβάτι σε καναπέ, ανεύθυνοι για τα πάντα πλην του σαρκίου μας και του περιεχόμενου της κοιλάρας της Μ., το οποίο εκτός από κάποιες κλωτσιές που της έδινε, δεν ήταν απαιτητικό... Εκείνο το βράδυ λοιπόν γεννήθηκε το "Ψαροκόκαλο" , με άλλο όνομα, με άλλο url αλλά με το ίδιο mentality, πάνω κάτω τουλάχιστον...  Είναι ο καθρέφτης όλων αυτών που είμαι κι έγινα μέσα σε αυτά τα 7 χρόνια και πραγματικά συνέβησαν πάρα πολλά...  Πλέον, εν έτει 2016, όντας πλέον πατέρας δυο αγοριών, 37,5 ετών στα 38, με 15 επιπλέον κιλά στο κορμί και πολλά περισσότερα στο μυαλό, θέλω να ελπίζω, συνεχίζω να θεωρώ το "Ψαροκόκαλο" ένα φίλο καλό, έναν πιστό υποστηρικτή, έναν εξομολόγο...   Πλέον εκτός από τα γενέθλια του "Ψαροκόκαλου" , εδώ και λίγα χρόνια, γιορτάζω και τη γιορτή ε...

8 χρόνια γάμου, κι αφού περάσαμε και τα 7 της φαγούρας, δεν μας σταματάει τίποτα... Σ' αγαπώ πολύ, χρόνια μας πολλά! Υ.γ. Μόλις μου πέρασε από το μυαλό ότι θα ήταν πολύ ωραίο αν στα 10 χρόνια γάμου κάναμε μια επανάληψη εκείνου του πρώτου κοινού μας ταξιδιού στο εξωτερικό, του γαμήλιου ταξιδιού μας... :)

Πέρασαν 6 χρόνια από την 18η Ιανουαρίου 2009 οπότε και ανέβηκε για πρώτη φορά το "Ψαροκόκαλο" στον αέρα... Κάθε του post κι ένα  bookmark της ζωής μου... Φέτος για πρώτη φορά, δεν γιορτάζω μόνο τα γεννέθλια του "Ψαροκόκαλου" αλλά και τη γιορτή του Θ. μου, εκτός από το πνευματικό παιδί μου και το βιολογικό.... Χρόνια πολλά και καλά και στους δύο... :)

Τα είπαμε το πρωί αλλά ξέρω ότι θα μπεις κάποια στιγμή στο "Ψαροκόκαλο" και θέλω να τα διαβάσεις κι εδώ...  7 χρόνια γάμου σήμερα, τα 7 χρόνια της φαγούρας που λένε... 7 πολύ καλά χρόνια,με τα πάνω τους και τα κάτω τους, 7 πολύ ευτυχισμένα χρόνια...  Σε αγαπώ πολύ, είμαι ευτυχισμένος που είσαι δίπλα μου και θέλω τόσα χρόνια κι άλλα τόσα, κι άλλα τόσα, κι άλλα 1000 μαζί σου, μέχρι να γίνουμε γερόντια...  Χρόνια μας πολλά, σε αγαπώ πολύ! 

Πριν από 5 χρόνια το "Ψαροκόκαλο" γεννήθηκε, με άλλο όνομα και άλλο url από το σημερινό, και ξεκίνησε το ταξίδι του στο ελληνικό internet... Έχει αλλάξει ύφος και χαρακτήρα, προσανατολισμό και κατεύθυνση από αυτόν που είχε στα "νιάτα" του, είναι, πιστεύω, πια πιο προσωπικό και πιο αληθινό από ποτέ... Είναι ένα παράθυρο προς τον κόσμο μέσα μου αλλά και προς τον κόσμο εκεί έξω, πότε έτσι και πότε αλλιώς, ανάλογα τη διάθεση και την εποχή... Ελπίζω να είμαστε καλά για άλλα 5 χρόνια "Ψαροκόκαλου" ... Υ.Γ. Σήμερα το πρωί βαφτίσαμε τον Θ. μου και περάσαμε υπέροχα... :)

6 χρόνια γάμου χθες αλλά πού να προλάβεις να γράψεις κάτι όταν τρέχεις πίσω από τα θηρία... 6 πολύ καλά χρόνια αγαπούλα, που μοιάζουν για πολλά περισσότερα, και συνολικά 16 χρόνια κοινής πορείας... Πόσα έγιναν μέσα στα χρόνια μην τα ξαναλέμε... Μακάρι να περάσουν τόσα κι άλλα τόσα κι άλλα τόσα κι άλλα τόσα στην νιοστή μέχρι να γεράσουμε και να πάμε να αράξουμε στο μικρό σπιτάκι στους Αμπελόκηπους, ξένοιαστοι κι ωραίοι... Στο υπόσχομαι ότι δεν θα είμαι γκρινιάρης γέρος...  Σ' αγαπώ πολύ...

Αυτήν την ιστορία δεν σου την έχω πει ποτέ μάλλον...  Ήταν λίγες μέρες μετά που τα φτιάξαμε, πριν μια αιωνιότητα, και καθόμουν στο κυλικείο στην ΑΣΟΕΕ με τον Βασίλη ένα παιδί που κάναμε παρέα για λίγο καιρό... Ήρθε και κάθισε στο τραπέζι μας ένας δικός του φίλος, ένα μαλάκας φλώρος που τον αντιπαθούσα, και άκουγε την κουβέντα μας, ότι τα έφτιαξα με μια κοπέλα και τα ρέστα...  Άκουσε ότι μέναμε πολύ μακρυά, εγώ στον Ταύρο εσύ στην Αγία Παρασκευή και με συμβούλεψε να ξεκόψω γρήγορα διότι η απόσταση ήταν πολύ μεγάλη και δεν βόλευε...  "Θα τα χαλάσετε γρήγορα" , μου είπε...  Μια αιωνιότητα μετά συνεχίσαμε να είμαστε μαζί και σήμερα κλείνουμε 5 χρόνια γάμου κι έχουμε και τον παίδαρο...  Μέσα έπεσε ο φλώρος...

Είμαστε μαζί 14 χρόνια αλλά σαν σήμερα πριν από 4 παντρευτήκαμε... Ήταν καλά αυτά τα χρόνια και θα είναι καλύτερα αυτά που θα έρθουν, κόντρα στην δυστυχία που μας περικυκλώνει, εμείς θα τα καταφέρουμε... Σε αγαπώ πολύ... 

3 χρόνια πριν, εγώ κι εσύ...  Χρόνια μας πολλά!!!