Ψαροκόκαλο...

Η χρονιά έχει ξεκινήσει με πολύ άγχος και πολύ στενοχώρια... Πολλά μέτωπα ανοιχτά, αποφάσεις σημαντικές που πρέπει να παρθούν, συναισθήματα που καταπνίγονται... Μέσα σε όλα αυτά όμως την Τετάρτη που μας πέρασε είχα μια σημαντική ευκαιρία να πάρω τα πάνω μου...  Προσεκλήθην από μια εταιρεία με την οποία διατηρώ συνεργασία και προσωπικές σχέσεις εδώ και χρόνια να μιλήσω για τη δουλειά μου σε ένα σεμινάριο που διοργανώθηκε στο ACEin σχετικά με τα Data Analytics και τις τεχνολογίες της Qlik... Το ακροατήριο ήταν στελέχη επιχειρήσεων που συμμετέχουν σε σχετικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα που προφέρεται από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών... Παρά το αρχικό άγχος, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι παρόμοιο , ένιωσα καλά που μίλησα για τη δουλειά μου, για αυτά που κάνω τόσα χρόνια, σε ένα κοινό που έδειχνε να συμμερίζεται τις απόψεις μου και να κατανοεί τις εμπειρίες μου και ένιωσα ακόμα καλύτερα όταν στο τέλος της διάλεξης μου έγιναν ερωτήσεις και κανά δυο ήρθαν να πιάσουμε και

17 μήνες μετά, με ξενύχτια, με διάβασμα, με κούραση, με πολλές ώρες πάνω από τον υπολογιστή, είτε στο σπίτι είτε στα Starbucks της πλατείας όπου κατέφευγα για λίγη ησυχία για να μπορέσω να μελετήσω... Αυτό που ξεκίνησε το Γενάρη του 2015 τελείωσε σήμερα το πρωί, κατάφερα και ολοκλήρωσα το Data Sciense Specialization που προσφέρεται από το Coursera και το JHU με βαθμό 95% , όχι κι άσχημα νομίζω... :) Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία, το ευχαριστήθηκα πολύ, έμαθα καινούργια πράγματα, απέκτησα μια διαφορετική οπτική πάνω στην έννοια της πληροφορίας όπως την γνώριζα από την μέχρι τώρα επαγγελματική μου εμπειρία, ήταν η επίτευξη ενός στόχου που είχα θέσει στον εαυτό μου για να αναπληρώσω (ως ένα βαθμό τουλάχιστον) το μεταπτυχιακό που δεν έκανα ποτέ μου... Υ.Γ. Το πιστοποιητικό, προφανώς, έχει τροποποιηθεί λιιιιιίγο... :)

Αύριο ξεκινάει το τελευταίο μέρος της προσπάθειας που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2015 με στόχο το Data Science specialisation από το Coursera και το JHU ... Για τους επόμενους δύο μήνες θα δουλεύω πάνω στο capstone project  του course, της πτυχιακής εργασίας όπως θα λέγαμε ελληνιστί... Ελπίζω να πάνε όλα καλά, χωρίς απρόοπτα και στα μέσα του Ιουνίου να έχω αποκτήσει τον τίτλο του Data Scientist...

Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο η ιδέα του να διδάξω με τρόμαζε και με απωθούσε ταυτόχρονα, πίστευα ότι δεν κάνει για μένα η διδασκαλία κι εγώ δεν κάνω γι' αυτήν...  Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου χρειάστηκε αρκετές φορές να εκπαιδεύσω συναδέλφους στην χρήση εφαρμογών, γεγονός που δεν μου ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο αλλά μπορούσα να το διαχειριστώ, ήταν η δουλειά μου...  Πριν από ούτε δύο εβδομάδες μπήκα επίσημα για πρώτη φορά σε κανονική αίθουσα με μαθητές για να δώσω μια διάλεξη σχετικά με το επαγγελματικό αντικείμενο, μια εμπειρία ευχάριστη για την οποία έχω γράψει στο σχετικό post ...  Χθες το μεσημέρι έλαβα μια πρόσκληση να διδάξω ένα course για Βάσεις Δεδομένων σε ολόκληρο το εαρινό εξάμηνο, στο New York College , μια κανονική δουλειά, έμμισθη, απογευματινή, παράλληλα με την πρωινή μου δουλειά... Η πρόκληση είναι μεγάλη κι όχι τόσο για τα επιπλέον χρήματα που θα μπούνε στο σπίτι όσο για την εμπειρία και την έμπρακτη εκτίμηση των άλλων σε αυτό που είμαι κι αυτό που έ

Χθες το απόγευμα είχα την χαρά και την τιμή να δώσω μια διάλεξη μπροστά στους φοιτητές του τμήματος "Internet Engineering and Web Management" του New York College , ως προσκεκλημένος ομιλητής... Η πρόσκληση έγινε από το καθηγητή του συγκεκριμένου τμήματος,  Δημήτρη Δημητρέλο , ο οποίος ήταν και δικός μου εκπαιδευτής στο σεμινάριο Scrum που παρακολούθησα πριν από 1,5 μήνα ... Αντικείμενο της διάλεξης ήταν η εισαγωγή στις έννοιες του Data Warehouse και του Business Intelligence , το αντικείμενο της δουλειάς μου δηλαδή εδώ και 11 χρόνια...  Ήταν η πρώτη φορά που θα έδινα μια τέτοια διάλεξη και δεν κρύβω ότι στην αρχή όταν μου έγινε η πρόταση ήμουν λίγο διστακτικός... Έχω κάνει στο παρελθόν εκπαιδεύσεις σε μικρές ομάδες χρηστών για την εκμάθηση συγκεκριμένων εφαρμογών αλλά η ιδέα του να μιλάω μπροστά σε ένα κοινό σχεδόν νεανικό εξηγώντας θεωρητικές έννοιες και μεθοδολογίες μου φαινόταν κάπως τρομακτικό... Από την άλλη όμως η ιδέα του να δώσω μια τέτοιου είδους διάλεξη με

Την Πέμπτη και την Παρασκευή που μας πέρασε είχα την τύχη να παρακολουθήσω το πολύ ενδιαφέρον σεμινάριο  Agile Scrum Master: A Practical Approach  στο εκπαιδευτικό κέντρο της HP Enterprise στο Χαλάνδρι... Εισηγητής ήταν ο Δημήτρης Δημητρέλος , ένα από τα πλέον δραστήρια και καταρτισμένα μέλη της εν Ελλάδι Agile κοινότητας, τον οποίο τυγχάνει να γνωρίζω και από τον χώρο εργασίας μου... Θέμα του σεμιναρίου ήταν αυτό που λέει το όνομά του, μια πρακτική προσέγγιση της μεθοδολογίας του Agile, με έμφαση στο Scrum, μέσα από ένα διαδραστικό πρόγραμμα, με συζητήσεις, ομαδικές και ατομικές εργασίες προβολές βίντεο και πολύ πολύ συμμετοχή... Το Agile όπως διαβάζουμε στη wikipedia είναι: Agile Software Development is a set of software development methods in which requirements and solutions evolve through collaboration between self-organizing, cross-functional teams. It promotes adaptive planning, evolutionary development, early delivery, continuous improvement, and encourages rapid and

Ο ήλιος λάμπει, η Μεσογείων είναι άδεια και έτοιμη να υποδεχτεί σε λίγες ώρες του πρώτους δρομείς που θα φτάσουν από τον Μαραθώνα... Πριν από δύο χρόνια τέτοια μέρα είχα πάρει το ποδήλατο και κατέβηκα μέχρι το Καλλιμάρμαρο για να δω τον τερματισμό και να νιώσω το vibe της ημέρας, σήμερα είμαι από τις 9 παρά στο Starbucks της Αγίας Παρασκευής και κάνω μια απέλπιδα προσπάθεια να παραδώσω την εργασία μου για την πρώτη εβδομάδα του course Regression Models ... Το να βρεις χώρo και χρόνο για επιμόρφωση όταν έχεις δύο μικρά παιδιά, μερικές φορές είναι δύσκολο... :)

Δεν έκανα ποτέ μου μεταπτυχιακό και δεν κρύβω ότι υπάρχουν φορές που το μετανιώνω... Όχι τόσο για τα skills που θα μπορούσα να κερδίσω, από αυτά κέρδισα πάρα πολλά στα 10+ χρόνια που εργάζομαι, συχνά υπό πολύ αντίξοες συνθήκες, όσο για το πως να βλέπεις τα πράγματα και με μια διαφορετική οπτική, διαφορετική από αυτή που αποκτάς από το πανεπιστήμιο στο προπτυχιακό και διαφορετική από αυτή που αποκτάς από την day to day "τριβή" στη δουλειά... Η επαγγελματική αλλαγή που μου συνέβη πριν από 2 περίπου χρόνια, αν και δεν έγινε οικειοθελώς, αποδείχτηκε εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κι εγώ χώρεσα πολύ καλά στο καινούργιο μου κοστούμι... Τόσο καλά που, σε συνδυασμό με κάποια τυχαία ερεθίσματα που είχα εκείνη την περίοδο, με έκαναν να αποφασίσω τον περασμένο Ιανουάριο, να επενδύσω χρόνο και χρήμα στο να παρακολουθήσω μια σειρά μαθημάτων on line από το Coursera που θα μου εξασφαλίσουν με την επιτυχή τους ολοκλήρωση ένα δίπλωμα εξειδίκευσης από το John Hopkins University και τον τίτλο

Όταν ένα χρόνο πριν τοποθετήθηκα στην θέση που είμαι τώρα έπεσα να πεθάνω... Ένα εντελώς νέο για μένα αντικείμενο, η εμπειρία 9 χρόνων πήγαινε στράφι, ήμουν πάλι junior developer στα 36...  Η χρονιά ήταν ζόρικη, είχε πολύ δουλειά, πολύ άγχος, αρκετές συγκρούσεις, πολλά ψυχολογικά ups and downs κοιτώντας όμως προς τα πίσω αυτές τις μέρες συνειδητοποίησα ότι ήταν μια πολύ καλή χρονιά...  Το νέο αντικείμενο μου άρεσε πολύ και είναι το πλέον hot στον χώρο της Πληροφορικής με πολύ μεγάλη ζήτηση...  Έμαθα και έκανα πολλά καινούργια πράγματα, βούτηξα στα βαθιά, κολύμπησα και μου άρεσε...  Τόσο πολύ που αν πλέον μου πεις να επιστρέψω σε αυτό που έκανα μέχρι πριν ένα χρόνο πιθανότατα θα απαντήσω αρνητικά...  Τόσο πολύ που κάθισα ξανά στα θρανία (έστω και εικονικά) μετά από τόσα χρόνια και παρακολουθώ κάποια courses online που θα μου δώσουν εξειδίκευση και επιπλέον skills για τη δουλειά μου...  Παράλληλα βρίσκομαι σε μια ευρύτερη φάση δραστηριοποίησης, ξεκίνησα γυμ

Δεν ξέρω πόσοι από τους αναγνώστες αυτού του blog θα βρουν αυτό το post ενδιαφέρον... To "Ψαροκόκαλο" δεν είναι ένα τεχνολογικό blog και οι αναγνώστες του δεν είναι (κατά κύριο λόγο φαντάζομαι) tech-oriented, νομίζω όμως ότι θα ήταν χρήσιμο για όποιον επιθυμεί να εξερευνήσει λίγο τον χώρο της Πληροφορικής και του προγραμματισμού, να βρει συγκεντρωμένες κάποιες on line, δωρεάν πηγές που εμένα με βοήθησαν να μάθω πολλά πράγματα που τα χρησιμοποίησα στη δουλειά μου κι όχι μόνο... W3Schools ( "The world's largest web development site" , είναι το logo του και ίσως να έχει δίκιο! Όλες οι τεχνολογίες που αφορούν το web development, από το front end (HTML, CSS ,Javascript, jQuery και άλλα) μέχρι το back end (ASP, PHP, XML, JSON και άλλα) και τις βάσεις δεδομένων (SQL) , υπάρχουν εδώ!) Codecademy (Ένα εξαιρετικό on line learning site το οποίο δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έφτιαξε σχολή από παρόμοια sites... Διαθέτει ένα εξαιρετικό interface, απόλυτα φιλικό

Να έχεις σκίσει τον κώλο σου στο διάβασμα, να έχεις δώσει ένα σκασμό λεφτά και όταν εκπληρώνεις το όνειρο να μπεις στο Harvard να σου πετάγεται μπροστά σου σαν τον αρλεκίνο που πετιέται από το κουτί, ο επισκέπτης καθηγητής Γεώργιος Α. Παπανδρέου να σου διδάξει "διαχείριση κρίσεων" ...  Καλύτερα σε ΙΕΚ στην Κάτω Παναγιά, μανούλα μου...

Ο θρίαμβος της ζωής, της θέλησης, της επιμονής και της αυταπάρνησης... Ένα χαστούκι στα μούτρα όσων επιμένουν να διαχωρίζουν τους ανθρώπους βάζοντάς τους ταμπέλες και σε όσους καταδικάζουν σε Καιάδες, ακόμα και μέσα στην μήτρα, όσους δεν ανήκουν στον μέσο όρο... Συνέντευξη του πρώτου Ευρωπαίου δασκάλου με σύνδρομο Down Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down. Χρειάζεται να περάσει ακόμη τέσσερις εξετάσεις, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γίνει δάσκαλος. Αυτό δεν είναι τόσο ασυνήθιστο: στην Ισπανία το 85% των παιδιών με σύνδρομο Down πηγαίνουν στο κανονικό σχολείο. Η WELT ON LINE μίλησε με τον Πινέδα για τη μάθηση, την “καθυστέρηση” και για τα υπερπροστρατευμένα παιδιά. Ο Πάμπλο Πινέδα τελείωσε τις σπουδές του παιδαγωγού και αυτό το Μάρτη έκανε την πρακτική εξάσκηση στην Κόρδοβα. Ο Πινέδα αυτήν την εποχή προετοιμάζεται για τις εξετάσεις για την άδεια άσκησης επαγγέλματος και του μένουν μόνο τ

Καταγγελίες από εκπαιδευτικούς για λιποθυμίες παιδιών από ασιτία σε σχολεία Δραματική και σοκαριστική η κατάσταση που περιγράφει στο δελτίο τύπου ο Α' Σύλλογος Εκπαιδευτικών Αθηνών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, στα σχολεία αφού, όπως αναφέρει, υπάρχουν παιδιά που λιποθυμούν από ασιτία . Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση που δημοσιεύει η Lifo, οι σύλλογοι εκπαιδευτικών, γονέων και κατοίκων στην περιοχή Αμπελοκήπων – Ερυθρού – Πολυγώνου διοργανώνουν εκδήλωση διαμαρτυρίας στις 15 Οκτωβρίου, στις 11:00 το πρωί στην πλατεία Πανόρμου για να διαμαρτυρηθούν. Όλη η είδηση στο tvxs

Πολιτικές αποφάσεις και εκπαίδευση στα χρόνια του Μνημονίου... Κάποιες λεπτομέρειες που αφορούν άμεσα και την "προσπάθεια να σωθεί η χώρα" αλλά και χρονικό του έπους της φωτοτυπίας, μιας ιστορίας γελοιότητας, ανικανότητας, σκοπιμότητας και γνήσιας ελληνικής τρέλας... Οι φωτοτυπίες 5 φορές ακριβότερες από τα βιβλία! Της ΑΝΝΑΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΚΗ Ακόμη μία γκάφα, κόστους πολλών εκατομμυρίων, από την ίδια την κυβέρνηση και τις ευφυείς κεφαλές που έχουν αναλάβει την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, αποδεικνύεται η υπόθεση της καθυστέρησης των σχολικών βιβλίων για τη φετινή χρονιά. Το ψάρι πάντα βρομάει από το κεφάλι και αυτή η υπόθεση άρχισε να μυρίζει από την αρχή της χρονιάς με την καθυστέρηση της έγκρισης του προϋπολογισμού του ΟΕΔΒ για το 2011, που οδήγησε στο τύλιγμα ενός τεράστιου κουβαριού από στάσεις πληρωμών, πλήθος συνταξιοδοτήσεων, παύση προσλήψεων, γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και εν τέλει την καταβολή εκατοντάδων εκατομμυρίων σε ιδιωτικές εταιρείες (για π

Η ζωή συντίθεται από μια αλληλουχία αποφάσεων που παίρνουμε από την στιγμή που ξεκινάμε να ορίζουμε τον εαυτό μας και το μέλλον μας μέχρι την στιγμή που πεθαίνουμε... Κάθε απόφαση έχει συνέπειες θετικές και αρνητικές, κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις... Πολλές φορές στην ζωή μου αμφισβήτησα την ορθότητα των αποφάσεων που πήρα και καταράστηκα την μοίρα μου την μαύρη και την στερνή μου γνώση αλλά μια οποιαδήποτε διαφορετική απόφαση σε οποιοδήποτε σημείο της ζωής μου θα είχε ανατρέψει πλήρως την πραγματικότητά μου... Αρκετές φορές σκέφτομαι τι θα γινόταν αν κάποια απόφαση ήταν διαφορετική... Δεν μπορώ να φανταστώ... Το μόνο που ξέρω είναι πιθανότατα να μην υπήρχαν στην ζωή μου πρόσωπα απαραίτητα για την επιβίωσή μου, όπως η Μ. και ο Σ. μου... Σήμερα ο αδερφός της Μ. πετάει για Ολλανδία,  φεύγει για μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης... Θα λείψει 2 χρόνια... Το αντικείμενο του μεταπτυχιακού είναι πολύ sophisticated  και το γεγονός αυτό καθιστά "δύσκολη" την επιστροφή στη

Πίνω μια Boddingtons , έχω πάρει το lap top αγκαλιά κι έχω αράξει στον καναπέ, η Μ χαζεύει το CSI... Όσα περισσότερα μου συμβαίνουν τόσο λιγότερο έχω μυαλό για να γράψω στο blog... Αυτή την περίοδο συμβαίνουν πολλά και ο χρόνος είναι λίγος, αυτό που θέλω είναι να ρίξω λίγο τις στροφές, να μειώσω το άγχος... Παρ' όλα αυτά, έχω διάθεση για δημιουργικά πράγματα, από χθες μου την κάρφωσε κι άρχισα να διαβάζω Python κι έκανα αίτηση για ένα μεταπτυχιακό!!! Ευχηθείτε μου καλή τύχη, θα την χρειαστώ... Άλλη μια γουλιά μπύρα, μην γίνει και κάτουρο, και καληνύχτα με το αγαπημένο τραγούδι του Σ. μου...

Την θυμήθηκα χθες όταν στο phorum ανέβασε κάποιος topic για το διήγημα του Γκόρκι, "Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο" ... Το είχα διαβάσει στο δημοτικό, στην πέμπτη ή την έκτη δημοτικού, το είχα δανειστεί από την δανειστική βιβλιοθήκη της τάξης μου που η κυρία Σαπφώ οργάνωσε και δημιούργησε και έγινε τελικά δανειστική βιβλιοθήκη όλου του σχολείου... Η κυρία Σαπφώ, η δασκάλα μου, ήταν από ένα χωριό κοντά στα Βατερά της Λέσβου... Η εμφάνιση της ήταν στερεοτυπικά μυτιληνέικη, πολύ σγουρά μαλλιά και μεγάλη μύτη... Χτυπούσε το "νι" και "λι" και ειδικά όταν τσαντιζόταν του έδινε και καταλάβαινε καθώς διάνθιζε την ομιλία της με καθαρά χωριάτικες εκφράσεις ( "Πόσο κάνει ο βούτυρος , μπρε;" )... Ήταν η δασκάλα μου για τέσσερα χρόνια, από την τρίτη μέχρι και την έκτη δημοτικού και πραγματικά το έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αν υπάρχει ένας λόγος που κατάφερα να μπω στο πανεπιστήμιο, που κατάφερα να σκέφτομαι λίγο παραπέρα από αυτό που μου λένε οι άλ

Οι τελευταίες δύο εβδομάδες με έχουνε πάει γαμιώντας καθώς είχα συνεχόμενα σεμινάρια με αποτέλεσμα να γυρνάω κάθε απόγευμα στο σπίτι με το κεφάλι καζάνι ενώ είχα κι ένα σωρό άλλες δουλειές... Τα σεμινάρια παρέδιδαν ένα Βέλγος κι ένας Ινδός εκ Λονδίνου με αποτέλεσμα να βαρεθώ να μιλάω αγγλικά για δυο εβδομάδες... Δεν περίμενα να το πω αλλά πεθύμησα το γραφείο... Ο Ινδός μας είπε ότι στην Αγγλία ένας τρόπος για να τρως τα chips από τα fish and chips είναι με "mashed pees" , "an english delicacy" , όπως μας είπε... Το ξέρω ότι μάλλον είμαι ανώμαλος αλλά αφού είδα την εκπομπή του Gordon Ramsey , "Kitchen Nightmares" , έχω αναπτύξει μια πεποίθηση ότι πολλά αγγλικά φαγητά θα μου αρέσουν... Βέβαια δεν έχω πάει ποτέ στην Αγγλία για να το διαπιστώσω... Ο Μπιμπίνος (ένα από τα πολλά προσωνύμια που του έχουμε βγάλει) έγινε χθες τριών μηνών, είναι παιδαράς, πανέμορφος, γελάει διαρκώς, τα βράδια ξυπνάει μόνο μια φορά για να φάει (είναι φαγανός, τι να τον κάνουμε) και γ

Σκέφτομαι να κάνω μεταπτυχιακό... Δεν το έκανα όταν ήμουν νεότερος, δεν το είχα πάρει καθόλου ζεστά το θέμα, και τα χρόνια πέρασαν... Τώρα είμαι 31, δεν με έχουν πάρει δα και τα χρόνια, έχω και 5 χρόνια εμπειρία στη δουλειά και το σκέφτομαι σοβαρά... Είναι καλό εφόδιο, μετράει στο cv σου, περισσότερο όμως το θέλω για μένα... Συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι αν δεν έχω ένα στόχο να κυνηγάω,βαριέμαι, βαλτώνω... Χρειάζομαι ένα στόχο λοιπόν, ένα στόχο προσωπικό... Σκέφτηκα να πάω να πάρω κανένα certification της Microsoft, ωραίος στόχος φαίνεται, αλλά μετά είδα τις χρεώσεις που έχουν και σκιάχτηκα ...  Για 20 μέρες εκπαίδευση, κόστος κοντά στα 2000 Ευρώ... Οπότε σκέφτηκα το μεταπτυχιακό... Περισσότερα λεφτά μεν, ακαδημαικός τίτλος δε... Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω τι ακριβώς να κάνω... Είμαι απόφοιτος πληροφορικής, εργάζομαι σαν BI Engineer σε τράπεζα εδώ και 5 χρόνια και στον ελεύθερό μου χρόνο "σκαλίζω"  Web πράγματα (HTML,CSS, SEO , blogging, κτλ)... Κάποιοι φίλοι που το συζη