Ψαροκόκαλο...

Σύντροφοι ή "σύντροφοι" (όπως αγαπάτε) εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ, θα το πω γιατί το σκέφτομαι καιρό... Οι αφίσες του κόμματος δεν θυμίζουν κόμμα της Αριστεράς, δεν έχουν πολιτική ταυτότητα... Θυμίζουν κόμμα που ψαρεύει στα θολά νερά για ψήφους και μόνο... Θα μπορούσε να είναι αφίσα οποιουδήποτε αντί-μνη κόμματος... Με συμπάθεια και στενοχώρια το λέω, παρά την απογοήτευση που με έχετε κεράσει εδώ και καιρό, μην βρεθεί κανείς να με πει νεοδημοκράτη, θα είναι αστείο...

Μου είχαν μπει ψύλλοι στα αυτιά εδώ και λίγους μήνες αλλά ένιωθα/προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι έπρεπε να δείξω υπομονή... Οι εξελίξεις δεν με δικαιώνουν ούτε για αυτή την απόφασή μου ούτε και γι' αυτή που πήρα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και του Ιουνίου... Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζεται με γοργά βήματα όλο και πιο δεξιά και δείχνει να έχει μοναδικό του στόχο να γίνει ΠΑΣΟΚ στην θέση του ΠΑΣΟΚ, να πάρει μέρος στο παιχνίδι της εξουσίας...  Όταν μιλούσαμε για κυβερνώσα Αριστερά κάποιοι από εμάς δεν είχαμε κάτι τέτοιο στο μυαλό μας... Μια "προοδευτική" φρασεολογία εμπλουτισμένη με τσιτάτα καθωσπρεπισμού (για να μην ξεχνιόμαστε και τρομάζουμε την πελατεία...) δεν λέει κάτι, δεν αλλάζει κάτι... Χρειάζονται πράξεις, έργα, δεσμεύσεις και καθαρά λόγια...  Σκέφτομαι ότι αυτή την απογοήτευση που νιώθω εγώ θα την νιώθουν κι άλλοι και μέσα στην βάση του ΣΥΡΙΖΑ και θα αναρωτιούνται και κάποιοι γιατί φαίνεται να είναι σε κάμψη η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπικ

Ας βάλουμε τα πράγματα κάτω: Ζούμε σε μια κοινωνία ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά σμπαραλιασμένη, με τον φόβο και την ανασφάλεια να είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα για τους περισσότερους από εμάς ενώ ήδη πολλοί συνάνθρωποι μας βιώνουν στην πραγματικότητα τους χειρότερους τους εφιάλτες... Υπάρχει απελπισία, παραίτηση, κάθε μέρα αυτό που ακούω γύρω μου είναι το "ας  γίνει ότι θέλει". ..  Η πολιτική και οι πολιτικοί είναι πλήρως απαξιωμένοι, φαίνονται να μην μπορούν και να μην θέλουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του πολύ κόσμου ο οποίος δεν ξέρει πια τι του γίνεται... Οι συνταγές του παρελθόντος απέτυχαν αλλά οι απελπισμένοι την ύστατη στιγμή επιστρέφουν στις αγκάλες τους και δίνουν μια ακόμα απελπισμένη τελευταία ευκαιρία...Για τι πράγμα άραγε, μήπως για να γυρίσει το ρολόι πίσω;  Μέσα στην αναμπουμπούλα και την κοσμοχαλασιά βρίσκουν την ευκαιρία να βγουν από το βόθρο τους οι ναζί και να πιάσουν πόστα και εξουσίες, άλλες δια της κοινοβουλευτικής οδού εκμεταλλευ

Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό, αυτή την στιγμή εμφανίζονται δυο πιθανοί πόλοι εξουσίας που θα οδηγήσουν σε κυβέρνηση μετά της εκλογές της 17ης Ιουνίου...  Ο ένας πόλος εξουσίας είναι αυτός που συμπυκνώνει όλο το παλαιοκομματικό σύστημα το οποίο κυβέρνησε και κατέστρεψε την χώρα από το 1974 και μετά... Είναι ο πόλος εκείνος που έχει την αμέριστη συμπαράσταση των ΜΜΕ, ΕΕ και ΔΝΤ, εκείνος που φλόμωσε στα ψέματα τον Έλληνα για αδιαπραγμάτευτα μνημόνια πριν από τις 6 Μαΐου και με σημαία την επαναδιαπραγμάτευση από τις 6 Μαΐου και μετά... Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που εγγυούνται την συνέχιση της ίδιας αποτυχημένης συνταγής, που εγγυούνται ότι κανένας μα κανένας υπεύθυνος δεν θα λογοδοτήσει ποτέ για τις πράξεις του, οι άνθρωποι που φλερτάρουν ξεδιάντροπα με τον φασισμό παίζοντας με το αίσθημα φόβου και ανασφάλειας του πολίτη που αυτοί καλλιέργησαν με την πολιτική τους... Ο άλλος πόλος εξουσίας είναι αυτός που έχει ως πυρήνα την Αριστερά, για πρώτη φορά στην ιστορία

Άλλη μια αναδημοσίευση, δεν είναι και λίγες τον τελευταίο καιρό... Πολύ ωραίο post από τον   //Παραλληλογράφο// - Γαλαξιάρχη ... Το πρώτο μέρος περιγράφει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που σκέφτηκα κι εγώ πριν μπω στο παραβάν, ενώ το δεύτερο μέρος με τις προτροπές με βρίσκουν σύμφωνο στα περισσότερα και περιγράφουν κάποιες από τις δεύτερες σκέψεις που κι εγώ έχω... Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ωραίες σκέψεις που ζήλεψα κι είπα να τις βάλω κι εδώ... Άκου Αλέξη* Όχι, δεν έγινα «τσιπρικός» στα γεράματα. Απλώς μπαίνοντας στα γεράματα σέβομαι λίγο παραπάνω το αβάστακτο βάρος του ρεαλισμού του «τώρα». Επειδή λοιπόν δεν πιστεύω -και ποτέ δεν πίστευα- στη μία, αποφασιστική και ολοκληρωτική νίκη που θα ανατρέψει τα πάντα, χωρίς ενδιάμεσες στρατηγικές νίκες, θεωρώ την ιστορική συγκυρία για τη χώρα μου αξεπέραστη. Ο ρόλος του Σύριζα σε αυτήν είναι κεντρικός και είμαστε αναγκασμένοι να τον αναγνωρίσουμε. Ταυτόχρονα δεν ξεχνώ ότι η ταξική πάλη δεν έχει σημειώσει σχεδόν καμία νίκ

Απόσπασμα από την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ' όλης της ύλης που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας στο TVXS: ...Αυτό είναι που με στεναχωρεί, ότι η πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΚΚΕ οδηγεί το λαό στην κατάθλιψη και τον καναπέ. Δηλαδή τι λέει η κ. Παπαρήγα; Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν τα πράγματα. Πότε θα αλλάξουν, με ρωτάς, όταν και αν θα έρθουν οι αντικειμενικές συνθήκες. Πότε, αν όχι τώρα; Τι άλλο θα πρέπει να γίνει σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτή την κοινωνία, για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε με αυτοπεποίθηση να αλλάξουν τα πράγματα. Λέει ότι καμία κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Εντάξει, δεν λέω ότι είναι εύκολο, λέω όμως ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε, διότι αν δεν προσπαθήσουμε, θα εγκλωβίσουμε τις υπόλοιπες γενιές. Τους εργαζόμενους, την εργατική τάξη κυρίως, αλλά και πολλές γενιές ακόμα... Η επιλογή του συγκεκριμένου αποσπάσματος δεν είναι τυχαία... Όλη η συνέντευξη εδώ .

Η αντίδραση στα νέα μέτρα που απαιτεί η νέα δανειακή σύμβαση εκφράστηκε χθες το απόγευμα σε πρώτη φάση, έστω και εν μέσω νεροποντής, σε τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις... Το ΚΚΕ στην Ομόνοια, ο ΣΥΡΙΖΑ στα Προπύλαια, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στην Κλαυθμώνος... Τρεις συγκεντρώσεις αντί για μία... Το ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν, θα πουν ότι το κάθε κόμμα και ο κάθε πολιτικός χώρος έχει διαφορετική πολιτική και διαφορετικά συνθήματα, κι εγώ μαζί σας... Όμως φτάσαμε στο νυν και αεί... Αν πραγματικά θέλει η Αριστερά να πάρει ο λαός την μοίρα του στα χέρια του πρέπει να ενωθεί σε ένα minimum πολιτικό πλαίσιο και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από το "Όχι στο μνημόνιο" ... Να ενωθεί, όχι πολιτικά σε επίπεδο κομμάτων αλλά σε επίπεδο κοινής δράσης... Πρέπει να υπάρξει σαφής στοχοθέτηση των εχθρών του λαού και συντονισμένη δράση για να πέσουν από την εξουσία τα κόμματα και οι μηχανισμοί που στηρίζουν το μνημόνιο και να καταργηθεί στην πράξη αυτή η ληστρική

Όταν ανακοινώθηκε προ ημερών η περικύκλωση της βουλής από το ΠΑΜΕ την ημέρα ψήφισης του πολυνομοσχεδίου σκέφτηκα ότι ήταν μια θετική εξέλιξη... Το ίδιο είχαν επιχειρήσει οι "Αγανακτισμένοι" το καλοκαίρι κατά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου αλλά δεν είχαν καταφέρει να αποτρέψουν/επηρεάσουν την ψηφοφορία... Η σαφώς μεγαλύτερη εμπειρία του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ σε κινητοποιήσεις (μου) υποσχόταν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα... Χθες το πρωί, όπως και σήμερα, δεν πήγα στην δουλειά, όχι γιατί απεργούσα (δυστυχώς οι συνθήκες στη δουλειά μου δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο ή εγώ είμαι πολύ χέστης, και οι δύο δικαιολογίες έχουν μεγάλη δόση αλήθειας) αλλά γιατί ήμουν άρρωστος, οπότε θρονιάστηκα από το πρωί στην τηλεόραση για να παρακολουθήσω τα γεγονότα... Παρακολούθησα την άφιξη των μπλοκ του ΠΑΜΕ με επικεφαλής τη γραμματέα του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μπροστά στον φραγμό της Βασιλίσσης Σοφίας, όπου απλά... σταμάτησαν!!! Υπέθεσα ότι περίμεναν να μαζευτεί η κύρια μάζα των διαδηλωτών για πιο δυναμικές ενέ

Η Αριστερά ζητάει να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι στα προγράμματα stage, κάνοντας τα στραβά μάτια ότι πολλοί από αυτούς διορίστηκαν με κομματικά/αναξιοκρατικά κριτήρια... Ας υποθέσουμε ότι αυτό είναι δυνατόν καθώς όντως υπάρχουν τομείς του δημοσίου όπου υπάρχουν τρομακτικές ελλείψεις προσωπικού και οι stagier καλύπτουν πολλές από τις πάγιες ανάγκες... Υπάρχουν όμως, επίσης πολλοί, τομείς του δημοσίου όπου μόνιμοι και stagier "συνωστίζονται" σε ελάχιστες, βυσματικές θέσεις... Εκεί θα χρειαστεί να σταθμιστούν οι ανάγκες του δημοσίου σε προσωπικό για να περιοριστεί ο αριθμός των υπεράριθμων... Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνει ξεκαθάρισμα, δεν είναι δυνατόν να κάθονται δυο υπάλληλοι σε μια καρέκλα, ούτε είναι δυνατόν κάποιος να πληρώνεται χωρίς να δουλεύει... Έστω ότι γίνεται κάτι τέτοιο, ποια θα είναι η αντίδραση της Αριστεράς; " Όχι στις απολύσεις" ; Να με συμπαθάτε αλλά το όλο σκηνικό μου βρωμάει από μακρυά μικροπολιτική και σπέκουλα... Σε

Ένα ενδιαφέρον άρθρο από Ελευθεροτυπία , αναδημοσίευση από την Καθημερινή : ΣΥΡΙΖΑ: Ιδεοληψίες και απλουστεύσεις Υπεύθυνος : ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ Του ΝΙΚΟΥ Γ.ΞΥΔΑΚΗ «Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στον γνωστό δημοσιογράφο Στάθη Σταυρόπουλο να τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας και η εν συνεχεία αποπομπή του, προκαλούν τη σκέψη μας. Ας δούμε τον λόγο για τον οποίο απεπέμφθη εντέλει ο Στ. Σταυρόπουλος από την πρώτη θέση του ψηφοδελτίου. Οπως ο ίδιος έγραψε δημοσίως, και όπως από προχθές ήδη εφημολογείτο στις αίθουσες Τύπου, ο δημοσιογράφος εξαιρέθηκε διότι μερίδα του ΣΥΝ του προσήψε τη ρετσινιά του εθνικιστή. Δηλαδή; Τι δηλαδή; Είναι απλό: αν καταλαβαίνουμε καλά τη χροιά και το ειδικό βάρος του όρου "εθνικιστής", όπως το εννοούν ένιοι της αντιεθνικιστικής Αριστεράς, ο Στάθης είναι "εθνίκι", πατριώτης, Ελληναράς· μάλιστα, ως βουλευτής, μπορεί να υπερψήφιζε θέσεις των εθνικιστικών ΚΚΕ και ΛΑΟΣ... Απορία: Είναι σαφές πώς αντιλαμβάνεται ενιαία ο ΣΥ