Ψαροκόκαλο...

Δεν προσπαθώ να ευλογήσω τα γένια μου ούτε να εξιλεωθώ γιατί ήμουν από αυτούς που έφυγαν κυνηγημένοι από την φωτιά στην Εύβοια, νιώθω όμως ότι εξίσου σημαντικό με την ανθρωπιστική βοήθεια που καταφθάνει στο νησί είναι να επιστρέψουμε εμείς οι άνθρωποι...  Με σεβασμό προς το περιβάλλον και τους ντόπιους να επιστρέψουμε για να σταθούμε δίπλα τους, να κολυμπήσουμε στις θάλασσές τους, να φάμε στις ταβέρνες και να πιούμε καφέ, να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνοι, ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ, ότι θα τους στηρίξουμε να μην χρειαστεί να εκκενώσουν άλλη μια φορά τα χωριά τους, όχι εξαιτίας της φωτιάς αυτή την φορά αλλά εξαιτίας της ανεργίας και της φτώχειας...  Αυτό νιώθω ότι πρέπει να κάνουμε εμείς, άνθρωπος προς άνθρωπο, το τι ΟΦΕΙΛΕΙ να κάνει το κράτος για να μην ερημώσει και ρημαχτεί ο τόπος είναι άλλη ιστορία...

Σε κάθε καταστροφή, σε κάθε συμφορά που συμβαίνει είτε από την από εδώ είτε από την από εκεί πλευρά του Αιγαίου, αποδεικνύεται ότι οι δυο λαοί, Έλληνες και Τούρκοι, αν εξαιρέσεις τα εθνίκια εκατέρωθεν, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα... Αν βάζαμε στην άκρη πολιτικές σκοπιμότητες, θρησκείες και ιστορικά γεγονότα και κοιτούσαμε στα μάτια τον γείτονα από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου το μόνο που θα βλέπαμε θα ήταν η μορφή μας να μας κοιτάει...

Αναδημοσιεύω το post του Solaris , ως εξαίρετο δείγμα πληροφόρησης από πρώτο χέρι, από τα "χαρακώματα" των σχολείων, έτσι όπως τα έχουν κάνει αυτές τις μέρες κάποιοι με το ζήτημα των προσφυγόπουλων, που πλαισιώνεται από μια εξαιρετική στάση/άποψη απέναντι στο ζήτημα, χωρίς υπερβολές και κορώνες... Η υπογράμμιση είναι δική μου... λίγη κανονικότητα επιτέλους!   Διαβάζω δύο εντελώς αντίθετα πράγματα. Αλλού κλειδώνουν τα σχολεία για να μη μπουν προσφυγόπουλα για μάθημα, κι αλλού τα υποδέχονται εν χορδαίς και οργάνοις. Υπερβολικοί σε όλα μας, όπως πάντα. Στο δικό μας σχολείο φοιτούν ήδη 4 προσφυγόπουλα, ήρθαν μια μέρα με έλληνες συνοδούς και μας ρώτησαν αν μπορούμε να πάρουμε κάποια παιδιά, ζουν σ’ έναν χώρο καταλειμμένο. Τέσσερα χωρούσαν στο σχολείο μας με τις μικρές αίθουσες όπου σε κάποιες απ’ αυτές οι καθηγητές δεν έχουν που ν’ ακουμπήσουν το βιβλίο τους. Ξέρουν ελάχιστες λέξεις στα ελληνικά, ένα δυο μιλάνε κάπως αγγλικά. Ενσωματώθηκαν αμέσως στη ζωή του σχολ...

Η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου μεταφορών επεξεργάζονται την ιδέα αύξησης της τιμής του εισιτηρίου σε λεωφορεία και τρόλεϊ κατά 25% ακόμα και μέσα στον Οκτώβριο ...  Χρησιμοποιώ το λεωφορείο καθημερινά για να πάω και να γυρίσω από την δουλειά μου... Κόβω πάντα εισιτήριο... Εδώ και αρκετό καιρό όταν πρόκειται να κατέβω από το λεωφορείο, δεν παίρνω μαζί μου το εισιτήριο για να το πετάξω σε κάποιον κάδο σκουπιδιών, το αφήνω πάνω στο κάθισμα που κάθομαι ή πάνω στο ακυρωτικό μηχάνημα... Σκέφτομαι ότι μπορεί να το χρειαστεί κάποιος άλλος που δεν έχει τη δυνατότητα όπως εγώ να πληρώσει το εισιτήριό του και τρέμει στην ιδέα ότι μπορεί να τον πιάσει ελεγκτής με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο...  Δεν είναι μια πράξη αντίστασης, μια τέτοια θα ήταν η συνειδητή άρνηση να κόψω εισιτήριο, την βλέπω περισσότερο σαν μια μικρή πράξη αλληλεγγύης σε ανθρώπους που δεν έχουν να δώσουν το αντίτιμο ενός εισιτηρίου... Μια πράξη που θα αποκτήσει ακόμα περισσότερο νόημα αν τελικά αυξηθούν...

Διαβάστε το παρακάτω άρθρο και θυμηθείτε το όταν ξαναβρεθείτε για έξοδο στο Νέο Ηράκλειο... Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού Στις 23 Μαρτίου του 2012, ο Λάμπρος Σ., μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, απολύεται εκδικητικά από το ρακάδικο «Το Ελαϊκόν» στο Νέο Ηράκλειο. Η απόλυση αυτή ήρθε μετά από μια μακρά σειρά γεγονότων αυθαιρεσίας και ασυδοσίας από την πλευρά των αφεντικών της επιχείρησης. Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο, όταν ο συνάδελφος και μέλος του σωματείου Ν.Μ. που εργαζόταν στη συγκεκριμένη επιχείρηση, διεκδίκησε αυτά που δικαιούταν. Τα αφεντικά δεν αρκέστηκαν στην απόλυσή του, αλλά κατηγόρησαν τον εργαζόμενο για «κλοπή». Σε αυτή την υπόθεση «κλοπής», ένας από τους εργοδότες προσπάθησε να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση και τη σύμπνοια των εργαζομένων, οι οποίοι όμως αρνήθηκαν κατηγορηματικά να επιβεβαιώσουν τους ισχυρισμούς των αφεντικών σχετικά με την «κλοπή» των χρημάτων. Ο Λάμπρος Σ. και ένας ακόμα εργαζόμενος,...

Λίγο πριν ξεκινήσω για το Σύνταγμα διαβάζω στον Παραλληλογράφο μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους Έλληνες απ' όλο τον κόσμο που βάζουν φωτιά στην ψυχή μου... Σκέφτομαι διάφορα αλλά τα πολλά λόγια είναι φτώχεια... Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι κουράστηκα να φοβάμαι...

Διαβάζω στο blogging 4 nothing για τον Andrew Hyde και την lifestyle άρνηση της ιδιοκτησίας ή μάλλον τον περιορισμό της στα απολύτως απαραίτητα... Θυμάμαι την σκηνή στο "Fight Club" που ο Edward Norton μελετούσε ευλαβικά τον κατάλογο του IKEA, όριζε την ύπαρξή του στο τι και πόσα πράγματα είχε στην κατοχή του... Προσπαθώ να μην είμαι σκλάβος όσων έχω... Δεν είμαι το αυτοκίνητό μου, η τηλεόρασή μου, τα έπιπλά μου, τα ρούχα μου... Προσπαθώ να μην έχω εξαρτήσεις τέτοιου είδους, έχω πολύ σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθώ... Ξεσκαρτάρω πράγματα που δεν χρησιμοποιώ πια, είτε γιατί έχουν φθαρεί είτε γιατί δεν τα χρειάζομαι και όπως ο eriol78 ξεκίνησα από τα ρούχα και τα παπούτσια... Γεμίζουμε ντουλάπες με εκατοντάδες πράγματα όταν στην πραγματικότητα φοράμε ελάχιστα... Αυτό που σε εμάς είναι άχρηστο, σε κάποιον άλλο φαίνεται χρήσιμο... Στις μέρες που ζούμε πρέπει να κοιτάμε λίγο και τι ανάγκες έχει ο δίπλα... Άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να βρεθείς κι ο ίδιος α...