Κροκοδείλια δάκρυα...
Μια μικρή ιστορία με αφορμή το δράμα του τρίχρονου που παρακολουθήσαμε όλοι αποσβολωμένοι... Μπορεί να το έχω αναφέρει ξανά αλλά νομίζω ότι είναι επίκαιρο... Πριν αρκετά χρόνια όταν ζούσαμε στο προηγούμενο σπίτι, δίπλα από την πολυκατοικία που ζούσαμε, υπήρχε μια μονοκατοικία όπου ζούσε μια γιαγιά με την οικιακή της βοηθό... Η γιαγιά ήταν πολύ ηλικιωμένη και καταβεβλημένη με ότι αυτό σημαίνει για ένα γέρο άνθρωπο και τους ανθρώπους που ασχολούνται με την φροντίδα τους... Πολύ συχνά ακούγονταν φωνές και βρισιές της οικιακής βοηθού προς τη γιαγιά, προφανώς όταν κάτι συνέβαινε και αυτή έχανε την υπομονή της ενώ τα βογγητά της γιαγιάς κάποιες φορές μετά που ακούγονταν φωνές μας έκαναν να υποψιαζόμαστε ότι η βοηθός χτυπούσε τη γιαγιά... Η Μάρα θορυβήθηκε πολύ και ανησύχησε για το τι μπορεί να συνέβαινε μέσα σε εκείνο το σπίτι οπότε συζήτησε το θέμα με τη γυναίκα του διαχειριστή... Έμαθε από αυτήν ότι η γιαγιά είχε δύο ή τρεις γιους, δεν θυμάμαι καλά, οι οποίοι δεν ασχολούνταν με την μάνα το...