"Παγωμένος Άγγελος" του Samuel Bjork

Κανένας δεν αντέχει όταν θύματα της ανθρώπινης φρίκης είναι τα παιδιά... Όταν συμβαίνει πατιούνται διάφορα παρόμοια κουμπιά στις ψυχές των περισσότερων ανθρώπων και προκαλούνται συναισθήματα οδύνης, οργής, απελπισίας και κυρίως ενδιαφέροντος... Όταν ένα βιβλίο ξεκινά έχοντας το παιδί στο επίκεντρο, αρχικά ως θύμα και κατόπιν ως ήρωα, έχει πολλές ελπίδες να καθηλώσει την προσοχή του αναγνώστη, αν βοηθήσει λίγο κι ο συγγραφέας... Προς Θεού, δεν υπονοώ ότι ο συγγραφέας έχει καταφύγει σε τακτικές clickbait αλλά πάνω κάτω αυτό που περιέγραψα στις πρώτες λίγες γραμμές αυτού του post συνοψίζει σε μεγάλο βαθμό την ραχοκοκαλιά της υπόθεσης του βιβλίου "Παγωμένος Άγγελος", ενός όχι και τόσο επιτυχημένου τίτλου κατά την ταπεινή μου άποψη...

Το "Παγωμένος Άγγελος" είναι το πρώτο βιβλίο του Samuel Bjork και του πρωταγωνιστικού του διδύμου, του Χόλγκερ και της Μία... Το δίδυμο είναι ετερόκλητο, αντισυμβατικό,  με αρκετά μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ τους, ο καθένας με τους δαίμονες και τα προβλήματα του κι ένα σιωπηλό και αδιόρατο ερωτισμό μεταξύ τους... Είναι τα αστέρια του εγκληματολογικού της αστυνομίας του Όσλο και καλούνται να λύσουν την υπόθεση ενός δολοφόνου που στοχεύει μικρά κορίτσια, ενός σειριακού δολοφόνου όπως όλα δείχνουν... Θα πρέπει να βιαστούν γιατί κάθε μέρα που περνάει μπορεί να σημαίνει και τον θάνατο άλλου ενός αθώου παιδιού αλλά παράλληλα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους, την καθημερινότητα και το παρελθόν τους που κρύβει παγίδες...

Το βιβλίο είναι καλογραμμένο κι ενδιαφέρον και με καλό ρυθμό... Οι χαρακτήρες σκιαγραφούνται σε ικανοποιητικό βαθμό και οι συμπεριφορές των ηρώων (θετικών ή αρνητικών) "επεξηγούνται" από την πλοκή, δεν είναι καρικατούρες... Η ροή είναι εξαιρετική, το ενδιαφέρον κορυφώνεται σταδιακά, τα subplots που τρέχουν παράλληλα παίζουν σωστά τον ρόλο τους, εμπλουτίζοντας την κεντρική πλοκή χωρίς να ¨ξεχειλώνουν¨ ενώ κοντά στο φινάλε υπάρχει ένα πολύ καλό twist... Μιλάμε σε γενικά γραμμές για ένα βιβλίο αρκετά καλού για το είδος του nordic noir που δεν θα απογοητεύσει κανένα αναγνώστη fan του genre... Μπορεί να μην περιγράφω με τον ενθουσιασμό που περιέγραφα παρόμοια βιβλία παλιότερα αλλά αυτό έχει να κάνει με μένα, διότι δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο ορατό μειονέκτημα στον  "Παγωμένο Άγγελο" αλλά δεν μπορώ να πω και ότι ενθουσιάστηκα... Ίσως να φταίει η δική μου κόπωση από το είδος, το γεγονός ότι έχω διαβάσει πολλές φορές αυτή την μανιέρα, εν κατακλείδι ο "Παγωμένος Άγγελος" είναι ένα αρκετά καλό βιβλίο, δεν είναι αριστούργημα αλλά θα κρατήσει καλή συντροφιά σε όποιον θελήσει να του δώσει μια ευκαιρία και αυτό σε κάποιες περιπτώσεις είναι αρκετό...