Ψαροκόκαλο...

Κάποιος θα διαβάσει αυτό το post και θα σκεφτεί είναι σαββατοκύριακο και φιλοσοφεί ο αργόσχολος... Μπορεί και να είναι έτσι αλλά αυτό το γεγονός δεν αλλάζει την αλήθεια... Σαν κοινωνία κάναμε τα στραβά μάτια στα πάντα... Στην ανύπαρκτη δημόσια υγεία, στην παραπαίουσα δημόσια παιδεία, στην εξωφρενική ακρίβεια, στα απλησίαστα νοίκια, στη ζωή χωρίς μέλλον και προοπτική για τους πιο αδύναμους από εμάς, στην εκατόμβη των νεκρών του covid, στην αστυνομική βία, στις υποκλοπές, η λίστα είναι ατελείωτη... Κάθε φορά, στα μάτια αυτού που ήθελε να δει την αλήθεια, το σύστημα σου έλεγε ότι τα κέρδη και οι αριθμοί είναι πιο σημαντικά από την ανθρώπινη ζωή...  Μετά ήρθαν τα Τέμπη... Η τραγωδία ήταν τεράστια και χτύπησε στο ευαίσθητο σημείο κάθε ενός από εμάς ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, τα παιδιά μας... Όλοι λίγο πολύ σκέφτηκαν ότι το δικό τους παιδί μπορεί να ήταν πάνω σε αυτό το τρένο και κάτι μέσα μας ξεχείλισε... Μας έχουν πάρει τα πάντα και δεν μιλάμε, θα μας σκοτώσουν και τα παιδιά μα...

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι η χώρα που λατρεύει να μισεί και μισεί να λατρεύει ο υπόλοιπος πλανήτης... Είναι η χώρα που καλώς ή κακώς έχει αφήσει το στίγμα της στην παγκόσμια ιστορία περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη από τις αρχές του 20ου αιώνα κι έπειτα... Είναι η χώρα που έχει κυριαρχήσει σε κάθε επίπεδο, οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό, τεχνολογικό, πολιτιστικό, κτλ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη... Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι όλα αυτά αλλά πόσα γνωρίζουμε πραγματικά για την ιστορία της, για το δρόμο που διέσχισε για να φτάσει στο σημείο βρίσκεται σήμερα; Απαντάω πρώτος εγώ, πολύ λίγα ως τίποτα... Πώς μαθαίνεις την ιστορία μιας χώρας ηλικίας 500+ ετών, θα σου πάρει πάρα πολύ χρόνο, θα ρωτήσει κάποιος και δικαιολογημένα... Με μια σύνοψη της ιστορίας και των ορόσημων που την καθόρισαν απαντάει ο James West Davidson  που παρουσιάζει ακριβώς αυτό στις κοντά 450 σελίδες του βιβλίου του  "Μικρή ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών"... Η ιστορία των Ηνωμέν...

Μια μικρή ιστορία με αφορμή το δράμα του τρίχρονου που παρακολουθήσαμε όλοι αποσβολωμένοι... Μπορεί να το έχω αναφέρει ξανά αλλά νομίζω ότι είναι επίκαιρο... Πριν αρκετά χρόνια όταν ζούσαμε στο προηγούμενο σπίτι, δίπλα από την πολυκατοικία που ζούσαμε, υπήρχε μια μονοκατοικία όπου ζούσε μια γιαγιά με την οικιακή της βοηθό... Η γιαγιά ήταν πολύ ηλικιωμένη και καταβεβλημένη με ότι αυτό σημαίνει για ένα γέρο άνθρωπο και τους ανθρώπους που ασχολούνται με την φροντίδα τους... Πολύ συχνά ακούγονταν φωνές και βρισιές της οικιακής βοηθού προς τη γιαγιά, προφανώς όταν κάτι συνέβαινε και αυτή έχανε την υπομονή της ενώ τα βογγητά της γιαγιάς κάποιες φορές μετά που ακούγονταν φωνές μας έκαναν να υποψιαζόμαστε ότι η βοηθός χτυπούσε τη γιαγιά... Η Μάρα θορυβήθηκε πολύ και ανησύχησε για το τι μπορεί να συνέβαινε μέσα σε εκείνο το σπίτι οπότε συζήτησε το θέμα με τη γυναίκα του διαχειριστή... Έμαθε από αυτήν ότι η γιαγιά είχε δύο ή τρεις γιους, δεν θυμάμαι καλά, οι οποίοι δεν ασχολούνταν με την μάνα το...

 🎂🎂🎂

Κανένας δεν αντέχει όταν θύματα της ανθρώπινης φρίκης είναι τα παιδιά... Όταν συμβαίνει πατιούνται διάφορα παρόμοια κουμπιά στις ψυχές των περισσότερων ανθρώπων και προκαλούνται συναισθήματα οδύνης, οργής, απελπισίας και κυρίως ενδιαφέροντος... Όταν ένα βιβλίο ξεκινά έχοντας το παιδί στο επίκεντρο, αρχικά ως θύμα και κατόπιν ως ήρωα, έχει πολλές ελπίδες να καθηλώσει την προσοχή του αναγνώστη, αν βοηθήσει λίγο κι ο συγγραφέας... Προς Θεού, δεν υπονοώ ότι ο συγγραφέας έχει καταφύγει σε τακτικές clickbait αλλά πάνω κάτω αυτό που περιέγραψα στις πρώτες λίγες γραμμές αυτού του post συνοψίζει σε μεγάλο βαθμό την ραχοκοκαλιά της υπόθεσης του βιβλίου  "Παγωμένος Άγγελος", ενός όχι και τόσο επιτυχημένου τίτλου κατά την ταπεινή μου άποψη... Το  "Παγωμένος Άγγελος" είναι το πρώτο βιβλίο του Samuel Bjork και του πρωταγωνιστικού του διδύμου, του Χόλγκερ και της Μία... Το δίδυμο είναι ετερόκλητο, αντισυμβατικό,  με αρκετά μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ τους, ο καθένας με τους δαί...