Δεν περνάω καλά...

Κάτι μου φταίει...

Είναι το στρες της καθημερινότητας το οποίο δεν μπορώ να κοντρολάρω... Θυμώνω με τον εαυτό μου που δεν μπορώ, θυμώνω που χάνω χρόνο, τη ζωή μου, όντας μονίμως σε δυσφορία... Έχω δοκιμάσει να πολεμήσω αυτό το συναίσθημα αλλά επί της ουσίας δεν έχω πετύχει κάτι παρά μόνο να είμαι λειτουργικός,  έχω περάσει σύντομες περιόδους που δεν πετύχαινα ούτε αυτό...

Φαρμακευτική βοήθεια ή ψυχοθεραπεία, τα έχω κάνει... Δεν λέω ότι δεν κάνουν δουλειά, προς Θεού, είναι όμως απλά παυσίπονα όταν πάσχεις από καρκίνο, αν με ρωτάς... Όταν δεν πολεμάς το κακό στη ρίζα του αλλά μόνο τα συμπτώματα δεν φτάνεις ποτέ στην ίαση... 

Το κακό είναι ο τρόπος ζωής που έχω επιλέξει (ή έχει επιλεγεί για μένα) και δεν κάνω κάτι ουσιαστικό για να τον αλλάξω ή δεν μπορώ να τον αλλάξω... Είναι παρόμοια η περίπτωση με αυτούς που γκρινιάζουν για την κυβέρνηση αλλά δεν πάνε να ψηφίσουν "γιατί όλα είναι στημένα" ή που γκρινιάζουν όταν άλλοι απεργούν και κάνουν πορείες "γιατί δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά τους"...

Δεν περνάω καλά...