"36 Δίκαιοι" του Steven Pressfield

Αν και μεγάλος fan του Pressfield κάποτε, είχα πολλά χρόνια να διαβάσω κάτι δικό του και σίγουρα αγνοούσα πλήρως το "36 Δίκαιοι", το βρήκα όμως στην βιβλιοθήκη της μητέρας μου και το πήρα κατευθείαν, είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα το έκαναν να μου αρέσει...

Σε ένα κοντινό μέλλον που ο πλανήτης μαστίζεται από τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής, κάποιοι μυστηριώδεις φόνοι αποτελούν το αντικείμενο έρευνας δύο ντετέκτιβ από την Νέα Υόρκη, του πιο έμπειρου, λιγομίλητου, μπαρουτοκαπνισμένου Μάνιγκ και της ασιατικής καταγωγής, πολύ νεότερης, πολύ στοχοπροσηλωμένης Ντιούι... Οι φόνοι παρουσιάζουν κάποια, περίεργα, κοινά χαρακτηριστικά, τα θύματα είναι όλα εβραϊκής καταγωγής και φαίνεται να συνδέονται με κάτι παραπάνω από την καταγωγή τους, το πράγμα περιπλέκεται, το μεταφυσικό στοιχείο μπαίνει στο παιχνίδι και η πλοκή αποκτά ιλιγγιώδη ρυθμό...

Η βασική έννοια πάνω στην οποία στηρίζεται το "36 Δίκαιοι"  είναι αυτή των 36 Δίκαιων Ανθρώπων (Tzadikim Nistarim) ή ύπαρξη των οποίων εξασφαλίζει την συνέχιση της ανθρωπότητας... Η έννοια αυτή είναι στοιχείο του Εβραϊκού μυστικισμού και πρωτοαναφέρεται στο Ταλμούδ και πάνω εκεί χτίζεται η πλοκή... Ο Pressfield είναι έμπειρος γραφιάς, ξέρει να χτίζει μια ωραία ιστορία που κρατάει τον αναγνώστη στην άκρη της καρέκλας του... Παίζει πολύ ωραία με το concept της κλιματικής αλλαγής ως άλλης  Αποκάλυψης και περιγράφει πολύ γλαφυρά ένα κόσμο στο χείλος της καταστροφής που μαστίζεται από ακραία φυσικά φαινόμενα και δυστυχώς μοιάζει αρκετά με τον δικό μας... 

Ευχαριστήθηκα πολύ το βιβλίο κυρίως λόγω του μυστικιστικού στοιχείου και του καταιγιστικού ρυθμού αλλά οφείλω να πω ότι είναι αρκετά μέτριο... Ενώ ξεκινάει ως ένα βιβλίο μυστηρίου, whodunnit, εκεί γύρω στην σελίδα 100 ο φονιάς αποκαλύπτεται και από εκεί και πέρα για άλλες περίπου 300 σελίδες παρακολουθούμε ένα εντελώς κινηματογραφικό κυνηγητό που θυμίζει χολιγουντιανό action movie... Οι χαρακτήρες είναι ρηχοί, στερεοτυπικοί, προκλητικά κινηματογραφικοί, λες και γράφτηκαν κατευθείαν για να βγούνε στο σινεμά, ίσως και αυτός να ήταν ο στόχος εξ αρχής... 

Κρατάω τις πολύ ζωντανές περιγραφές ενός κόσμου που καταρρέει από τα ακραία φυσικά φαινόμενα και ένα quote του Μπεν Νταβίντ, ενός εκ των πρωταγωνιστών που λέει πάνω κάτω, ότι έχουμε στο μυαλό μας την Αποκάλυψη ως ένα γεγονός σχεδόν στιγμιαίο που θα συμβεί ξαφνικά και θα αποτελέσει ένα οριστικό τέλος... Αυτό είναι λάθος, η Αποκάλυψη μπορεί να είναι ένα γεγονός που έχει διάρκεια, η σταδιακή κατάρρευση του πλανήτη λόγω της κλιματικής αλλαγής είναι μια διαδικασία που θα έχει ολέθριες συνέπειες για την ανθρωπότητα... 

Πέραν τούτων δεν υπάρχουν πολλά αξιομνημόνευτα σημεία...