"Οι πύλες της αντίληψης - Κόλαση και Παράδεισος" του Aldus Huxley

Κάποτε, πολύ παλιά, διάβασα το "Γενναίος, νέος κόσμος" και μου άρεσε πάρα πολύ! Κάπου γύρω σε εκείνη την περίοδο είχα διαβάσει ότι οι Doors πήραν το όνομα τους από το βιβλίο "The doors of perception" (Οι πύλες της αντίληψης) και είχα εντυπωσιαστεί πολύ, με είχε ιντριγκάρει να καταλάβω για ποιο λόγο αποτέλεσε τόσο μεγάλη έμπνευση για το θρυλικό συγκρότημα... Το hype υπήρχε μέσα στο κεφάλι μου αλλά για απροσδιόριστο λόγο δεν διάβασα το βιβλίο για πολλά πολλά χρόνια μέχρι τώρα... Γιατί; Δεν ξέρω...

Το μικρό αυτό βιβλιαράκι αποτελείται από δύο δοκίμια του Aldous Huxley σχετικά με την προσωπική του εμπειρία με την μεσκαλίνη ("Οι πύλες της αντίληψης") και κάποιες γενικότερες σκέψεις σχετικά με τις οραματικές εμπειρίες και την επίδρασή τους στην ζωή, την θρησκεία, την τέχνη, κτλ ("Κόλαση και Παράδεισος") ... 

Στο πρώτο γίνεται μια καταγραφή του Huxley σχετικά με την εμπειρία του, τα συναισθήματα που βίωσε και τις εμπειρίες που είχε... Ομολογώ ότι περίμενα κάτι πιο εντυπωσιακό, δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά οι περιγραφές αφορούσαν κυρίως μια πολύ έντονη αντίληψη των χρωμάτων και των λεπτομερειών του περιβάλλοντος και μια αλλοίωση στην κατανόηση του χώρου και του χρόνου... Οι εμπειρίες αυτές ωθούν τον Huxley να προσπαθήσει να βρει τις συνδέσεις που έχουν οι οραματικές εμπειρίες με έργα τέχνης όπως οι πίνακες του Vermeer ή τα έργα του William Blake... Η προσπάθεια αυτή έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον αλλά ο τρόπος που είναι γραμμένο/μεταφρασμένο αυτό το κομμάτι του βιβλίου το έκανε κάπως βαρετό και κουραστικό για μένα...

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον για μένα καθώς ο Huxley καταθέτει την άποψη του ότι ανοίγοντας τις πύλες της αντίληψης το μυαλό μπορεί να βρεθεί σε δύο πνευματικούς αντίποδες, την Κόλαση και τον Παράδεισο... Περιγράφει βασισμένος σε ιστορικά και ιατρικά στοιχεί το πως ο άνθρωπος κατά την πάροδο των αιώνων πέτυχε να ανοίξει τις πύλες της αντίληψης και να βιώσει μυστικιστικές και οραματικές εμπειρίες, παρόμοιες με αυτές που προσφέρει η μεσκαλίνη και το LSD, εφαρμόζοντας πρακτικές όπως η νηστεία, η στέρηση ύπνου, η αλλοίωση της χημικής ισορροπίας του σώματος κτλ... Αυτές οι εμπειρίες καλώς ή κακώς αποτέλεσαν οδηγό για τον άνθρωπο διά μέσου των αιώνων για την επικοινωνία του με το θείο και αποτέλεσαν έμπνευση για την τέχνη... 

Διαβάζοντας λίγο παραπάνω για την ζωή του Huxley στο internet κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο κατά τα άλλα ορθολογιστής Άγγλος συγγραφέας και διανοούμενος, έψαξε σε αυτές τις εμπειρίες να βρει απαντήσεις για τα υπαρξιακά ερωτήματα που ενδεχομένως τον προβλημάτιζαν, ότι προσπάθησε να βρει τον Θεό στον οποίο ως σωστός ορθολογιστής δεν πίστευε, μέσα στους λαβυρίνθους των εγκεφαλικών νευρώνων... 

Εύχομαι να τον βρήκε... 😉