"Εκεί που γεννήθηκαν οι θρύλοι" του Γιάννη Σταυρουλάκη

Έμαθα για την ύπαρξη αυτού του του βιβλίου ακούγοντας το σχετικό επεισόδιο του Pick 'n' Poppa podcast στο οποίο ήταν καλεσμένος ο συγγραφέας του, ο Γιάννης Σταυρουλάκης... Σκέφτηκα ότι ήταν ότι πρέπει για καλοκαιρινό ανάγνωσμα, για ανθρώπους που αγαπούν το μπάσκετ κι έχουν ενδεχομένως μια κάποια ηλικία... 😏

Το "Εκεί που γεννήθηκαν οι θρύλοι" είναι ένα νοσταλγικό βιβλίο μιας άλλης εποχής, τότε που το μπάσκετ γεννιόταν και μεγάλωνε σε ανοιχτά γήπεδα, κάτω από τη βροχή και το κρύο και ήταν πρώτα από όλα ένα σημείο αναφοράς για τη γειτονιά, ένα μέρος που μαζεύονταν τα παιδιά για να κοινωνικοποιηθούν και να σκληραγωγηθούν, να "γίνουν άντρες" με τους κανόνες που όριζε το γήπεδο κι όχι το αν είχαν λεφτά ή όχι, το μόνο που έπρεπε να έχουν ήταν ταλέντο και τσαγανό...  Μέσα από τις ιστορίες θρύλων του αθλήματος, Ευρωπαίων και Ελλήνων κατά κύριο λόγο, διαβάζουμε για τα γήπεδα εκείνα στα οποία έκαναν τα πρώτα τους βήματα, πολύ πριν καν μπει στο μυαλό τους η σκέψη του επαγγελματισμού... Όλοι τους, είτε μιλάμε για τον Παπαλουκά και τον Ζάρκο Πάσπαλιε, τον Ρικάρντο Πίτις ή τον Κιτσάνοβιτς, όλοι τους βρήκαν το νόημα της ζωής τους μέσα στα τσιμεντένια, ανοιχτά γήπεδα, με τους άγραφους κανόνες και την σαφή ιεραρχία όπου έπρεπε να αποδείξεις ποιος είσαι και να κερδίσεις τον σεβασμό... Είναι συγκινητικό ότι παρά τις όποιες διαφορές μπορεί να υπήρχαν από χώρα σε χώρα όλοι τους αναγνώριζαν και σέβονταν το παιχνίδι και τους συμπαίκτες τους με τον ίδιο τρόπο λες και υπήρχε μια κοινή γλώσσα από όλους κατανοητή που τους ένωνε με ένα τρόπο μαγικό... Είναι επίσης συγκινητικό ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους μεγάλους αστέρες δεν ξέχασαν ποτέ τα γήπεδα από τα οποία ξεκίνησαν και πολύ συχνά επιστρέφουν είτε για να προσφέρουν στα παιδιά που μαθαίνουν το μπάσκετ σε αυτά τα γήπεδα είτε για να παίξουν απλά ένα μονό, όπως παλιά, στα 11 ή τα 21... 

Κάποια από τα αστέρια αυτών των γηπέδων δεν έκαναν ποτέ το βήμα προς τον επαγγελματικό αθλητισμό, δεν μπόρεσαν να χωρέσουν στους κανόνες μιας επαγγελματικής ομάδας μπάσκετ και έμειναν να μνημονεύονται στις συζητήσεις των ανθρώπων που τους είδαν κάποτε να παίζουν και να ματώνουν τα γόνατά τους στα τσιμέντα... Ίσως αυτοί να ενσαρκώνουν το πραγματικό πνεύμα αυτών των γηπέδων που γεννιούνταν τα όνειρα, εκεί που ο πιτσιρικάς απλά θέλει να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος της γειτονιάς του, ίσως και όχι...

Το "Εκεί που γεννήθηκαν οι θρύλοι" μου άρεσε πολύ, αν αγαπάτε το μπάσκετ πρέπει να το διαβάσετε!