Περί δημόσιας υγείας...

Αναδημοσιεύω ένα thread που πόσταρα στο X χθες...

Περί δημόσιας υγείας, ένα βιωματικό thread:

Χθες  το μεσημέρι ο πεθερός μου που ζει στο Φάληρο έπαθε εγκεφαλικό, ένιωσε να παραλύει η δεξιά του πλευρά. Εκαβίτης γείτονας του του έδωσε τις Α' βοήθειες και κάλεσε το ΕΚΑΒ για τη διακομιδή στο κρατικό Νίκαιας...

Η σύζυγος μου και κόρη του, ενημερώθηκε, ήταν στη δουλειά  της στην Αγ.Παρασκευή και έφυγε κατευθείαν για να πάει στη Νίκαια. Όταν έφτασε, το ασθενοφόρο δεν είχε ακόμα φτάσει και δεν έφτασε πριν τις 4 περίπου, σχεδόν 3 ώρες μετά την κλήση στο ΕΚΑΒ...

Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε ήταν τέτοιο που να μην έχει νόημα να του χορηγηθεί θρομβολυτικό φάρμακο γιατί απλά αν είχε θρόμβο θα είχε καταλήξει. Σε αυτό το σημείο ξεκίνησε ο Γολγοθάς... Σύμφωνα με την περιγραφή της συζύγου μου η κατάσταση θύμιζε νοσοκομείο στο μέτωπο...

Διάδρομοι γεμάτοι ασθενείς, φωνές, βογγητά, σπρωξίματα... Άνθρωποι πάθαιναν ανακοπή παρατημένοι πάνω σε ράντζα, τραυματιοφορείς αλλόφρονες, γιατροί και νοσηλευτές σε παράκρουση, λίγοι σε αριθμό, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς βασικά εργαλεία για να κάνουν τη δουλειά τους...

Η γυναίκα μου έκανε την συλλογή των ούρων του πατέρα της, τον τραυματιοφορέα του, μετέφερε το φιαλίδιο του αίματος του στο αιματολογικό. Περίμεναν ωρες στην ουρά για μαγνητική, για ακτινογραφίες, χάος ατελείωτο... Οι εξετάσεις τελείωσαν στις 10.30 το βράδυ και μόνο τότε έγινε εισαγωγή για να βάλουν τελικά τον πεθερό μου σε ένα τρίκλινο που δεν ήταν τρίκλινο αλλά κάτι σαν office cubicles που δεν χωρούσε καρέκλα συνοδού... Η υγεία του ευτυχώς φαίνεται να μην αντιμετωπίζει θανάσιμο κίνδυνο αλλά η όλη εμπειρία είναι αποκαλυπτική...

Αυτή η κατάσταση και χειρότερη είναι η μοίρα για τους περισσότερους από εμάς αν προκύψει θέμα υγείας και δεν έχουμε δυνατότητα ιδιωτικής περίθαλψης... Εκχωρήσαμε το δικαίωμα μας στη δημόσια υγεία και στην αξιοπρέπεια έναντι πινακίου φακής, κανείς μας δεν δίνει σημασία μέχρι να τον βρει η δύσκολη στιγμή...

Πού καταντήσαμε;

ΥΓ1 Στην ουρά του ακτινολόγου με 100 νούμερα αναμονή εμφανίζεται περπατώντας νεαρός και λέει δεν μπορώ να περιμένω 100 νούμερα, έχω πέσει από 3 μέτρα ύψος. Γιατί είσαι όρθιος του λέει ο σεκιουριτάς, δεν είχατε καρότσι του λέει...

ΥΓ 2 Όταν απεργούμε να κατεβαίνετε κι εσείς στο δρόμο, να μας στηρίζετε... Έτσι είπε η επιμελήτρια στη γυναίκα μου όταν πιάσανε κουβέντα σε μια στιγμή απελπισίας (της γυναίκας μου)...

#Κρατικο_Νικαιας #Δημοσια_Υγεια