"Το φοβερό βιβλίο" του Jason Mott

Πώς είναι να είσαι μαύρος στην Αμερική; Να είσαι μετανάστης από μουσουλμανική χώρα στην Ευρώπη; Πώς είναι να είσαι γυναίκα, LGBTQ+ σε πατριαρχικές κοινωνίες; Πώς είναι η ταυτότητα σου είτε είναι φυλετική, εθνική, θρησκευτική, σεξουαλική, κτλ, να σε καταδικάζει σε μια ζωή προδιαγεγραμμένη, επισφαλή, μέσα στον φόβο και την απόρριψη; 

Αυτός είναι ο πυρήνας της ιστορίας του "Φοβερού βιβλίου" του Jason Mott, διαπραγματεύεται το συλλογικό τραύμα των μαύρων Αμερικανών οι οποίοι ζουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια σε μια χώρα που τους κάνει να νιώθουν ανεπιθύμητοι και απειλούμενοι με πολλούς τρόπους... Ο ήρωας του βιβλίου, ο ανώνυμος συγγραφέας, είναι ένας νέος μαύρος άντρας που έχει γράψει ένα βιβλίο, "Το φοβερό βιβλίο", το οποίο είναι best seller και βρίσκεται σε περιοδεία προώθησης του... Ο ήρωάς μας είναι ένας άνθρωπος που καταδιώκεται από τους δαίμονες του, τον θάνατο της μητέρας του από καρκίνο και τον φόνο του πατέρα του από αστυνομικούς κατά τη διάρκεια μιας εξακρίβωσης στοιχείων... Καταφεύγει στο ποτό για να μουδιάσει τα συναισθήματα του, να μην σκέφτεται και να μην θυμάται, αποφεύγει κάθε ουσιαστική σχέση και κάθε συναισθηματικό δέσιμο, ζει μεταξύ πραγματικού και φανταστικού διαρκώς μην καταφέρνοντας πλέον να ξεχωρίσει τα όρια των δύο κόσμων...Παράλληλα με την ιστορία του στο παρόν τρέχει μια άλλη ροή πλοκής στο παρελθόν που περιγράφει τη ζωή του Μουτζούρη, ενός μαύρου πιτσιρικά, τόσο μαύρου που κι οι άλλοι μαύροι τον κοροϊδεύουν Ο Μουτζούρης είναι ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα σπιτικό γεμάτο αγάπη, οι γονείς του κάνουν ότι μπορούν να τον προστατέψουν από τον κόσμο που μεγαλώνει αλλά δεν θα καταφέρουν τελικά να προστατέψουν ούτε τους εαυτούς τους και ο Μουτζούρης θα αρχίσει να βλέπει πράγματα που θα κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι είναι φαντασιόπληκτος και ψυχικά ασθενής... Οι δύο ροές αφήγησης θα διασταυρωθούν εν τέλει, σε μια προφανή αποκάλυψη που όμως απλά θα επικυρώσει την πραγματικότητα και θα επιβεβαιώσει ότι όποιο κι αν είναι το τραύμα επιβάλλεται η προσπάθεια να σηκωθείς στα πόδια σου και να πας παρακάτω...

Το βιβλίο αν και ξεκινά με ένα ιλαρό τρόπο, στα όρια της φαρσοκωμωδίας, ύφος που επαναλαμβάνεται σε διάφορα σημεία, είναι αληθινά συνταρακτικό... Το άγχος του πατέρα να μάθει τον Μουτζούρη να είναι αόρατος, σαν ένα παραμύθι, αντικατοπτρίζει τον τρόμο του να μεγαλώνεις παιδιά σε μια κοινωνία που 1 στους 3 μαύρους άντρες βρίσκεται στην φυλακή τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του ή πέφτει νεκρός σε ανταλλαγή πυροβολισμών... Μου φάνηκε πολύ έντονη η σκηνή όπου περιγράφει ο Μουτζούρης ότι η μαμά του τον τιμωρούσε σκληρά σε κάθε παράπτωμά του, για να τον τρομάξει, γιατί αυτή φοβόταν περισσότερο για την μοίρα του παιδιού της αν έκανε κάποιο παράπτωμα στον πραγματικό κόσμο... Είναι επίσης πολύ θλιβερό το γεγονός ότι η πολιτιστική καταπίεση που έχουν δεχτεί οι Αφροαμερικάνοι τόσους αιώνες έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα και μεταξύ τους να θεωρούν αυτούς που έχουν πιο σκούρο δέρμα από τους περισσότερους ως άξιους χλευασμού... Χωρίς να δικαιολογεί τις παθογένειες της μαύρης κοινότητας προσπαθεί να εξηγήσει το γιατί υπάρχουν τα χαρακτηριστικά που υπάρχουν τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο και το κάνει με ένα τρόπο που σε αγγίζει στην ψυχή, αληθινά...

Πολύ καλό βιβλίο, τρυφερό και στενάχωροί ταυτόχρονα, μια ματιά στη ζωή της μαύρης Αμερικής, άξιο να διαβαστεί...