Ψαροκόκαλο...

Η καραντίνα έχει αυξήσει του ρυθμούς ανάγνωσής μου ιλιγγιωδώς... Κάνω και κάποια διαλείμματα για να δω τίποτα στο Netflix αλλά κατά βάση διαβάζω... Το  "Ο τρόφιμος"   το τελείωσα μέσα σε ένα 24ωρο και η αιτία δεν ήταν μόνο η καραντίνα... Ο Fitzek είναι ένας καλός συγγραφέας, ξέρει να χειρίζεται την πένα του καλά και να στήνει ενδιαφέρουσες ιστορίες με επιβλητική ατμόσφαιρα... Ο Μαξ, ένα εξάχρονο αγόρι, έχει εξαφανιστεί εδώ και ένα χρόνο και όλα δείχνουν ότι έχει πέσει πέσει θύμα ενός κατά συρροή δολοφόνου που βρίσκεται πλέον στα χέρια των αρχών, του Γκουίντο Τράμνιτς ... Ο Τράμνιτς αρνείται να ομολογήσει την δολοφονία του παιδιού και κρατείται σε κρατικό ψυχιατρικό ίδρυμα υψίστης ασφαλείας... Ο Τιλ, ο πατέρας του Μαξ, ο οποίος έχει καταρρεύσει ψυχολογικά μετά την εξαφάνιση του παιδιού του, αποφασίζει να παρεισφρήσει μέσα στο ίδρυμα υποδυόμενος έναν ασθενή για να μπορέσει να πλησιάσει τον Τράμνιτς και να του αποσπάσει την ομολογία που θα βάλει ένα τέλος στο μαρτύριο της αβεβα...

Από χθες το πρωί είμαι καραντίνα μέσα στο υπνοδωμάτιό μου, κόλλησα COVID19 για πρώτη φορά... Δεν μου αρέσει να βλέπω ταινίες ή Netflix στο laptop, με κουράζει, οπότε το έχω ρίξει στο διάβασμα... Είχα ξεκινήσει το "Οι κόρες" πριν καμιά εβδομάδα και είχα διαβάσει καμιά εκατοστή από τις 446 σελίδες του, χθες το βράδυ γύρω στις 9 το είχα τελειώσει και δεν το έκανα μόνο γιατί δεν είχα κάτι άλλο να κάνω... Μια ελληνοαγγλίδα ψυχολόγος, η Μαριάννα, η οποία προσπαθεί να ξεπεράσει τον απροσδόκητο θάνατο του συζύγου της, επιστρέφει στο Κέιμπριτζ, όπου σπούδασε και η ίδια, όταν μια φίλη της ανιψιάς της Ζόι, δολοφονείται... Εκεί θα προσπαθήσει να ανακαλύψει τι ακριβώς συμβαίνει καθώς ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τον φόνο αλλά και τον αινιγματικό καθηγητή Έντουαρντ Φόσκα που διδάσκει αρχαία τραγωδία και φαίνεται να είναι μέντορας ενός κλειστού κύκλου από επιφανείς φοιτήτριες που ονομάζεται οι Κόρες... Η Μαριάννα υποψιάζεται ότι ο Φόσκα κρύβεται πίσω από τον φόνο και η σκέψη αυτή της γίνετ...

Ο ψυχοθεραπευτής μου ξέρει για την προσπάθεια που κάνουμε με την Μάρα εδώ και δύο χρόνια να αγοράσουμε το δικό μας σπίτι και κάθε φορά όταν κόβει την απόδειξη με ρωτάει τη διεύθυνση που μένω... Είναι το ιδιωτικό μας αστείο, την ξέρει τη διεύθυνση αλλά περιμένει την φορά που θα του πω αυτή του νέου σπιτιού...Φτάσαμε πολύ κοντά και αυτή την φορά σε αυτή την μέρα αλλά μάλλον δεν είναι της μοίρας μου γραφτό να αγοράσω σπίτι...  Ενώ σήμερα θα υπογράφαμε το προσύμφωνο και θα καπαρώναμε το σπίτι με προκαταβολή προέκυψε ότι το σπίτι που θέλουμε να αγοράσουμε το οποίο είχε περιέλθει στα χέρια της ιδιοκτήτριας κατόπιν κληρονομιάς έχει αμφισβητούμενη κυριότητα καθώς εμφανίστηκε νέα διαθήκη που αμφισβητεί την προηγούμενη και έχει οριστεί και δικάσιμος παρακαλώ για την εκδίκαση της υπόθεσης... Η δικηγόρος μας μας απαγόρευσε να προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε κίνηση αν δεν ξεκαθαρίσουν τα πράγματα αλλά είναι τελειωμένη ιστορία, κακά τα ψέματα... Τι να ξεκαθαρίσει, πότε θα ξεκαθαρίσει, φέξε μου και γ...

Με συγκλόνισε ο θάνατος του, δυσκολεύτηκα τρομερά να τον επεξεργαστώ... Αυτόν καθαυτό τον θάνατο ενός τόσο νέου ανθρώπου, νεότερου από εμένα, ενός αθλητή, με παιδάκια μικρότερα από τα δικά μου... Με συγκλόνισε ότι έγραψε τον επικήδειο του, αυτά που έγραψε στον επικήδειο του, η απόδειξη ότι ήταν ένας μεγάλος άνθρωπος στην ψυχή και στο πνεύμα... Ο θάνατος του ενεργοποίησε όλες μου τις φοβίες και τα άγχη μου, ότι κάτι μπορεί να έχω κι εγώ, ότι μπορεί να πεθάνω κι εγώ που δεν είμαι κι ούτε ήμουν αθλητής και που οι συνήθειες μου και ο τρόπος ζωής μου δεν ήταν οι καλύτερες...  Θέλω να κρατήσω αυτά τα τελευταία του λόγια κι εδώ στο Ψαροκόκαλο, ένα  φόρος τιμής στην μνήμη του, μια υπενθύμιση σε μένα ότι η ζωή φεύγει γρήγορα, ότι δεν είναι δεδομένη, ότι πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο, να μην το βάζουμε κάτω και αυτό που θα αφήσουμε πίσω μας να έχει πραγματική αξία ...

Δουλεύω από το σπίτι, καθισμένος στο τραπέζι της τραπεζαρίας με παντόφλα και βερμούδα... Προσπαθώ να φτιάξω ένα data source στο Power BI για το τμήμα του Procurement αλλά τα 12GB RAM του laptop μου δεν είναι αρκετά, έχει γονατίσει... Μεταξύ των Close and Apply των αλλαγών που κρατάνε αιώνια, φτιάχνω καφέ, τσεκάρω το Instagram ή κάνω push ups και σανίδα, προσπαθώ να αναπτύξω healthy habbits... (τρομάρα μου 😄 ) Η Μάρα είναι κλεισμένη στην κρεβατοκάμαρά μας, κόλλησε για δεύτερη φορά COVID19 και κάνει καραντίνα, κυκλοφοράει μέσα στο σπίτι όσο λιγότερο γίνεται και φοράει μάσκα... Οι υπόλοιποι τρεις του σπιτιού, εγώ και τα παιδιά, αν εξαιρέσεις ότι η εταιρεία μου είπε να μείνω στο σπίτι προληπτικά, business as usual... Ούτε πρωτόκολλα υπάρχουν πια, ούτε και ασχολείται κανείς, ο κορονοϊός τελείωσε, έτσι λένε... Η υπόθεση αναζήτηση νέας στέγης φαίνεται να έχει μπει στην τελική της ευθεία... Υπάρχει μια περίπτωση που δείχνει να προχωράει όπως πρέπει, είναι καλή περίπτωση αλλά δεν θέλω να πω τί...