44 χρόνια...

Έφτασα αισίως τα 44 και στατιστικά αν το δεις έχω φτάσει στο μέσο του προσδόκιμου ζωής μου, άντε κάτι παραπάνω... Έχω ζήσει μια καλή ζωή και είναι μεγάλο επίτευγμα για μένα να το λέω πριν μου το υπενθυμίσει κάποιος άλλος, παρόλες τις πολλές δυσκολίες των τελευταίων 4 ετών... Τα χρόνια από το 2018 μέχρι σήμερα ήταν εξαιρετικά δύσκολα για μένα, ταλαιπωρήθηκα πολύ από θέματα οικογενειακά, υγείας (σωματικής και ψυχικής), οικονομικά, προσωπικά και τράβα κορδέλα... Ο τελευταίος χρόνος από τα μέσα του 2021 μέχρι το φετινό καλοκαίρι περιλάμβανε την κορύφωση (όχι του Θείου Δράματος 😆) της έντασης με αποτέλεσμα την κατάρρευση που ήρθε πολύ φυσιολογικά... 

Τώρα που βρίσκομαι σε ένα καλό σημείο όσον αφορά την διαχείριση των καταστάσεων και των συναισθημάτων μου, προσπαθώ να αξιολογήσω προς όφελός μου όλη αυτή την περίοδο... Παρόλες τις δυσκολίες έχω καταφέρει να έχω μια οικογένεια που αγαπώ και με αγαπά και που στάθηκε όρθια και στην θέση της παρ' όλα τα δύσκολα... Κατάφερα μέσα στον πανικό να πετύχω την επαγγελματική μου εξέλιξη και να ανοίξω νέες προοπτικές για την καριέρα μου... Έγινε ένα καλό ξεσκαρτάρισμα στους ανθρώπους που βρίσκονταν εντός και πέριξ του περιβάλλοντος μου, η σκαρταδούρα απομακρύνθηκε και αυτοί που το αξίζουν πήραν την θέση που τους έπρεπε στο μυαλό και την καρδιά μου... 

Δεν ξέρω αν μετά από την καταιγίδα έρχεται ο ήλιος, μπορεί οι δυσκολίες να μην έχουν σταματήσει ακόμα, μπορεί να έχουμε και συνέχεια... Αυτό που θέλω και αυτό που νιώθω ότι χρειάζομαι είναι να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου με ένα τρόπο ποιοτικό, όσο είναι αυτό δυνατόν, όχι από την πλευρά της οικονομικής ευμάρειας απαραίτητα αλλά κυρίως από την πλευρά του να προχωρήσω χωρίς τοξικότητες, υποκρισία και συμβιβασμούς μέσα μου και στο περιβάλλον μου... Να κάνω ότι μπορώ έτσι ώστε τα υπόλοιπα χρόνια που απομένουν να "αξίζουν" περισσότερο από τα πρώτα 44, πρώτα για μένα και μετά για τους αγαπημένους μου...