Όλοι από λίγο ή κάποιοι τα πάντα κι οι άλλοι τίποτα;

Ο Σπύρος είναι 12 χρονών και πλέον οι απορίες του είναι πολύ πιο σύνθετες... Είναι ένα παιδί που τις ώρες που τρώει στο tablet δεν τις ξοδεύει μόνο στα παιχνίδια και το YouTube, ψάχνει και διαβάζει πολλά πράγματα που τον ενδιαφέρουν...

Τις προάλλες  περπατούσαμε οι δυο μας γυρνώντας από κάπου και με ρώτησε κάτι σχετικά με πολιτικά συστήματα, κομμουνισμό, καπιταλισμό, τέτοια πράγματα... Εγώ έχω μια συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη και κοσμοθεωρία αλλά θεωρώ ότι δεν έχει τόσο νόημα να "κατηχήσεις" το παιδί σου με αυτό που θεωρείς σωστό όσο το να το βοηθήσεις να ανακαλύψει μόνο του την αλήθεια μέσα από την καθημερινή σου πρακτική, να καταλάβει μόνο του γιατί πιστεύεις εσύ αυτό που πιστεύεις και να του δώσεις την δυνατότητα να σε κρίνει ή και να διαφωνήσει μαζί σου...

Σε κάποια φάση η κουβέντα πήγε στο κατά πόσο πέτυχε ή δεν πέτυχε ο υπαρκτός σοσιαλισμός ή το κατά πόσο είναι επιτυχημένο πολιτικό σύστημα ο καπιταλισμός... Του είπα ότι για μένα οι θεωρίες είναι σημαντικές αλλά ακόμα σημαντικότερο είναι να μπορούν να δώσουν απαντήσεις στα αιώνια προβλήματα που βασανίζουν την ανθρωπότητα, την φτώχεια, την πείνα, τον πόλεμο, την μόρφωση, την υγεία... Με όλα τα αρνητικά που είχε ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατάφερε να βάλει ένα πιάτο φαΐ μπροστά σε κάθε άνθρωπο, κατάφερε να του δώσει στέγη, μόρφωση, υγεία... Ναι, δεν ήταν το καλύτερο φαΐ, δεν ήταν το καλύτερο σπίτι αλλά είχα όλοι έστω κάτι, κανένας δεν πέθαινε από την πείνα, κανένας δεν ήταν άστεγος, κανένας δεν ήταν άρρωστος κι αβοήθητος επειδή δεν είχε λεφτά.... Του είπα ότι φυσικά και θέλω τα καλύτερα και τα ακριβότερα πράγματα, φαγητά και σπίτια αλλά θα προτιμούσα να έχουν όλοι από κάτι παρά κάποιοι να έχουν τα πάντα και κάποιοι τίποτα...

"Κι εγώ το ίδιο, μπαμπά" , μου είπε...