Ψαροκόκαλο...

Στο έκτο βιβλίο των περιπετειών του μικρού μάγου τα πράγματα είναι απόλυτα ξεκάθαρα για τον Μαγικό Κόσμο... Η επιστροφή του Βόλντεμορτ είναι πλέον δεδομένη, ανασφάλεια, καχυποψία και τρόμος κυριαρχούν και όλοι ετοιμάζονται για την τελική αναμέτρηση που μοιάζει αναπόφευκτη... Ο Χάρι είναι πλέον 16 στα 17 και η ζωή του φαίνεται ότι κινείται ξεκάθαρα πλέον στην τροχιά της κατά μέτωπο σύγκρουσης με τον Βόλντεμορτ... Ο Ντάμπλντορ ζητά τη βοήθειά του σε μια αναζήτηση που θα καθορίσει τις ζωές όλων αποδεικνύοντας του ότι δεν τον θεωρεί πλέον ένα παιδί που πρέπει να προστατεύσει αλλά ένα αξιόπιστο συνεργάτη, ένα συνοδοιπόρο στην προσπάθεια για ένα μεγαλύτερο σκοπό... Παράλληλα βλέπουμε τους μικρούς πρωταγωνιστές του βιβλίου καθώς μεγαλώνουν να έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός από μαγείες, ξόρκια και τέρατα και ότι αντιμετωπίζει κάθε έφηβος σε αυτή την ηλικία  όπως ο έρωτας και η αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας... Το  "Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκηψ" συνεχίζει στο ίδιο στυλ και

Ο Σπύρος είναι 12 χρονών και πλέον οι απορίες του είναι πολύ πιο σύνθετες... Είναι ένα παιδί που τις ώρες που τρώει στο tablet δεν τις ξοδεύει μόνο στα παιχνίδια και το YouTube, ψάχνει και διαβάζει πολλά πράγματα που τον ενδιαφέρουν... Τις προάλλες  περπατούσαμε οι δυο μας γυρνώντας από κάπου και με ρώτησε κάτι σχετικά με πολιτικά συστήματα, κομμουνισμό, καπιταλισμό, τέτοια πράγματα... Εγώ έχω μια συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη και κοσμοθεωρία αλλά θεωρώ ότι δεν έχει τόσο νόημα να "κατηχήσεις" το παιδί σου με αυτό που θεωρείς σωστό όσο το να το βοηθήσεις να ανακαλύψει μόνο του την αλήθεια μέσα από την καθημερινή σου πρακτική, να καταλάβει μόνο του γιατί πιστεύεις εσύ αυτό που πιστεύεις και να του δώσεις την δυνατότητα να σε κρίνει ή και να διαφωνήσει μαζί σου... Σε κάποια φάση η κουβέντα πήγε στο κατά πόσο πέτυχε ή δεν πέτυχε ο υπαρκτός σοσιαλισμός ή το κατά πόσο είναι επιτυχημένο πολιτικό σύστημα ο καπιταλισμός... Του είπα ότι για μένα οι θεωρίες είναι σημαντικές αλλά ακόμα

Ο Μάρτης που μας πέρασε ήταν ένας επώδυνος μήνας... Άγχος, στενοχώριες, καυγάδες, έξοδα (πολλά έξοδα!)... Το χειρότερο νέο για μένα ήταν τα αποτελέσματα ενός triplex καρωτίδων που έκανα τα οποία ούτε λίγο ούτε πολύ λέγανε ότι δεν έχω κάτι που χρήζει άμεσης αντίδρασης αλλά ότι η κλινική μου εικόνα θυμίζει 60άρη κι όχι άντρα 43 στα 44... Θα πρέπει να πάρω στα σοβαρά την προσπάθεια να αλλάξω διατροφικές και άλλες συνήθειες έτσι ώστε να κρατήσω τον εαυτό μου όσο δυνατόν περισσότερο υγιή... Η όλη ιστορία ξεκίνησε τον Δεκέμβρη όταν και αποφάσισα να κάνω ένα check up αφού λόγω COVID και αμέλειας έφτασα στο σημείο να έχουν περάσει 3 χρόνια και να μην έχω κάνει ούτε εξέταση αίματος... Ο γιατρός μου μου έγραψε πλήρεις αιματολογικές και ουρολογικές εξετάσεις καθώς και κάποιες απεικονιστικές εξετάσεις (υπερήχους) ... Πριν καν βγουν τα αποτελέσματα μου είπε ότι πρέπει να χάσω κιλά καθώς τα 102 κιλά που έγραψε η ζυγαριά με τοποθετούσαν στην κατηγορία της παχυσαρκίας και να προσέξω το αλάτι στη διατρ