"Αναλφάβητος" του Sebastian Fitzek

 

Η περίληψη στο οπισθόφυλλο λέει τα παρακάτω:

"...O Μίλαν Μπεργκ περιμένει υπομονετικά στο φανάρι.

Ένα αυτοκίνητο σταματάει δίπλα του.

Στο πίσω κάθισμα ένα τρομοκρατημένο κορίτσι κρατάει κολλημένο στο τζάμι ένα σημείωμα.

ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ

Μια κραυγή για βοήθεια;

Ο Μίλαν δεν έχει ιδέα. Είναι αναλφάβητος.

Όμως, το ένστικτό του φωνάζει ότι το κορίτσι βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο.

Στα μάτια της είναι ζωγραφισμένος ο φόβος κι αυτό είναι ένα μήνυμα που μπορεί να «διαβάσει».

Αποφασίζει να ακολουθήσει το αυτοκίνητο, κι έτσι ξεκινά μια εφιαλτική περιπλάνηση που θα τον οδηγήσει σε μια σκληρή συνειδητοποίηση:

Κάποιες φορές η αλήθεια είναι υπερβολικά φριχτή για να την αντέξεις…

Κάποιες φορές η άγνοια είναι το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου…"

To "Αναλφάβητος"  είναι το δεύτερο βιβλίο του Sebastian Fitzek που διαβάζω, το πρώτο ήταν "Το δέμα"...  O Fitzek είναι ένας από τους superstars του μυθιστορήματος μυστηρίου με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του... Τα βιβλία του είναι απολαυστικά, ιδανικά για να γεμίσεις τον χρόνο σου με συναρπαστικές ιστορίες που δεν απαιτούν πάρα πολύ σκέψη και αυτό δεν το λέω ως μομφή, το αντίθετο... Το θέμα στα βιβλία του Fitzek είναι ότι το φινάλε έρχεται πάντοτε συνοδεία λογικών ακροβασιών που ολοκληρώνουν μεν την πλοκή αλλά από την άλλη την έχουν τραβήξει από τα μαλλιά... Πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις θα έλεγε κάποιος λιγότερο αυστηρός από εμένα ως προς την τεκμηρίωση της πλοκής και στο τέλος μάλλον θα συμφωνούσα μαζί του...

Η ιδέα πάνω στην οποία βασίζεται η πλοκή είναι πολύ έξυπνη, στο πώς ζει τη ζωή του και πώς αντιμετωπίζει την καθημερινότητα ένας άνθρωπος ο οποίος είναι παντελώς αναλφάβητος, δεν μπορεί να διαβάσει απολύτως τίποτα... Για την πλειοψηφία των κατοίκων του Α' κόσμου η ικανότητα να διαβάζεις είναι κάτι αυτονόητο, ο πολιτισμός σε όλο τον πλανήτη είναι στηριγμένος στη γραφή και την ανάγνωση και το να μην κατέχεις αυτές τις δεξιότητες σε υποβαθμίζει αυτομάτως σε κοινωνικό παρία... Ένας τέτοιος είναι κι ο Μίλαν, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου... 

Το βιβλίο ξεκινάει με μια πολύ βίαιη και ωμή σκηνή βιασμού στα ντους μιας φυλακής... Η περιγραφή είναι πολύ έντονη και το shock value που σίγουρα ήθελε να αποκομίσει ο Fitzek είναι εγγυημένο αν και οφείλω να πω ότι προσωπικά με απώθησε, με "αγρίεψε"... Όλο το βιβλίο είναι μια αφήγηση κάποιων γεγονότων ιδωμένων από διαφορετικά Points Of View, μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών... Η αφήγηση είναι έντονη και γρήγορη, τα κεφάλαια είναι μικρά, κατά κύριο λόγο μόλις 3 με 4 σελίδων και συντελούν στο να δημιουργείται στο αναγνώστη μια διάθεση να "τρέξει", να γυρίσει σελίδα... Εδώ να δώσουμε κι ένα credit στην πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει από τη Διόπτρα (ως συνήθως θα μου επιτραπεί να πω) σχετικά με την βιβλιοδεσία, την επιλογή των γραμματοσειρών και το γενικότερο look and feel του βιβλίου...  

Όπως λέει και το οπισθόφυλλο από ένα τυχαίο γεγονός ο Μίλαν μπλέκεται σε μια απίστευτη ιστορία ζωής και θανάτου... Μέσα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα θα αντιμετωπίσει τρομερούς κινδύνους αλλά θα αντιμετωπίσει κυρίως το παρελθόν του και τον ίδιο του τον εαυτό... Είναι ο εαυτός μας αυτό που πιστεύουμε ότι είναι; Είμαστε πραγματικά αυτό που πιστεύουν οι άλλοι για εμάς; Οι άνθρωποι δικαιούνται δεύτερης ευκαιρίας; Το Κακό μέσα σου μπορείς να το νικήσεις παίρνοντας τις κατάλληλες αποφάσεις ή είναι μάταιο να προσπαθείς να αλλάξεις την μοίρα σου;  Οι απαντήσεις αφήνονται να δοθούν από τον αναγνώστη, ως όφειλε να κάνει ο συγγραφέας, ο οποίος κρατάει τον αναγνώστη σε αγωνία μέχρι την κυριολεκτικά τελευταία σελίδα έστω και αν όπως είπαμε υπερβάλλει "ελαφρώς" με την τεκμηρίωση της πλοκής του...

Το πρόσημο της ανάγνωσης του "Αναλφάβητος"  είναι θετικό, πέρασα ωραία διαβάζοντάς το και στο τέλος αυτό μετράει, έτσι λέω εγώ...