Ψαροκόκαλο...

Μου αρέσει από καιρό εις καιρό να διαβάζω βιβλία που δεν είναι του απόλυτου στυλ μου και δεν θα τα διάλεγα με την πρώτη... Νιώθω ότι έτσι δίνω στον εαυτό μου τη δυνατότητα να γνωρίζει νέους (για μένα) συγγραφείς, νέους τρόπους έκφρασης και να βγαίνω από το αναγνωστικό μου comfort zone... Δεν είχα διαβάσει ξανά Ian Mc Ewan κι όταν βρέθηκε στα χέρια μου το, βραβευμένο με Booker το 1998,  "Άμστερνταμ" θεώρησα ότι ήταν μια ευκαιρία να σπάσω την μονοτονία του αστυνομικό/fiction/horror και να κάνω μια αλλαγή... Το  "Άμστερνταμ"  είναι ένα βιβλίο που ασχολείται με την ανθρώπινη φύση, την προσωπική ηθική και τις αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή μας... Ο Βέρνον κι ο Κλάιβ είναι πολύ επιτυχημένοι ο καθένας στον τομέα του αλλά είναι κενοί... Βαυκαλίζονται με την σπουδαιότητά τους αλλά είναι μόνοι και πανικόβλητοι από την πιθανότητα της αποτυχίας... Ο θάνατος της κοινής τους ερωμένης τους σοκάρει... Αναλογίζονται την νεότητά τους, κάνουν μια επισκόπηση των αποφάσεων που πήραν κ

Πηγαίνουμε οικογενειακώς στην Αίγινα από το 2011 και από την πρώτη φορά μέχρι και φέτος τουλάχιστον μια φορά πάμε βόλτα με άμαξα, με το "αλογκάκι" που έλεγε ο Σπύρος όταν ήταν μικρός...  Φέτος πήγαμε και πάλι βόλτα με την άμαξα και συνειδητοποίησα ότι ήταν η τελευταία φορά που μπήκαμε οι 4 μας σε μια άμαξα στην Αίγινα... Τα αγόρια έχουν ψηλώσει και μεγαλώσει, χωρέσαμε μετά βίας στα έτσι κι αλλιώς στενά καθίσματα της άμαξας, για την ακρίβεια για να χωρέσουμε τα αγόρια κάτσανε στα πόδια τα δικά μου και της Μάρας...  Συγκινήθηκα λίγο όταν σκέφτηκα την πρώτη φορά που κάναμε οι 4 μας βόλτα με άμαξα στην Αίγινα το καλοκαίρι του 2013 με τον Σπύρο 3 χρονών και τον Θάνο 4 μηνών που τους είχαμε και πάλι στην αγκαλιά μας, μου φάνηκε σαν να έκλεισε ένας κύκλος...

Πήγαμε 5 μέρες στην Αίγινα, κάναμε μικρές διακοπές για να γιορτάσουμε το τέλος της σχολικής χρονιάς και τη δυνατότητα να ταξιδεύεις ξανά, τώρα που είναι νωρίς ακόμα, μετά ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον... πάλι.... Είχα το "Νυχτερινή πτήση 29"   εδώ και χρόνια στο Google Drive μου και δεν του έδινα σημασία, ο τίτλος δεν μου θύμιζε κάτι.... Το διάλεξα διότι από αυτά που έχω ακόμα αδιάβαστα από τον Stephen King ήταν αυτό με τις λιγότερες σελίδες... Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για το "The Langoliers"  , κάπου το είχα "τρακάρει" κάποτε χωρίς να το δω όμως... Η νυχτερινή πτήση 29 της Αμέρικαν Πράιντ ξεκινάει από το Λος Άντζελες για τη Βοστόνη όταν ξαφνικά συμβαίνει το Γεγονός... 8 ετερόκλητοι επιβάτες οι οποίοι είχαν αποκοιμηθεί όλοι κατά την απογείωση ξυπνούν σε ένα αεροπλάνο παντελώς έρημο, εκτός από αυτούς... Οι εξαφανισμένοι συνεπιβάτες τους έχουν αφήσει πίσω τους κάθε είδους προσωπικά αντικείμενα, μέχρι και μασέλες, σφραγίσματα και προσθετι