"Η σιωπηλή ασθενής" του Alex Michaelides

Το βιβλίο αυτό ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη από αυτές που σε κάνουν να ανακτάς ξανά την πίστη σου στο διάβασμα, στο συναίσθημα που μπορεί να σου χαρίσει μόνο ένα βιβλίο... Βρέθηκε στα χέρια μου κατά τύχη αφού ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο για την μητέρα μου που το είχε όμως διαβάσει οπότε το κράτησα εγώ και της πήρα κάποιο άλλο και εκ του αποτελέσματος έκανα πολύ καλά που το κράτησα...

Η Άλισον Μπέρενσον είναι μια ζωγράφος που δολοφόνησε τον άντρα της κι έκτοτε, όντας έγκλειστη σε ψυχιατρικό ίδρυμα, έχει κλειστεί στον εαυτό της, αρνείται να μιλήσει σε οποιονδήποτε... Ο Θίο Φέμπερ, φιλόδοξος ψυχοθεραπευτής, προσλαμβάνεται στο ίδρυμα που βρίσκεται η Άλισον και βάζει στόχο να έρθει σε επικοινωνία μαζί της, να την κάνει να ανοιχτεί και να μιλήσει για τα γεγονότα και τα συναισθήματα που την έκαναν να φτάσει στη δολοφονία του συζύγου της... Φαίνεται ότι πίσω από την ιστορία της Άλισον κρύβονται λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και σίγουρα τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά...

Αυτή ακριβώς είναι, κατά την άποψή μου, και η κεντρική ιδέα του βιβλίου, το τι κρύβεται πίσω από τις μάσκες που φοράμε οι άνθρωποι καθημερινά... Σε κάποιους τα προσωπεία είναι προφανή και ευδιάκριτα και σε κάποιους άλλους αδιόρατα... Ο Michaelides έχοντας σπουδάσει κι ο ίδιος ψυχοθεραπευτής για τρία χρόνια έλκεται από την ιδέα της αποκάλυψης, από τι πραγματικά είναι ο καθένας μας και τι κρύβει... Για κάποιο λόγο που αφορά κυρίως ένστικτο παρά στοιχεία συγκεκριμένα, νιώθω ότι ο συγγραφέας έβαλε κομμάτια του εαυτού του στον Θίο και κυρίως στο κομμάτι της σχέσης του με τον πατέρα του που φαίνεται να τον απασχολεί πολύ... Φαντάζομαι ότι ένας Ελληνοκύπριος πατέρας, προερχόμενος από μια φουλ πατριαρχική και "μάτσο" κοινωνία, δεν θα αντιμετώπιζε πολύ θετικά την κλίση του γιου του προς την έρευνα της ψυχής κι ενδεχομένως δεν θα ενέκρινε αυτή την κλίση... Η μη αποδοχή από τον πατέρα του είναι κάτι που βασανίζει τον Θίο, που έτρεξε να φύγει μακρυά του όταν μπόρεσε αλλά ποτέ δεν τα κατάφερε... Ο Θίο σκαλίζει το παρελθόν της Άλισον, ψάχνει απαντήσεις, ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι κι άλλα πρόσωπα έχουν παίξει ρόλο στο δράμα της Άλισον και του συζύγου της... Επεξεργάζεται σχέδια, μιλάει με ανθρώπους, βάζει τον αναγνώστη σε μια διαδικασία έρευνας, ποιος το έκανε, γιατί το έκανε, είναι η Άλισον η δολοφόνος, δεν είναι; Η πλοκή κορυφώνεται σιγά σιγά, από ένα σημείο και μετά οι εξελίξεις μοιάζουν καταιγιστικές και φτάνουμε στο φινάλε το οποίο θα τολμήσω να πω ότι είναι ένα από τα καλύτερα plot twists που έχω διαβάσει ποτέ στη ζωή μου... Στην κυριολεξία άνοιξε το στόμα μου από την έκπληξη, οι τελευταίες 150 σελίδες διαβάστηκαν απνευστί...

Το "Η σιωπηλή ασθενής" του Alex Michaelides είναι ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ το οποίο απόλαυσα όσο τίποτε άλλο αυτές τις μέρες, ένα βιβλίο που όπως είπα και πιο πάνω με έκανε να βρω ξανά την πίστη μου στην ανάγνωση...