"Ο άνθρωπος κιμωλία" της C.J. Tudor

Είχε πολύ καιρό να μου συμβεί να βιάζομαι να γυρίσω από τη δουλειά για να διαβάσω το βιβλίο μου... Μου είχε λείψει αυτή η ερωτική σχέση εξάρτησης που αναπτύσεται όταν πιάνεις στα χέρια σου το "σωστό" βιβλίο...

Θα μπορούσα αντί για κριτική για το "Ο άνθρωπος κιμωλία" της  C.J. Tudor  να ποστάρω την παρακάτω φωτογραφία και ίσως να ήταν αρκετό για να σας πείσω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο:

               

Έχει δίκιο ο "μεγάλος", αν σου αρέσουν τα δικά του βιβλία τότε θα σου αρέσει και το "Ο άνθρωπος κιμωλία"... Η C.J. Tudor  δεν ανακαλύπτει την Αμερική, στηρίζεται στους ώμους του γίγαντα Stephen King αλλά καταφέρνει να φτιάξει ένα βιβλίο που παρά την έλλειψη πρωτοτυπίας ως προς τη φόρμα να φαντάζει και να είναι, φρέσκο και ολοζώντανο...

Η ιστορία ξεκινάει πίσω στο 1986, σε μια μικρή αγγλική, επαρχιακή πόλη όπου μια μικρή παρέα παιδιών ετοιμάζεται για την εφηβεία χωρίς να υποψιάζεται τι πρόκειται να συμβεί, γεγονότα που σημαδεύουν τις μεταξύ τους σχέσεις και την ζωή τους ολόκληρη... Fast forward στο 2016, η παρέα έχει ενηλικιωθεί, οι ζωές τους έχουν πάρει τον δρόμος τους, πάντα όμως σημαδεμένες από τα γεγονότα που συνέβησαν πριν 30 χρόνια... Αυτό το εμπρός - πίσω συνεχίζεται σε όλο το βιβλίο και ξετυλίγει την ιστορία σιγά σιγά αποκαλύπτοντας όλα τα καλά κρυμμένα μυστικά που κρύβονται πολλές φορές πίσω από την βιτρίνα των ειδυλλιακών επαρχιακών πόλεων... Ψυχολογική και σωματική βία, ενδοοικογενειακή βία, συντηρητισμός και υποκρισία είναι μερικά από αυτά... Οι ήρωες μας ανεβαίνουν όλοι μεγαλώνοντας τον δικό τους Γολγοθά και έχουν ο καθένας τις δικές του πληγές να φροντίσει, ενώ όλοι όπως φαίνεται κρατούν καλά κρυμμένα μυστικά μόνο για τον εαυτό τους... Οι χαρακτήρες είναι πολύ ωραία ανεπτυγμένοι, έχουν αποτυπωθεί ξεκάθαρα μέσα από την αφήγηση και κυρίως ο Εντ, ο πρωταγωνιστής και αφηγητής του βιβλίου, ένας ιδιόρρυθμος, μοναχικός τύπος που φλερτάρει με τον αλκοολισμό και την τρέλα... Η κλιμάκωση της πλοκής μέχρι το συγκλονιστικό φινάλε είναι καταπληκτική και είναι το πιο δυνατό σημείο του βιβλίου... Η  C.J. Tudor  χειρίζεται με απόλυτη μαεστρία τον αναγνώστη, κρατώντας τον σε εγρήγορση και αγωνία, χωρίς όμως λογικούς ακροβατισμούς και πασαλείμματα, στο τέλος του βιβλίου όλα τα κομμάτια του puzzle έχουν μπει στην θέση τους... Τίποτα δεν μένει ασυγχώρητο σε αυτή τη ζωή, karma is a bitch, που λένε οι Αγγλοσάξονες... 

Διαβάστε το "Ο άνθρωπος κιμωλία" ...

Θυμηθείτε με...