Ψαροκόκαλο...

Είχε πολύ καιρό να μου συμβεί να βιάζομαι να γυρίσω από τη δουλειά για να διαβάσω το βιβλίο μου... Μου είχε λείψει αυτή η ερωτική σχέση εξάρτησης που αναπτύσεται όταν πιάνεις στα χέρια σου το "σωστό" βιβλίο... Θα μπορούσα αντί για κριτική για το "Ο άνθρωπος κιμωλία" της   C.J. Tudor   να ποστάρω την παρακάτω φωτογραφία και ίσως να ήταν αρκετό για να σας πείσω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο:                 Έχει δίκιο ο "μεγάλος", αν σου αρέσουν τα δικά του βιβλία τότε θα σου αρέσει και το  "Ο άνθρωπος κιμωλία"... Η  C.J. Tudor   δεν ανακαλύπτει την Αμερική, στηρίζεται στους ώμους του γίγαντα Stephen King αλλά καταφέρνει να φτιάξει ένα βιβλίο που παρά την έλλειψη πρωτοτυπίας ως προς τη φόρμα να φαντάζει και να είναι, φρέσκο και ολοζώντανο... Η ιστορία ξεκινάει πίσω στο 1986, σε μια μικρή αγγλική, επαρχιακή πόλη όπου μια μικρή παρέα παιδιών ετοιμάζεται για την εφηβεία χωρίς να υποψιάζεται τι...

Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας αξιοσέβαστος, νεαρός επιστήμων γύρω στα 30... Σοβαρός και μετρημένος, ηθικό στοιχείο που τιμά τον όρκο του Ιπποκράτη, οπαδός της ομορφιάς και του ωραίου... Αυτή είναι η βιτρίνα του... Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας υπό εκκόλαψη serial killer...(;) Πού το ξέρω; Μας το λέει ο ίδιος μέσα από τις ημερολογιακές καταγραφές του και αυτό που βλέπουμε διαβάζοντας τις καταγραφές εκείνου του καλοκαιριού είναι το πώς ο Δόκτωρ Γκλας χτίζει τις δικαιολογίες που χρειάζεται ο ίδιος για να δικαιολογήσει τον φόνο... Γιατί έγινε ένας τέτοιος άνθρωπος ο Δόκτωρ Γκλας; Είναι ο μόνος άνθρωπος που μεγάλωσε με συναισθηματικά ελλείμματα, με δυσλειτουργική σχέση με τον πατέρα του; Είναι ο μόνος που δυσκολεύεται να εκφράσει τον έρωτα του για μια κοπέλα, να ξεπεράσει την γραμμή εκείνη που θα του επιτρέψει να νιώσει και να εμπνεύσει συναισθήματα;  Ο Δόκτωρ Γκλας είναι ένας άνθρωπος συναισθηματικά ανάπηρος... Ίσως γιατί δεν του έδειξε κανείς πως να αγαπά και να αγαπιέται... Αγαπά...

Η 18η Γενάρη κάθε χρόνο σημαίνει τρία πράγματα: Είναι η ημερομηνία της ονομαστικής εορτής του Θάνου, του μικρού μου γιου... 18 Ιανουαρίου τον βαφτίσαμε αφού η Μάρα θεωρούσε, όπως κάναμε και στον Σπύρο, ότι δεν υπάρχει καλύτερη ημερομηνία να βαφτίσεις το παιδί από την ημέρα που γιορτάζει το όνομά του... Είναι η ημερομηνία που γεννήθηκε το "Ψαροκόκαλο", πριν από 11 χρόνια και παρά το γεγονός ότι ασθμαίνει τελευταία (όπως εγώ) είναι ζωντανό και στέκεται στα πόδια του και σκοπεύει να ζήσει μερικά χρόνια ακόμα (όπως εγώ)... Χρόνια πολλά στον Θανασάκη μου που χθες έκανε το πάρτυ του στο σπίτι μας και ήταν μεγάλη επιτυχία αφού περάσανε και τα παιδάκια πολύ καλά αλλά κι εμείς με τους γονείς των φίλων του, χρόνια πολλά και στο "Ψαροκόκαλο" μου, τον πιστό μου σύντροφο και συνοδοιπόρο που κανένα social media account ποτέ δεν θα ξεπεράσει μέσα στην καρδιά μου...

Η χρονιά έχει ξεκινήσει με πολύ άγχος και πολύ στενοχώρια... Πολλά μέτωπα ανοιχτά, αποφάσεις σημαντικές που πρέπει να παρθούν, συναισθήματα που καταπνίγονται... Μέσα σε όλα αυτά όμως την Τετάρτη που μας πέρασε είχα μια σημαντική ευκαιρία να πάρω τα πάνω μου...  Προσεκλήθην από μια εταιρεία με την οποία διατηρώ συνεργασία και προσωπικές σχέσεις εδώ και χρόνια να μιλήσω για τη δουλειά μου σε ένα σεμινάριο που διοργανώθηκε στο ACEin σχετικά με τα Data Analytics και τις τεχνολογίες της Qlik... Το ακροατήριο ήταν στελέχη επιχειρήσεων που συμμετέχουν σε σχετικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα που προφέρεται από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών... Παρά το αρχικό άγχος, αν και δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι παρόμοιο , ένιωσα καλά που μίλησα για τη δουλειά μου, για αυτά που κάνω τόσα χρόνια, σε ένα κοινό που έδειχνε να συμμερίζεται τις απόψεις μου και να κατανοεί τις εμπειρίες μου και ένιωσα ακόμα καλύτερα όταν στο τέλος της διάλεξης μου έγιναν ερωτήσεις και κανά δυο ήρθαν να πιάσουμε ...