"Κούτζο" του Stephen King

Περνάω φάση σοβαρού αναγνωστικού black out... Ξεκίνησα το "Μάκβεθ" του Nesbo και το παράτησα (άκουσον, άκουσον) διότι δεν μπορούσα να συγκεντρωσω το μυαλό μου... Σκέφτηκα ότι μόνη λύση για την αντιμετώπιση του black out αφού ακόμα και ο αγαπημένος Nesbo δεν κατάφερε να με συνεπάρει, είναι η επιστροφή στο αναγνωστικό μου comfort zone, σε ένα συγγραφέα που ποτέ δεν με απογοητεύει, ένα ικανότατο παραμυθά και προέκυψε ο Κούτζο...

Στο (πολύπαθο) Castle Rock του Maine, την φανταστική κωμόπολη που διαδραματίζονται αρκετά από τα βιβλία του Stephen King, οι κάτοικοι είναι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο αλλά όλοι έχουν σκελετούς κρυμμένους στις ντουλάπες τους (μεταφορικά το λέω)... Ιστορίες ανθρώπινων αδυναμιών, παθών και ανομολόγητων πόθων, φόβων που τους κρατούν άγρυπνους τη νύχτα... Σε αυτή την πόλη ζει κι ο Κούτζο , ένα θηριώδες αλλά ήρεμο και φιλικό σκυλί του Αγίου Βερνάρδου, κατοικίδιο στο σπίτι των Κάμπερ... Το σκυλί αυτό είναι ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας μας καθώς ένα απόγευμα κυνηγώντας ένα λαγό στο δάσος θα δαγκωθεί από μια νυχτερίδα μολυσμένη με τον ιό της λύσσας και το γεγονός αυτό θα πυροδοτήσει μια σειρά τραγικών γεγονότων...  

Το βιβλίο δεν κινείται στον χώρο του μεταφυσικού horror που έχει διαπρέψει ο Stephen King, ο τρόμος είναι χειροπιαστός, τετράποδος και με παχύ τρίχωμα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν κλείνει λίγο το μάτι και στο υπερπέραν βάζοντας τον αναγνώστη σε ένα trip να σκεφτεί μηπως και κάτι άλλο συμβαίνει, μήπως αυτό που κρύβεται στην ντουλάπα του μικρού Ταντ δεν ζει μόνο στην φαντασία του πιτσιρικά... To horror βέβαια είναι απλά ένα πρόσχημα για τον Stephen King, όπως σε πολλά άλλα του βιβλία... Κεντρικό θέμα της ιστορίας, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, οι επιλογές που κάνουμε στη ζωή και το κόστος που έχουν, ο φόβος για τον χρόνο που περνάει για τα γηρατειά που πλησιάζουν κάθε μέρα που περνάει... Βρίσκω αληθινά μαγικό τον τρόπο που καταφέρνει ο Stephen King να πει τα σημαντικότερα πράγματα καμουφλάροντάς τα με ιστορίες φαινομενικά "φτηνές" και εύπεπτες, είναι το μεγαλύτερο ταλέντο του πολυαγαπημένου συγγραφέα από το Maine... Το "Κούτζο" διατηρεί μια εξαιρετικά σφιχτοδεμένη γραμμή πλοκής που κρατάει τον αναγνώστη σε απόλυτη εγρήγορση ανίκανο να αφήσει το βιβλίο, η δε "πολιορκία" του Ford Pinto της Ντόνα κάτω από τον καυτό ήλιο είναι από τα δυνατότερα δείγματα γραφής του Stephen King που προσωπικά έχω διαβάσει... 

Απόλαυσα το "Κούτζο", το διάβασα απνευστί μέχρι την τελευταία σελίδα... Όσο για το αναγνωστικό μου black out... 

Τι είναι αυτό;