"Ατέλειωτες ιστορίες" του J. R. R. Tolkien

Το λέει ξεκάθαρα στην σύνοψη του βιβλίου (αντιγράφω από την Πολιτεία):

Όσοι από σας που έχετε απολαύσει τις ιστορίες του Τόλκιν και δεν είστε από τους αναγνώστες που κυνηγούν μόνο την πλοκή, προσπερνώντας γρήγορα τις σκηνές με τους γνωστούς σας ήρωες, θα βρείτε ενδιαφέρον εδώ γνωρίζοντας τις λεπτομέρειες για τους λόγους που καθόρισαν τις συμπεριφορές όλων αυτών των ηρώων, γνωρίζοντας ιστορικά και γεωγραφικά τη Μέση-γη και το Νούμενορ, γνωρίζοντας τους βασιλιάδες του Νούμενορ, γνωρίζοντας περισσότερα για τις μάχες και τους σχηματισμούς διαφόρων πολεμιστών, για τα Ξωτικά, τους Παρανόμους, τους Άγριους Ανθρώπους, τους Πούκελ, τους Ιστάρι, τα παλαντίρι και όλα όσα συνθέτουν τη μαγεία του κόσμου του Τόλκιν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στον Tolkien ανέκαθεν αγαπούσα την πλοκή, την ιστορία αυτή καθεαυτή, το παραμύθι, πάντα αυτό είχε, πάντα αυτό θα έχει προτεραιότητα... Μου αρέσει να ερευνώ το "παρασκήνιο" κάθε ιστορίας αλλά αφού ολοκληρωθεί η ανάγνωση, στον δικό μου χρόνο και κυρίως από το internet... Οι  "Ατέλειωτες ιστορίες" δεν ήταν για μένα... Σημειώσεις επί σημειώσεων, ερμηνείες αποσπασμάτων επιστολών, ατελείωτες παραπομπές και αστερίσκοι, υπονόμευαν την πλοκή των ιστοριών, δεν άφηναν το συναίσθημα της κάθε αφήγησης να με συνεπάρει... Πίστευα ότι η αγάπη μου για τις ιστορίες του Tolkien ήταν αρκετό εφόδιο για την ανάγνωση του "Ατέλειωτες ιστορίες" αλλά ήμουν λάθος... Το βιβλίο δεν απευθύνεται σε λάτρεις του Tolkien αλλά σε μελετητές του Tolkien ιδιότητα που μπορείς να έχεις χωρίς να είσαι λάτρης του... Είναι για αυτούς που αντλούν ικανοποίηση από την λεπτομέρεια, από την ετοιμολογία των λέξεων, από την πληθώρα των ονομάτων και των τοπωνυμίων... Εμένα με ενδιαφέρει η ιστορία, το παραμύθι και μόνο αυτό... 

Έκανα υπερβολικά πολύ καιρό να το διαβάσω, κάποιες μέρες ήταν αληθινή αγγαρεία και ομολογώ ότι υπήρξαν σελίδες που παρέλειψα... Επίσης ήρθε αρκετές φορές στο μυαλό μου η σκέψη ότι το βιβλίο αυτό ήταν μια ευκαιρία για αρπαχτή από τον γιο του Tolkien που επιμελήθηκε το βιβλίο αλλά προσπάθησα  να την απομακρύνω κάθε φορά που θυμόμουν ότι ο ίδιος επιμελήθηκε το "Σιλμαρίλλιον" που λάτρεψα... Για να είμαι απόλυτα ήσυχος με τη συνείδησή μου κατέληξα ότι όντως το "Ατέλειωτες ιστορίες" δεν ήταν για μένα...