"Οι Νυχτερίτες" του Stephen King

Η λέξη "Νυχτερίτες" δεν υπάρχει... Πρόκειται για μια λεξιπλασία του μεταφραστή του αυθεντικού τίτλου του βιβλίου "The Tommyknockers" ο οποίος με την σειρά του είναι ένα "δάνειο" από την λαική παράδοση της Ουαλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών...  

Το βιβλίο αφορά τα παραφυσικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Χέιβεν, μια φανταστική κωμόπολη του Μέην, το καλοκαίρι του 1988, όταν μια από τις κατοίκους, η συγγραφέας βιβλίων γουέστερν Μπόμπι Άντερσον, ανακαλύπτει κάτι τυχαία θαμμένο στο δάσος και αποφασίζει να το ξεθάψει... Αυτό το κάτι φαίνεται να μην προέρχεται από αυτόν τον πλανήτη κι επίσης η έναρξη της ανασκαφής πυροδοτεί μια σειρά από περίεργα γεγονότα στην μικρή επαρχιακή πόλη... Η πόλη ολόκληρη αλλάζει, οι κάτοικοί της σιγά σιγά αποκτούν ικανότητες και δεξιότητες πέρα από κάθε φαντασία ενώ και η όψη τους σταδιακά αλλάζει... Παρατηρητής των δραματικών γεγονότων και βασικός πρωταγωνιστής ο Γκαρντ, φίλος και πρώην εραστής της Μπόμπι, αλκοολικός και παραιτημένος από τη ζωή, θα βοηθήσει την φίλη του στην επίμονη ανασκαφή της, ψάχνοντας νόημα σε αυτό που κάνει, πιστεύοντας ότι αυτό που θα ξεθάψουν θα βοηθήσει την ανθρωπότητα και ότι θα δώσει νόημα στη ζωή του που σπατάλησε αλόγιστα... Έχει δίκιο; Φυσικά δεν θα σας πω...

Το "Οι Νυχτερίτες"  είναι ένα συμπαθέστατο δείγμα sciense fiction/horror λογοτεχνίας το οποίο έχει πάρα πολλές αναφορές στις old school ταινίες του είδους της δεκαετίας του '50... Όπως και σε άλλα βιβλία του Stephen King, αποτελεί ένα τρόπο του συγγραφέα να επικοινωνήσει στον έξω κόσμο θέματα που τον απασχολούν και τον προβληματίζουν... Το κεντρικό θέμα εδώ, πίσω από την αλληγορία, είναι η ραδιενέργεια κι η τεχνολογία συνολικότερα και η αλόγιστη χρήση της, η χρήση χωρίς φραγμούς και ηθικές αναστολές... Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αφιερώνονται αρκετές σελίδες του βιβλίου στην περιγραφή της επεισοδιακής συνάντησης του Γκάρντ με τον Τεντ τον Πυρηνικό Άνθρωπο, υπάρχουν πολλές αναφορές στην εσφαλμένη χρήση της ραδιενέργειας και σε πυρηνικά ατυχήματα όπως το Τσερνόμπιλ... Διατυπώνονται με πολλούς τρόπους οι ανησυχίες και οι σκέψεις του Stephen King για την ικανότητα ή μη, του ανθρώπου να διαχειριστεί όλη την δύναμη που του έδωσε η επιστήμη και η τεχνολογία χωρίς να καταστρέψει τον εαυτό του και τον πλανήτη...   

Το βιβλίο έχει όλα τα προτερήματα της γραφής του Stephen King ως προς την ανάπτυξη της πλοκής και των χαρακτήρων οφείλω να πω όμως ότι θεωρώ ότι πλάτειασε αρκετά σε πολλά σημεία χωρίς λόγο και αιτία κάνοντας κατά διαστήματα κουραστική την ανάγνωση... Φυσικά τον συγχωρώ και δεν του κρατάω κακία (:P) αλλά για πρώτη φορά αντιλαμβάνομαι αυτό που λένε αρκετοί για τον Stephen King, ότι τους κουράζει... 

Μου άρεσε πολύ το φινάλε του βιβλίου, ένιωσα ότι το μήνυμα που θέλει να περάσει στο τέλος είναι κάτι το οποίο πιστεύω κι εγώ ο ίδιος... Ότι η ζωή ενός και μόνο παιδιού είναι σημαντική και ικανή να αλλάξει τον κόσμο...