"Κάρυ" του Stephen King

Ήθελα το πρώτο βιβλίο του 2019 να είναι ένα καλό βιβλίο, να κάνω ένα αναγνωστικό ποδαρικό με το δεξί... Τι καλύτερο από το να διαβάσω ένα βιβλίο ενός συγγραφέα αγαπημένου όσο λίγοι... Αποφάσισα να διαβάσω το "Κάρυ" το βιβλίο που αποτέλεσε την ουσιαστική έναρξη της μεγαλειώδους καριέρας του Stephen King, αυτό που εκτόξευσε τη δημοτικότητα του και πιστέψτε με κάποια πράγματα δεν είναι καθόλου τυχαία...

Η Κάρυ είναι μια ντροπαλή κοπέλα που ζει μόνη με την θρησκόληπτη, στα όρια της παραφροσύνης, μητέρα της, σε  μια μικρή επαρχιακή πόλη του Μέην... Είναι ο στόχος των πειραγμάτων όλου του σχολείου, ένας κοινωνικός παρίας που ζει μια ζωή μέσα στην χλεύη και τον εξευτελισμό με αποκορύφωμα ένα περιστατικό που συμβαίνει στα αποδυτήρια των κοριτσιών όταν έχει την πρώτη της περίοδο... Αυτό που κανείς δεν ξέρει είναι ότι η Κάρυ έχει τηλεκινητικές δυνάμεις, των οποίων ούτε και η ίδια έχει αντίληψη της ισχύος τους... Η Σου Σνελ, μια συμμαθήτριά της που νιώθει ντροπή για την κοροϊδία και την απομόνωση που βιώνει η Κάρυ, σαν εξιλέωση για την δική της πρότερη κακή συμπεριφορά απέναντι της, πείθει το αγόρι της, τον δημοφιλή Τόμι Ρος, να καλέσει την Κάρυ στον χορό του σχολείου, μια προσωπική εξιλέωση για την ίδια, μια ευκαιρία για την Κάρυ να νιώσει ότι ανήκει κάπου... Τα πράγματα όμως δεν θα εξελιχθούν όπως έχει στο μυαλό της η Σου...

Το "Κάρυ" ακολουθεί ένα μοτίβο γνωστό στους πιστούς αναγνώστες του Stephen King, ιδιαίτερα στα πρώτα βιβλία της καριέρας του... Το μεταφυσικό και ο τρόμος είναι απλά ένα πρόσχημα για τον συγγραφέα για να μιλήσει για θέματα που τον απασχολούν και εξακολουθούν να είναι επίκαιρα, 40+ χρόνια μετά... Ο Stephen King θίγει τα ζητήματα του bullying, της θρησκοληψίας, τις αγκυλώσεις και την υποκρισία των μικρών κοινωνιών, της σεξουαλικότητας των εφήβων και το κάνει με τρόπο μεστό, περιεκτικό, δεν κουνάει δάχτυλο σε κανέναν, αφήνει την ιστορία του να μιλήσει... Να σημειώσω εδώ ότι θεωρώ εντυπωσιακό ότι θέματα όπως το bullying είχαν αναγνωριστεί και καταγραφεί ήδη από τη δεκαετία του 70 στην αμερικανική κοινωνία και είχαν περάσει σαν προβληματισμοί στην λογοτεχνία και το σινεμά ενώ στην Ελλάδα, με δυσκολία παραδεχόμαστε την  ύπαρξη τους και αυτό μόνο τα πολύ λίγα τελευταία χρόνια... Η πλοκή είναι δομημένη σε δύο χρόνους, μια που αφηγείται τα γεγονότα την στιγμή που συμβαίνουν και μια μελλοντική όπου παρουσιάζονται αποσπάσματα από βιβλία και άρθρα που γράφτηκαν μετά τα γεγονότα της βραδιάς του χορού και προσπαθούν να τα εξηγήσουν και να τα αναλύσουν... Η μία πλοκή λειτουργεί συμπληρωματικά και επεξηγηματικά για την άλλη, πολύ ενδιαφέρον είναι το κομμάτι της καταγραφής των μαρτυριών των γεγονότων από επιτροπές που έχουν συσταθεί όπου είναι ευδιάκριτη η διάθεση των αρχών να "κουκουλώσουν" τα γεγονότα και να αποδώσουν ευθύνες όπου μπορούν αλλά επί της ουσίας να μην αγγίξουν κανένα από τα ζητήματα που οδήγησαν στην τραγωδία αφού αν το έκαναν θα μέμφονταν την ηθική της ίδιας της κοινωνίας... Εκεί για μένα κρύβεται και όλη η ουσία του βιβλίου... Το "Κάρυ" είναι ένα βιβλίο που κατά την προσωπική μου αντίληψη είναι βαθιά κοινωνικό και θέτει ερωτήματα για την ποιότητα της κοινωνίας που χτίζουμε και κατ' επέκταση των παιδιών που μεγαλώνουμε μέσα σε αυτή την κοινωνία... Η οργή και η βία είναι αποτέλεσμα δεν είναι αίτιο, αυτό είναι το δικό συμπέρασμα...

Απόλαυσα την ανάγνωση του "Κάρυ" , το τελείωσα μέσα σε 2 ημέρες και το ευχαριστήθηκα όσο τίποτε άλλο... Βρήκα εξαιρετική και την μετάφραση που έγινε καθώς και την εκτύπωση, πραγματικά ενίσχυσαν την αναγνωστική μου απόλαυση και αυτό είναι ένα μεγάλο credit για τον εκδοτικό οίκο (Εκδόσεις Επιλογή)...

Δεν έχω να πω κάτι άλλο, είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, διαβάστε το...

Καλή χρονιά!