Υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι...

Post παραγγελιά από την Μ., να το γράψεις, να λέμε και τα καλά καμιά φορά, ότι υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι, ευγενικοί... Έχει δίκιο αλλά και να μην είχε γυναίκα μου είναι, πώς να της χαλάσω χατήρι...  ☺

Συνήθως πηγαίνουμε στη δουλειά με δυο αυτοκίνητα αφού ποτέ σχεδόν δεν συμπίπτουν οι ώρες που σχολάμε... Η Μ. φεύγει λίγο πιο νωρίς αφού πάει τα παιδιά στο σχολείο κι εγώ λίγο πιο αργά αφού επιστρέφω και πιο αργά στο σπίτι... Την ώρα που ξεπαρκάριζα το αυτοκίνητο πέρασε η Μ. με τον Θ., να τον πάει στο νηπιαγωγείο και πήγα μαζί τους, τους ακολούθησα... Πήγαμε τον Θ. στο σχολείο και μετά ξεκινήσαμε και με τα δύο αυτοκίνητα να πάμε στις δουλειές μας... Λίγο μετά με παίρνει η Μ. τηλέφωνο και μου λέει να σταματήσουμε να πάρουμε καφέ από το Coffe Island στην Χαλανδρίου... 

Πηγαίνω μπροστά από την Μ. και παρκάρω πρώτος μπροστά στο μαγαζί αφήνοντας χώρο για να παρκάρει κι η Μ. μεταξύ εμού και ενός Renault Clio... Μέχρι να βρω το πορτοφόλι μου και να κλειδώσω το αυτοκίνητο, βλέπω την Μ. μαζί με ένα άγνωστο άντρα να παρατηρούν και να τρίβουν την πόρτα του αυτοκινήτου μας... Αυτό που είχε συμβεί ήταν ότι περνώντας η Μ. για να παρκάρει, ο οδηγός του Clio άνοιξε την πόρτα και άγγιξε την πόρτα της Μ. ... Ο άνθρωπος, προς τιμήν του, κατευθείαν κατέβηκε να δει αν υπήρχε ζημιά και δήλωσε ότι θα αναλάβει το κόστος εφόσον υπάρχει... Μου ζήτησε και μένα να αξιολογήσω αν έβλεπα κάποια ζημιά αλλά δεν υπήρχε κάτι, λίγο χρώμα έμεινε πάνω στην πόρτα της Μ. το οποίο έφυγε με λίγο τρίψιμο... Τον καθησυχάσαμε ότι τίποτα δεν συνέβαινε, ότι όλα ήταν καλά και μπήκαμε στο μαγαζί να πάρουμε τους καφέδες μας... Ο άνθρωπος ήταν μπροστά μας στην ουρά και παρήγγειλε πρώτος, μετά περίμενε να παραγγείλουμε κι εμείς και μας κέρασε τους καφέδες, για την  ψυχική οδύνη, όπως μας είπε... 

Μας έφτιαξε τη διάθεση, όχι μόνο το κέρασμα αλλά η συνολικότερη στάση αυτού του ανθρώπου, ήταν ήρεμος κι ευγενικός με συμπεριφορά που απλοποιεί τις καταστάσεις και αποφορτίζει... 

Να είναι καλά...